loslaten van je je kind

[tetouani79]

salaam alaikoum beste moeder(of moeders van de toekomst). een kind is een zegen en een geschenk van Allaah. je koestert dit en doet je best om je kind tot een goede persoon/moslim te laten opgroeien. op een dag komt een vreemd persoon die je kind met je gaat delen. of het nou om een dochter of een zoon gaat. een man of vrouw zal ervoor zorgen dat je kind ergens anders gaat wonen. je kind zal zijn of haar aandacht en hart moeten delen.veel van de dames zullen ergsn anders(andere stad) gaan wonen. somige ouders hebben hier moeite mee. moeite met loslaten en ruimte geven aan hun kind om een eigen gezin te starten. er zijn ouders ( met name moeders) die zich bezighouden met hun kind. bemoeien met de relatie en het huishouden van hun kind. dit kan voor problemen zorgen binnen het huwelijk van het kind. deze ouders hebben niet door wat ze doen en veroorzaken. zij missen hun kind. dit bemoeien is hun manier om aan te geven dat zij niet los kunnen laten. hoe zal jij als ouder hiermee om gaan?hoe kan jij dit voorkomen. voor velen van ons is dit nog niet het geval, maar ik denk hier overna. ik heb een sterke band met mijn dochter. ik zal op een dag ook moeten loslaten, daarom houdt dit mij nu al bezig.de topic is bedoeld om ons gedachtes hierover te vrije loop te geven. vertel ons hoe jij het (eventueel) gaat doen.alvast bedankt.

[vesper]

salaam alaikoum beste moeder(of moeders van de toekomst). een kind is een zegen en een geschenk van Allaah. je koestert dit en doet je best om je kind tot een goede persoon/moslim te laten opgroeien. op een dag komt een vreemd persoon die je kind met je gaat delen. of het nou om een dochter of een zoon gaat. een man of vrouw zal ervoor zorgen dat je kind ergens anders gaat wonen. je kind zal zijn of haar aandacht en hart moeten delen.veel van de dames zullen ergsn anders(andere stad) gaan wonen. somige ouders hebben hier moeite mee. moeite met loslaten en ruimte geven aan hun kind om een eigen gezin te starten. er zijn ouders ( met name moeders) die zich bezighouden met hun kind. bemoeien met de relatie en het huishouden van hun kind. dit kan voor problemen zorgen binnen het huwelijk van het kind. deze ouders hebben niet door wat ze doen en veroorzaken. zij missen hun kind. dit bemoeien is hun manier om aan te geven dat zij niet los kunnen laten. hoe zal jij als ouder hiermee om gaan?hoe kan jij dit voorkomen. voor velen van ons is dit nog niet het geval, maar ik denk hier overna. ik heb een sterke band met mijn dochter. ik zal op een dag ook moeten loslaten, daarom houdt dit mij nu al bezig.de topic is bedoeld om ons gedachtes hierover te vrije loop te geven. vertel ons hoe jij het (eventueel) gaat doen.alvast bedankt. Volledig loslaten doe je nooit (je laat je kinderen letterlijk los maar figuurlijk blijf je aan elkaar "vast zitten") We moeten onze kinderen helpen wanneer nodig door met onze kinderen op een opbouwende manier te praten en NOOIT slecht spreken over de schoonfamilie. Wanneer bv je dochter komt uit huilen over haar man of schoonfamilie denk dan twee keer na en laat je dochter uithuilen en vertel haar dat ze sabr moet hebben.Ga nooit de problemen willen oplossen of ruzie maken. Tenminste zo denk ik er NU over, maar ik hoop toch dat ik het op deze manier zal kunnen doen inca'Allah.

[tetouani79]

de voorbeelden die je geeft zijn tupische voorbeelden waarin een moeder9meestal) tips gaat geven aan haar dochter. deze tips kunnen rampzalig zijn voor het huwelijk. ze kan van de man van haar dochter een vijand maken. dit zie je soms gebeuren.

[SweetRose]

Daar wil ik nog niet eens aan denken. :maf2: Tegen dan ben ik een stuk ouder en wijzer, dus het zal vanzelf gaan veronderstel ik. :D

[tetouani79]

Daar wil ik nog niet eens aan denken. :maf2: Tegen dan ben ik een stuk ouder en wijzer, dus het zal vanzelf gaan veronderstel ik. :D niets gaat vanzelf. je zult bewust moeten omgaan met dit soort zaken. het heeft allemaal met opvoeden en je rol als ouder. waarom zou je nu hier niet over willen denken. is het de angst die je tegen houdt of heb je geen kinderen en snap je niet wat ik precies bedoel?

