AyoaNTmazight
06-07-2010, 17:04
Wie is Sir Allama Muhammed Iqbal?
Zijn korte biografie uit het boek van Peter J., Ph.D. King
One Hundred Philosophers: The Life and Work of the World's Greatest Thinkers
SIR ALLAMEH MUHAMMED IQBAL
Geboren: 1877, Sialkot, Punjab
Gestorven: 1938, Lahore, Punjab
Voornaamste interesses: metafysica, kentheorie
Beïnvloed door: Leibniz, Kant, Nietzsche, Bergson, Whitehead
Beïnvloedde: modern islamitisch denken
Belangrijkste werken:
"The Reconstruction Of Religious Thought in Islam"
Iqbal stierf negen jaar voor het ontstaan van de staat Pakistan, waar zijn verjaardag een nationale feestdag is.
Iqbal werd geboren in Punjab (toen India, nu een provincie van Pakistan) en opgeleid aan de plaatselijke school en het college in Sialkot, voor hij naar de Universiteit van Lahore ging. Hij studeerde Arabisch en filosofie, en haalde in 1899 zijn Masters in de filosofie. Hij werd lector Arabisch aan het Ortiental College in Lahore; ook schreef hij zijn eerste boek, The knowledge of economics (1903).
In 1905 vertrok hij naar Europa om in Cambridge en daarna in Münichen filosofie te studeren. Hij studeerde af op een thesis getiteld 'De ontwikkeling van de metafysica in Perzië'. Van 1907 tot 1908 was hij docent Arabisch aan de Universiteit van Londen, en studeerde voor advocaat, een studie die hij in 1908 afrondde. In de tijd dat hij advocaat was aan het Hooggerechtshof van Lahore, zette hij zijn carrière als docent filosofie en Engelse literatuur aan het Government College voort. In 1923 werd hij geridderd.
In zijn eigen woorden:
"bestaan in zuivere duur, dus in een geheel en ongedeeld heden, houdt een zelf in, en een zelf zijn, houdt in te kunnen zeggen: "ik ben".
(The Reconstruction Of Religious Thought in Islam, blz 56)
Ondanks zijn werk als advocaat, zijn filosofisch werk en zijn politieke activiteiten, werd Iqbal vooral gekend en gerespecteerd vanwege zijn poëzie. Zijn andere activiteiten brachten hem echter wel enige roem, vooral zes lezingen die hij gaf in Madras, de Osmania-universiteit in Hyderabad en Aligarh, die later verschenen onder de titel The Reconstruction Of Religious Thought in Islam (1930). Begin jaren 30 reisde hij veel door het Midden Oosten en Europa, schreef, nam deel aan internationale politieke conferenties, en ontmoette filosofen en politici.
Hij meende dat een moslimstaat ongewenst was, omdat hij het ideaal koesterde van een wereldwijde moslimgemeenschap. Toch leek zo'n staat, in elk geval voor de middellange termijn, de enige manier voor de Indiase moslims om te leven volgens de richtlijnen van de islam. Daar zette hij zich dus voor in (hoewel recent onderzoek van brieven suggereert dat hij in feite een islamitisch Pakistan als deel van een Indiase federale staat voor ogen had).
Iqbal benutte een deel van zijn filosofische werk om westerse invloeden, van filosofen als Leibniz, Hegel en Nietzsche, op te nemen en zo de belofte van een ware opleving in het islamitisch filosofisch denken, een terugkeer van de islam binnen de filosofische wereld, levend te houden. Een belofte die nog steeds niet is ingelost.
Zijn korte biografie uit het boek van Peter J., Ph.D. King
One Hundred Philosophers: The Life and Work of the World's Greatest Thinkers
SIR ALLAMEH MUHAMMED IQBAL
Geboren: 1877, Sialkot, Punjab
Gestorven: 1938, Lahore, Punjab
Voornaamste interesses: metafysica, kentheorie
Beïnvloed door: Leibniz, Kant, Nietzsche, Bergson, Whitehead
Beïnvloedde: modern islamitisch denken
Belangrijkste werken:
"The Reconstruction Of Religious Thought in Islam"
Iqbal stierf negen jaar voor het ontstaan van de staat Pakistan, waar zijn verjaardag een nationale feestdag is.
Iqbal werd geboren in Punjab (toen India, nu een provincie van Pakistan) en opgeleid aan de plaatselijke school en het college in Sialkot, voor hij naar de Universiteit van Lahore ging. Hij studeerde Arabisch en filosofie, en haalde in 1899 zijn Masters in de filosofie. Hij werd lector Arabisch aan het Ortiental College in Lahore; ook schreef hij zijn eerste boek, The knowledge of economics (1903).
In 1905 vertrok hij naar Europa om in Cambridge en daarna in Münichen filosofie te studeren. Hij studeerde af op een thesis getiteld 'De ontwikkeling van de metafysica in Perzië'. Van 1907 tot 1908 was hij docent Arabisch aan de Universiteit van Londen, en studeerde voor advocaat, een studie die hij in 1908 afrondde. In de tijd dat hij advocaat was aan het Hooggerechtshof van Lahore, zette hij zijn carrière als docent filosofie en Engelse literatuur aan het Government College voort. In 1923 werd hij geridderd.
In zijn eigen woorden:
"bestaan in zuivere duur, dus in een geheel en ongedeeld heden, houdt een zelf in, en een zelf zijn, houdt in te kunnen zeggen: "ik ben".
(The Reconstruction Of Religious Thought in Islam, blz 56)
Ondanks zijn werk als advocaat, zijn filosofisch werk en zijn politieke activiteiten, werd Iqbal vooral gekend en gerespecteerd vanwege zijn poëzie. Zijn andere activiteiten brachten hem echter wel enige roem, vooral zes lezingen die hij gaf in Madras, de Osmania-universiteit in Hyderabad en Aligarh, die later verschenen onder de titel The Reconstruction Of Religious Thought in Islam (1930). Begin jaren 30 reisde hij veel door het Midden Oosten en Europa, schreef, nam deel aan internationale politieke conferenties, en ontmoette filosofen en politici.
Hij meende dat een moslimstaat ongewenst was, omdat hij het ideaal koesterde van een wereldwijde moslimgemeenschap. Toch leek zo'n staat, in elk geval voor de middellange termijn, de enige manier voor de Indiase moslims om te leven volgens de richtlijnen van de islam. Daar zette hij zich dus voor in (hoewel recent onderzoek van brieven suggereert dat hij in feite een islamitisch Pakistan als deel van een Indiase federale staat voor ogen had).
Iqbal benutte een deel van zijn filosofische werk om westerse invloeden, van filosofen als Leibniz, Hegel en Nietzsche, op te nemen en zo de belofte van een ware opleving in het islamitisch filosofisch denken, een terugkeer van de islam binnen de filosofische wereld, levend te houden. Een belofte die nog steeds niet is ingelost.