mizmadnez
24-12-2010, 18:16
Ik had een vriend genaamd: Jaouad. Het ging heel erg goed tussen ons. We zaten bij elkaar op school, soms waren er ook mensen die teveel praatte, maar ik dacht laat ze maar. Tot op een dag ik naar huis ging, en ik mijn ouders en broertje met een man en zijn ouders in de woonkamer zag. Ik dacht wat is er aan de hand. Ik gaf iedereen een hand en ging zitten. Mijn vader zei: Dochter deze mensen komen jou hand vragen. Ik schrok en knikte gewoon. Mijn vader zei: wil je met hem trouwen, ik dacht na en zei: Nee.
2 dagen later kwamen ze weer, ik kon geen nee zeggen en zei gewoon ja, maar tussen door had ik nog steeds gewoon contact met Jaouad. Maar hij wist wel dat ik met iemand ging trouwen. We gingen dat weekend al verlofen. Na 1 jaar zei ik tegen mijn ouders ik wil niet met hem trouwen, mijn broertje sloeg me zohard als'ie kon. Mijn vader ook.
Ik ging huilend naar mijn kamer en deed de deur op slot.
Ik bleef daar zolang als ik kon.
Ik ging toch met hem trouwen, anders ontving ik nog meer klappen. Ik besloot om geen contact meer op te nemen met Jaouad. Ik kon niet anders.
Na 4 jaar gingen we pas trouwen. Ik ging ook hoofddoek dragen, en ook op mijn bruiloft hield ik hem om, mijn leven was toch al verpest.
Ik snap het niet, dat mijn toekomstige ook niet eens denkt hoe ik me voel...
De dag was begonnen, mijn bruiloft...
1 dag later.
Ik leerde hem beter kennen, en vond hem toen ook leuker worden...
Ik bedoel hij was niet lelijk ofzo, maar niet mijn type.
1 maandje later kregen we ruzie, ik weet niet wat hem bezielde dat hij mij zelfs SLOEG!
Ik belde gelijk mijn ouders.
Want het gebeurde vaker.
Mijn ouders dachten, wat hebben we onze dochter nou aangedaan ze had het hier goed en nu wordt ze door haar man geslagen.
Ik wilde gaan scheiden maar het was een schande voor de familie.
Dus ik bleef bij hem...
Moet ik verder gaan?
Up maar!:kus:
2 dagen later kwamen ze weer, ik kon geen nee zeggen en zei gewoon ja, maar tussen door had ik nog steeds gewoon contact met Jaouad. Maar hij wist wel dat ik met iemand ging trouwen. We gingen dat weekend al verlofen. Na 1 jaar zei ik tegen mijn ouders ik wil niet met hem trouwen, mijn broertje sloeg me zohard als'ie kon. Mijn vader ook.
Ik ging huilend naar mijn kamer en deed de deur op slot.
Ik bleef daar zolang als ik kon.
Ik ging toch met hem trouwen, anders ontving ik nog meer klappen. Ik besloot om geen contact meer op te nemen met Jaouad. Ik kon niet anders.
Na 4 jaar gingen we pas trouwen. Ik ging ook hoofddoek dragen, en ook op mijn bruiloft hield ik hem om, mijn leven was toch al verpest.
Ik snap het niet, dat mijn toekomstige ook niet eens denkt hoe ik me voel...
De dag was begonnen, mijn bruiloft...
1 dag later.
Ik leerde hem beter kennen, en vond hem toen ook leuker worden...
Ik bedoel hij was niet lelijk ofzo, maar niet mijn type.
1 maandje later kregen we ruzie, ik weet niet wat hem bezielde dat hij mij zelfs SLOEG!
Ik belde gelijk mijn ouders.
Want het gebeurde vaker.
Mijn ouders dachten, wat hebben we onze dochter nou aangedaan ze had het hier goed en nu wordt ze door haar man geslagen.
Ik wilde gaan scheiden maar het was een schande voor de familie.
Dus ik bleef bij hem...
Moet ik verder gaan?
Up maar!:kus: