FullMoonfair
20-08-2010, 04:30
Vanwege het feit dat veel mannen en met name vrouwen binnen onze gemeenschap last hebben van perfectionistisch gedrag heb ik besloten een nieuw topic te openen waarin het een en ander heb uitgelegd ove perfectionistisch gedrag. Ik hoop hiermee dat ik antwoord geef voor velen die daar last van hebben. Mijn gebed gaat voor iedereen die het leest en wat er van opsteekt. Moge de Here mijn tekortkomingen vergeven wslm.
Badr
Citaat:
Geplaatst door Perfectionist..
En daardoor gaat het heel vaak mis in me leven en stel ik heel vaak dingen uit omdat ik wil dat ze zo perfect mogelijk gaan. Terwijl het praktisch onmogelijk is. Wie heeft hier ook last van als ik dan een fout maak raak ik van slag en probeer ik het te maskeren, alsof er geen fout is gemaakt. Ik kan mezelf niet vergeven als ik fouten maak en ben heel kritisch tegenover mezelf.
Lees wat ik je ga vertellen heel aandachtig en doe er wat mee. Ten eerste wens ik je een gezegende maand, waarin de deuren voor je open zullen gaan en dat Allah je leven in goede banen leidt waarin je de rust gaat vinden en gelukkiger gaat voelen dan voorheen.
Ok, daar komt ie: Waar jij last van hebt is perfectionisme. Perfectionisme is een afweermechanisme waaraan veel mensen lijden. Zoals je zelf zegt; je probeert alles perfect te doen. Alles zo goed mogelijk schoonmaken. Schoenen in een nette rij achter elkaar zetten, alles nauwkeurig plaatsen zoals het 'moet'.. enz. Je hebt je wellicht niet eerder afgevraagd wat de oorzaak hier van is. Zoals ik zojuist zei; het is een afweermechanisme. Dat betekent dat het een gedrag is die jij jezelf hebt aangeleerd sinds je een kleine meisje was. De oorzaak er van is dat thuis bij je ouders, heb je het een en ander meegemaakt tijdens de opvoeding die hebben geleidt tot deze perfectionisme. Een van de oorzaken is dat je als kind constant door je opvoeders (ouders bv) werd gecorrigeerd op je gedrag. Sommige ouders hebben de neiging hun kinderen op alles te willen corrigeren. Zodra een kind een fout maakt dan kijkt de ouder het kind boos aan, of hij beledigt het, of trekt aan zijn oor en sommigen schromen niet om het kind te slaan zelfs... Wanneer ouders iedere keer het kind verwijten op haar gedrag dan begint het kind zich gedrag aan te leren van perfectionisme.
Omdat het kind erg snakt naar liefde, waardering enz, leert het zichzelf voor de gek te houden met de gedachte 'als ik nou alles goed zal doen voor mijn ouders, dan zullen ze zien dat ik een lief meisje ben'. Deze gedachte is maar een klein voorbeeld. Het is een onbewust proces wat een kind zelf niet in de gaten heeft, daarom heet het een afweermechanisme. Afweermechanismen zijn overlevingstechnieken die een kind zichzelf aanleert om te overleven. Angst is ook een afweermechanisme, boosheid enz... We gebruiken dagelijks afweermechanisme om te overleven. Dat zijn aangeleerde gedragingen waarmee we onszelf toen we kinderen waren voor de gek hielden om het e.e.a. van onze ouders te kregen wat ze ons toen niet wilden geven. Hierbij moet je denken dan aan emotionele basisbehoeften zoals liefde, aandacht, waardering, respect, vertrouwen, affectie enz... Wanneer ouders hierin tekort schieten vanwege het feit dat ze b.v. zelf een harde mentaliteit hebben en niet weten hoe ze hun liefde zichtbaar moeten laten zien aan hun kinderen, dan denken de kinderen dat hun ouders niet van hen houden. Kinderen denken zwart/wit. Als papa of mama zegt: 'kijk wat je hebt gedaan! Je bent zo lomp altijd!', dan gelooft het kind dat het lomp is, dat het niks kan, dat wanneer het iets aanraakt, altijd mis zal gaan...'. Dit zijn maar enkele voorbeelden. Een ieder maakt het mee op zijn unieke manier. Het kind met al dat verwijt raakt het haar zelfvertrouwen kwijt... Om dan de liefde en het welbehagen van de ouders terug te winnen, gaat het dan zichzelf perfectionistisch gedrag aanleren... in de hoop dat de ouders haar dan wel liefde en waardering...enz, zullen geven. De ellende is dat het kind dit zichzelf leert om te overleven en houdt zichzelf voor de gek dat het nog altijd zal krijgen wat ze nodig heeft, maar het probleem is dat die behoeften nooit vervuld zullen worden hoe hard ze ook haar best doet. Hoe perfectionistisch je ook doet, je krijgt het nooit voor elkaar om je onvervulde behoeftes te vervullen. Daarom al zal je al je best doen om alles perfect te doen, je zult altijd dat onbehagen gevoel blijven houden en dat het nooit goed is. Wedden dat je iemand bent die moeite heeft met 'nee' zeggen? Probeer je altijd voor mensen klaar te staan en dat je jezelf vergeet? Ben je het type die het belangrijker vindt om anderen te helpen en zichzelf minder? Met name je dierbaren?
