Bekijk volle/desktop versie : Liefde -ouders-



07-01-2011, 20:47
Onze behandeling naar onze moeders toe - Broeder Al Khattaab ( Emotionele Lezing HQ )


http://www.youtube.com/watch?v=oCC4Eua03aY&feature=player_embedded

07-01-2011, 20:48


Al-Waliedien.


Wat zijn ze toch geduldig met ons geweest.
Van ons houden zij het meest.
Ze staan altijd voor ons klaar.
Ze hebben het beste voor ons over dat is 100% waar.
Altijd gesteund en gepusht door hun.
Een plaats in het Paradijs is wat ik hun gun.
Moeite voor ons gedaan bij de opvoeding.
Koppig waren wij, dat is hoe het een beetje ging.
Altijd zorgen om ons gemaakt.
Zelf als we sliepen is er één van hun dat om ons waakt.
Als we vertrekken naar school/werk waren zij die ons wakker wekte enof gedag zei.
Het ontbijt en maaltijd wordt gemaakt door ons moeder, terwijl ze pijn heeft aan haar zij.
Pijn, omdat ze zoveel heeft doorstaan in haar leven.
Die pijn zal ze meskiena altijd doorstaan dus niet voor even.
Dat had ze voor ons over om ons groot te brengen.
Ze zegt er niks van want ze is Geduldig en geen ruziemenger.
Ons sterke vader met een klein hart heeft in zijn leven hard voor ons gewerkt.
Doordeweeks en in het weekend dat hadden wij niet opgemerkt.
Opgemerkt dat hij dat hij zich kapot werkt voor zijn kinderen.
Zijn hoop, dat zijn kinderen het later voor hem overnemen en hem (geld) steunen omzo afstand te nemen oftewel te minderen.
Minderen, om in het weekend niet te hoeven werken daar zijn ze kinderen toch voor?
Hij is streng geweest om één belangrijke reden.
Om goede kinderen te hebben voor toen en nu en in het heden.
Kinderen die gehoorzaam zijn.
Het zat hem dwars, hij bleef er wakker dat was niet fijn.
Hij wilde dat zijn kinderen zullen slagen in de toekomst.
Oftewel een goede uitkomst.
Niet alleen in dit leven maar ook na de dood!
Praktiseren, en gebruik maken van de Quraan in Vreugde & Nood.


Voor ons zijn ze een bijzonde geschenk.
Liefde, Geduld & Rust naar hun toe, of is het toch wat ik denk?
Ze hebben altijd gedacht, als hun groot zijn zullen ze ons beter behandelen dan wij hun hebben behandeld.
Dat is altijd in hun hoofd gewandeld.
Maar hoe is het nu nadat ze ons groot hebben gebracht?
Zet die vraag maar niet in de wacht.
Hoe behandel jij je ouders elke dag?
Geen grote mond, gescheld of geweld? Of begin en eindig je met een wederzijdse lach elke dag?
Ben jij geduldig tegenover hun geweest?
Boos, kwaad en woedend of geef je de schuld aan je geest?
Heb jij hun bedankt voor alles wat zij betekend hebben voor jou?
Of deed je waar jij zin in had en liet ze in de kou?
Het minste wat je terug kan doen is alles voor hun te betekenen.
Of konden ze niet eens op jou rekenen?
Zit jij thuis met hun na je school/werk?
Of ben je te vinden in een bar/uitgangselementen want je imaan is niet sterk?
Leugens in elkaar fiksen tegenover ogen die jou verdrietig aankijken.
Ze weten wat je doet, ze kennen je door en door, leugens zullen afwijken.
Stiekemheid en Fitna/Zina, vertrouwen zal zinken.
Of ben jij niet een zigzaggend persoon en doet je hart van binnen blinken?
Dan boffen ze met jou.
Want jij laat je ouders tenminste niet in de kou.
Jij die niet na je werk/school thuis kwam.
Moeder keek staand uit het raam tot je binnen kwam en zegt ‘’hier ben ik mam’’.
Of kwam jij niet thuis en dode jij hun hart?
Je moeder zag alleen een gat met de kleur zwart.
Shitaan in haar hoofd, vermoord/meegenomen is wat zij dacht.
Plots kwam jij binnen, dronken terwijl je dood gewoon lacht.
Ze schrikken en jij staat er niet bij stil.
Je moeder wordt gek en geeft een gil.
Een gil dat ze jou niet slecht aankan zien.
Ze hoopt dat jij ooit bezig zult zijn met je dien.
Ze hoopt dat jij ooit het slechte zult verlaten.
Ze hoopt dat al haar woorden naar jou toe, dat jij haar niet doet haten.
Ze hoopt dat jij inziet waar jij mee bezig bent.
Zo was/ben jij niet, je wordt door hun niet terug herkend.
Je vader steunt je moeder hoe dan ook.
Zelfs als jij binnen kwam/komt met sigaretten/wiet etc rook!
Je vader schud zijn hoofd en loopt naar jou toe.
Hij geeft je een preek wat jou zogenaamd hoofdpijn bezorgd en jij wordt al gauw moe.
Je stuurt hem weg.
Je vader heeft het alweer geprobeerd alweer pech.
Schuddend met zijn hoofd omhelst hij zijn vrouw.
Tranen vallen al heel gauw.

