ऌ In moeilijke tijden weet je pas wie je echte vrienden zijn..

[Verhalenster]

ऌ In moeilijke tijden weet je pas wie je echte vrienden zijn..[/SIZE]





[SIZE="3"]
Vrienden.. Wat betekent dat woord eigenlijk? Dat betekent toch mensen die voor je klaar staan, die je steunen als het even niet meer gaat, mensen met wie je kan lachen en huilen, mensen met wie je geheimen deelt? Maar toch zijn er mensen die niet aan deze eisen voldoen, terwijl je diegene wel een vriend noemt. Soms dan moet je dingen doen om te ontdekken wie je vrienden zijn. Dingen die je liever niet wilt. Een soort test. Soms gebeuren er onverwachts dingen waarbij je steun nodig hebt. Je hebt steun nodig van vrienden. Mensen die je troosten, en je steunen. Je zult er dan achter komen wie er zal zijn in zulke tijden. Moeilijke tijden. Er zullen dingen gebeuren waarvan je nooit had verwacht dat ze zouden gebeuren. ‘Vrienden’ zullen je voorbij lopen alsof ze je niet kennen. En jij die maar dacht, dat die gene een echte vriend was. Schijn bedriegt, vertrouw niemand in deze tijden. Vertrouwen is de beloning die een echte vriend krijgt na een ‘test’. Eén trouwe vriend is beter dan honderd onbetrouwbare vrienden. Zo zie ik het nou eenmaal. Ik ben me gaan realiseren dat mijn familie mijn beste vriend is. Mijn ouders, mijn opa en oma, mijn tantes, mijn nichten. Dat zijn personen waarin ik zonder twijfels honderd procent op vertrouw. En nu terug naar de tijd, de tijd dat mijn gedachtegang totaal anders was dan nu. De tijd dat ik leefde voor bepaalde ‘vrienden’. De tijd dat ik enorm veel energie aan die personen besteedde en mezelf vergat. Het maakte me blind. Ik veranderde in een keer in iemand die alleen nog maar van die personen hield. Ik liet mijn familie koud, ik kwetste de dierbaarste uit mijn leven enkel voor die personen. Maar dat veranderde toen ik vast kwam te zitten in mijn moeilijke tijden. Tijden waarbij ik op mijn ‘vrienden’ rekende. Ik maakte me geen zorgen, want ik dacht dat ze me zouden helpen.. me zouden steunen. Integendeel, langzamerhand zag ik hoe personen één voor één uit mijn zicht verdwenen. Personen die opeens niets meer met me te maken wilde hebben. Het heeft m’n ogen geopend. Ik realiseer me alles en heb er spijt van. Het had me blind gemaakt. Maar ik weet nu wel beter, ik weet nu dat ik op een hoger niveau lig dan hun. Het heeft me sterker gemaakt en ik straal van zelfvertrouwen.

Dit is een triest verhaal die ik zal typen met woorden uit mijn hart. Een verhaal dat mensen zal laten beseffen dat je zuinig moet zijn met vrienden. In dit verhaal vertel ik hoe bepaalde personen mijn leven binnen kwamen, een belangrijk deel uitmaakte van me leven, de persoon van me hebben gemaakt die ik nu ben, en zo weer verdwenen uit me leven.. zonder enkel spoor. ..

[Verhalenster]

Zal ik beginnen?

[Verhalenster]

ऌ Vervolg 1

Het was een doodgewone maandagochtend en ik had les. Ik had vannacht slecht geslapen wat ik dus niet gewend was van mezelf. Ik hoorde stemmen en geluiden, maar ik had geen idee wat er gezegd werd. Mijn hoofd voelde zwaar aan en ik had alleen nog maar zin om mijn slaap af te maken. Ik werd wakker door Fadoua die in mijn oor gilde. Ik schrok wakker en gaf Fadoua een klap. We keken elkaar even serieus aan, maar konden onze lach niet inhouden. Fadoua was een iemand die ik pas had leren kennen. We deden sinds kort dezelfde opleiding en ze leek me een aardige meid. Via Fadoua had ik weer twee andere meiden leren kennen: Sarah en Nasma. We waren op school altijd met z’n vieren te vinden. In een paar maanden tijd groeide onze vriendschap enorm. Ik vertrouwde deze meiden met heel mijn hart. Ik vertelde ze letterlijk alles over mijn leven. Ik hield niets geheim en hun ook niet. Wat er ook gebeurde, we belde elkaar meteen op. We vertelde elkaar dat we elkaar altijd zouden steunen en dat we er voor elkaar moeten zijn in harde tijden. En ik was er ook altijd voor iedereen! Als iemand van de meiden een groot probleem had, en iemand nodig hadden om die op te lossen dan kwamen ze meestal naar mij. Als ze hulp nodig hadden van maar een persoon, dan was ik de gene wie ze als eerst vroegen.

