Bekijk volle/desktop versie : Something or nothing..



16-10-2010, 18:29
Het was donker, zo donker. Ik kon niks zien. Ik kon me niet bewegen, het touw schuurde tegen mijn huid. Het was ontzettend koud, zo koud dat ik verkouden was geworden. Mijn snot vermoeilijkte het ademhalen, en door mijn mond kon ik ook niet. Al weken zat ik in een klein kamertje met slechts een klein raampje erin. Ik kon maar ´n beetje van de uitzicht zien. Er was bos, heel veel bos. Ik voelde me zo vies, ik mocht niet eens denken aan douchen. De tranen stroomden weer langs mijn tranen, maar het had geen zin. Niemand hoorde me, ik hoorde niemand. Niemand zag me, ik zag niemand. Hoelang gaat dit door?[/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype]Twee maanden terug..[/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]'Mama, doe normaaaal. Ik ga alleen maar naar Sanae toe hoor?' Ik keek mijn moeder op m'n liefst aan. Mijn moeder zuchtte diep. 'Oké, kom snel terug. Het is winter, je weet het word snel donker en..' Nog voor ze was uitgepraat rende ik de trap op, naar mijn kamer. 'Komt goed,'gilde ik nog. Ik keek in mijn kast. Oef, ik moet snel weer eens wat gaan kopen, zeg. Ik pakte een spijberbroek en een leuk Ralph Lauren truitje. Mijn blonde krullen liet ik los en ik deed er sportieve schoentjes onderaan. Nog voor ik uit huis ging belde Sanae me. 'Ewa, waar blijf je. Iedereen wacht op je!' Ik moest lanchen en zei:'Ja rustig, m'n mama deed moeilijk, zoals gewoonlijk..' 'Kom snel!' En ze hing op. Gelukkig woonde ze niet al te ver; ik moest 2 haltes met de bus. Toen ik in de bus zat, bleek ik niet de enige te zijn. Er zaten nog een groepje Marokkanen in. Pff, heb ik weer. 'Ewa zina, kom naast me zitten.' Ik keek ze nieteens aan en nam zo ver mogelijk plaats van ze. Ik hoopte dat ze het begrepen en me met rust zouden laten. Integendeel, een van de jongens stond op en nam plaats naast me. Ik keek hem precies zo aan; . 'Schatje, doe niet moeilijk en geef je nummer.' Ik gaf hem verder geen aandacht en keek naar buiten. Marokkaanse jongens van tegenwoordig zijn zó hopeloos. Het leek wel een eeuwigheid te duren voor de bus stopte bij mijn halte. Ik stond op en vroeg de jongens of ik erlangs mocht. 'Tuurlijk zina.' Ik checkte uit en liep naar buiten. Ik hoorde ze nog zeggen: 'Damn, check die goof(kont)'. Ik liep de straat van Sanae in en wou net aanbellen, tot ik een hand op mijn schouder voelde..[/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Palatino Linotype][SIZE=3]Moet ik verder of niet?

16-10-2010, 20:20


Ga verder meid!

17-10-2010, 14:54
Geschrokken draaide ik me om en zag een oude man, een zwerver. 'Euro, euro?' Met pijn in mijn hart vertelde ik hem dat ik geen losgeld bij me had. Boos sloeg hij zijn handen in de lucht en vloekte iets onverstaanbaar. 'Het spijt me,' verontschuldigde ik me nog. Ik belde snel aan en werd hartelijk door Sanae en mijn vrienden begroet. 'Ik kan het nog steeds niet geloven, ik ben geslaaaaaaaaaaaagd!'gilde Sanae. Ik was super blij voor haar, maar ik was helaas gezakt. Ik glimlachte zwakjes en felicteerde haar. Ik keek op me heen en zag vage bekenden. Ik kende niemand echt goed. Sanae kende iedereen, ze maakte heel snel vrienden. In tegenstelling tot mij, Sanae was mijn enige vriendin. Het lag niet aan mijn uiterlijk, ofzo. Dat niet. Maar ik vertrouwde mensen nooit snel. Heel veel meiden lachen met me, daar niet van. Maar vertel ik ze een keer een geheim, weet binnen no time iedereen het. Ik hou niet van zulke types, en helaas is bijna iedereen zo tegenwoordig. Beter geen vriendinnen, dat heel veel roddeldende vriendinnen. No, thanks. Uit het niets begon ik weer aan de zwerver te denken. Ach, haal hem uit je hoofd, Yasmine. Ik weet niet wat er was, maar ik had een vreemd gevoel als ik dacht aan hem. Misschien.. 'Yaassss, kom nou mee feesten, man!,'zei Sanae. Ik wees naar mijn hoofd, als teken dat ik hoofdpijn had.Maar de trut nam daar geen genoegen mee, ze trok me van de bank en danste om me heen. De jongens joelden van alle kanten. Na een tijdje gaf ik me over, en begon ook wat te dansen. Het nummer Alors en danse draaide, mijn lievelingsnummer. Ik ging helemaal mee met het lied, met de ritme. Muziek was mijn alles. Even waren mijn hersens álles vergeten. Na een uur ging ik zitten op de bank, helemaal kapot! De muziek was al gestopt en iedereen zat te eten. Ik had totaal geen trek, en ging even naar buiten. Frisse lucht nemen. Heerlijk, de frisse wind die tegen mijn bezwete hoofd blaast. Ik liep naar het bos vlakbij d'r huis. Het was inmiddels al wat donkerder geworden.En KOUDER! Aangekomen bij 't bos liet ik me vallen in het vochtige gras. Was ik ook maar gras, hoefde ik nooit wat te doen. Gewoon daar staan en groeien. leek me heerlijk. Ik werd gek van al de zorgen in mijn hoofd. Waar is mijn vader? Word mijn moeder weer de oude moeder? Oef, ik werd gek! Ik schrok me dood, toen er iemand naast me kwam zitten. Het was een knappe jongen met de groenste ogen van de hele wereld. 'Damn, ik schrok me dood man!' De jongen lachte en zijn kuiltjes gaven zich bloot. Het was echt de mooiste glimlach ooit. 'Haha, sorry. Ik zag je binnen dansen en kon het niet laten even met je te komen praten. Yasmine, toch?' Ik knikte. "In China staat een Jasmijn voor vrouwelijkheid en aantrekkelijkheid.' Ik werd rood, thank God dat je dat niet kon zien. 'Je hebt de mooiste lippen die ik ooit heb gezien.' Ik werd nóg roder en wist niet wat ik kon zeggen. 'Dank je..' Ik kon mezelf wel op me kop slaan. Ik moest hem ook complimenteren, ofzo. Hij vroeg naar mijn nummer, en die gaf ik. 'Zullen we naar binnen gaan, het is ijskoud,'zei hij. 'Mij best.' Toen we opstonden pakte hij mijn hand, en we liepen hand in hand naar binnen ...[/SIZE]

17-10-2010, 15:00
Zeg ´t maar als ik door moet gaan ?

17-10-2010, 15:15


Leuk begin!

Up.