De ellende met perfectionisme is dat wanneer je dan iets niet perfect doet dan ga je je erg schuldig voelen. Deze schuldgevoel kan soms erg heftig zijn... Ook dit schuldgevoel is een ongezond gevoel en valt ook onder afweermechanismen. Als kind probeerde je constant het brave meisje te zijn (in de ogen van je ouders). Wanneer je dan een fout maakt dan voel je je ellendig en ga je enorm jezelf verwijten en dit heeft allemaal te maken met het feit dat toen je een kind was jezelf wijs had gemaakt dat je ouders gelijk hadden toen ze je verweten... Dat schuld gevoel wat je in het heden voelt voortvloeit vanuit je kind-bewustzijn. Toen je als klein meisje iets deed wat in de ogen van je ouders fout was, dan gaf je ze gelijk daarin en heb je jezelf geleerd om schuldig te voelen. Het resulteert dan tot zelfverwijt en altijd kritisch te zijn naar jezelf. Kritisch zijn naar jezelf is op zichzelf gezond, maar dan tot een bepaalde grens. In jouw geval zul je jezelf altijd verwijten wanneer iets fout gaat en dat is niet gezond, want een mens is geschapen om fouten te maken. Niemand is perfect.
Mijn advies aan je is hulp te gaan zoeken bij therapeuten die kennis hebben van je valse hoop gedrag. Je lijdt aan perfectionisme en daar zijn gelukkig verschillende soorten therapieeen voor.
Ik ben niet van plan je hier een hele plan van aanpak voor te schrijven hoe je je perfectionisme kunt afleren, want het is een lang proces. Ik raad je daarom van harte om dit te bespreken met een psycholoog/ therapeut.
Aan stellen die dit meelezen en van plan zijn kinderen te krijgen of hebben al kinderen zeg ik het volgende:
Wanneer ouders hun kinderen in hun waarde laten en beseffen dat kinderen het recht hebben om fouten te maken en ze niet telkens op alles te corrigeren, dan groeit het kind met zelfvertrouwen en zonder dat het zich perfectionistisch gedrag aanleert. Daarnaast moeten ouders ook hun liefde laten zien aan hun kinderen. Veel ouders met name van de oude generaties laten hun liefde niet zien. Ook al weten we dat ze van hun kinderen houden/hielden, toch door veel onwetendheid dachten ze dat goede opvoeding bestaat uit het bang maken van kinderen, slaan en dergelijk. Accepteer het feit dat kinderen gemaakt zijn om nog de wereld te ontdekken. Een kind weet pas wat de waarde van iets is als hij eerst fouten maakt. Van fouten leert het iets beter te doen. Daarom moet een ouder zijn kind niet gaan verwijten. Zeker wanneer het onder de zes jaar oud is. Hersenen van kinderen in die periode hebben moeite met relativeren. Als je als ouder je kind die onder die leeftijd zit gaat verwijten, dan denkt het kind automatisch dat het een 'slecht' kindje is. Het kind neemt dat hoogstpersoonlijk aan en leert het zichzelf een negatief zelfbeeld. Een negatief zelfbeeld betekent dat het geen of weinig zelfvertrouwen heeft. Het krijgt gauw angst en zal minder durven initiatief te nemen in het leven enz. Wees dus voorzichtig met je kind tijdens de opvoeding en als je het iets wilt leren wat het fout heeft gedaan doe dat dan op een zachte en liefdevolle manier. Kinderen vereisen tact en geduld. Als je van jezelf weet dat je dat niet hebt, dan moet je 2 keer er over nadenken voor je kinderen neemt. Ga dan iets doen aan jezelf, want het eerste recht van een kind is dat het goede en de juiste ouders moet hebben en Allah weet het beter wslm.
