Bekijk volle/desktop versie : Europa laat zich misleiden door Jodenhaters



06-01-2011, 09:55
De militante Jodenhaat in Europa heeft alleen zijn kleur veranderd, niet de moorddadige inhoud. De geweldplegers doen zich voor als slachtoffers van het »zionisme«.

Europa in de crisis – als hiervan gesproken wordt, worden problemen als EU-landen met enorme schulden en de bedreigde toekomst van de euro bedoeld. Maar niet alleen het financiële en economische systeem van het continent kraakt. Sluipend erodeert ook het morele fundament van de Europese democratieën. En dat niet alleen maar, omdat de EU niet in staat blijkt te zijn om lidstaten zoals Hongarije ertoe te bewegen zich te houden aan essentiële gemeenschappelijke principes.

De berichten uit Nederland, waar Joden – omdat ze een keppeltje dragen – als zodanig herkenbaar zijn, in de hoofdstad Amsterdam nauwelijks nog de straat op durven en joodse erediensten deels niet meer in de synagoge, maar in onopvallende privéwoningen worden gehouden om aanvallen van Marokkaanse en Turkse jongeren te ontlopen, hebben op geen enkele voorpagina van een Duitse krant gestaan en hebben niet de topmeldingen van het televisienieuws gehaald.

Antisemitisme niet alleen beperkt tot Nederland

En dat, hoewel de voormalige EU-commissaris Frits Bolkestein provoceerde met de uitspraak, dat »orthodoxe Joden« geen toekomst meer zouden hebben in Nederland en er beter aan zouden doen om »naar Amerika of naar Israël« te emigreren. De uitspraak van de politicus was echter vermoedelijk eerder een uitbraak van berustend sarcasme vermengd met een sprankje hoop om in de democratische publieke opinie van Europa nog een schreeuw van verontwaardiging te kunnen veroorzaken.
Want dat Joden zich in het hart van West-Europa niet meer veilig kunnen voelen, zou voor de Europese democratieën, die van de belofte »Nooit meer!« en de leuze »Weert het begin!« reden van staatsbelang hebben gemaakt, toch een laatste, existentieel alarmsignaal moeten zijn. Temeer daar de realiteit, dat Joden op straat, in winkels en op school uitgescholden, beledigd, bedreigd en met geweld aangevallen worden – alleen omdat ze Joden zijn – geenszins tot Nederland is beperkt.

Jodenhaat wordt vanuit de islamitische landen van herkomst geïmporteerd

In het Zweedse Malmö bijvoorbeeld hadden de dagelijkse pesterijen het afgelopen voorjaar al dusdanige vormen aangenomen, dat het grootste deel van de joodse inwoners uit de stad gevlucht was of serieus overwoog om te vertrekken of te emigreren. Datzelfde is bekend uit Denemarken en Noorwegen, waar een opzienbarende televisiereportage berichtte over een »notoire hekeling van Joden« vooral op scholen, die »reiken van grappen tot openlijke doodsbedreigingen.«

Zulke aanvallen worden overwegend uitgevoerd door jonge migranten uit islamitische landen, die hun Jodenhaat importeren uit hun landen van herkomst. Deze haat wordt aangewakkerd door de eliminerende haatpropaganda tegen Israël, wiens vermeende misdaden in diezelfde haatpropaganda zonder aarzelen met »de Joden« geïdentificeerd worden.

Rechts-extreem antisemitisme is toegenomen

De jonge moslims reageren hun geweldsfantasieën tegen het gehate »zionisme« af op de joodse burgers van Europese landen, geweldsfantasieën, die door Arabische, Turkse en Iraanse propaganda of satellietzenders of door islamistische propagandisten ter plaatse worden versterkt. Het »traditionele« rechts-extreme antisemitisme, dat als drab in heel Europa aanwezig, echter door zijn rechtstreekse nabijheid tot het nationaalsocialisme maatschappelijk verboden is, heeft een onverwachte groei doorgemaakt.

