peacelife
03-01-2011, 16:02
Is ‘ontwikkelingshulp’ echt om de ontwikkelingslanden te helpen?
Al decennia lang geven de rijke westerse landen ontwikkelingshulp aan arme landen, meestal in Afrika en Azië. Sinds de Tweede Wereldoorlog is hier meer dan 2.300 miljard dollar aan uitgegeven,, voor projecten die de Derde Wereld zou moeten helpen om zich van de armoede te ontdoen. Om te kunnen achterhalen of ontwikkelingshulp een goede zaak is, moet onderzocht worden waarom de rijke westerse landen ontwikkelingshulp geven.
Misschien wel het belangrijkst voorbeeld van ontwikkelingshulp is de “Marshall Plan”- hulp die Amerika na de Tweede Wereldoorlog gaf aan de West - Europese landen. Middels deze hulp konden de West - Europese landen zichzelf weer opbouwen na de vernietiging van de Tweede Wereldoorlog Dit was gunstig voor de Amerikaanse economie, omdat de West - Europese landen eigenlijk enkel in Amerika konden kopen wat ze nodig hadden. Er waren wel voorwaarden verbonden aan het ontvangen van hulp, echter. Heel belangrijk was dat de ontvangende landen adviezen moesten opvolgen. Zo kwam Nederland er toe om de onafhankelijkheid van Indonesië accepteren, alhoewel het dit eerst niet wilde. Amerika adviseerde Nederland dit namelijk te doen, en als Nederland dit niet deed dan zou Amerika de “Marshall Plan”- Hulp aan Nederland staken. Met de “Marshall Plan”- hulp probeerde Amerika dus haar eigen economie te helpen, en politieke invloed in Europa te krijgen. Bovendien, de hulp was in de vorm van leningen en moest dus door de West - Europese landen met rente terugbetaald worden. Dit betekende dat de West - Europese landen voor vele tientallen jaren in de schuld zouden zitten bij Amerika, wat hen zou motiveren om samen te werken met Amerika en te luisteren naar Amerikaanse adviezen.
Voor wat betreft de Amerikaanse hulp aan Afghanistan nadat het leger van de Sovjet - Unie het land was binnengevallen, dit was omdat Amerika graag wilde dat het leger van de Sovjet - Unie een zware oorlog zou krijgen. Amerika hoopte dat haar geld de Afghanen in staat zou stellen om lang en hard te vechten tegen de Sovjet - Unie, zodat de Sovjet - Unie door oorlog ernstig verzwakt zou worden.
Amerika en de Sovjet - Unie waren namelijk in een ideologisch conflict verwikkeld. Amerika wilde dat heel de wereld kapitalistisch zou worden, zodat zijzelf als grootste kapitalistisch natie ter wereld de leider van de wereld zou worden. En de Sovjet - Unie wilde dat heel de wereld communistisch zou worden, zodat zijzelf als grootste communistische natie ter wereld de leider van de wereld zou worden. Daarom gebruikten beide landen ontwikkelingshulp om hun agenten rond de wereld te kunnen steunen. Kwam ergens een communist aan de macht, dan gaf de Sovjet - Unie hen geld om projecten te doen. En kwam ergens een kapitalist aan de macht, dan gaf Amerika hem geld om projecten te doen.
Organisaties zoals het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en de Wereldbank waren en zijn heel belangrijk om westers geld beschikbaar te maken aan arme landen. Hulp van de beide organisaties zou arme landen helpen om rijker te worden. Maar, lenen bij het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en de Wereldbank komt ook niet zonder voorwaardes. De belangrijkste voorwaarde is dat het lenende land zijn economie moet organiseren zoals Amerika en Europa dat graag willen. Het lenende land moet haar minerale rijkdommen zoals olie en goud te koop aanbieden aan westerse bedrijven, en het moet westerse bedrijven toelaten in haar markten. Wie leent bij het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en de Wereldbank wordt daarom eigenlijk de speelbal voor Amerika en Europa. Schuld bij het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en de Wereldbank maakt dat men deze organisaties moet gehoorzamen, maar Amerika en Europa zijn de baas in deze organisatie.
Ontwikkelingshulp wordt dus slechts zelden gegeven om echt te helpen. Want als het echt gegeven wou worden om te helpen, dan zou het gegeven worden zonder voorwaardes. Maar het wordt altijd gegeven met voorwaardes. Bijvoorbeeld:
a. Amerika geeft hulp aan regio’s waar zijn economische belangen heeft, en waar zij kapitalisme wil promoten.
b. Zweden geeft hulp aan “progressieve samenlevingen”, oftewel landen die politiek beleid voeren waar Zweden van houdt.
c. Frankrijk geeft hulp om de Franse cultuur, taal en invloed te verspreiden, met name in West Afrika.
d. Japan geeft hulp in Oost - Azië voor degenen met uitgebreide commerciële banden met Japan. Een voorwaarde voor Japanse hulp is dat men in Japan dingen gaat kopen met hulpgeld.
e. Wanneer Nederland hulp geeft dan is dit ook vaak met voorwarde dat men met het geld dingen gaat kopen in Nederland.
Ontwikkelingshulp wordt dus niet gegeven om anderen te helpen, maar om zelf economisch voordeel eruit te halen of om invloed te krijgen in andere landen. Het wordt enkel gegeven wanneer de gever denkt hier voordeel uit te kunnen halen.
Dit is waarom ontwikkelingshulp niets van haar doelstellingen heeft gerealiseerd. Zoals professor William Easterly, een hoogleraar economie inzake ontwikkeling en hulp ook heeft gezegd: “Een tragedie van armen in de wereld is dat het Westen 2.300 miljard dollar aan buitenlandse hulp heeft besteed in de afgelopen vijf decennia, en er nog niet is geslaagd is medicijnen van twaalf cent te geven aan kinderen om de helft van alle malaria doden te voorkomen. Het westen besteedde 2.300 miljard dollar er is nog niet in geslaagd om bed netten van vier dollar bij arme gezinnen te krijgen. Het Westen besteedde 2.300 miljard dollar er is er nog niet in geslaagd om drie dollar bij elke nieuwe moeder te krijgen om vijf miljoen sterf gevallen onder kinderen te voorkomen”
Lee H. Hamilton, een lid van de adviesraad voor binnenlandse Veiligheid van Amerika, was eerlijk toen hij over ontwikkelingshulp gegeven door zijn land zei: “Buitenlandse hulp is toch een mislukking , noch een alles genezend medicijn. Het is in plaats hiervan een belangrijk middel van het Amerikaans beleid dat de belangen van de Verenigd Staten en de wereld kan dienen als het wijselijk wordt beheerd” Met andere woorden het is niet bedoeld om anderen te helpen maar om Amerika te helpen…
Voor de gever is ontwikkelingshulp dus een goede zaak, maar voor de ontvanger is het het begin van het einde.
Al decennia lang geven de rijke westerse landen ontwikkelingshulp aan arme landen, meestal in Afrika en Azië. Sinds de Tweede Wereldoorlog is hier meer dan 2.300 miljard dollar aan uitgegeven,, voor projecten die de Derde Wereld zou moeten helpen om zich van de armoede te ontdoen. Om te kunnen achterhalen of ontwikkelingshulp een goede zaak is, moet onderzocht worden waarom de rijke westerse landen ontwikkelingshulp geven.
Misschien wel het belangrijkst voorbeeld van ontwikkelingshulp is de “Marshall Plan”- hulp die Amerika na de Tweede Wereldoorlog gaf aan de West - Europese landen. Middels deze hulp konden de West - Europese landen zichzelf weer opbouwen na de vernietiging van de Tweede Wereldoorlog Dit was gunstig voor de Amerikaanse economie, omdat de West - Europese landen eigenlijk enkel in Amerika konden kopen wat ze nodig hadden. Er waren wel voorwaarden verbonden aan het ontvangen van hulp, echter. Heel belangrijk was dat de ontvangende landen adviezen moesten opvolgen. Zo kwam Nederland er toe om de onafhankelijkheid van Indonesië accepteren, alhoewel het dit eerst niet wilde. Amerika adviseerde Nederland dit namelijk te doen, en als Nederland dit niet deed dan zou Amerika de “Marshall Plan”- Hulp aan Nederland staken. Met de “Marshall Plan”- hulp probeerde Amerika dus haar eigen economie te helpen, en politieke invloed in Europa te krijgen. Bovendien, de hulp was in de vorm van leningen en moest dus door de West - Europese landen met rente terugbetaald worden. Dit betekende dat de West - Europese landen voor vele tientallen jaren in de schuld zouden zitten bij Amerika, wat hen zou motiveren om samen te werken met Amerika en te luisteren naar Amerikaanse adviezen.
Voor wat betreft de Amerikaanse hulp aan Afghanistan nadat het leger van de Sovjet - Unie het land was binnengevallen, dit was omdat Amerika graag wilde dat het leger van de Sovjet - Unie een zware oorlog zou krijgen. Amerika hoopte dat haar geld de Afghanen in staat zou stellen om lang en hard te vechten tegen de Sovjet - Unie, zodat de Sovjet - Unie door oorlog ernstig verzwakt zou worden.
Amerika en de Sovjet - Unie waren namelijk in een ideologisch conflict verwikkeld. Amerika wilde dat heel de wereld kapitalistisch zou worden, zodat zijzelf als grootste kapitalistisch natie ter wereld de leider van de wereld zou worden. En de Sovjet - Unie wilde dat heel de wereld communistisch zou worden, zodat zijzelf als grootste communistische natie ter wereld de leider van de wereld zou worden. Daarom gebruikten beide landen ontwikkelingshulp om hun agenten rond de wereld te kunnen steunen. Kwam ergens een communist aan de macht, dan gaf de Sovjet - Unie hen geld om projecten te doen. En kwam ergens een kapitalist aan de macht, dan gaf Amerika hem geld om projecten te doen.
Organisaties zoals het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en de Wereldbank waren en zijn heel belangrijk om westers geld beschikbaar te maken aan arme landen. Hulp van de beide organisaties zou arme landen helpen om rijker te worden. Maar, lenen bij het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en de Wereldbank komt ook niet zonder voorwaardes. De belangrijkste voorwaarde is dat het lenende land zijn economie moet organiseren zoals Amerika en Europa dat graag willen. Het lenende land moet haar minerale rijkdommen zoals olie en goud te koop aanbieden aan westerse bedrijven, en het moet westerse bedrijven toelaten in haar markten. Wie leent bij het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en de Wereldbank wordt daarom eigenlijk de speelbal voor Amerika en Europa. Schuld bij het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en de Wereldbank maakt dat men deze organisaties moet gehoorzamen, maar Amerika en Europa zijn de baas in deze organisatie.
Ontwikkelingshulp wordt dus slechts zelden gegeven om echt te helpen. Want als het echt gegeven wou worden om te helpen, dan zou het gegeven worden zonder voorwaardes. Maar het wordt altijd gegeven met voorwaardes. Bijvoorbeeld:
a. Amerika geeft hulp aan regio’s waar zijn economische belangen heeft, en waar zij kapitalisme wil promoten.
b. Zweden geeft hulp aan “progressieve samenlevingen”, oftewel landen die politiek beleid voeren waar Zweden van houdt.
c. Frankrijk geeft hulp om de Franse cultuur, taal en invloed te verspreiden, met name in West Afrika.
d. Japan geeft hulp in Oost - Azië voor degenen met uitgebreide commerciële banden met Japan. Een voorwaarde voor Japanse hulp is dat men in Japan dingen gaat kopen met hulpgeld.
e. Wanneer Nederland hulp geeft dan is dit ook vaak met voorwarde dat men met het geld dingen gaat kopen in Nederland.
Ontwikkelingshulp wordt dus niet gegeven om anderen te helpen, maar om zelf economisch voordeel eruit te halen of om invloed te krijgen in andere landen. Het wordt enkel gegeven wanneer de gever denkt hier voordeel uit te kunnen halen.
Dit is waarom ontwikkelingshulp niets van haar doelstellingen heeft gerealiseerd. Zoals professor William Easterly, een hoogleraar economie inzake ontwikkeling en hulp ook heeft gezegd: “Een tragedie van armen in de wereld is dat het Westen 2.300 miljard dollar aan buitenlandse hulp heeft besteed in de afgelopen vijf decennia, en er nog niet is geslaagd is medicijnen van twaalf cent te geven aan kinderen om de helft van alle malaria doden te voorkomen. Het westen besteedde 2.300 miljard dollar er is nog niet in geslaagd om bed netten van vier dollar bij arme gezinnen te krijgen. Het Westen besteedde 2.300 miljard dollar er is er nog niet in geslaagd om drie dollar bij elke nieuwe moeder te krijgen om vijf miljoen sterf gevallen onder kinderen te voorkomen”
Lee H. Hamilton, een lid van de adviesraad voor binnenlandse Veiligheid van Amerika, was eerlijk toen hij over ontwikkelingshulp gegeven door zijn land zei: “Buitenlandse hulp is toch een mislukking , noch een alles genezend medicijn. Het is in plaats hiervan een belangrijk middel van het Amerikaans beleid dat de belangen van de Verenigd Staten en de wereld kan dienen als het wijselijk wordt beheerd” Met andere woorden het is niet bedoeld om anderen te helpen maar om Amerika te helpen…
Voor de gever is ontwikkelingshulp dus een goede zaak, maar voor de ontvanger is het het begin van het einde.