Deuce
02-10-2010, 20:27
Ik ben teleurgesteld...,
in jou,
in mezelf,
in dit leven.
Mijn gedachten willen me niet met rust laten,
zoveel fragmenten die de revue passeren,
allemaal leggen ze het pijnlijk bloot,
al mijn tekortkomingen.
Ik heb het gevoel...,
alsof mijn leven mij verstikt,
de keuzes voor me worden gemaakt,
ik geen enkele inspraak hierover heb.
Ik vecht tegen de tranen,
houd mezelf voor dat ik een goed leven heb,
doe al die dingen,
die een optimist zou doen.
Maar ik ben geen optimist,
hou mezelf voor de gek,
en zelfs dat...,
gaat me slecht af.
ik kan leven met het verleden,
veel kan ik daar niet meer aan veranderen,
maar de toekomst...,
daar kan ik niet mee leven.
Ik heb het gevoel,
dat ik niets kan veranderen aan mijn toekomst,
mijn beslissingen in het verleden,
hebben dat voor me gedaan.
de frustraties stapelen zich op,
ik kwets mijn geliefden,
al treft hun geen enkele blaam,
gewoon omdat ik niet anders kan!
in jou,
in mezelf,
in dit leven.
Mijn gedachten willen me niet met rust laten,
zoveel fragmenten die de revue passeren,
allemaal leggen ze het pijnlijk bloot,
al mijn tekortkomingen.
Ik heb het gevoel...,
alsof mijn leven mij verstikt,
de keuzes voor me worden gemaakt,
ik geen enkele inspraak hierover heb.
Ik vecht tegen de tranen,
houd mezelf voor dat ik een goed leven heb,
doe al die dingen,
die een optimist zou doen.
Maar ik ben geen optimist,
hou mezelf voor de gek,
en zelfs dat...,
gaat me slecht af.
ik kan leven met het verleden,
veel kan ik daar niet meer aan veranderen,
maar de toekomst...,
daar kan ik niet mee leven.
Ik heb het gevoel,
dat ik niets kan veranderen aan mijn toekomst,
mijn beslissingen in het verleden,
hebben dat voor me gedaan.
de frustraties stapelen zich op,
ik kwets mijn geliefden,
al treft hun geen enkele blaam,
gewoon omdat ik niet anders kan!