Het opsommen van de Zegeningen van Allaah, en het geven van de noodzakelijke dank daarvoor
Imaam Al-Bayhaqi
Uit het boekje: The Seventy-Seven Branches of Faith
(De zeven-en-zeventig Takken van het Geloof)
Allaah, de Meest Verhevene heeft gezegd:
Zeg (O Mohammed): “Alle lof zij Allaah” [27:59]
en: “…En als jullie de gunsten van Allaah op willen sommen, dan kunnen jullie ze niet tellen..” [14:34]
en: “En wat de gunsten van jouw Heer betreft: spreek daarover!” [93:11]
en: “Gedenkt Mij daarom, dan zal Ik jullie gedenken en weest Mij dankbaar en weest Mij niet ondankbaar.” [2:152]
samen met andere verzen, omtrent hetgeen Allaah (Soebh'aanahoe wa Ta'aalah) heeft gegeven aan Zijn dienaren, en dat Hij hen eraan herinnert.
Bukhari vertelt, dat Abu Dharr (Radhya llaahoe ‘anhoe) zei, “Elke keer dat de Boodschapper van Allaah
Muslim overlevert de volgende hadith van Suhayb (Radhya llaahoe ‘anhoe), “De aangelegenheden van een gelovige zijn verbazingwekkend, en zijn allen goed; dit is iets, wat alleen geldt voor hem. Want wanneer hem iets goeds overkomt, toont hij dankbaarheid, terwijl wanneer hem iets slechts overkomt, hij standvastig is, wat wederom goed voor hem is.”
Abu’l-Hasan al-Kindi reciteerde de volgende regels: Als jou zegeningen zijn gegeven, zorg dan goed voor ze, aangezien zegeningen zonden doen verdwijnen.
Al-Junayd zei, “Ik hoorde al-Sari eens zeggen, ‘Omdat het bedanken voor zegeningen, een zegening opzich is, kan iemand nooit stoppen met bedanken.' ”
Imaam al-Shafi’i schrijft aan het begin van zijn Verhandeling [Risalah]: “Geprezen zij Allaah, Wie, wanneer Hij bedankt wordt voor één van zijn zegeningen, (Hij) voorziet van een andere zegening, welke ook weer verplicht om Hem te bedanken!"
Volgens Ibn Abi’l-Dunya, werden de volgende regels geschreven door Mahmud al-Warraq:
Als mijn bedanken van Allaah voor Zijn zegeningen een zegen is,
dan moet ik Hem wederom bedanken met dezelfde maat.
Hoe kan iemand Hem bedanken, behalve door Zijn gunst
terwijl de tijd voorbij gaat, en het leven voorbij gaat?
Wanneer iets goeds komt, verblijd ik enorm;
wanneer iets slecht komt, ontvang ik een beloning.
In beide gevallen geeft Hij mij een te groot geschenk
voor het verstand van de mensen, en het land en de zee.
In een andere versie, zijn de laatste drie regels vervangen door het volgende:
Mijn enige excuus is, dat ik inadequaat ben
maar mijn excuus is een bekentenis, dat ik geen excuus heb.