Bekijk volle/desktop versie : ][ NEW ][ Marionet ][



Pagina's : [1] 2 3

11-07-2010, 17:25

Hallo lieve lezers..

Hierbij wil ik met jullie mijn verhaal delen. Laat me weten wat jullie ervan vinden!

Graag wil ik ook tips en suggesties over hoe het beter kan! Please let me know. Het is namelijk mijn eerste verhaal en heb daarom nog veel te leren..

Maar goed hierbij de eerste alinea's van het verhaal

[/FONT]

xxx



[FONT="Arial"]Nog nooit in me leven heb ik een pistool in het echt gezien. Vandaag keek ik recht in zijn zwarte gat.

Ondanks zijn nadrukkelijke bedreiging voelde ik me niet gedwongen de auto in te stappen.

De beslissing was snel gemaakt.

In een ruk draaide ik me om en rende van hem en de auto vandaan. Nog nooit in me leven heb ik zo hard kunnen rennen. Ik had geen idee hoe ik hier weg moest komen.

Zo vaak hebben me ouders gezegd dat ik ’s avonds niet alleen via deze weg moest fietsen en vandaag kwam hun nachtmerrie uit.

Ik hoorde de auto achter me grommen en algauw kwam hij met gierende banden me achterna.

Dacht ik nou echt dat ik een van zijn snelle wagens met mijn korte benen kon ontlopen. Ik voelde me benen onder de angst nog een tandje harder rennen. Ik moest nog een heel stuk voor ik überhaupt de entree van de woonwijk in zicht zou krijgen. Het terrein was verlaten en geen hond te bekennen. Ik keek wild om me heen en zag de grijze kille fabrieken me leeg aanstaren. Hoe moest ik hier nu wegkomen? De borrelende adrenaline in me belemmerde me om helder te kunnen denken. De auto kwam gevaarlijk dichtbij, zo dichtbij dat ik de hete motor tegen me huid aanvoelde. Met de auto gaf hij me een tik, genoeg om me over mijn voeten te laten struikelen en languit op de grond te belanden.

Hij sprong de auto uit en sloeg de deur hard dicht. De klap van de deur zorgde ervoor dat ik boven mijn eigen klap kwam.

Ik sprong overeind en strompelde vooruit. Me benen waren verzuurd van de sprint en hadden een pijnlijke klap ontvangen van de mooie glimmende bumper.

Net als ik me hervat en het weer in een sprint wil leggen, voel ik een ferme hand om mijn bovenarm. In een ruk trekt hij me naar zich toe. Even laat hij me los en slaat diezelfde arm om me heen. Stevig drukte hij me tegen zich aan en voor ik me bewust werd van zijn harde lichaam voelde ik het koude wapen langs mijn gezicht glijden.

“En waar denk jij heen te gaan?” hoor ik hem hees in me oor zeggen.
Ik keek hem aan, zag zijn diep zwarte ogen me opnemen. Het waren dezelfde ogen die me pestend aankeken in mijn kinderjaren, de blik waarin ze nu stonden kon ik niet plaatsen.

Ik was in de war.
“Wat wil je van me?” hoor ik mijn stem schor zeggen.

Weer veranderde zijn blik, hij kreeg een gevaarlijke grimas op zijn gezicht. “Ik wil jou, heb je dat nu dan nog steeds niet door”.

11-07-2010, 17:35


“Waarom stapte je niet gewoon in toen ik het je vriendelijk vroeg” zei hij terwijl hij nog steeds het geweer langzaam langs me gezicht streek.

“Vriendelijk?” herhaalde ik zachtjes sarcastisch.

“Ik had moeten weten dat jij zou denken dat je me slim af zou zijn” Er ging een walm van alcohol over me heen en benam me de adem. Hij was stomdronken, vandaar dit gedrag. “Maar helaas op dit gebied ben ik toch iets slimmer dan jij” ging hij verder.

Even was hij stil en bestudeerde me van top tot teen.
“Het verbaast me dat je nog zo sterk op je benen staat” ging hij verder.

Vanaf het moment dat hij me in zijn greep had heb ik het idee geaccepteerd dat hij in staat was me hier en nu zou kunnen verkrachten en hoogstwaarschijnlijk een eind aan me leven zou kunnen maken.

Het industrieterrein waar ik dagelijks langs fietste was stil en verlaten. Zo vaak waarschuwde mijn vader me er ’s avonds niet langs te fietsen. En uit gemakzucht fietste ik er toch langs, hoe laat het ook in de nacht was.

