ohmy
21-10-2010, 21:39
ik weet dat ik mijn verhaal hier niet moet vertellen en dat ik waarschijnlijk veel commentaar zal krijgen maar ik moet mijn hart luchten en ik weet niet waar anders dit te doen.
ik ben 6 jaar getrouwd heb 3 lieve kinderen en als ik alleen ben dan kan ik alleen maar wenen van verdriet.
ik werk fulltime en breng de kinderen naar de opvang zodat mijn echtgenoot kan slapen hij is nu al bijna 1.5jaar werkloos met een minimumuitkering. we komen amper de maand rond en ik kan je eerlijk zeggen dat ik al jaren geen nieuwe kleren heb gekocht voor mijn eigen, het laatste komt van de markt en koste me 8euro.
Elke dag zegt hij morgen ga ik werk zoeken en als ik thuis kom dan is hij pas wakker en wilt hij iets te eten en krijg ik commentaar waarom zijn die kleren niet gewassen of gestreken??
ik stuur mails in zijn naam voor jobs en al3x maal met succes maar telkens als hij ergens start wordt hij na 2 dagen ziek en ja dan willen ze hem ook niet langer (wat ik begrijp)
ik ben het beu al 6 jaar te werken ik wil thuis bij mijn kinderen blijven maar ik heb schrik als ik stop dat ik mijn kinderen dan zeker niets meer kan geven.
ik haat hem voor wat hij doet want het is de taak van de man te werken en niet vrouw.
ik ben 6 jaar getrouwd heb 3 lieve kinderen en als ik alleen ben dan kan ik alleen maar wenen van verdriet.
ik werk fulltime en breng de kinderen naar de opvang zodat mijn echtgenoot kan slapen
Elke dag zegt hij morgen ga ik werk zoeken en als ik thuis kom dan is hij pas wakker en wilt hij iets te eten en krijg ik commentaar waarom zijn die kleren niet gewassen of gestreken??
ik stuur mails in zijn naam voor jobs en al3x maal met succes maar telkens als hij ergens start wordt hij na 2 dagen ziek en ja dan willen ze hem ook niet langer (wat ik begrijp)
ik ben het beu al 6 jaar te werken ik wil thuis bij mijn kinderen blijven maar ik heb schrik als ik stop dat ik mijn kinderen dan zeker niets meer kan geven.
ik haat hem voor wat hij doet want het is de taak van de man te werken en niet vrouw.