Simcha
05-01-2011, 11:29
Als moslims en christenen echt slaags raken in Egypte, zal dat verwoestend uitwerken op de regio.
Op 1 januari werd ik ’s ochtends vroeg gewekt door een sms van een goede vriend van mij. Ik was nog in de slaperige roes van Oud en Nieuw, maar het korte tekstbericht maakte daar snel een einde aan. In Alexandrië was tijdens de Oudejaarsdienst van de koptische kerk ‘De Twee Heiligen’ een aanslag gepleegd, waarbij 21 mensen waren omgekomen en volgens Al-Jazeera meer dan 81 personen gewond waren geraakt. Het is een van de grootste aanslagen in de afgelopen decennia. En dan moet de koptische Kerst nog komen.
Vorig jaar kwamen er op Kerstavond zeven koptische christenen om in het Zuid-Egyptische dorp Nagaa Hamadi. Minder dan 72 uur later werd in hetzelfde dorp nog een koptische vrouw vermoord. Nu wachten mijn koptische familieleden en mijn vele christelijke geloofsgenoten angstig op wat er dit jaar op het koptische kerstfeest zal gebeuren. Want een ding is zeker: de aanslagen in Alexandrië voorspellen weinig goeds voor 2011.
Zorgelijk
De situatie van christenen in de islamitische wereld is ronduit zorgelijk. Iraakse christenen worden systematisch vermoord en verdreven, de christelijke gemeenschap in Pakistan staat onder druk vanwege het slepende proces tegen Asia Bibi (een christelijke vrouw die wegens godslastering ter dood is veroordeeld), in de Noord-Afrikaanse Maghreb is een fel offensief tegen elke vorm van christelijke hulpverlening gestart en in Egypte wankelt de kerk onder aanvallen van binnen- en buitenaf.
De afgelopen maanden zijn moslims in de hele Arabische wereld in de ban van een ‘kidnappingszaak’. Althans, dat is de extremistische versie van het verhaal. Twee christelijke vrouwen die zich tot de islam hebben bekeerd, hebben toevlucht gezocht in een christelijk klooster. Naar verluidt zijn de vrouwen onder dwang bekeerd en heeft hun christelijke familie hen in veiligheid geprobeerd te brengen door hen aan de koptische kerk toe te vertrouwen. Kloosters zijn beschermd en kunnen niet worden binnengevallen door politie of justitie.
Extreme vormen
Volgens islamitische radicale groeperingen zijn de vrouwen echter door de koptische kerk gegijzeld. Intussen heeft de zaak extreme vormen aangenomen. Niet alleen hebben moslims in heel Egypte voor de vrijlating van de twee ‘islamitische zusters’ gedemonstreerd, ook ‘Al-Qaida in Irak’ heeft zich ermee bemoeid en gedreigd met aanslagen tegen Iraakse kerken en Egyptische christenen die net zolang zullen doorgaan ‘tot onze zusters bevrijd zijn’. Wanneer de vrouwen zouden worden ‘vrijgelaten’, betekent dit waarschijnlijk hun dood. Hun islamitische mannen staan al bij de kloosterpoorten te wachten.
Dat ‘Al-Qaida in Irak’ zich met de kopten in Egypte bezighoudt, is niet verrassend. Extreme moslimgroepen wachten al jaren op de destabilisatie van Egypte. Als moslims en christenen slaags raken, leidt dit waarschijnlijk tot aanvallen tegen alle christelijke gemeenschappen in het Midden-Oosten. Etnisch en religieus geweld zal zich weer als een olievlek over de regio uitbreiden.
Terughoudend
Egypte, als land met de grootste (islamitische en christelijke) bevolking in het Midden-Oosten, weet al jaren een redelijke mate van stabiliteit en rust te bewaren. President Mubarak heeft de touwtjes stevig in handen en drukt elke vorm van islamitisch extremisme de kop in. De Koptische Orthodoxe Kerk, verenigd onder de patriarch van Alexandrië, stelt zich terughoudend op en probeert via politieke wegen haar rechten te beschermen. De kerk is haar evangelisatiedrang allang kwijt en vecht nog slechts voor haar voortbestaan. Koptische christenen klagen niet. Buitenstaanders verwijten hen vaak passiviteit, maar kopten weten dat er maar iets hoeft te gebeuren om de vlam in de pan te laten slaan.
Dat punt nadert nu. De kerk is een laatste toevluchtsoord, een plaats van veiligheid en bescherming. Met de groeiende onveiligheid begint dit te veranderen. Steeds vaker worden kopten juist in hun heilige toevluchtsoorden aangevallen en neemt de agressie tegenover kerkelijke figuren als priesters toe.
Vergelding
Ik begrijp de woede van koptische christenen en hun agressieve betoog onmiddellijk na de aanslagen. Maar het is ook bijzonder gevaarlijk. Het westers geheugen is kort, het oosterse niet. Zodra de wereld niet langer toekijkt, is het waarschijnlijk dat vergelding zal volgen. Er hoeft maar iets mis te gaan en er gebeurt precies waar Al-Qaida en anderen op hopen: moslims en christenen gaan met elkaar op de vuist en het fragiele evenwicht tussen de twee geloofsgroepen wordt voorgoed verstoord.
De westerse wereld weet al decennia van de massale christenvervolging in het Midden-Oosten en de islamitische wereld. Alleen al in Egypte zijn sinds 1972 zo’n 162 incidenten geweest waarvan tussen de vier- en vijfduizend kopten slachtoffer zijn geworden. Toch doet het Westen niets. Zij blijft de Egyptische overheid als bondgenoot beschouwen en eist geen verdere tekst en uitleg.
Christofobie
Intussen groeit de onrust en de christofobie in het Midden-Oosten. Als de situatie van christenen in Egypte niet snel verbetert, sterven onschuldige burgers en gaan kerken in vlammen op. De uiterst explosieve situatie zal verwoestende gevolgen hebben voor de hele regio en zal zelfs in Europa merkbaar zijn.
De bijnaam van Egypte luidt: oum al-donya wat ‘moeder van de wereld’ betekent. Als haar kinderen slaags raken, zullen de gevolgen daarvan wereldwijd merkbaar zijn.
Monique Samuel
Bron: http://opinie.volkskrant.nl/artikel/show/id/7541/Lot_christenen_laat_Westen_koud
Op 1 januari werd ik ’s ochtends vroeg gewekt door een sms van een goede vriend van mij. Ik was nog in de slaperige roes van Oud en Nieuw, maar het korte tekstbericht maakte daar snel een einde aan. In Alexandrië was tijdens de Oudejaarsdienst van de koptische kerk ‘De Twee Heiligen’ een aanslag gepleegd, waarbij 21 mensen waren omgekomen en volgens Al-Jazeera meer dan 81 personen gewond waren geraakt. Het is een van de grootste aanslagen in de afgelopen decennia. En dan moet de koptische Kerst nog komen.
Vorig jaar kwamen er op Kerstavond zeven koptische christenen om in het Zuid-Egyptische dorp Nagaa Hamadi. Minder dan 72 uur later werd in hetzelfde dorp nog een koptische vrouw vermoord. Nu wachten mijn koptische familieleden en mijn vele christelijke geloofsgenoten angstig op wat er dit jaar op het koptische kerstfeest zal gebeuren. Want een ding is zeker: de aanslagen in Alexandrië voorspellen weinig goeds voor 2011.
Zorgelijk
De situatie van christenen in de islamitische wereld is ronduit zorgelijk. Iraakse christenen worden systematisch vermoord en verdreven, de christelijke gemeenschap in Pakistan staat onder druk vanwege het slepende proces tegen Asia Bibi (een christelijke vrouw die wegens godslastering ter dood is veroordeeld), in de Noord-Afrikaanse Maghreb is een fel offensief tegen elke vorm van christelijke hulpverlening gestart en in Egypte wankelt de kerk onder aanvallen van binnen- en buitenaf.
De afgelopen maanden zijn moslims in de hele Arabische wereld in de ban van een ‘kidnappingszaak’. Althans, dat is de extremistische versie van het verhaal. Twee christelijke vrouwen die zich tot de islam hebben bekeerd, hebben toevlucht gezocht in een christelijk klooster. Naar verluidt zijn de vrouwen onder dwang bekeerd en heeft hun christelijke familie hen in veiligheid geprobeerd te brengen door hen aan de koptische kerk toe te vertrouwen. Kloosters zijn beschermd en kunnen niet worden binnengevallen door politie of justitie.
Extreme vormen
Volgens islamitische radicale groeperingen zijn de vrouwen echter door de koptische kerk gegijzeld. Intussen heeft de zaak extreme vormen aangenomen. Niet alleen hebben moslims in heel Egypte voor de vrijlating van de twee ‘islamitische zusters’ gedemonstreerd, ook ‘Al-Qaida in Irak’ heeft zich ermee bemoeid en gedreigd met aanslagen tegen Iraakse kerken en Egyptische christenen die net zolang zullen doorgaan ‘tot onze zusters bevrijd zijn’. Wanneer de vrouwen zouden worden ‘vrijgelaten’, betekent dit waarschijnlijk hun dood. Hun islamitische mannen staan al bij de kloosterpoorten te wachten.
Dat ‘Al-Qaida in Irak’ zich met de kopten in Egypte bezighoudt, is niet verrassend. Extreme moslimgroepen wachten al jaren op de destabilisatie van Egypte. Als moslims en christenen slaags raken, leidt dit waarschijnlijk tot aanvallen tegen alle christelijke gemeenschappen in het Midden-Oosten. Etnisch en religieus geweld zal zich weer als een olievlek over de regio uitbreiden.
Terughoudend
Egypte, als land met de grootste (islamitische en christelijke) bevolking in het Midden-Oosten, weet al jaren een redelijke mate van stabiliteit en rust te bewaren. President Mubarak heeft de touwtjes stevig in handen en drukt elke vorm van islamitisch extremisme de kop in. De Koptische Orthodoxe Kerk, verenigd onder de patriarch van Alexandrië, stelt zich terughoudend op en probeert via politieke wegen haar rechten te beschermen. De kerk is haar evangelisatiedrang allang kwijt en vecht nog slechts voor haar voortbestaan. Koptische christenen klagen niet. Buitenstaanders verwijten hen vaak passiviteit, maar kopten weten dat er maar iets hoeft te gebeuren om de vlam in de pan te laten slaan.
Dat punt nadert nu. De kerk is een laatste toevluchtsoord, een plaats van veiligheid en bescherming. Met de groeiende onveiligheid begint dit te veranderen. Steeds vaker worden kopten juist in hun heilige toevluchtsoorden aangevallen en neemt de agressie tegenover kerkelijke figuren als priesters toe.
Vergelding
Ik begrijp de woede van koptische christenen en hun agressieve betoog onmiddellijk na de aanslagen. Maar het is ook bijzonder gevaarlijk. Het westers geheugen is kort, het oosterse niet. Zodra de wereld niet langer toekijkt, is het waarschijnlijk dat vergelding zal volgen. Er hoeft maar iets mis te gaan en er gebeurt precies waar Al-Qaida en anderen op hopen: moslims en christenen gaan met elkaar op de vuist en het fragiele evenwicht tussen de twee geloofsgroepen wordt voorgoed verstoord.
De westerse wereld weet al decennia van de massale christenvervolging in het Midden-Oosten en de islamitische wereld. Alleen al in Egypte zijn sinds 1972 zo’n 162 incidenten geweest waarvan tussen de vier- en vijfduizend kopten slachtoffer zijn geworden. Toch doet het Westen niets. Zij blijft de Egyptische overheid als bondgenoot beschouwen en eist geen verdere tekst en uitleg.
Christofobie
Intussen groeit de onrust en de christofobie in het Midden-Oosten. Als de situatie van christenen in Egypte niet snel verbetert, sterven onschuldige burgers en gaan kerken in vlammen op. De uiterst explosieve situatie zal verwoestende gevolgen hebben voor de hele regio en zal zelfs in Europa merkbaar zijn.
De bijnaam van Egypte luidt: oum al-donya wat ‘moeder van de wereld’ betekent. Als haar kinderen slaags raken, zullen de gevolgen daarvan wereldwijd merkbaar zijn.
Monique Samuel
Bron: http://opinie.volkskrant.nl/artikel/show/id/7541/Lot_christenen_laat_Westen_koud