Maar ik begreep het niet, ik kende hem al jaren en nooit had ik dit zien aankomen. Alhoewel hij me altijd kippenvel bezorgde en dan niet het kippenvel waar elk meisje van droomt.

Ik werd me bewust van mijn ademhaling en zag dat mijn borst wild op en neer ging. Hij volgde mijn blik en toverde een zelfvoldane glimlach. “Of heb ik mevrouw wel enige angst aan kunnen jagen?” en hij keek me weer aan.

Mijn menselijk instinct wilde weglopen van het gevaar en niet als een mak lammetje in zijn arm liggen. Ik bewoog me een beetje om te kijken naar mijn kansen. Er moest een manier zijn om onder zijn grip vandaan te komen, hij hield me tenslotte maar met één arm vast. Bij de kleine beweging die ik kon maken onder de strakke greep drukte hij het koude geweer harder tegen me kaak aan. Ik keek hem in zijn ogen aan en de grijns stond er nog steeds op, alleen nu schudde hij langzaam zijn hoofd. Er was niets dat ik kon doen, ik vervloekte het vrouwelijke lichaam dat geen enkel fysiek kracht bezit om tegen een beer als hem in te kunnen gaan. .

“Ga je nu naar me luisteren of ga je eigenwijs doen?”
Ik antwoordde niet, was dit nou een serieuze vraag? Naar hem luisteren of gedwongen naar hem luisteren? Waren dat de enige twee opties die hij me te bieden had. Ik hoorde mezelf sarcastisch lachen, ik zag de grijns verdwijnen en zijn ogen donker worden.

Een harde klap van staal tegen me slaap zorgde ervoor dat ik zwart zag en door me knieën ging. Ik had niet totaal mijn bewustzijn verloren, maar ik had geen enkele macht over mijn lichaam. Ik voelde zijn armen mijn lichaam optillen. Hij nam me mee en legde me op de achterbank van zijn auto. Ik wilde schreeuwen en gillen. ‘Ik ga nergens met je mee’. Maar ik moest me erbij neerleggen hij had me precies daar waar hij me wilde hebben en niemand kon er iets tegen doen.

Ik hoorde hem rommelen, wat ik geloofde zijn dashboard te zijn, ik probeerde overeind te komen maar ik was duizelig en zag nog steeds zwart. Ik merkte dat me benen en armen hun krachten terug kregen. Nog voor ik iets probeerde met ze doen voelde ik iemand mij de lucht ontnemen.

Zijn stevige hand drukte iets tegen me neus aan, mijn mond wilde open gaan maar die was met de andere hand stevig dicht gedrukt. Ik besefte me dat hij me aan het drogeren was zoals ik in ontelbaar hoeveel films heb gezien. In een reflectie begonnen mijn armen en benen wild om me heen te slaan. Maar het vervloekte vrouwelijke lichaam van mij kon niets tegen hem inbrengen. Ik verloor mezelf in een diep zwart gat.

11-07-2010, 17:42
waauw meeeeer erg interresant

11-07-2010, 17:50

Speciaal voor jou Miss_Rlovertje

[/FONT]

[FONT="Arial"]Ik ontwaakte uit een diepe zware slaap. Ik voelde een stijve nek en een bonzend hoofd. Ik probeerde langzaam mijn nek uit te rekken, maar dat lukte niet die was te stijf en te pijnlijk. Met mijn hand gleed ik over mijn stijve nek en mijn slaap. Uit pijn wilde ik mijn ogen niet openen.
In een flits kwam alles naar boven.

Ik herinnerde me wat me hierheen heeft gebracht.

Ik was in gevecht met me ogen en dwong ze open te gaan, ik concludeerde dat ik nog steeds onder invloed was van wat hij me had laten inademen.
Als ik eindelijk het gevecht met mijn ogen win, krijg ik ze moeizaam open. Ik kijk om me heen. Het was te donker om iets te kunnen zien.

Ergens ver van waar ik lag zag ik een streep van licht. Daar moest een deur staan, verder merkte ik nergens in de ruimte licht. Ik lag dus in een ruimte met één deur en geen enkele raam. Ik merkte dat ik op een matras lag en niet hoog in een bed, maar laag op de grond. Mijn ogen wilden niet meer en sloten langzaam.

