Logradinho
26-11-2010, 20:23
'Paappp, wie is dat????' vroeg ik aan mijn vader kijkend naar een vrouw die ons huis lachend binnen komt. 'hbiba dyeli dit is mama! herken je haar niet meer?' 'helemaaal niet dit is mama niet' 'luister sgat ik praat er straks wel over ga nu uit beleeffdheid je moeder kusje geven' ik gehoorzaamde mijn vader en liep naar die vrouw toe, maar stikte al toen ik dichtbij haar was. Ze had een hele sterke luchtje op. pff kon het egt neit meer aan. ik hield mijn adem in gaf snel kusjes en rende naar mijn vader. 'schatje! ken je mij niet meer? ik ben je moeder!'
2 jaar geleden
ik vergeet die dag nooit never meer, ik was 3 jaar
iedereen had zwart aan, we waren plotseling naar marokko gegaan. mijn moeder was er opeens niet meer voor een lang tijd. op een ochtend nadat mn moeder 2 dagen al der niet meer was vroeg ik aan mijn vader ' pap ik mis mama, wanneer komt ze?' ' ze is naar jennah insha'allah ' ' wat is dat? kan ik er ook heen ? ik wil haar egt zien ik mis mama' 'hbiba dyeli insha'allah wees een goed mens en je komt daar ook terecht'
ik begreep niet wat hij daarmee bedoelde maar wachtte gewoon af wanneer mijn moeder zou komen. ik bleef maanden lang wachten. steeds als ik papa vraag zegt hij ' ze is naar werk' elke keer bedenkt hij wat ' ze is op reis naar amerika' 'ze ka niet terug komen, het loopt uit'
ik geloofde er niks van maar het kon niet anders toch???
2 jaar geleden
ik vergeet die dag nooit never meer, ik was 3 jaar
iedereen had zwart aan, we waren plotseling naar marokko gegaan. mijn moeder was er opeens niet meer voor een lang tijd. op een ochtend nadat mn moeder 2 dagen al der niet meer was vroeg ik aan mijn vader ' pap ik mis mama, wanneer komt ze?' ' ze is naar jennah insha'allah ' ' wat is dat? kan ik er ook heen ? ik wil haar egt zien ik mis mama' 'hbiba dyeli insha'allah wees een goed mens en je komt daar ook terecht'
ik begreep niet wat hij daarmee bedoelde maar wachtte gewoon af wanneer mijn moeder zou komen. ik bleef maanden lang wachten. steeds als ik papa vraag zegt hij ' ze is naar werk' elke keer bedenkt hij wat ' ze is op reis naar amerika' 'ze ka niet terug komen, het loopt uit'
ik geloofde er niks van maar het kon niet anders toch???