benutzattt
16-08-2010, 18:40
Na het afstuderen eerst een half jaar dingen gedaan die ik wilde doen en toen gaan werken. Werk inmiddels 3 jaar en heb het kwa salaris en arbeidsvoorwaarden zeer goed getroffen.
Daarnaast werkt mijn vrouw parttime en alles gaat goed behalve dat ik dood ongelukkig ben. Het ligt niet aan haar maar aan het feit dat ik nu langzaam besef dat het leven niets is als je niet echt vrij bent om te doen wat je echt leuk vindt.
Ik ben het zo zat om elke werkdag van de week naar mijn werk te gaan, elke keer hetzelfde, ook al heb ik zeer afwisselend werk. Je komt laat in de middag thuis, geestelijk helemaal op vanwege het piekeren over mijn huidige leven en mijn toekomst.
Ik zie het totaal niet zitten om nog een paar jaar te werken, laat staan tot mijn 67e
Vorige week heb ik mijn werkgever in zijn gezichtgespuugd en hem een stoot op zijn oogkas te geven. Ik was het gewoon zooooo zat en hij kwam precies op het verkeerde moment op de verkeerde plaats en ik had mezelf gewoon niet onder controle meer. Ik ben die avond gebeld door de directeur van het bedrijf en die wilde met mij erover praten en wilde langskomen maar ik had er geen zin in. Ik zei dat het voor mij niet meer hoeft en ik wel op de ontslagbrief wacht. Hij zei toen niets en zei gedag en klaar is kees. Volgende dag ontslagbrief gehad en wat een opluchting.
Voor mijn vrouw was het heel anders, alsof haar wereld ingestort was doordat ik niet meer werkte Ik heb haar niet verteld wat er gebeurd is dan alleen dat ik zelf ontslag heb genomen en geen zin meer heb in het werk. Ze weet dus niet wat er gebeurd is. Ik heb me bij de sociale dienst gemeld en ook aangegeven dat ik ziek ben, depressief en een uitkering is geen probleem, dat krijg ik na wat discussie met ze gehad te hebben en een doktersverklaring ingeleverd te hebben. Mijn gedrag komt door mijn gemoedstoestand en door mijn depressie dus dan helpen ze je wel
Nu loopt mijn vrouw elke dag aan me kop te zeuren en eergisteren zei ze dat als ik niet aan het werk ga dat ze niet verder wil met een persoon die niets van zijn leven wil maken. Ik werd toen heel boos en heb haar voor hoerr uitgemaakt en ze zei niets terug, ze werd erg rood en ze liep weg en pakte haar spullen en heb verder niets meer gehoord. Heb alleen een smsje van haar zusje ontvangen dat het voor haar niet meer hoeft en ze de scheiding gaat aanvragen en het nooit meer goed komt.
Eigenlijk voel ik nu niets, dan alleen de opluchting dat niets meer hoeft en vooral niet meer naar mijn werk moet. Ik overweeg mijn huis op te zeggen en tijdelijk bij mijn ouders in te trekken om te kijken wat ik echt wil. Ik weet dat allang al, ik wil iets voor mijzelf, ik wil daar keihard voor knokken en vechten en ik wil ervoor gaan.
Er is zoveel gebeurd de laatste weken, ben ff op. Wat moet ik doen?
Mijn hoofd zegt ga eerst 2 weekjes rusten en dan heb je weer goed zicht op alles en dan pas moet je actie ondernemen. Me hoofd zit nu te vol en ik ben erg in de war om nu dingen te gaan doen.
Daarnaast werkt mijn vrouw parttime en alles gaat goed behalve dat ik dood ongelukkig ben. Het ligt niet aan haar maar aan het feit dat ik nu langzaam besef dat het leven niets is als je niet echt vrij bent om te doen wat je echt leuk vindt.
Ik ben het zo zat om elke werkdag van de week naar mijn werk te gaan, elke keer hetzelfde, ook al heb ik zeer afwisselend werk. Je komt laat in de middag thuis, geestelijk helemaal op vanwege het piekeren over mijn huidige leven en mijn toekomst.
Ik zie het totaal niet zitten om nog een paar jaar te werken, laat staan tot mijn 67e
Vorige week heb ik mijn werkgever in zijn gezichtgespuugd en hem een stoot op zijn oogkas te geven. Ik was het gewoon zooooo zat en hij kwam precies op het verkeerde moment op de verkeerde plaats en ik had mezelf gewoon niet onder controle meer. Ik ben die avond gebeld door de directeur van het bedrijf en die wilde met mij erover praten en wilde langskomen maar ik had er geen zin in. Ik zei dat het voor mij niet meer hoeft en ik wel op de ontslagbrief wacht. Hij zei toen niets en zei gedag en klaar is kees. Volgende dag ontslagbrief gehad en wat een opluchting.
Voor mijn vrouw was het heel anders, alsof haar wereld ingestort was doordat ik niet meer werkte
Nu loopt mijn vrouw elke dag aan me kop te zeuren en eergisteren zei ze dat als ik niet aan het werk ga dat ze niet verder wil met een persoon die niets van zijn leven wil maken. Ik werd toen heel boos en heb haar voor hoerr uitgemaakt en ze zei niets terug, ze werd erg rood en ze liep weg en pakte haar spullen en heb verder niets meer gehoord. Heb alleen een smsje van haar zusje ontvangen dat het voor haar niet meer hoeft en ze de scheiding gaat aanvragen en het nooit meer goed komt.
Eigenlijk voel ik nu niets, dan alleen de opluchting dat niets meer hoeft en vooral niet meer naar mijn werk moet. Ik overweeg mijn huis op te zeggen en tijdelijk bij mijn ouders in te trekken om te kijken wat ik echt wil. Ik weet dat allang al, ik wil iets voor mijzelf, ik wil daar keihard voor knokken en vechten en ik wil ervoor gaan.
Er is zoveel gebeurd de laatste weken, ben ff op. Wat moet ik doen?
Mijn hoofd zegt ga eerst 2 weekjes rusten en dan heb je weer goed zicht op alles en dan pas moet je actie ondernemen. Me hoofd zit nu te vol en ik ben erg in de war om nu dingen te gaan doen.