HVH
13-12-2010, 18:29
“ …Moeders bekleden een belangrijke positie in het cultiveren van een generatie. Hoe beter een moeder haar kroost opvoedt, hoe meer succesvol de Ummah gecultiveerd zal worden. Dientengevolge zal de Ummah gemakkelijker helden voortbrengen. Zelden kom je een grootse man tegen zonder een grootse vrouw in zijn leven. Een vrouw die enkele van haar goede eigenschappen heeft doen integreren in zijn persoonlijkheid, net als het melk waarmee hij is gevoed en de warme omhelzing waar hij zijn toevlucht zocht.
Het overkomt weinigen dat de schitterende beelden die zij vasthouden van hun moeders vergeten worden. Deze schitterende beelden, die van jongs af aan rennen door zijn aderen en gegrift zijn in zijn gedachten, kunnen niet anders dan onthouden worden met eerbied en trots. Hij herinnert zich de eenvoudige, duidelijke woorden waar zijn moeder hem mee heeft verrijkt en die verworden zijn tot mijlpalen op zijn pad en functioneren als een bron van licht gedurende zijn zoektocht.
Hij heeft geen keus dan zichzelf te plaatsen onder de onmetelijke schaduw die zijn moeder voor hem heeft voortgebracht gedurende de lange loop van zijn leven, gevoed door de verheugde emoties gemengd met de onveranderlijke dagen van zijn leven. Dit is de realiteit; het groeit in zijn ziel en wordt een innig verbonden onderdeel van zijn persoonlijkheid dat hij niet kan loslaten zonder zijn menselijkheid los te laten.
Dit is de reden waarom het behouden van deze genegenheid en de terugbetaling van deze goedheid een verplichting is in de Islaam dat tevens verworven is met Tawheed:
وَقَضَىٰ رَبُّكَ أَلَّا تَعۡبُدُوٓاْ إِلَّآ إِيَّاهُ وَبِٱلۡوَٲلِدَيۡنِ
“En jullie Heer heeft bepaald dat jullie niets dan Hem alleen aanbidden, en goedheid betrachten tegenover de ouders..” ¹
Respect voor moeders kent een hoge priorieit op de ladder van de Islaam en weegt zwaar in haar schalen. Een man kwam tot de Boodschapper van Allaah en zei: “O Boodschapper van Allaah, wie heeft het meeste recht op mijn goedheid?” Hij antwoordde: “Jou moeder.” De man vroeg: “En wie daarna?” Waarop de Profeet antwoordde: “Jou moeder.” Nogmaals vroeg de man: “En wie daarna?” Wederom antwoordde de Profeet: “Jou moeder.” De man vroeg: “En wie daarna?” De Boodschapper van Allaah antwoordde: “Jou vader.”
Ik vroeg eens Ibrahim al-Akhdar – de imam van de Haram moskee te Mekka – “Waarom weerhoud jij jou zoete stem ervan te worden gehoord door de Moslims die alledaags komen van verre om het te horen? Waarom wil je terug naar Medina, terwijl men zegt dat het horen van jou recitatie is alsof het rechtstreeks uit de Hemelen komt?”
Hij antwoordde: “Mijn rijkdommen in deze wereld zijn mijn grootmoeder en mijn moeder. Ik moet mijn verantwoordelijkheden tegenover hen nakomen en hen juist behandelen. Niemand dan ik kan dit doen.”
Dus ik antwoordde: “Waarom breng jij jou grootmoeder niet naar Mekka?”
Hij antwoordde: “Ze weigert Medina te verlaten uit angst dat zij hierbuiten zal sterven. Haar grootste wens is begraven te worden in de begraafplaats van al-Baqi.”
En inderdaad, Ibrahim verliet de Haram moskee te Mekka, ging terug [naar Medina] en leidde daar het gebed in een kleine moskee, vasthoudend aan het Paradijs dat aan de voeten van zijn moeder en grootmoeder ligt…”
‘Abdullah ‘Azzam
¹ Surah al-Isra’: 23
[‘Majallat al-Jihaad” #36 Rabi’ al-Awwal 1408.]
Bron: Huis van Hikmah.
Het overkomt weinigen dat de schitterende beelden die zij vasthouden van hun moeders vergeten worden. Deze schitterende beelden, die van jongs af aan rennen door zijn aderen en gegrift zijn in zijn gedachten, kunnen niet anders dan onthouden worden met eerbied en trots. Hij herinnert zich de eenvoudige, duidelijke woorden waar zijn moeder hem mee heeft verrijkt en die verworden zijn tot mijlpalen op zijn pad en functioneren als een bron van licht gedurende zijn zoektocht.
Hij heeft geen keus dan zichzelf te plaatsen onder de onmetelijke schaduw die zijn moeder voor hem heeft voortgebracht gedurende de lange loop van zijn leven, gevoed door de verheugde emoties gemengd met de onveranderlijke dagen van zijn leven. Dit is de realiteit; het groeit in zijn ziel en wordt een innig verbonden onderdeel van zijn persoonlijkheid dat hij niet kan loslaten zonder zijn menselijkheid los te laten.
Dit is de reden waarom het behouden van deze genegenheid en de terugbetaling van deze goedheid een verplichting is in de Islaam dat tevens verworven is met Tawheed:
وَقَضَىٰ رَبُّكَ أَلَّا تَعۡبُدُوٓاْ إِلَّآ إِيَّاهُ وَبِٱلۡوَٲلِدَيۡنِ
“En jullie Heer heeft bepaald dat jullie niets dan Hem alleen aanbidden, en goedheid betrachten tegenover de ouders..” ¹
Respect voor moeders kent een hoge priorieit op de ladder van de Islaam en weegt zwaar in haar schalen. Een man kwam tot de Boodschapper van Allaah en zei: “O Boodschapper van Allaah, wie heeft het meeste recht op mijn goedheid?” Hij antwoordde: “Jou moeder.” De man vroeg: “En wie daarna?” Waarop de Profeet antwoordde: “Jou moeder.” Nogmaals vroeg de man: “En wie daarna?” Wederom antwoordde de Profeet: “Jou moeder.” De man vroeg: “En wie daarna?” De Boodschapper van Allaah antwoordde: “Jou vader.”
Ik vroeg eens Ibrahim al-Akhdar – de imam van de Haram moskee te Mekka – “Waarom weerhoud jij jou zoete stem ervan te worden gehoord door de Moslims die alledaags komen van verre om het te horen? Waarom wil je terug naar Medina, terwijl men zegt dat het horen van jou recitatie is alsof het rechtstreeks uit de Hemelen komt?”
Hij antwoordde: “Mijn rijkdommen in deze wereld zijn mijn grootmoeder en mijn moeder. Ik moet mijn verantwoordelijkheden tegenover hen nakomen en hen juist behandelen. Niemand dan ik kan dit doen.”
Dus ik antwoordde: “Waarom breng jij jou grootmoeder niet naar Mekka?”
Hij antwoordde: “Ze weigert Medina te verlaten uit angst dat zij hierbuiten zal sterven. Haar grootste wens is begraven te worden in de begraafplaats van al-Baqi.”
En inderdaad, Ibrahim verliet de Haram moskee te Mekka, ging terug [naar Medina] en leidde daar het gebed in een kleine moskee, vasthoudend aan het Paradijs dat aan de voeten van zijn moeder en grootmoeder ligt…”
‘Abdullah ‘Azzam
¹ Surah al-Isra’: 23
[‘Majallat al-Jihaad” #36 Rabi’ al-Awwal 1408.]
Bron: Huis van Hikmah.