tetouani79
15-12-2002, 16:16
kijk wat er met de heer Hazelhoef gebeurd, als een slext van Hersi ali roept dat ze bedreigd wordt(wat achteraf niet zo bleek te zij) wordt ze naar een of ander land gestuurd, maar de dader(s) die dit de heer Hazelhoef aan doen, kunnen al een jaar niet gevonden of aangehouden worden, lees en geef me je menning erover.
de engel deelt dit even mee
Krabbendijke, 14 december 2002
Terwijl mijn zoontje op de Intensive Care in het Kinderziekenhuis te Antwerpen
vecht voor zijn leven om van de longbeademing machine af te komen vonden
onverlaten het nodig om in de nacht van vrijdag 13 december op 14 december in
onze paardenstal in te breken en de poten van een kip te breken en gruwelijk de
nek van een andere kip om te draaien en dezen beiden als een soort ziekelijke
waarschuwing voor ons achter te laten.
Deze twee arme onschuldige mishandelde dieren konden in juli nog ontsnappen toen
onze stal door brandstichting volledig verwoest werd. Bij die brandstichting
werden toen 12 kippen levend verbrand.
Begin dit jaar stierf het lievelingspaard van mijn vrouw aan de gevolgen van een
bloeding veroorzaakt door mishandeling van onbekenden in onze stal
En vorig jaar rond Sinterklaas/ Kersttijd werd het konijntje van mijn dochtertje
(9) uit haar hok samen met een aantal andere dieren gestolen.
Dit zijn kwalijke zaken en grijpen zeer diep in het vertrouwen en het
veiligheidsgevoel wat kinderen en volwassenen in het leven nodig hebben. Deze
afschuwelijke vormen van dierenmishandeling en pijn voor mijn vrouw en kinderen
komen bovenop de pijn die zij het afgelopen jaar ervaren hebben over de
demonisering van hun vader, echtgenoot.
Een demonisering die vorig jaar begon kort na mijn overweging tijdens de
herdenkingsdienst van de slachtoffers van 11 september die gehouden werd in de
Domkerk in het bijzijn van het koninklijke huis en het kabinet.
Sindsdien zijn mijn woorden en denkbeelden stelselmatig buiten hun context
geciteerd waardoor de weergave van mijn woorden en bijdragen tot de open
discussie in Nederland in sommige gevallen eerder hebben bijgedragen tot
polarisatie tussen de verschillende bevolkingsgroepen en minderheden dan dat zij
bijgedragen heeft tot het dichten van kloven, tegenstellingen en het bouwen van
bruggen naar elkaar toe.
Het in diskrediet brengen van mij als persoon door achteraf vals gebleken
aantijgingen over mijn imam status en mijn woordvoerderschap van een deel van de
Islamitische gemeenschap was één van de meest succesvolle pogingen hiertoe. Maar
ook het veelvuldig en nodeloos herhalen van - mijn buiten de context geciteerde
uitspraken en het achterwege laten van belangrijke nuanceringen ten behoeve van
de 'media- soundbyte' en alsook het in twijfel trekken van oprechte intenties in
het aangaan van de dialoog tussen homo's, joden en andersgelovigen heeft de
publieke opinie jegens mij op een zeer negatieve wijze beïnvloed.
Over de motieven van de onbekende dader(s) kan men slechts speculeren en hier
wil ik dus niet aan meedoen maar na de diefstal van het konijn van mijn dochter,
de dodelijke mishandeling van ons paard, de door brandstichting verwoeste
paardenstal, het breken van de poten en het omdraaien van de nek van onze kippen
is dit voor mij een nieuwe waarschuwende symbolische daad die verder gaat dan
alleen maar uit een hand gelopen kwajongensstreek.
Ik snap dan ook niet dat in een dorp als Krabbendijke met slechts 4.000 inwoners
waarvan de helft kinderen zijn en waarvan bijna alle volwassen 's zondags 3x
naar de kerk gaan in één van de vier kerken die ons dorpje rijk is, dat deze
schanddaden onopgemerkt mogelijk zijn.
Ik snap nog steeds niet dat de plaatselijke politie zelfs na één jaar niet in
staat is om in zo een klein dorp als Krabbendijke de dader(s) op te pakken en zo
mijn vrouw, kinderen, dieren en bezittingen passend te beschermen zoals een
overheid, zonder aanzien des persoon, behoort te doen.
Het is niet altijd even makkelijk om het hoofd, rationeel en financieel, boven
water te houden en het hart gelijk mild en gelijk zacht en verheven aanschouwend
de zaken gade te slaan die ons jong gezin het afgelopen jaar getroffen heeft.
Wat ons veel moed geeft en ondersteuning naast onze spiritualiteit en
levensbeschouwing is het besef dat wij in deze niet alleen staan en dat veel
Krabbendijkenaren het samen met ons even afschuwelijk en Krabbendijke onwaardig
vinden dat dit alles in ons dorp en in ons land gebeuren kan.
Ik voel echter geen boosheid of rancune richting de dader(s) daar met boosheid
of rancune men geen zaken oplost of voorkomt. Veeleer vind ik het in het belang
van mijn gezin alsook in het belang van de dader(s) dat men probeert de oorzaken
en beweegreden te achterhalen voor deze daden der terreur.
