A.de.Flater
15-12-2010, 14:06
Terwijl een groot deel van de wereld door de gevestigde media werd bezig gehouden met de weinig spectaculaire, hoewel zeker zinvolle, onthullingen van Wiki-Leaks, vond in het Mexicaanse Cancun de jaarlijkse klimaattop van de Verenigde Naties plaats. Regeringsvertegenwoordigers uit heel de wereld waren verzameld in de subtropische badplaats om te proberen het eens te worden over draconische maatregelen tegen een probleem dat niet bestaat, maatregelen die in feite neerkomen op verhoogde belastingen op ons energieverbruik. Dit jaar is er echter meer beslist. Er zijn namelijk goed vermomde voorstellen gedaan voor het installeren van een wereldregering (the Secretariat) zonder dat de wereldburgers daar iets over te zeggen zullen hebben.
Dezelfde jaarlijkse decadente verzameling van ministers en staatshoofden, ambtenaren en pseudowetenschappers liep vorig jaar in Kopenhagen op niets uit omdat de weergoden de Deense hoofdstad precies in de dagen van de conferentie in onverwachte winterse koude dompelden. Daarom was er deze keer gekozen voor het warme Cancun. Maar ook hier leken de weergoden enkele statements te maken, want Cancun registreerde nachten met de laagste minimumtemperaturen ooit.
Door het falen van de klimaattop in 2009 en het modderfiguur dat de vele prominente gasten sloegen door tijdens een hevige sneeuwstorm over een opwarming van een halve graad Celsius te moeten spreken, vond de conferentie dit jaar low profile plaats. Ook de gestaag groeiende twijfel bij steeds meer media en beleidsmakers over de theorieën en modellen van het IPCC, en het Climategate-schandaal dat voor iedereen aantoonde op welke frauduleuze manier de mensen van het CRU hun hersenspinsels proberen te 'bewijzen', zorgden ervoor dat dit jaar nauwelijks prominenten hun vingers wilden branden aan het opwarmingsverhaal, dat als een nachtkaars lijkt uit te gaan.
De fraudeurs zijn ontmaskerd, de hele zwendel wordt - vooral in de Engelssprekende media - toenemend belachelijk gemaakt en vrijwel niemand gelooft nog dat de CO2-productie van de mens werkelijk een probleem is. Dit heeft de gang van Maurice Strong en Al Gore er echter niet van weerhouden om in Cancun enkele zeer zorgwekkende voorstellen te doen, die feitelijk neerkomen op het installeren van een dictatoriale wereldregering met verregaande bevoegdheden over de soevereine staten van deze planeet.
Wie nog gelooft dat de aandrijvers achter deze zwendel werkelijk het beste met de planeet voorhebben hoeft alleen maar even te kijken naar welke bedrijven straks financieel gaan profiteren van de plannen. Achter de horizon lonken namelijk biljoenen en nog eens biljoenen aan winsten op de handel in emissierechten, wanneer men er in slaagt de regeringen van de landen op Aarde te overtuigen dat de voorgestelde maatregelen toch echt wel noodzakelijk zijn. Men wil de bovengrens van de CO2-uitstoot verder verlagen om dan op Wall Street en in The City te kunnen handelen in de rechten op meer uitstoot.
Als handlangers in het smerige spel van Strong & Gore, in eendrachtige samenwerking met spoorwegingenieur Pachauri en oplichter Michael Mann vinden we bedrijven als Barclays Bank, ABN Amro Bank, BP (wie kent deze geweldige Britse milieuorganisatie niet?), Shell, Goldman Sachs, Moran Stanley, E.ON en anderen.
Als die namen u deels bekend voorkomen dan is dat vooral omdat al deze firma's tijdens de laatste jaren betrokken waren bij enkele van de grootste schandalen die de mensheid heeft mogen meemaken. De banken in het rijtje waren de belangrijkste betrokkenen bij de grootste bankroof ooit (later 'wereldwijde economische crisis' genoemd om ons wijs te maken dat wij daar allemaal voor verantwoordelijk zouden zijn), en van BP en Shell hebben we laatste jaren voornamelijk gehoord als het ging om hallucinante olielekken, corruptie en het ter dood veroordelen van zich verzettende stamhoofden.
Nu is het juist deze zelfde groep gangsters die onder het mom van het redden van de Aarde de regeringen wereldwijd probeert te overtuigen hun handeltje in CO2-emissierechten in de stijgers te zetten. Eens er een nieuwe bovengrens voor uitstoot is vastgesteld treedt het volgende bedenksel van het banken- en oliehandelarenkartel in werking: the Secretariat. Oftewel het Secretariaat.
U heeft er dan wel niets over gelezen in de altijd betrouwbare gevestigde media, maar er is echt wel meer besloten dan de lachwekkende overeenkomst de temperatuur op Aarde niet meer dan twee graden te laten stijgen.
De tekst die de medewerkers van de duistere VN-instellingen namelijk hebben voorgelegd is er een van 'transparante ondoordringbaarheid', zoals Lord Monckton het zo treffend uitdrukte. De doorsnee geïnteresseerde geeft het al snel op de onbegrijpelijke tekst door te worstelen, hoewel alles erin staat.
"Of eigenlijk staat er helemaal niets in," schreef Monckton vorige week. "Tenzij je het complexe, obscure jargon kunt ontcijferen. Het is de bedoeling dat de lezer er niets van begrijpt, maar dat we er later wel op gewezen kunnen worden dat we geen reden hebben om ons te beklagen over de beslissingen omdat alle besluiten toch steeds openbaar gemaakt zijn."