Sarah zat een tijdje in grote problemen. Haar broer kwam erachter dat ze een relatie had. De broer van Sarah die Mohamed heette was een hele strenge jongen. Met streng bedoel ik dat Sarah niets maar dan ook echt bijna niets mocht. Ze mocht alleen naar buiten om naar school te gaan en hij hield haar dus ook erg in de gaten. De dag dat ze werd betrapt met haar vriend was een dag die ik nooit zal vergeten, ik was er namelijk bij. Sarah had me gesmeekt om mee te gaan. Uiteindelijk heeft ze me overgehaald.Ik ging mee tegen me zin omdat ik haar niet wilde teleurstellen. We stonden op het station van Eindhoven. We zaten op een bankje te wachten. Haar vriend kwam aan en groette ons. Daarna wilde hij haar alleen spreken dus bleef ik alleen achter. Ik keek een beetje om me heen en zag tot mijn grootste schrik Mohamed, de broer van Sarah. Ik schrok me dood en raakte lichtjes in paniek. En net voordat ik Sarah wilde waarschuwen zag ik dat hij haar al had gezien. Hij bleef met zijn armen over elkaar toekijken. Ik keek weer richting Sarah en probeerde haar aandacht te krijgen.
Totdat..

[bnitouzinne_33]

Heeej Hier je fannetje ..
ga verder !!
Heb je verhaaltje toch gevonden

[Verhalenster]

Citaat door bnitouzinne_33:

Heeej Hier je fannetje ..
ga verder !!
Heb je verhaaltje toch gevonden

Ow ik had je net een pm gestuurd =)
Morgen zal ik verder gaan!

[bnitouzinne_33]

Citaat door Verhalenster:

Ow ik had je net een pm gestuurd =)
Morgen zal ik verder gaan!

jah k heb het gelezen

up up up xx

[Verhalenster]

ऌ Vervolg 2

Ik schrok me dood en raakte lichtjes in paniek. En net voordat ik Sarah wilde waarschuwen zag ik dat hij haar al had gezien. Hij bleef met zijn armen over elkaar toekijken. Ik keek weer richting Sarah en probeerde haar aandacht te krijgen.
Totdat..

De vriend van Sarah haar probeerde te kussen. Hoe dichterbij hij bij haar kwam, hoe harder mijn hart klopte. Ik hoopte dat Sarah het zou weigeren, ,maar jammer genoeg. Ik probeerde uit mijn ooghoeken naar Mohamed te kijken, maar hij stond er niet meer. Ik zocht paniekerig waar hij was, totdat ik geschreeuw hoorde. Ik zag dat Mohamed zijn zusje bij haar haar pakte en haar op de grond sleurde. Hij trapte haar een paar keer. Het mooiste van alles, ik zag hoe haar vriend letterlijk wegrende. Het was een steek in mijn hart, ik kon mijn ogen niet geloven. Hij bleef haar maar trappen. Ik kon het niet meer aanzien en vergat alles. Ik gooide mijn tas op de grond en rende op hem af. Ik trok hem van haar af en schreeuwde dat hij haar met rust moest laten. Die blik van hem zal ik nooit vergeten. Het was zo een – oow dus zo ben jij ingesteld- blik. Ik wist dat hij meteen een ander beeld van me had.

Mohamed: Hayat?
Hij keek me met nu met gefronste wenkbrauwen aan.
Ik: Heb je wel in de gaten waar je mee bezig bent? Je bloedeigen zusje in het openbaar zo ter schande zetten?
Mohamed: flikker op bitch. Me zusje zit hier te lebberen in het openbaar met een junk en kom je zeggen schande.
Ik keek Sarah aan die naast Mohamed stond met betraande ogen. Haar haar zat helemaal door de war en ze was doodsbang. Mohamed die haar strak bij haar arm pakte, keek me met grote ogen aan.
Ik: je zet niet alleen haar ter schande, maar ook jezelf hoor.
Mohamed: luister, gewoon opdonderen oke? Ik ga dit even goed afhandelen met deze sloerie thuis. En jij.. jij hebt ook problemen a heiligerd. Ik dacht echt dat je rustig was, ik dacht masha’Allah. Maar schijn bedriegt. Je bent schijnheilig net als als die andere wijven.

Ik voelde mezelf langzamerhand de grond in zakken. Ik vond het zo erg dat Sarah gewoon toekeek en niet eens toegaf dat ik hier niets mee te maken had. Ik zocht woorden om mezelf te verdedigen, maar ik wist niets meer. Het enigste wat ik nog kon doen was Sarah aankijken.

Ik: Sarah?!
Sarah keek meteen weg.
Sarah: Mohamed, alsjeblieft. Ik kan het je uitleggen wollah! Hayat zei dat ik het moest doen, ik werd gedwongen!!
Mohamed: BEK DICHT
Ik: Ik?! Wat?!
Mohamed: flikker op man, wat sta je hier nog. Wollah hé kom nog een keer in de buurt van me zusje en je ziet wat er gebeurt. En ik ben nog niet klaar met jou begrepen?!

Hij keek me nu nog viezer aan en kneep haar zo hard in haar arm dat ze begon te huilen. Hij trok haar mee en liep weg. Ik bleef daar alleen achter, met een mond vol tanden. Ik kwam nog voor haar op. Als ik haar broer niet tegen had gehouden, dan waren er zeker nog ergere dingen gebeurt. Hij had haar gegarandeerd het ziekenhuis in geslagen. En wat doet mevrouwtje? Ze liegt keihard en zegt dat het mijn schuld was. Hoe durft ze?! Maar op dat moment, nam ik het haar niet kwalijk. Ik maakte mezelf wijs dat het kwam omdat ze in ‘’schock’’ was. Ik dacht dat ze de waarheid wel zou vertellen en haar excuses kwam aanbieden. Ik wist niet meer wat ik moest doen. Ik dacht aan vele dingen tegelijk. Maar wat het eerst in me opkwam, was mijn tas die ik daar achter had gelaten. Ik rende als het ware terug en zocht me tas. En ja hoor.. nergens te bekennen. Ik voelde me zo verschrikkelijk op dat moment. Alles zat in die tas. Mijn mobiel om m’n vriendinnen te bellen en te vertellen wat er was gebeurt. En het ergste, mijn geld. Hoe wil ik nu ooit terug gaan. .

[samira-_]

Prachtig verhaal ga snel verder x yousra vn msn

[Verhalenster]

ऌ Vervolg 3

Maar wat het eerst in me opkwam, was mijn tas die ik daar achter had gelaten. Ik rende als het ware terug en zocht me tas. En ja hoor.. nergens te bekennen. Ik voelde me zo verschrikkelijk op dat moment. Alles zat in die tas. Mijn mobiel om m’n vriendinnen te bellen en te vertellen wat er was gebeurt. En het ergste, mijn geld. Hoe wil ik nu ooit terug gaan. .

Ik ging even zitten op een bankje op het station. In dacht na. In plaats van te denken aan hoe ik ooit thuis zou komen, dacht ik aan Sarah. Een vloed van schuldgevoel kwam naar boven. En waarom? Ik heb tot de dag van vandaag geen flauw idee. Ik kan gewoon niet begrijpen wat me bezielde in die tijden. Waarom ik nog altijd zulke gevoelens had voor bepaalde personen, die niet eens echt om me gaven. Ik begrijp gewoon nog steeds niet dat ik niet voor me zelf opkwam, omdat ik bang was om zulke mensen te verliezen. Mensen die geen ene moer om me gaven. Maargoed. Ik zat dus aan Sarah te denken. Ik had medelijden met haar ondanks dat ik wist dat ik meerdere problemen had dan haar. Ik deed even mijn ogen dicht en bad dat er niets met haar zou gebeuren. Ik weet nog dat die gebeden uit het diepst van mijn ziel kwamen. Zo diep, dat er gewoon een soort van prop ontstond in mijn keel. Een prop die je dan uit moet huilen. Tranen gleden over mijn wangen. Ik kon ze niet meer in bedwang houden. Ik gaf me over aan dat stemmetje in m’n hoofd. Dat stemmetje dat zegt dat ik de oorzaak ben. Dat stemmetje dat zegt dat ik haar moest tegen houden om af te spreken.

Een half uur verstreek en ik zat daar nog hopeloos. Ik besefte nu pas hoe erg hopeloos ik bezig was. Ik zat dus echt te huilen om een persoon die mij heeft voorgelogen en die me zo achter heeft gelaten? Een echte vriend zou zoiets toch nooit doen? Ik schudde alle gedachtes van me af en ging terug naar het belangrijkste. Hoe kom ik in hemelsnaam thuis???

Ik keek een beetje rond en zag mensen heen en weer liepen. Het leek net alsof ik buiten gesloten was van de wereld. Ik voelde me zo eenzaam. Ik besloot om naar de klantenservice te gaan en te vragen of ze me tas toevallig hadden gevonden. De vrouw beweerde dat ze niets had gezien. Ik voelde me nog beroerder dan te voren. Ik vertelde de vrouw dat daar alles in zat en dat ik geen manier had om naar huis te gaan. Ze keek me van top tot teen aan. En ze bleef me aankijken ook nog.

Ik: Is er een probleem?
Vrouw: Ik vind het een raar verhaal hoor.
Ik: Geloof je het niet? Bekijk dan maar de videobeelden van net, dan zie je precies wat er is gebeurt!
Vrouw: Ow, dus jij was er ook bij betrokken?
Ik: Oh, opeens weet je het weer?
Vrouw: Ik hoorde het toevallig van een collega. Ik schrok er echt van hoor. Zo behandel je toch geen meisjes!
Ik: Je weet niet eens wat de reden ervan is wat nou ‘’zo behandel je geen meisjes’’. Dat zijn trouwens je zaken niet, ik wil geholpen worden en wel heel snel!

Nadat ik dat zei, besefte ik dat ik dom bezig was. Alsof iemand me nog wilt helpen. Mijn toon beviel haar totaal niet, dat merkte ik meteen.

Vrouw: En ik wens niet zo behandelt te worden! Je hebt wel een hele grote mond hé dame. Ik kan niets voor je betekenen. Ik heb geen recht om je een kaartje te geven of iets dergelijks. Dat moet je maar onderhandelen met de eigenaar van dit station.
Ik: EIGENAAR VAN DIT STATION?? Weetje wat? Stik erin!

Ik liep boos weg en omdat ik zo boos was, besefte ik niet wat ik deed. Het enigste wat ik nog wilde, was naar huis gaan. Ik liep naar de eerst volgende Marokkaan en vroeg of die gene een kaartje voor me wilde kopen. Ik kwam een Marokkaanse jongen en meisje tegen. Ik sprak ze meteen aan en vertelde wat er aan de hand was. Dat meisje keek me met gefronste wenkbrauwen aan en weigerde door met haar hoofd te schudde. Gelukkig keek de jongen me aan. Hij keek diep in mijn ogen en stopte even.

Jongen: Hier, en ga ermee naar huis hé! Geen gekke dingen doen.
Ik: Shoukran!!

Hij gaf me een briefje van tien. Hamdoelilah! ‘’Hier, en ga ermee naar huis hé! Geen gekke dingen doen.’’ Die woorden zweefde door mijn hoofd. Ik voelde me echt slecht. Ik was iemand die gewoon rustig was, haar hoofd bezig hield met school en dat soort dingen. Ik stond sterk in het geloof. Ik had nooit te maken gehad met jongens. En nu gebeurt dit. En toch, ondanks alles.. gaf ik mezelf weer de schuld.

Ik nam de trein terug naar huis. Ik kwam om zes uur aan. Er was zoals gewoonlijk niemand thuis. Niemand die om me vroeg. Niemand die vroeg hoe het met me ging. Ik voelde me zo eenzaam..

[Verhalenster]

Dankjewel dames!
Morgen nog meer vervolgjes.

xx

[bnitouzinne_33]

MOOOOIII ZOO !!
verderr !!

[DuFeMmu]

Up meid!

Zou je aub een inhoudsopgave willen maken?

.

[Verhalenster]

Citaat door DuFeMmu:

Up meid!

Zou je aub een inhoudsopgave willen maken?

.

Ik heb echt geen idee hoe dat moet. Als jij mij dat kan uitleggen,
dan doe ik dat!

[DuFeMmu]

Citaat door Verhalenster:

Ik heb echt geen idee hoe dat moet. Als jij mij dat kan uitleggen,
dan doe ik dat!

Natuurlijk wil ik dat meid!





De 1e verhaal die je geplaatst hebt heb je dan die link ervan.
Vervolgens doe je zegmaar dit


[url= (de link achter de = teken en dan doe je dit '']'' tekentje achter die link) dus dan krijg je dit : [url=

http://forums.marokko.nl/showpost.php?p=91705797&postcount=1] (dan is het nog niet af)

Als je dat hebt gedaan kan je naast die link nog een titel of iets erbij doen bijv: Part1.

Dan doe je dus dit : [url =http://forums.marokko.nl/showpost.php?p=91705797&postcount=1]Part1[ /url]

Die andere [ /url] Maakt het helemaal af en heb jij je inhoudsopgave.
(alles zonder spatie doen)

Mijn voorbeeld: Klik,klik
(als je dit citeerd kan je ook zien hoe ik 't bedoel.)

[Verhalenster]

Ik zal het morgen goed doornemen, en het proberen insha'Allah. Super lief van je DeFeMmu

Dus voor jou een extra groot vervolgje!