Daden van terreur waar hogere gevangenisstraffen of hogere boetes geen passend
antwoord voor vormen maar gesprekken, de dialoog en het verschaffen van nieuwe
inzichten in een opvoedingstraject aan deze dader(s) humaner zouden zijn en
herhalingen wellicht beter kunnen worden voorkomen.
Abdullah Haselhoef
de engel deelt dit even mee
Krabbendijke, 14 december 2002
Terwijl mijn zoontje op de Intensive Care in het Kinderziekenhuis te Antwerpen
vecht voor zijn leven om van de longbeademing machine af te komen vonden
onverlaten het nodig om in de nacht van vrijdag 13 december op 14 december in
onze paardenstal in te breken en de poten van een kip te breken en gruwelijk de
nek van een andere kip om te draaien en dezen beiden als een soort ziekelijke
waarschuwing voor ons achter te laten.
Deze twee arme onschuldige mishandelde dieren konden in juli nog ontsnappen toen
onze stal door brandstichting volledig verwoest werd. Bij die brandstichting
werden toen 12 kippen levend verbrand.
Begin dit jaar stierf het lievelingspaard van mijn vrouw aan de gevolgen van een
bloeding veroorzaakt door mishandeling van onbekenden in onze stal
En vorig jaar rond Sinterklaas/ Kersttijd werd het konijntje van mijn dochtertje
(9) uit haar hok samen met een aantal andere dieren gestolen.
Dit zijn kwalijke zaken en grijpen zeer diep in het vertrouwen en het
veiligheidsgevoel wat kinderen en volwassenen in het leven nodig hebben. Deze
afschuwelijke vormen van dierenmishandeling en pijn voor mijn vrouw en kinderen
komen bovenop de pijn die zij het afgelopen jaar ervaren hebben over de
demonisering van hun vader, echtgenoot.
Een demonisering die vorig jaar begon kort na mijn overweging tijdens de
herdenkingsdienst van de slachtoffers van 11 september die gehouden werd in de
Domkerk in het bijzijn van het koninklijke huis en het kabinet.
Sindsdien zijn mijn woorden en denkbeelden stelselmatig buiten hun context
geciteerd waardoor de weergave van mijn woorden en bijdragen tot de open
discussie in Nederland in sommige gevallen eerder hebben bijgedragen tot
polarisatie tussen de verschillende bevolkingsgroepen en minderheden dan dat zij
bijgedragen heeft tot het dichten van kloven, tegenstellingen en het bouwen van
bruggen naar elkaar toe.
Het in diskrediet brengen van mij als persoon door achteraf vals gebleken
aantijgingen over mijn imam status en mijn woordvoerderschap van een deel van de
Islamitische gemeenschap was één van de meest succesvolle pogingen hiertoe. Maar
ook het veelvuldig en nodeloos herhalen van - mijn buiten de context geciteerde
uitspraken en het achterwege laten van belangrijke nuanceringen ten behoeve van
de 'media- soundbyte' en alsook het in twijfel trekken van oprechte intenties in
het aangaan van de dialoog tussen homo's, joden en andersgelovigen heeft de
publieke opinie jegens mij op een zeer negatieve wijze beïnvloed.
Over de motieven van de onbekende dader(s) kan men slechts speculeren en hier
wil ik dus niet aan meedoen maar na de diefstal van het konijn van mijn dochter,
de dodelijke mishandeling van ons paard, de door brandstichting verwoeste
paardenstal, het breken van de poten en het omdraaien van de nek van onze kippen
is dit voor mij een nieuwe waarschuwende symbolische daad die verder gaat dan
alleen maar uit een hand gelopen kwajongensstreek.
Ik snap dan ook niet dat in een dorp als Krabbendijke met slechts 4.000 inwoners
waarvan de helft kinderen zijn en waarvan bijna alle volwassen 's zondags 3x
naar de kerk gaan in één van de vier kerken die ons dorpje rijk is, dat deze
schanddaden onopgemerkt mogelijk zijn.
Ik snap nog steeds niet dat de plaatselijke politie zelfs na één jaar niet in
staat is om in zo een klein dorp als Krabbendijke de dader(s) op te pakken en zo
mijn vrouw, kinderen, dieren en bezittingen passend te beschermen zoals een
overheid, zonder aanzien des persoon, behoort te doen.
Het is niet altijd even makkelijk om het hoofd, rationeel en financieel, boven
water te houden en het hart gelijk mild en gelijk zacht en verheven aanschouwend
de zaken gade te slaan die ons jong gezin het afgelopen jaar getroffen heeft.
Wat ons veel moed geeft en ondersteuning naast onze spiritualiteit en
levensbeschouwing is het besef dat wij in deze niet alleen staan en dat veel
Krabbendijkenaren het samen met ons even afschuwelijk en Krabbendijke onwaardig
vinden dat dit alles in ons dorp en in ons land gebeuren kan.
Ik voel echter geen boosheid of rancune richting de dader(s) daar met boosheid
of rancune men geen zaken oplost of voorkomt. Veeleer vind ik het in het belang
van mijn gezin alsook in het belang van de dader(s) dat men probeert de oorzaken
en beweegreden te achterhalen voor deze daden der terreur.
Daden van terreur waar hogere gevangenisstraffen of hogere boetes geen passend
antwoord voor vormen maar gesprekken, de dialoog en het verschaffen van nieuwe
inzichten in een opvoedingstraject aan deze dader(s) humaner zouden zijn en
herhalingen wellicht beter kunnen worden voorkomen.
Abdullah Haselhoef