Daarbij zijn de hordes opgehitste islamitische jongeren, die op de voorgrond treden bij het terroriseren van joodse burgers, niet eens het eigenlijke probleem. Onder de in Europa levende moslims vormen zij slechts een kleine minderheid. En de overweldigende meerderheid van de Nederlanders, de Zweden, de Noren en andere Europeanen zou nog wel eens net als voorheen kunnen walgen van militant antisemitisme.

Agressoren doen zich voor als slachtoffers van het »zionisme«

Des te meer schokt de onverschilligheid waarmee deze overvallen voor lief genomen, als uitdrukking van »sociale conflicten« gebagatelliseerd of zelfs met een zeker begrip ontvangen worden. Malmö’s sociaaldemocratische burgemeester in ieder geval dacht de Zweedse joodse gemeenten het advies te moeten geven om zich te distantiëren van de Israëlische politiek ten opzichte van de Palestijnen – dat zou de woede van de antisemitische geweldplegers afzwakken.

Anti-joodse agressies komen tegenwoordig onder het voorwendsel voor aan de kant van de zogenaamd hulpeloze slachtoffers van het »zionisme« te staan, een stukje camouflage waardoor grote delen van de Europese publieke opinie zich blijkbaar maar al te graag door laten misleiden. Dat »antizionistische« Jodenhaters zich juist in Scandinavische landen zoals Zweden en Noorwegen aangemoedigd voelen, is geen toeval.

De demonisering van Israël vindt plaats tot op het hoogste niveau

De demonisering van Israël tot enige schuldige aan het Midden-Oostenconflict is al jarenlang juist in Scandinavië tot op de hoogste niveaus van de politiek aan de orde van de dag. Maar zelfs nog, toen bekend werd, dat leraren op Noorse scholen uit angst voor agressie van islamitische scholieren er al vanaf zagen om in de lessen de Holocaust aan te spreken, betwistte de minister van onderwijs van Noorwegen categorisch iedere samenhang tussen »Israëlkritiek« en antisemitisme.

Daarbij zou het intussen iedere verantwoordelijke Europese politicus opgevallen moeten zijn, dat het rituele aan de kaak stellen van Israël het begin van de gewenning aan op vernietiging doelende Jodenhaat is geworden.
Al eerder, in het verloop van de 19e en 20e eeuw, verdichtte zich in het antisemitisme zoals in een brandglas al dat antimoderne, antidemocratische en anti-emancipatorische ressentiment, dat Europa uiteindelijk naar de zelfvernietiging leidde.

Niet »islamofobie« is het antisemitisme van nu

Nu de Jodenvijandigheid maar een beetje van kleur, echter niet van moorddadige inhoud is veranderd, blijkt het veronderstelde alom geprezen Europa schrikbarend weinig bereidheid te tonen zich hiertegen te verzetten. In plaats daarvan putten academische geesten zich uit in vergelijkingen tussen antisemitisme en »islamofobie« en suggereren, dat het bij de laatste zou gaan om het antisemitisme van nu. Zeker bestaan er in Europa, behalve terechte angst voor radicaalislamitische agressie, ook bedenkelijke, buitenlandervijandige en racistisch bepaalde gevoelens tegen moslims, net zoals die bestaan tegen Sinti en Roma of tegen zwarte Afrikanen.

Het antisemitisme echter stijgt ver boven dit soort aversie tegen »de ander« uit. Het is een projectieve samenzweringstheorie over geheimzinnige mannen achter de schermen, die voor alle ongeluk op deze wereld verantwoordelijk worden gemaakt – en zij neemt niet af door het feit dat er op de hele planeet maar 14 miljoen Joden zijn overgebleven. Want als antithese voor het vertrek naar de wereldlijke moderne tijd, die ooit van Europa uitging, knaagt zij verder aan de kern van de Europese Verlichte identiteit. Niet »islamofobie« is het antisemitisme van de 21e eeuw, maar – het antisemitisme.