Mourri
20-08-2010, 03:33
Zeg iets van wildplassen of spugen, en krijg een kogel in je lijf. Wie durft nog op te treden?
Het hakt er best in, zo’n schietpartij in Rotterdam, waar een vader en zoon kogels in hun lijf kregen gepompt omdat ze een wildplasser vermanend hadden toegesproken. Of het verhaal van de 26-jarige Amsterdammer die in de tram een jongen vroeg niet op de vloer te spugen, en daarop door diens vriendjes werd neergestoken.
Ze hebben alledrie geluk dat ze het kunnen navertellen. Meindert Tjoelker en René Steegmans – om maar eens twee tragische voorbeelden te noemen – moesten hun optreden wél met de dood bekopen.
Wie durft er wat te zeggen van asociaal gedrag? Ik houd mijn mond wel tegenwoordig, aldus een vrouwelijke collega op de redactie. Toen ze ooit een stel jongens aansprak die rotzooi uit hun auto hadden gesmeten, kreeg ze alle mogelijke verwensingen naar haar hoofd geslingerd.
Bart Wisbrun van de Stichting Tegen Zinloos Geweld (STZW) toont begrip voor die angst: ‘30 procent van de jongeren draagt wel eens een wapen op zak, en 5 procent neemt dat zelfs mee naar school. Het moet niet gekker worden.’
Zijn stichting is vooral bekend van het logo: een lieveheersbeestje. Dat diertje staat nu symbool voor de campagne Moed, waarmee hij het probleem onder de aandacht wil blijven houden. ‘We moeten niet naar een omgeving waarin we bang zijn om mensen aan te spreken op negatieve dingen. Dat is wel wat er nu gebeurt.’
Hufters
Mediaberichten over incidenten als die in Amsterdam en Rotterdam versterken zulke angst, meent Wisbrun. Maar doodzwijgen in de krant lijkt evenmin een optie als stil blijven in de tram. Dat is net zo goed onbevredigend – dan winnen de hufters.
Hoewel? Het is misschien lafjes om niets te doen, maar het kan een verstandige reactie zijn. Dat adviseert communicatietrainer Paula Gruben ook. ‘Als je bijvoorbeeld iemand z’n vriendin in elkaar ziet slaan, dan moet je eerst kijken: hoe staat het met mijn persoonlijke veiligheid? Kan ik het zelf aan? Dat kan heel goed betekenen dat je besluit je mond te houden. Dat is heel legitiem.’
Diezelfde tip komt van Lauk Woltring, expert in agressie. ‘Ziet de persoon er niet compleet doorgesnoven uit, en vermoed je dat hij geen mes of pipa op zak heeft, dan kun je naar de volgende stap. Natuurlijk niet meteen zelf gaan schelden: wat helpt is om eerst even diep adem te halen. Daardoor ontspan je. Veel mensen zitten zich al een poosje groen en geel te ergeren en bouwen woede op. En ook als die woede terecht is, loop je meer kans op escalatie.’
Grapje
Maak op een redelijke manier contact, aldus Gruben, desnoods met een grapje. En beperk je ertoe om alleen feitelijk te zeggen waar jíj last van hebt, zonder te oordelen. Niet blijven doordrammen, maar het er desnoods maar bij laten.
In de belangrijkste tip zijn de drie experts eensgezind: ga niet zelf de held uithangen, maar mobiliseer anderen – dat is ook het officiële advies van de overheid. Volgens Woltring moet je de conducteur, de chauffeur of een toevallig aanwezige agent erbij betrekken.
‘Dit is echt iets voor mensen in een uniform.’ Of medeburgers. Wisbrun: ‘Apen gaan ook met zijn allen lawaai maken als er eentje wordt belaagd. Doe het met een groep!’
Natuurlijk biedt het allemaal geen garantie.De Amsterdammer, die geluk heeft dat hij de messteken in borst en hoofd overleefde, leek alles goed te doen. Voor AT5 deed hij zijn verhaal. Hij blijkt niet bang uitgevallen: zelf vechtsporter naar verluidt en hij formuleerde zijn verzoek vriendelijk. Hij ging elfs mee in de straattaal van de jongeren. Maar die bleken een extreem kort lontje te hebben.
Wilde dieren
Is het misschien dus toch maar beter om af en toe je hoofd af te wenden? Ja, aldus Woltring. Je kunt dit maatschappelijke probleem, dat al twintig jaar speelt, immers toch niet eventjes in eigen persoon oplossen. ‘Sommige jongens zijn net wilde dieren. Die zitten gewoon te wachten tot iemand reageert, zodat ze hun woede kunnen botvieren. Dan kun je soms maar beter een halte eerder uitstappen. Je voelt intuïtief wel aan wanneer iemand niet spoort.‘
Frustrerend. Maar kijk niet op als steeds meer mensen uitstappen. Hoe meer incidenten, hoe minder medeburgers geneigd zullen zijn mee te helpen.
Ter illustratie:
http://www.youtube.com/watch?v=lZZCC_Tm390
bron:
http://www.depers.nl/binnenland/503215/Soms-moet-je-er-een-halte-eerder-uit.html
Het hakt er best in, zo’n schietpartij in Rotterdam, waar een vader en zoon kogels in hun lijf kregen gepompt omdat ze een wildplasser vermanend hadden toegesproken. Of het verhaal van de 26-jarige Amsterdammer die in de tram een jongen vroeg niet op de vloer te spugen, en daarop door diens vriendjes werd neergestoken.
Ze hebben alledrie geluk dat ze het kunnen navertellen. Meindert Tjoelker en René Steegmans – om maar eens twee tragische voorbeelden te noemen – moesten hun optreden wél met de dood bekopen.
Wie durft er wat te zeggen van asociaal gedrag? Ik houd mijn mond wel tegenwoordig, aldus een vrouwelijke collega op de redactie. Toen ze ooit een stel jongens aansprak die rotzooi uit hun auto hadden gesmeten, kreeg ze alle mogelijke verwensingen naar haar hoofd geslingerd.
Bart Wisbrun van de Stichting Tegen Zinloos Geweld (STZW) toont begrip voor die angst: ‘30 procent van de jongeren draagt wel eens een wapen op zak, en 5 procent neemt dat zelfs mee naar school. Het moet niet gekker worden.’
Zijn stichting is vooral bekend van het logo: een lieveheersbeestje. Dat diertje staat nu symbool voor de campagne Moed, waarmee hij het probleem onder de aandacht wil blijven houden. ‘We moeten niet naar een omgeving waarin we bang zijn om mensen aan te spreken op negatieve dingen. Dat is wel wat er nu gebeurt.’
Hufters
Mediaberichten over incidenten als die in Amsterdam en Rotterdam versterken zulke angst, meent Wisbrun. Maar doodzwijgen in de krant lijkt evenmin een optie als stil blijven in de tram. Dat is net zo goed onbevredigend – dan winnen de hufters.
Hoewel? Het is misschien lafjes om niets te doen, maar het kan een verstandige reactie zijn. Dat adviseert communicatietrainer Paula Gruben ook. ‘Als je bijvoorbeeld iemand z’n vriendin in elkaar ziet slaan, dan moet je eerst kijken: hoe staat het met mijn persoonlijke veiligheid? Kan ik het zelf aan? Dat kan heel goed betekenen dat je besluit je mond te houden. Dat is heel legitiem.’
Diezelfde tip komt van Lauk Woltring, expert in agressie. ‘Ziet de persoon er niet compleet doorgesnoven uit, en vermoed je dat hij geen mes of pipa op zak heeft, dan kun je naar de volgende stap. Natuurlijk niet meteen zelf gaan schelden: wat helpt is om eerst even diep adem te halen. Daardoor ontspan je. Veel mensen zitten zich al een poosje groen en geel te ergeren en bouwen woede op. En ook als die woede terecht is, loop je meer kans op escalatie.’
Grapje
Maak op een redelijke manier contact, aldus Gruben, desnoods met een grapje. En beperk je ertoe om alleen feitelijk te zeggen waar jíj last van hebt, zonder te oordelen. Niet blijven doordrammen, maar het er desnoods maar bij laten.
In de belangrijkste tip zijn de drie experts eensgezind: ga niet zelf de held uithangen, maar mobiliseer anderen – dat is ook het officiële advies van de overheid. Volgens Woltring moet je de conducteur, de chauffeur of een toevallig aanwezige agent erbij betrekken.
‘Dit is echt iets voor mensen in een uniform.’ Of medeburgers. Wisbrun: ‘Apen gaan ook met zijn allen lawaai maken als er eentje wordt belaagd. Doe het met een groep!’
Natuurlijk biedt het allemaal geen garantie.De Amsterdammer, die geluk heeft dat hij de messteken in borst en hoofd overleefde, leek alles goed te doen. Voor AT5 deed hij zijn verhaal. Hij blijkt niet bang uitgevallen: zelf vechtsporter naar verluidt en hij formuleerde zijn verzoek vriendelijk. Hij ging elfs mee in de straattaal van de jongeren. Maar die bleken een extreem kort lontje te hebben.
Wilde dieren
Is het misschien dus toch maar beter om af en toe je hoofd af te wenden? Ja, aldus Woltring. Je kunt dit maatschappelijke probleem, dat al twintig jaar speelt, immers toch niet eventjes in eigen persoon oplossen. ‘Sommige jongens zijn net wilde dieren. Die zitten gewoon te wachten tot iemand reageert, zodat ze hun woede kunnen botvieren. Dan kun je soms maar beter een halte eerder uitstappen. Je voelt intuïtief wel aan wanneer iemand niet spoort.‘
Frustrerend. Maar kijk niet op als steeds meer mensen uitstappen. Hoe meer incidenten, hoe minder medeburgers geneigd zullen zijn mee te helpen.
Ter illustratie:
http://www.youtube.com/watch?v=lZZCC_Tm390
bron:
http://www.depers.nl/binnenland/503215/Soms-moet-je-er-een-halte-eerder-uit.html