Waaraan hebben hun deze pijnlijke situatie’s verdiend?


Oh mijn lieve broeders en zusters waarom dwaal je af?
Denk aan je ouders & Allah en jou STRAF!
Je weet heel goed waar je mee bezig bent!
Want jij bent de gene die jezelf door en door kent!
Zoek het licht van de Islam nu nog op!
En zet dat geen moment op stil!

Wat ik ook nog wil zeggen.
Ik zal het kort uitleggen.
Waarom schelden enkele hier met Al-waliedien uit?
Hebben de ouders dat verdient?
Zijn hun het waard?
Al zijn het jou ouders niet, maar wel andersman ouders!
Hou daarmee aub dus op.
Je werkt jezelf alleen naar de hel!




Vergeef mij als ik wat verkeerds heb gezegt.
Moge Allah mij daar doen voor vergeven.
Moge Allah ons alle doen leiden en ons behouden op het rechte pad.

Amien Ya Rabby.

Geschreven door Lieferttje


07-01-2011, 20:58
Baraak Allaahu feeki.

07-01-2011, 21:18
Oughtieeeeeee..

13-01-2011, 21:01


Zo zieligg

13-01-2011, 21:27
Up!!!
IEDEREEN MOET DIT ZIEN!

22-01-2011, 13:00
Subhanallah... Mogen wij allen ons realiseren hoe belangrijk onze ouders zijn, Amien.

22-01-2011, 13:54
Goedheid jegens de ouders


22-01-2011, 13:58
Mash'Allah, shokran voor het plaatsen bro!

22-01-2011, 15:10
Wat moet ik tegen Hem zeggen

Een man genaamd Abu Abdullah vertelt: Ik weet niet hoe ik een ervaring die ik een tijdje geleden heb meegemaakt moet vertellen, een verhaal dat mijn hele leven op z'n kop heeft gezet. De waarheid is dat ik nooit besloten zou hebben om het te vertellen, ware het niet dat ik een verantwoordelijkheid voel tegen- over Allah. Een verantwoordelijkheid om met mijn verhaal de jonge mannen die Allah ongehoorzaam zijn te waarschuwen en als waarschuwing voor de jonge vrouwen die een valse droom of fantasie naleven "liefde" genaamd. Wij waren een groep van drie vrienden, het enige wat wij gemeen hadden was onge- hoorzaamheid (aan Allah) en dat we dwalende waren. Nou, eigenlijk waren we met vier, de shaytan was de vierde.

Wij waren altijd op zoek naar de mooiste meiden, om ze vervolgens met onze vlotte babbel naar vergelegen boerderijen te lokken. Daar stonden zij altijd versteld dat we opeens in gevoelloze vossen waren veranderd die geen medelijden kenden, ongeacht wat ze zeiden of deden om ons op andere gedachten te brengen. We waren keihard en kenden geen schaamte. Dat is hoe we onze dagen en nachten doorbrachten; op boerderijen, kampen, auto's, en aan de kust. Tot de dag die ik nooit zal vergeten kwam.

