Zina17
18-12-2002, 20:00
Vrouwen in Tunesïe worden scheef bekeken als ze een hoofddoek dragen!!Dit noemt men dan een islamitisch land!
Tunesië is niet vaak in de publiciteit. Het land van president Zine al-Abedine Ben Ali geldt als een oase van rust. Jaarlijks bezoeken zo’n tien miljoen toeristen Tunesië. Met een constante economische groei van vier procent en een gemiddeld jaarinkomen van ruim tweeduizend euro per hoofd is het land relatief welvarend. Andere pluspunten zijn de sociale wetgeving en de positie van vrouwen. In vrijwel geen enkel ander Arabisch land zijn vrouwenrechten zo goed geregeld als in Tunesië. Staatssecretaris Annelies Verstand (Sociale Zaken en Werkgelegenheid) bracht begin december een tweedaags werkbezoek aan het Noord-Afrikaanse land, vooral om zich te informeren over de situatie van vrouwen. Tunesië heeft een voorbeeldfunctie. “De Tunesische familiewetgeving is progressief vergeleken met andere landen in de regio”, zegt Cisca Yaakoubi van de Nederlandse ambassade in Tunis. “Tunesië is het enige Arabische land waar polygamie is verboden. Vrouwen kunnen zelf echtscheiding aanvragen. Het percentage meisjes dat studeert is relatief hoog en arbeidswetten garanderen dat mannen en vrouwen gelijk worden betaald voor hetzelfde werk.” Het progressieve vrouwenbeleid in Tunesië heeft dwangmatige trekjes. Vooral als het over hoofddoeken gaat, die in openbare gebouwen en scholen zijn verboden. Vrouwen die met hoofdbedekking over straat gaan, worden lastig gevallen door de politie, vooral als ze jong zijn. Tunesië is zo bang voor de fundamentalistische islam, dat zelfs de hoofddoek gezien wordt als een uiting daarvan. Protesten tegen deze regels worden sinds begin jaren negentig met harde hand onderdrukt. Tunesische vrouwen zijn verplicht modern. President Ben Ali ziet liever minirokken dan hoofddoeken. Marokko, waar Nederland door de ruim driehonderdduizend Marokkaanse Nederlanders vaker mee te maken heeft, is minder vooruitstrevend. Daar is de familiewetgeving gebaseerd op het islamitische recht. Dit betekent dat vrouwen voor bijna alles toestemming nodig hebben van hun man, broer of vader. Zo kunnen zij niet zelf echtscheiding aanvragen. Als ze door hun man worden verstoten, wat vaak gebeurt, krijgen ze maar drie maanden alimentatie. En ze verliezen de voogdij over hun kinderen. De Marokkaanse koning Mohammed VI heeft aangekondigd dat hij de familiewetgeving wil moderniseren, maar vooralsnog is het bij woorden gebleven.
Tunesië is niet vaak in de publiciteit. Het land van president Zine al-Abedine Ben Ali geldt als een oase van rust. Jaarlijks bezoeken zo’n tien miljoen toeristen Tunesië. Met een constante economische groei van vier procent en een gemiddeld jaarinkomen van ruim tweeduizend euro per hoofd is het land relatief welvarend. Andere pluspunten zijn de sociale wetgeving en de positie van vrouwen. In vrijwel geen enkel ander Arabisch land zijn vrouwenrechten zo goed geregeld als in Tunesië. Staatssecretaris Annelies Verstand (Sociale Zaken en Werkgelegenheid) bracht begin december een tweedaags werkbezoek aan het Noord-Afrikaanse land, vooral om zich te informeren over de situatie van vrouwen. Tunesië heeft een voorbeeldfunctie. “De Tunesische familiewetgeving is progressief vergeleken met andere landen in de regio”, zegt Cisca Yaakoubi van de Nederlandse ambassade in Tunis. “Tunesië is het enige Arabische land waar polygamie is verboden. Vrouwen kunnen zelf echtscheiding aanvragen. Het percentage meisjes dat studeert is relatief hoog en arbeidswetten garanderen dat mannen en vrouwen gelijk worden betaald voor hetzelfde werk.” Het progressieve vrouwenbeleid in Tunesië heeft dwangmatige trekjes. Vooral als het over hoofddoeken gaat, die in openbare gebouwen en scholen zijn verboden. Vrouwen die met hoofdbedekking over straat gaan, worden lastig gevallen door de politie, vooral als ze jong zijn. Tunesië is zo bang voor de fundamentalistische islam, dat zelfs de hoofddoek gezien wordt als een uiting daarvan. Protesten tegen deze regels worden sinds begin jaren negentig met harde hand onderdrukt. Tunesische vrouwen zijn verplicht modern. President Ben Ali ziet liever minirokken dan hoofddoeken. Marokko, waar Nederland door de ruim driehonderdduizend Marokkaanse Nederlanders vaker mee te maken heeft, is minder vooruitstrevend. Daar is de familiewetgeving gebaseerd op het islamitische recht. Dit betekent dat vrouwen voor bijna alles toestemming nodig hebben van hun man, broer of vader. Zo kunnen zij niet zelf echtscheiding aanvragen. Als ze door hun man worden verstoten, wat vaak gebeurt, krijgen ze maar drie maanden alimentatie. En ze verliezen de voogdij over hun kinderen. De Marokkaanse koning Mohammed VI heeft aangekondigd dat hij de familiewetgeving wil moderniseren, maar vooralsnog is het bij woorden gebleven.