Badr
P.S: Ik heb het bovenstaande in razend tempo geschreven en heb het niet nagekeken, dus als je iets niet begrijpt, dan kan je het altijd vragen.
Badr
Citaat:
Geplaatst door Perfectionist..
En daardoor gaat het heel vaak mis in me leven en stel ik heel vaak dingen uit omdat ik wil dat ze zo perfect mogelijk gaan. Terwijl het praktisch onmogelijk is. Wie heeft hier ook last van als ik dan een fout maak raak ik van slag en probeer ik het te maskeren, alsof er geen fout is gemaakt. Ik kan mezelf niet vergeven als ik fouten maak en ben heel kritisch tegenover mezelf.
Lees wat ik je ga vertellen heel aandachtig en doe er wat mee. Ten eerste wens ik je een gezegende maand, waarin de deuren voor je open zullen gaan en dat Allah je leven in goede banen leidt waarin je de rust gaat vinden en gelukkiger gaat voelen dan voorheen.
Ok, daar komt ie: Waar jij last van hebt is perfectionisme. Perfectionisme is een afweermechanisme waaraan veel mensen lijden. Zoals je zelf zegt; je probeert alles perfect te doen. Alles zo goed mogelijk schoonmaken. Schoenen in een nette rij achter elkaar zetten, alles nauwkeurig plaatsen zoals het 'moet'.. enz. Je hebt je wellicht niet eerder afgevraagd wat de oorzaak hier van is. Zoals ik zojuist zei; het is een afweermechanisme. Dat betekent dat het een gedrag is die jij jezelf hebt aangeleerd sinds je een kleine meisje was. De oorzaak er van is dat thuis bij je ouders, heb je het een en ander meegemaakt tijdens de opvoeding die hebben geleidt tot deze perfectionisme. Een van de oorzaken is dat je als kind constant door je opvoeders (ouders bv) werd gecorrigeerd op je gedrag. Sommige ouders hebben de neiging hun kinderen op alles te willen corrigeren. Zodra een kind een fout maakt dan kijkt de ouder het kind boos aan, of hij beledigt het, of trekt aan zijn oor en sommigen schromen niet om het kind te slaan zelfs... Wanneer ouders iedere keer het kind verwijten op haar gedrag dan begint het kind zich gedrag aan te leren van perfectionisme.
Omdat het kind erg snakt naar liefde, waardering enz, leert het zichzelf voor de gek te houden met de gedachte 'als ik nou alles goed zal doen voor mijn ouders, dan zullen ze zien dat ik een lief meisje ben'. Deze gedachte is maar een klein voorbeeld. Het is een onbewust proces wat een kind zelf niet in de gaten heeft, daarom heet het een afweermechanisme. Afweermechanismen zijn overlevingstechnieken die een kind zichzelf aanleert om te overleven. Angst is ook een afweermechanisme, boosheid enz... We gebruiken dagelijks afweermechanisme om te overleven. Dat zijn aangeleerde gedragingen waarmee we onszelf toen we kinderen waren voor de gek hielden om het e.e.a. van onze ouders te kregen wat ze ons toen niet wilden geven. Hierbij moet je denken dan aan emotionele basisbehoeften zoals liefde, aandacht, waardering, respect, vertrouwen, affectie enz... Wanneer ouders hierin tekort schieten vanwege het feit dat ze b.v. zelf een harde mentaliteit hebben en niet weten hoe ze hun liefde zichtbaar moeten laten zien aan hun kinderen, dan denken de kinderen dat hun ouders niet van hen houden. Kinderen denken zwart/wit. Als papa of mama zegt: 'kijk wat je hebt gedaan! Je bent zo lomp altijd!', dan gelooft het kind dat het lomp is, dat het niks kan, dat wanneer het iets aanraakt, altijd mis zal gaan...'. Dit zijn maar enkele voorbeelden. Een ieder maakt het mee op zijn unieke manier. Het kind met al dat verwijt raakt het haar zelfvertrouwen kwijt... Om dan de liefde en het welbehagen van de ouders terug te winnen, gaat het dan zichzelf perfectionistisch gedrag aanleren... in de hoop dat de ouders haar dan wel liefde en waardering...enz, zullen geven. De ellende is dat het kind dit zichzelf leert om te overleven en houdt zichzelf voor de gek dat het nog altijd zal krijgen wat ze nodig heeft, maar het probleem is dat die behoeften nooit vervuld zullen worden hoe hard ze ook haar best doet. Hoe perfectionistisch je ook doet, je krijgt het nooit voor elkaar om je onvervulde behoeftes te vervullen. Daarom al zal je al je best doen om alles perfect te doen, je zult altijd dat onbehagen gevoel blijven houden en dat het nooit goed is. Wedden dat je iemand bent die moeite heeft met 'nee' zeggen? Probeer je altijd voor mensen klaar te staan en dat je jezelf vergeet? Ben je het type die het belangrijker vindt om anderen te helpen en zichzelf minder? Met name je dierbaren?
De ellende met perfectionisme is dat wanneer je dan iets niet perfect doet dan ga je je erg schuldig voelen. Deze schuldgevoel kan soms erg heftig zijn... Ook dit schuldgevoel is een ongezond gevoel en valt ook onder afweermechanismen. Als kind probeerde je constant het brave meisje te zijn (in de ogen van je ouders). Wanneer je dan een fout maakt dan voel je je ellendig en ga je enorm jezelf verwijten en dit heeft allemaal te maken met het feit dat toen je een kind was jezelf wijs had gemaakt dat je ouders gelijk hadden toen ze je verweten... Dat schuld gevoel wat je in het heden voelt voortvloeit vanuit je kind-bewustzijn. Toen je als klein meisje iets deed wat in de ogen van je ouders fout was, dan gaf je ze gelijk daarin en heb je jezelf geleerd om schuldig te voelen. Het resulteert dan tot zelfverwijt en altijd kritisch te zijn naar jezelf. Kritisch zijn naar jezelf is op zichzelf gezond, maar dan tot een bepaalde grens. In jouw geval zul je jezelf altijd verwijten wanneer iets fout gaat en dat is niet gezond, want een mens is geschapen om fouten te maken. Niemand is perfect.
Mijn advies aan je is hulp te gaan zoeken bij therapeuten die kennis hebben van je valse hoop gedrag. Je lijdt aan perfectionisme en daar zijn gelukkig verschillende soorten therapieeen voor.
Ik ben niet van plan je hier een hele plan van aanpak voor te schrijven hoe je je perfectionisme kunt afleren, want het is een lang proces. Ik raad je daarom van harte om dit te bespreken met een psycholoog/ therapeut.
Aan stellen die dit meelezen en van plan zijn kinderen te krijgen of hebben al kinderen zeg ik het volgende:
Wanneer ouders hun kinderen in hun waarde laten en beseffen dat kinderen het recht hebben om fouten te maken en ze niet telkens op alles te corrigeren, dan groeit het kind met zelfvertrouwen en zonder dat het zich perfectionistisch gedrag aanleert. Daarnaast moeten ouders ook hun liefde laten zien aan hun kinderen. Veel ouders met name van de oude generaties laten hun liefde niet zien. Ook al weten we dat ze van hun kinderen houden/hielden, toch door veel onwetendheid dachten ze dat goede opvoeding bestaat uit het bang maken van kinderen, slaan en dergelijk. Accepteer het feit dat kinderen gemaakt zijn om nog de wereld te ontdekken. Een kind weet pas wat de waarde van iets is als hij eerst fouten maakt. Van fouten leert het iets beter te doen. Daarom moet een ouder zijn kind niet gaan verwijten. Zeker wanneer het onder de zes jaar oud is. Hersenen van kinderen in die periode hebben moeite met relativeren. Als je als ouder je kind die onder die leeftijd zit gaat verwijten, dan denkt het kind automatisch dat het een 'slecht' kindje is. Het kind neemt dat hoogstpersoonlijk aan en leert het zichzelf een negatief zelfbeeld. Een negatief zelfbeeld betekent dat het geen of weinig zelfvertrouwen heeft. Het krijgt gauw angst en zal minder durven initiatief te nemen in het leven enz. Wees dus voorzichtig met je kind tijdens de opvoeding en als je het iets wilt leren wat het fout heeft gedaan doe dat dan op een zachte en liefdevolle manier. Kinderen vereisen tact en geduld. Als je van jezelf weet dat je dat niet hebt, dan moet je 2 keer er over nadenken voor je kinderen neemt. Ga dan iets doen aan jezelf, want het eerste recht van een kind is dat het goede en de juiste ouders moet hebben en Allah weet het beter wslm.
Badr
P.S: Ik heb het bovenstaande in razend tempo geschreven en heb het niet nagekeken, dus als je iets niet begrijpt, dan kan je het altijd vragen.