Als altijd gingen we weer naar de boerderij, alles stond klaar. Ieder van ons had zijn prooi, het vervloekte drank (alcohol) vloeide rijkelijk, maar we waren een ding vergeten; we hadden geen voedsel. Dus na een tijd, ging een van ons eten halen met zijn auto. Het was bijna 6 uur ’s ochtends toen hij vertrok.

Uren verstreken zonder een spoor van onze vriend. Wij begonnen ons zorgen te maken. Ik begon al het ergste te vrezen en besloot om hem te gaan zoeken. Eenmaal onderweg zag ik al gauw uitslaande vlammen in de verte. Toen ik dichterbij kwam zag ik tot mijn grote schrik dat het de auto van mijn vriend was die in lichterlaaie stond terwijl hij gekanteld was en op z’n zij was terechtgekomen. Ik haastte me naar de auto om mijn vriend uit het brandende wrak te bevrijden.

Ik schrok mij kapot toen ik zag dat de helft van zijn lichaam zo zwart als roet was geworden, maar was opgelucht om hem nog in leven aan te treffen. Ik haalde hem uit de auto en legde hem op de grond, en na een kleine minuut opende hij z’n ogen en zei:,, HET VUUR!!! HET VUUR!!!” Ik besloot om hem naar mijn auto te brengen en met hem naar het ziekenhuis te racen. Maar hij mompelde:,, Het heeft geen zin, ik haal het niet.”

Tranen overvielen mij terwijl ik zag hoe mijn vriend voor mijn ogen aan het sterven was…..Plots schreeuwde hij:,, WAT MOET IK TEGEN HEM ZEGGEN?! WWATT ….. MOET IK TEGEN HEM ZEGGEN?! Stomverbaasd keek ik naar hem en vroeg:,,Wie?” Hij antwoordde met een zachte verre stem:,,Allah”

Ik voelde hoe mijn lichaam overladen werd met angst en hoe ik begon te beven. Plotseling slaakte hij een kreet, waarvan de echo mij nog lang daarna heeft achtervolgd, en blies zijn laatste adem uit.

De dagen vervlogen, maar ik kreeg het beeld van mijn goede vriend die door het vuur verteerd werd en zijn wanhopige schreeuw:,, WAT MOET IK TEGEN HEM ZEGGEN?! WWATT ….. MOET IK TEGEN HEM ZEGGEN?!” niet uit mijn hoofd. Ik merkte dat ik mijzelf constant afvroeg; en wat moet ik tegen Hem zeggen?!

Mijn ogen liepen vol en ik voelde een raar gevoel van zachtmoedigheid die ik nooit eerder had gevoeld. Op datzelfde moment, hoorde ik de Mu’athien (de oproeper tot het gebed) de oproep tot Salat al-Fajr (het ochtendgebed) doen. Het voelde alsof het een oproep was die rechtstreeks aan mij persoonlijk gericht was, die mij vertelde om het boek van de donkere jaren van mijn leven te sluiten, en mij uitnodigde naar het juiste pad der leiding en gehoorzaamheid. Ik stond op, waste mijzelf en verrichtte de woedoe, zuiverde mezelf van de zonden waar ik bijna in verdronk, en verrichtte het gebed. Sinds die dag, heb ik mezelf tot Allah gekeerd, smekend om vergeving en berouw. Ik heb geen enkele verplichting nagelaten. Ik ben een totaal andere persoon geworden. Ik leef nu om een gehoorzame dienaar van mijn Schepper te zijn, mijn leven is totaal veranderd….

De dag (zal komen) waarop de aarde en de hemel door een andere aarde en hemel zullen worden vervangen; en zij (de mensen) allen voor Allah, de Ene, de Opperste zullen verschijnen. (Vertaling van de Koran, Ibrahiem14:48)

22-01-2011, 15:59
Onze ouders Sheich Nabiel al-'awadi



22-01-2011, 16:24
Masha'Allah bro!