gewooneendame
01-12-2010, 22:20
waar ze bij ook nog een bedrag kunnen kiezen..
De mogelijkheid om te kiezen heb ik gekregen..Ik wilde niet met hem trouwen, omdat het mode is of om vrijheid te krijgen..Integendeel ik wilde met hem trouwen..omdat ik mijn geloof wilde versterken..ik wilde een inschaallah een ghimaar gaan dragen, niet meer werken en me richten alleen op Allah soubhana wa taalla en me man..
In het begin vond hij het geweldig en gaf aan toch een bruiloft te willen etc.
Ik wist wel dat bruidschat sowieso iets is waar je recht op had..dus al is het 100 euro ik accepteer..snap je dat had ik in me achterhoofd..
Wat gebeurt er na een poosje, enkele maanden later..
Onze ouders hebben elkaar gesproken, hij is om me hand komen vragen..ik ken hem niet..ik ken zn moeder en zij heeft m over mij geinformeerd zeg maar..het werd steeds minder hij had geen geld meer voor bruiloft,bruidschat en had niet eens geld meer om huur te betalen voor een huis..we hadden nog nooit alleen afgesproken en dat wilde hij opeens..hoe dan?? we hebben niet eens zicht op een stabiele toekomstplan...
Omdat ik zo lief voor m was en met alles genoegen nam...en daar KOMT IE;
Wilt hij dat ik ga werken als we getrouwd zijn, desnoods verder studeren..
Een huis regel...
Nu iets leuks voor mezelf koop een ring en jurk..en later als hij geld betaalt hij alles terug..
Ik geloofde me oren niet!!!
Ik ben te goed voor m dus hij behandeld me als een meid die niks waard is hram walah..
Hoe kan een mens zo zijn??
Ik was alles bereid te doen voor hem, alles wat een man kan wensen..
Ik heb in korte tijd alle maaltijden leren koken..
Ik heb me klaar gemaakt voor hem..
Ik dacht hij is de juiste moslimbroeder..ik bedoel wat wens je als moslimman meer dan datje vrouw zich ook als een moslimvrouw gedraagt??
Nu we zijn een half jaar verder ik heb alles stopgezet..en ik heb een soort van haat gekregen tegen mannen..ik weet het klinkt cliche..
maar ik denk niet eens meer aan trouwen, omdat de moment dat ik het zo graag wilde kapot ben getrapt...
Maar goed hamdl ik leef nog en gelukkig zonder hem..
Zo das eruit
De mogelijkheid om te kiezen heb ik gekregen..Ik wilde niet met hem trouwen, omdat het mode is of om vrijheid te krijgen..Integendeel ik wilde met hem trouwen..omdat ik mijn geloof wilde versterken..ik wilde een inschaallah een ghimaar gaan dragen, niet meer werken en me richten alleen op Allah soubhana wa taalla en me man..
In het begin vond hij het geweldig en gaf aan toch een bruiloft te willen etc.
Ik wist wel dat bruidschat sowieso iets is waar je recht op had..dus al is het 100 euro ik accepteer..snap je dat had ik in me achterhoofd..
Wat gebeurt er na een poosje, enkele maanden later..
Onze ouders hebben elkaar gesproken, hij is om me hand komen vragen..ik ken hem niet..ik ken zn moeder en zij heeft m over mij geinformeerd zeg maar..het werd steeds minder hij had geen geld meer voor bruiloft,bruidschat en had niet eens geld meer om huur te betalen voor een huis..we hadden nog nooit alleen afgesproken en dat wilde hij opeens..hoe dan?? we hebben niet eens zicht op een stabiele toekomstplan...
Omdat ik zo lief voor m was en met alles genoegen nam...en daar KOMT IE;
Wilt hij dat ik ga werken als we getrouwd zijn, desnoods verder studeren..
Een huis regel...
Nu iets leuks voor mezelf koop een ring en jurk..en later als hij geld betaalt hij alles terug..
Ik geloofde me oren niet!!!
Ik ben te goed voor m dus hij behandeld me als een meid die niks waard is hram walah..
Hoe kan een mens zo zijn??
Ik was alles bereid te doen voor hem, alles wat een man kan wensen..
Ik heb in korte tijd alle maaltijden leren koken..
Ik heb me klaar gemaakt voor hem..
Ik dacht hij is de juiste moslimbroeder..ik bedoel wat wens je als moslimman meer dan datje vrouw zich ook als een moslimvrouw gedraagt??
Nu we zijn een half jaar verder ik heb alles stopgezet..en ik heb een soort van haat gekregen tegen mannen..ik weet het klinkt cliche..
maar ik denk niet eens meer aan trouwen, omdat de moment dat ik het zo graag wilde kapot ben getrapt...
Maar goed hamdl ik leef nog en gelukkig zonder hem..
Zo das eruit