Wanneer ik de roes heb uitgeslapen wordt ik langzaam wakker. Ik blijf even liggen om mijn kracht te hervinden en te kunnen opstaan. Ik voelde me beurs en slap. Ik wreef over mijn slaap als ik me de klap van het staal herinner.

Langzaam kwam ik overeind, ik was nog steeds duizelig en moest nog even blijven zitten voor ik op me benen kon staan. Rustig liep ik naar de deur. Er stond niets in de weg en de deur stond ongeveer twee meter van waar ik lag. Als ik de klink vast heb probeer ik de deur langzaam te openen. Maar die gaf niet mee. Ik rukte en duwde aan en tegen de deur, maar die gaf niet mee.

“Hakim!” hoorde ik een mannelijke stem roepen.

Ik schrok.
Er was hier nog iemand.
De angst en paniek kroop omhoog.

Wat heeft dit te betekenen, dacht ik bij mezelf. Wat wilde Hakim van me? Waarom had hij niet daar ter plekke kunnen doen wat hij met me wilde doen en me na afloop in koude bloede achter kunnen laten liggen. Wat wilde hij van me, schreeuwde ik bang in mijn hoofd.

Ik rende wild door de ruimte en voelde aan alles waar ik mijn handen op kon leggen. Ik voelde koude tegels aan de muren, haakjes met zachte handdoeken. Ik merkte een wastafel op. Ik wist meteen dat ik in een badkamer lag.. Maar hoe kon hij me gevangen houden in een badkamer?
Ik rende terug naar de deur en zocht onder de klink naar het slot. Als ik in een badkamer lag dan moest hier een slot zijn en kon ik de deur open doen. Ik draaide wild aan het slot terwijl ik aan de deur trok en duwde. Maar niets gaf mee. Ik liet me met een zucht tegen de deur zakken. Ik zette me handen in mijn haren en wreef met mijn vingers over mijn bonzend hoofd. Mijn hoofd was nog harder gaan bonzen en zorgde ervoor dat mijn maag ging draaien.

Ik was bang en in de war. Ik begreep er helemaal niets van, wat wilde hij nou van me? Ik dacht aan mijn ouders, die zullen nu wel doodongerust zijn. Hoe vaak heeft mijn vader me wel niet opgedragen niet via het verlaten industriegebied te gaan. Maar mijn luiheid overwon het van mijn geweten en nu moest ik op de blaren zitten.

Zijn woorden van het moment nadat hij me van me fiets reed en me van de grond raapte weergalmden in me hoofd.“Ik wil jou, heb je dat nu dan nog steeds niet door”.

11-07-2010, 18:09


Laat me weten of ik verder moet gaan! Ook de stille lezers!
-X-


11-07-2010, 18:13
jaaah duh tuurlijk moet je verder gaaaan


( nu )

11-07-2010, 18:24
Ga snel verder !

Up!

11-07-2010, 20:13
Oeeeeppp echt leukk!

11-07-2010, 20:14
Mogen we zo direrct weer een verv0lgje?
Xnieuwefan>?:$

11-07-2010, 21:21
Het is een geweldig verhaal, alleen als de opmaak ietsje anders was zou het toch wat prettiger lezen zijn.
Door meerdere witregels en een mooie lettertype
By the way: het is maar een tip Als je het zo beter vindt moet je het zo laten


11-07-2010, 21:33
UUUUUUUUUP!!!

Zekers UP!!

11-07-2010, 21:37

Citaat door Brandend_Licht:

Laat me weten of ik verder moet gaan! Ook de stille lezers!
-X-




Dooooooorgaaan!

12-07-2010, 00:02


wauuw, ga verder!

12-07-2010, 00:28
Lijkt me een goed verhaal.
Dus zeker Up!

12-07-2010, 00:30

Citaat door mocromeid_tanga:
Het is een geweldig verhaal, alleen als de opmaak ietsje anders was zou het toch wat prettiger lezen zijn.
Door meerdere witregels en een mooie lettertype
By the way: het is maar een tip Als je het zo beter vindt moet je het zo laten



Ik wil juist héél graag tips en meningen. Zoals je kunt zien heb ik de lay-out aangepast, let me know of het goed genoeg.

Ik zou ook graag jullie meningen willen over de inhoud, ben erg benieuwd! Ik ben erg blij met jullie up's, keep going!

Hierbij een vervolg..

[/FONT]

[FONT="Arial"]Ik hoorde iemand aan de deur rommelen.

