Tuun27
04-01-2011, 20:05
Mijn oog viel dinsdagmorgen op een jubileumuitgave van Feyenoord-magazine op mijn bureau. De coverkreet: ‘Coen Moulijn: Levende legende’. Even later vernam ik dat Mister Feyenoord zijn strijd tegen een herseninfarct definitief had verloren, op 73-jarige leeftijd.
Door Sander van Hal
Ik kende Moulijn niet bijzonder goed, maar ik sprak hem regelmatig. Zoals in de zomer van 2008, toen ik voor een Sportweek-special over het honderdjarig jubileum van Feyenoord een lang en indringend gesprek met hem voerde.
We hadden afgesproken in zijn herenmodezaak aan de Langenhorst in Rotterdam-Zuid, die hij sinds 1961 runde. Moulijn haalde koffie met een tred die deed denken aan vervlogen tijden. Soepel en zwierig.
Levensverhaal
Eenmaal achter een tafeltje nam Moulijn alle tijd om zijn indrukwekkende levensverhaal te vertellen. Het ging lang niet alleen over voetbal. Moulijn vertelde dat zijn zoon Raymond (die enkele maanden vóór hem op 47-jarige leeftijd overleed) werd geboren met een open ruggetje, verlamd bleek tot aan zijn navel en vaak moest worden geopereerd.
Hoe hij zelf aan het eind van zijn loopbaan in dichte mist in zijn auto werd aangereden door een goederentrein en dat wonderwel overleefde. En hoe hij jaren nadien opnieuw aan de dood ontsnapte, toen hij een hartaanval kreeg. “Als het ziekenhuis een kwartier verder had gelegen en er niet toevallig een dokter in de zaal was geweest, had ik hier misschien niet gezeten.”
Standbeeld
Ook de jaren na ons lange gesprek in zijn winkel bleef Moulijn open en goudeerlijk. Je kon hem altijd bellen. Dan gaf hij ongezouten zijn mening. Nadat hij een standbeeld van zichzelf voor de Kuip had onthuld, liet hij duidelijk blijken dat hij de gelijkenis niet echt treffend vond.
En als Feyenoord weer eens in een crisis was beland, spuide hij ongezouten kritiek op de club waar hij groot was geworden. Zoals enkele weken geleden, toen ik hem voor het laatst sprak.
“Laten we elkaar geen mietje noemen; Feyenoord is heel diep gezonken,” zei hij. “Mijn Feyenoord-hart bloedt. Ik hoop maar dat het over een aantal jaren alsnog goed komt met de club.”
Coen Moulijn was ridder in de Orde van Oranje Nassau, bondsridder en erelid van Feyenoord. Bovenal was hij een heel mooi mens. Een harde. En een levende legende.
http://www.nusport.nl/hal/2414898/memoires-van-moulijn-.html
Door Sander van Hal
Ik kende Moulijn niet bijzonder goed, maar ik sprak hem regelmatig. Zoals in de zomer van 2008, toen ik voor een Sportweek-special over het honderdjarig jubileum van Feyenoord een lang en indringend gesprek met hem voerde.
We hadden afgesproken in zijn herenmodezaak aan de Langenhorst in Rotterdam-Zuid, die hij sinds 1961 runde. Moulijn haalde koffie met een tred die deed denken aan vervlogen tijden. Soepel en zwierig.
Levensverhaal
Eenmaal achter een tafeltje nam Moulijn alle tijd om zijn indrukwekkende levensverhaal te vertellen. Het ging lang niet alleen over voetbal. Moulijn vertelde dat zijn zoon Raymond (die enkele maanden vóór hem op 47-jarige leeftijd overleed) werd geboren met een open ruggetje, verlamd bleek tot aan zijn navel en vaak moest worden geopereerd.
Hoe hij zelf aan het eind van zijn loopbaan in dichte mist in zijn auto werd aangereden door een goederentrein en dat wonderwel overleefde. En hoe hij jaren nadien opnieuw aan de dood ontsnapte, toen hij een hartaanval kreeg. “Als het ziekenhuis een kwartier verder had gelegen en er niet toevallig een dokter in de zaal was geweest, had ik hier misschien niet gezeten.”
Standbeeld
Ook de jaren na ons lange gesprek in zijn winkel bleef Moulijn open en goudeerlijk. Je kon hem altijd bellen. Dan gaf hij ongezouten zijn mening. Nadat hij een standbeeld van zichzelf voor de Kuip had onthuld, liet hij duidelijk blijken dat hij de gelijkenis niet echt treffend vond.
En als Feyenoord weer eens in een crisis was beland, spuide hij ongezouten kritiek op de club waar hij groot was geworden. Zoals enkele weken geleden, toen ik hem voor het laatst sprak.
“Laten we elkaar geen mietje noemen; Feyenoord is heel diep gezonken,” zei hij. “Mijn Feyenoord-hart bloedt. Ik hoop maar dat het over een aantal jaren alsnog goed komt met de club.”
Coen Moulijn was ridder in de Orde van Oranje Nassau, bondsridder en erelid van Feyenoord. Bovenal was hij een heel mooi mens. Een harde. En een levende legende.
http://www.nusport.nl/hal/2414898/memoires-van-moulijn-.html