[tetouani79]

ik zie dat je wel een kind hebt. sorry:D

[Soukaina22]

mijn moeder wilt heel graag dat ik bij haar in de buurt ga wonen, in woon nu in belgie en mijn moeder in brabant, het is maar 45 min rijden, ik kom om de week wel een weekend, maar dat vind ze niet genoeg, ze mist ons mij en mijn kinderen. ik probeer een leven hier op te bouwen , maar dat lukt niet als mijn moeder er steeds op aandringt dat ik terug moet komen:( ik vind dit echt moeilijk!!!! ik zou zelf ook wel terug willen komen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan, ivm met werk en mijn man die eigenlijk niet terug wilt gaan en het hier naar zn zin heeft. ik zelf naar mn kinderen toe ben ook moeilijk in het loslaten.....ze zijn ook nooit naar een kinderdagverblijf geweest ofzo, of bij iemand achterlaten om op te passen vind ik ook altijd moeilijk en gebeurt alleen als het echt dringend is...mohiem moeilijk hoor dat loslaten gebeuren:o

[SweetRose]

Als ik er nu al aan ga denken, dan ga ik mezelf ziek maken. Want ik ben een zeer emotionele op dat vlak. :o Ik heb mijn zoontje nog maar 11 maanden bij me. Laat me aub nog tenminste 20jaar van hem thuis genieten :hihi:. Maar weet je, toen ik trouwde en mijn ouderlijk huis verliet, kreeg ik ineens een groot begrip voor mijn ouders en zeker voor mijn moeder. Het moet toch verschrikkelijk zijn je kind los te laten dacht ik op dat ogenblik. IK heb er nadien zeer veel om gehuild. :( Tis eigenlijk daarom dat ik er nog niet aan wil denken. :o Het klinkt :stoned:, maar dit is mijn persoonlijke mening hierover. :D

[tetouani79]

mijn moeder wilt heel graag dat ik bij haar in de buurt ga wonen, in woon nu in belgie en mijn moeder in brabant, het is maar 45 min rijden, ik kom om de week wel een weekend, maar dat vind ze niet genoeg, ze mist ons mij en mijn kinderen. ik probeer een leven hier op te bouwen , maar dat lukt niet als mijn moeder er steeds op aandringt dat ik terug moet komen:( ik vind dit echt moeilijk!!!! ik zou zelf ook wel terug willen komen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan, ivm met werk en mijn man die eigenlijk niet terug wilt gaan en het hier naar zn zin heeft. ik zelf naar mn kinderen toe ben ook moeilijk in het loslaten.....ze zijn ook nooit naar een kinderdagverblijf geweest ofzo, of bij iemand achterlaten om op te passen vind ik ook altijd moeilijk en gebeurt alleen als het echt dringend is...mohiem moeilijk hoor dat loslaten gebeuren:o kan ik mij voorstellen dat jij het moeilijk vindt. een balans is soms moielijk te vinden. en je wilt je moeder niet het gevoel geven dat je geen respect hebt voor haar woorden.

[tetouani79]

Als ik er nu al aan ga denken, dan ga ik mezelf ziek maken. Want ik ben een zeer emotionele op dat vlak. :o Ik heb mijn zoontje nog maar 11 maanden bij me. Laat me aub nog tenminste 20jaar van hem thuis genieten :hihi:. Maar weet je, toen ik trouwde en mijn ouderlijk huis verliet, kreeg ik ineens een groot begrip voor mijn ouders en zeker voor mijn moeder. Het moet toch verschrikkelijk zijn je kind los te laten dacht ik op dat ogenblik. IK heb er nadien zeer veel om gehuild. :( Tis eigenlijk daarom dat ik er nog niet aan wil denken. :o Het klinkt :stoned:, maar dit is mijn persoonlijke mening hierover. :D hahahaha. geniet van je kind hoor. het is dus de angst voor het loslaten. je geeft aan dat emotie te sterk is voor dit soort zaken. ben je dan niet bang om zo een moeder te zijn? het gaat bij de meesten immer om de emotie

[ahlam-85]

Ik denk dat k het heel zwaar mee ga krijgen.... strax gaan mijn schoondochters/zoons nog een topic openen op m.nl van k heb een heks van een schoonmmoeder :hihi:

[tetouani79]

hahahaha. dat hoop ik niet voor je:D maar waarom denk je dat je het zwaar gaat krijgen? en als je daar nu aan denkt, zou je je best doen om het toch anders te doen?

[nadiak]

Wat mij opvalt is dat je de relatie tussen dochter en ouders onderstreept, terwijl de problemen veel vaker liggen in de relatie van ouders met schoondochter/zoon. Ik zie dat jij 2 zoons hebt, hoe zit het daar dan mee?

[tetouani79]

wat je zegt klopt wel. alleen (ik noem het) wantrouwen richting schoon zoon/dochter gaat via eigen kind. wanneer je kind bij je is begin met praten over dienst echtgeno(o)t(e). ik ben hier even aan het generaliseren hoor... ik heb twee dochters en een zoon. zoals ik aangaf heb ik een sterke band met zijn oudste dochter. ik weet dat er een dag komt waarop ik haar moet overhanddigen aan een andere man. dit is iets natuurlijk. maar ik weet dat ik daar moeite mee zal hebben. dit laatste hoeft geen probleem te zijn, mits ik mijn emotie niet de overhand laat. rationeel denken is wat nodig is op zo een moment. en natuurlijk mijn kind en haar man alle geluk toewensen insha'allah.

[keltoemti]

het is wel megamoeilijk dit probleem maar ik denk niet dat er een bepaalde oplossing voor is behalve dan zoveel mogelijk met imaan en takwa te reageren op gebeurtenissen. Wel goed dat er een topic over wordt geopend