Ik sprong op me benen en in een instinct wilde ik weg rennen. Maar waarheen kon ik wegrennen in een badkamer?

De deur vloog open.

Geschrokken draaide ik me om en daar stond hij dan met het licht in zijn rug. Ik kon alleen zijn lange brede gestalte opmaken.

Hij stormde op me af en pakte me met één hand bij me kaken en met de andere greep hij mijn bovenarm. Zijn handen waren groot en sterk en zijn nagels zetten zich in mijn huid. Het voelde alsof hij met zijn greep mijn kaken zou verbrijzelen.

Er ontsnapte me een angstig kreet.

Hij verslapte zijn greep iets, maar lang niet genoeg om mezelf te kunnen bevrijden.

Onze snelle ademhalingen weergalmde in de betegelde ruimte. Die van mij klonk angstig en wild, die van hem vol agressie, maar beiden vol adrenaline.
Ik tilde mijn ogen op om hem aan te kunnen kijken. Maar nog voor ik mijn ogen op zijn neus heb gericht, vlieg ik door de ruimte en val op het matras.

Hij stormde de badkamer uit en trok de deur met een harde klap dicht.

Wankelend stond ik op en als ik me herstelt heb, ren ik naar de deur. “Pak me dan!!” gilde ik. Ik sloeg met mijn vuisten tegen de deur. “Neem me dan! Vieze KLOOTZAK!” gilde ik uit. Ik bleef nog een tijdje schreeuwen, gillen en wild op de deur slaan. Als ik buiten adem ben en mijn benen het opgeven, zak ik in elkaar op de grond. Ik gilde het nog voor een laatste keer uit frustratie. Ik liet mijn hoofd op mijn arm zakken en lag daar op de koude vloer.

Ik sloot mijn ogen en probeerde helder na te denken. Wat moest ik nou doen? Ik moest in ieder geval proberen te ontsnappen, op welke manier dan ook. Mijn ouders zullen doodongerust zijn, maar vader was degene die hier aan zal onderdoorgaan.

Wat moet ik doen?
Wat wilde hij van me?
Wat was hij van plan?
Het enige wat ik kon doen is afwachten.
Ik ben daar in die houding uiteindelijk in slaap gevallen.

Ik word wakker van de deur die tegen mijn been knalde. Ik kreunde van de pijn. “Sta op!” beval hij.

Door het licht begroef ik mijn gezicht in mijn armen en bleef daar liggen.
Hij trapte me in mijn buik, als ik iets van vocht of voedsel in me had zitten had hij ervoor gezorgd dat het een meter verder op was beland. Ik kromp in elkaar van de pijn en hapte naar lucht.

Ik wilde niet opstaan.
Ik wilde hier blijven liggen en hem een kogel door me hoofd voelen boren. Dan ook maar iets te doen van wat hij wilde.

“Sta op!” herhaalde hij op een ijzige toon.

Ik bleef liggen en kreunde van de pijn in mijn buik en het bonzende hoofd.
Hij verloor zijn geduld, greep me bij mijn staart en trok me overeind. Ik gilde het uit van de pijn.

“Waarom luister je niet een keer” en ik voelde de warme alcohollucht voor de tweede keer langs mijn gezicht glijden. Ik keek hem recht in de ogen aan, “waarom zou ik?” antwoordde ik uitdagend.

Ik zag de bliksem in zijn ogen naar me toe schieten. Ik zag zijn armspieren spannen en wist dat hij zijn hand in een vuist had gebald. Ik verwachtte elk moment een stomp in me maag, maar er gebeurde niets.

Hij bleef me strak aankijken.

Dan zie ik zijn mondhoek trillen en het volgende moment gooit hij me tegen de muur aan. Nog voor ik door de klap in elkaar zakte gooide hij zijn volle gewicht tegen me aan. Met zijn lichaam drukte hij alle lucht uit me longen. Mijn luchtpijp piepte en smeekte om lucht. Hij boog zich over me en schuurde zijn ongeschoren gezicht langs mijn wang. Ik tilde me armen slap omhoog en probeerde hem van me af te duwen om lucht in mijn longen te krijgen.
“Wat zal ik nou eens met je doen” fluisterde hij in mijn oor en beet in mijn oorlel. Ik voelde mijn maag draaien en in combinatie met het heftige gebons in mijn hoofd en het zuurstof gebrek gleed ik weg.

Pagina's : [1] 2 3