Met het Verdrag van Lissabon pasten de - voornamelijk Franse - ambtenaren dezelfde truc toe. Niemand had enig idee wat erin stond. Zo langzaamaan wordt echter duidelijk hoe met dit Verraad in de hand van de EU een totalitaire, dictatoriale staat gemaakt kan worden, waarin alle democratische principes een voor een aan de kant geschoven worden.
Wat kunnen we echter wel uit de toverformules van het UNFCCC destilleren?
Het volgende:
Dezelfde jaarlijkse decadente verzameling van ministers en staatshoofden, ambtenaren en pseudowetenschappers liep vorig jaar in Kopenhagen op niets uit omdat de weergoden de Deense hoofdstad precies in de dagen van de conferentie in onverwachte winterse koude dompelden. Daarom was er deze keer gekozen voor het warme Cancun. Maar ook hier leken de weergoden enkele statements te maken, want Cancun registreerde nachten met de laagste minimumtemperaturen ooit.
Door het falen van de klimaattop in 2009 en het modderfiguur dat de vele prominente gasten sloegen door tijdens een hevige sneeuwstorm over een opwarming van een halve graad Celsius te moeten spreken, vond de conferentie dit jaar low profile plaats. Ook de gestaag groeiende twijfel bij steeds meer media en beleidsmakers over de theorieën en modellen van het IPCC, en het Climategate-schandaal dat voor iedereen aantoonde op welke frauduleuze manier de mensen van het CRU hun hersenspinsels proberen te 'bewijzen', zorgden ervoor dat dit jaar nauwelijks prominenten hun vingers wilden branden aan het opwarmingsverhaal, dat als een nachtkaars lijkt uit te gaan.
De fraudeurs zijn ontmaskerd, de hele zwendel wordt - vooral in de Engelssprekende media - toenemend belachelijk gemaakt en vrijwel niemand gelooft nog dat de CO2-productie van de mens werkelijk een probleem is. Dit heeft de gang van Maurice Strong en Al Gore er echter niet van weerhouden om in Cancun enkele zeer zorgwekkende voorstellen te doen, die feitelijk neerkomen op het installeren van een dictatoriale wereldregering met verregaande bevoegdheden over de soevereine staten van deze planeet.
Wie nog gelooft dat de aandrijvers achter deze zwendel werkelijk het beste met de planeet voorhebben hoeft alleen maar even te kijken naar welke bedrijven straks financieel gaan profiteren van de plannen. Achter de horizon lonken namelijk biljoenen en nog eens biljoenen aan winsten op de handel in emissierechten, wanneer men er in slaagt de regeringen van de landen op Aarde te overtuigen dat de voorgestelde maatregelen toch echt wel noodzakelijk zijn. Men wil de bovengrens van de CO2-uitstoot verder verlagen om dan op Wall Street en in The City te kunnen handelen in de rechten op meer uitstoot.
Als handlangers in het smerige spel van Strong & Gore, in eendrachtige samenwerking met spoorwegingenieur Pachauri en oplichter Michael Mann vinden we bedrijven als Barclays Bank, ABN Amro Bank, BP (wie kent deze geweldige Britse milieuorganisatie niet?), Shell, Goldman Sachs, Moran Stanley, E.ON en anderen.
Als die namen u deels bekend voorkomen dan is dat vooral omdat al deze firma's tijdens de laatste jaren betrokken waren bij enkele van de grootste schandalen die de mensheid heeft mogen meemaken. De banken in het rijtje waren de belangrijkste betrokkenen bij de grootste bankroof ooit (later 'wereldwijde economische crisis' genoemd om ons wijs te maken dat wij daar allemaal voor verantwoordelijk zouden zijn), en van BP en Shell hebben we laatste jaren voornamelijk gehoord als het ging om hallucinante olielekken, corruptie en het ter dood veroordelen van zich verzettende stamhoofden.
Nu is het juist deze zelfde groep gangsters die onder het mom van het redden van de Aarde de regeringen wereldwijd probeert te overtuigen hun handeltje in CO2-emissierechten in de stijgers te zetten. Eens er een nieuwe bovengrens voor uitstoot is vastgesteld treedt het volgende bedenksel van het banken- en oliehandelarenkartel in werking: the Secretariat. Oftewel het Secretariaat.
U heeft er dan wel niets over gelezen in de altijd betrouwbare gevestigde media, maar er is echt wel meer besloten dan de lachwekkende overeenkomst de temperatuur op Aarde niet meer dan twee graden te laten stijgen.
De tekst die de medewerkers van de duistere VN-instellingen namelijk hebben voorgelegd is er een van 'transparante ondoordringbaarheid', zoals Lord Monckton het zo treffend uitdrukte. De doorsnee geïnteresseerde geeft het al snel op de onbegrijpelijke tekst door te worstelen, hoewel alles erin staat.
"Of eigenlijk staat er helemaal niets in," schreef Monckton vorige week. "Tenzij je het complexe, obscure jargon kunt ontcijferen. Het is de bedoeling dat de lezer er niets van begrijpt, maar dat we er later wel op gewezen kunnen worden dat we geen reden hebben om ons te beklagen over de beslissingen omdat alle besluiten toch steeds openbaar gemaakt zijn."
Met het Verdrag van Lissabon pasten de - voornamelijk Franse - ambtenaren dezelfde truc toe. Niemand had enig idee wat erin stond. Zo langzaamaan wordt echter duidelijk hoe met dit Verraad in de hand van de EU een totalitaire, dictatoriale staat gemaakt kan worden, waarin alle democratische principes een voor een aan de kant geschoven worden.
Wat kunnen we echter wel uit de toverformules van het UNFCCC destilleren?
Het volgende: