Bekijk volle/desktop versie : Drie uur. Ze zijn al twee uur bezig!!!



17-07-2010, 01:14

Drie uur. Ze zijn al twee uur bezig met haar en nog steeds geen nieuws. Ik kijk naar hem en zie zijn lippen aya?s uit de koran reciteren. Met een bezorgd gezicht kijkt hij mij aan. Onze ogen kruisen elkaar maar al snel kijk ik de andere kant op. Ik kijk uit mijn ooghoeken naar de man waar ik 3 jaar geen woord mee heb gewisseld. De man waarvan ik de achternaam draag. Mijn vader. Ik zie mijn broer binnen komen. Hij loopt naar mijn vader, ze omhelzen elkaar. Twee grote mannen die in snikken uitbarsten. Mijn vader fluistert dat het met de wil van Allah sub7anahu wa ta3ala goed komt. Ik voel de armen van mijn broer om mij heen. Dan ontwaak ik uit mijn sufheid, uit mijn schrik. Ik realiseer me dat ik misschien nooit meer een moeder zal hebben. Nooit meer een vrouw die met haar glimlach harten kan doen helen. Met haar woorden de krachten geeft om weer door te gaan. Ik begin onrustig te worden, maar ik wil mijn zwakte niet laten zien. Ik sta op en loop door de gangen van het ziekenhuis. Ik zie een deur met daarop xGebedsruimte vrouwenx. Iets leidt mij naar binnen. Ik besef dat ik jaren het gebed heb verwaarloosd. Ik wil weglopen. Maar ik kan niet. Ik loop de wasruimte binnen en doe de wassing. Ik moet 2 keer nadenken hoe het ook alweer moest. Ik kijk in de spiegel maar ik zie dat het niet mijn ogen zijn die mij aankijken. Ik loop de gebedsruimte binnen en de tranen beginnen te komen. Tranen van spijt, tranen van pijn. Ik voel pijn maar toch voel ik rust. Ik begin het gebed en eindig in snikken. Ik voel innerlijke rust, en het kan van niemand komen dan van Allah sub7anahu wa ta3ala. Ik denk terug aan mijn leven. Ik huil. Ik huil, en ik staar. Ik smeek Allah mij te vergeven. Ik smeek Allah mij te leiden. Ik vraag Allah mij de kracht te geven die ik nodig heb. Ik walg van mezelf. Ik smeek Allah om te doen wat het beste is voor mijn moeder. Ik smeek ik huil ik wil schreeuwen. Ik sta op en zie alles wazig door de tranen in mijn ogen. Ik loop de trap op naar de wachtkamer. Ondertussen doe ik dou3a en vraag Allah mijn moeder bij te staan. Ik kom de wachtkamer binnen en zie mijn vader snikken, mijn broer zit met zijn hoofd tussen zijn handen. Ik durf niet naar binnen te lopen, angst om te horen wat hun zullen zeggen. Mijn vader kijkt mij aan en loopt naar mij toe. Hij omhelst me en met een trillende stem; dochter vergeef mij dochter vergeef mij. Ik sta er verstijfd bij. Ik voel schaamte, heb ik het zo ver laten komen door mijn onwetendheid en mijn trots dat mijn VADER MIJ OM VERGEVING MOET VRAGEN? Vader jij bent degene die mij moet vergeven, ya Rab vergeef mij. Hij houdt me vast en samen huilen we. We huilen totdat we worden onderbroken door een arts. ??Meneer Barouch??? Mijn vader knikt snikkend ja, met nog altijd mij vast. Zijn dochter, zijn kleine meisje. Mijn broer staat op en komt erbij staan. We volgen de arts naar zijn werkkamer. Wat hij ons gaat zeggen had ik al verwacht. ??We hebben gedaan wat we konden??? En dan hoor ik niks meer, ik heb geen moeder meer. Mijn moeder, mijn reden van bestaan is er niet meer. Ik wil huilen maar de tranen komen niet, ik hoor mijn vader ondanks alles; Alhamdoulillah. Inna lillahi wa inna lillahi radji3oen. Tot Allah behoren we en tot hem keren wij terug. Ik voel niets meer. Mijn gevoel trekt weg. Ik val neer. In de verte hoor ik het oproep tot het gebed. Ik word wakker en kijk naar de klok. Het is dhor. Subhan?Allah, het was een droom. Ik sta op en ren naar beneden. Ik zie mijn moeder zitten en houd haar stevig vast. Ze kijkt me verschikt aan. ??Mama je leeft nog, mama je bent er nog.?? ??Bismillah dochter wat is er??? Ik huil en ik lach tegelijk. ??Mama vergeef mij, mama vergeef mij.?? Ik zie dat mijn moeder tranen krijgt en mij fluistert dat ze mij vergeeft. Mijn vader komt binnen en ik voel opeens pure liefde voor hem. Ik sta op en vraag ook hem om vergeving. Ik omhels hem, hij houdt me vast en zegt niets. ??Hoe kan ik mijn dochter, mijn oogappeltje niet vergeven? Dochter wat je ook hebt gedaan het is vergeven.?? Nadat ik de wassing heb gedaan, loop ik naar beneden en samen met mijn moeder en vader verricht ik het gebed. Na het gebed dank ik Allah SWT voor mijn droom. O, Allah, vergeef mij op de manier hoe ik tegen mijn ouders was. O, Allah, vergeef mij voor het niet beseffen hoe belangrijk mijn ouders voor mij zijn. O, Allah, dank U dat mijn ouders er nog zijn en dat ik hen om vergeving heb mogen vragen?

"En aanbidt ALLAH en kent Hem in niets een deelgenoot toe, en weest goed voor de ouders en de verwanten en de wezen en de behoeftigen de verwante buren en de niet-verwante buren en de goede vrienden en de reiziger en de slaven waarover jullie beschikken Voorwaar, ALLAH houdt niet van de trotse hoogmoedigen.´´

"En jullie Heer heeft bepaald dat jullie niets dan Hem alleen aanbidden, en goedheid betrachten (goed doen) tegenover de ouders. Als een van de twee of beiden de ouderdom bereiken in jouw aanwezigheid, zeg dan nooit 'foei/oef' tegen hen, snauw hen niet af en spreekt tot hen een vriendelijk woord.
En wees zachtmoedig voor beiden, en nederig en liefdevol, en zeg: O mijn Heer, schenk hun Genade, zoals zij mij opvoedden toen ik klein was" (Al-Israa 17 : 23-24)