Redactie
11-06-2010, 16:05
De onzichtbare groei van middenvelder Ibrahim Afellay.
Hij kwam enkele weken geleden bij Oranje binnen als een van de velen, maar Ibrahim Afellay heeft zich inmiddels aardig opgewerkt in de pikorde.Na een uitstekende voorbereiding schurkt hij tegen de basis aan.
Grote spelers zijn soms net kleine kinderen. Als ze iets of iemand niets vinden, laten ze dat duidelijk merken. Andersom is dat ook het geval. Dat Ibrahim Afellay is gestegen in de rangorde van Oranje blijkt nog het best uit de houding van Robin van Persie. "Ik ben een beetje verliefd op Ibi", liet Van Persie zich in Freiburg gekscherend ontvallen toen hij scoorde uit een majestueuze voorzet van Afellay.
Wat Van Persie er mee bedoelde was dat hij geïmponeerd was geraakt door de kwaliteiten van Afellay. Die twee hebben iets met elkaar. Noem het chemie. "Robin is tussen buitenlandse mensen opgegroeid. Hij kan daardoor dingen vanuit een ander perspectief zien, hij begrijpt sommige zaken misschien iets beter van mij", probeert Afellay een verklaring te vinden voor de klik tussen twee voetballers die verder gaat dan elkaar een keer de bal toespelen.
Afellay zit op het WK in een bijzondere fase van zijn loopbaan, misschien wel zijn beste. Bij het begin van de voorbereiding hadden er maar weinig mensen rekening met hem gehouden. Leuk om er bij te hebben, goed ter opvulling, zo luidde de allesoverheersende opinie.
Maar vanaf de eerste dag in Seefeld deden de criticasters een stapje terug. Afellay trainde geweldig, was scherp en fit en soms bijna onweerstaanbaar goed. De Grote Vier was de Grote Vijf geworden, werd er wel eens langs de lijn geroepen. Een grapje weliswaar, maar dat geintje stond wel symbool voor het nieuwe elan.
Voor velen kwam het ontbolsteren van Afellay als een verrassing, want had hij niet een flauw en flets seizoen bij PSV achter de rug? Het gekke is dat daarover de meningen juist sterk uiteenlopen. Waar de technische staf van PSV tevreden is over zijn progressie, kleurde de buitenwacht zijn jaar grijs in. Die verschillende visies hebben te maken met de nieuwe positie die bij PSV heeft bekleed.
Afellay was altijd de aanvallende middenvelder, die op intuïtie mocht uitwaaieren, maar onder Fred Rutten werd hij opeens de meest teruggetrokken middenvelder, die de plek van Simons overnam. ''Mensen zijn van mij gewend dat ik acties maak en gevaarlijk ben voor de goal, maar door mijn andere rol ben ik daar minder aan toegekomen´´, zegt Afellay. "Maar je kunt van een keeper ook niet verwachten dat hij twintig goals maakt.''
Dat Rutten Afellay terughaalde, had te maken met het feit dat hij van PSV weer een dominant voetballende ploeg wilde maken. En in dat proces moest Afellay het tempo gaan bepalen en niet Simons die vaak voor het balletje breed ging. ''Als ploeg zijn we beter gaan voetballen dan de jaren daarvoor en zelf ben ik ook beter geworden. Alleen is dat veel mensen blijkbaar ontgaan'', vindt Afellay.
Het voetballen werd voor hem anders, zakelijker. Het spelen op gevoel werd handelen met verstand. ''Het is een plek waar je heel veel verantwoordelijkheid draagt. Je kunt je geen dom balverlies permitteren, want dat kan dodelijk zijn. Ik merk dat ik door die andere manier van spelen meer inhoud gekregen. Maar als je een voetballiefhebber vraagt wat hij liever doet: aanvallen of verdedigen, dan is het antwoord wel duidelijk.''
De mens Afellay heeft ook stappen gezet, vindt hijzelf. Dat zie je terug bij zijn optredens bij Oranje buiten het veld. Die schuchterheid is er niet meer. ''Dat ik als persoon ben gegroeid merk ik vooral uit mijn media-optredens. Als ik dat vergelijk met vier jaar geleden…Ik ben daarin rustiger geworden. Vroeger raakte het me ook als mensen op tv vervelende opmerkingen maakten, nu doet het niets meer.''
Hij weet dat hij soms als een verwende jongen wordt neergezet, die bij het eerste zuchtje tegenwind het liefst via de achterdeur wil ontsnappen. Dat beeld strookt in zijn ogen niet met de werkelijkheid. ''Ik ben juist een heel sociale jongen. Ik heb van huis uit meegekregen om mensen altijd te woord te staan. Normen en waarden waren bij ons heel belangrijk. Mij is ook geleerd dat niets in je leven komt aanwaaien en dat je keihard moet werken voor je ideaal. Of je nou tandartsassistente wilt worden of profvoetballer.''
Afellay krijgt de komende weken de kans zich op de hoogste etage van het mondiale voetbal verder te ontwikkelen. Dat doet de Nederlander met Marokkaans bloed vol overtuiging voor Oranje. ''Ik voel me Marokkaan en Nederlander tegelijk'', zegt hij. ''Ik ben hier geboren, heb veel te danken aan Nederland en ken het land door en door. Het feit dat ik nu op het WK sta, bevestigt me dat ik destijds de goede keuze heb gemaakt om voor Oranje te gaan. Als je goed over dingen nadenkt, maak je sowieso meestal de juiste keuze in het leven. Nee, ik heb vanuit de Marokkaanse gemeenschap nooit negatieve reacties op mijn beslissing gekregen. Sterker nog, de meeste mensen zijn enorm trots. Als Nederland maandag tegen Denemarken speelt, zitten de cafés vol mensen die een shirt van Oranje aanhebben.''
PZC.NL
Hij kwam enkele weken geleden bij Oranje binnen als een van de velen, maar Ibrahim Afellay heeft zich inmiddels aardig opgewerkt in de pikorde.Na een uitstekende voorbereiding schurkt hij tegen de basis aan.
Grote spelers zijn soms net kleine kinderen. Als ze iets of iemand niets vinden, laten ze dat duidelijk merken. Andersom is dat ook het geval. Dat Ibrahim Afellay is gestegen in de rangorde van Oranje blijkt nog het best uit de houding van Robin van Persie. "Ik ben een beetje verliefd op Ibi", liet Van Persie zich in Freiburg gekscherend ontvallen toen hij scoorde uit een majestueuze voorzet van Afellay.
Wat Van Persie er mee bedoelde was dat hij geïmponeerd was geraakt door de kwaliteiten van Afellay. Die twee hebben iets met elkaar. Noem het chemie. "Robin is tussen buitenlandse mensen opgegroeid. Hij kan daardoor dingen vanuit een ander perspectief zien, hij begrijpt sommige zaken misschien iets beter van mij", probeert Afellay een verklaring te vinden voor de klik tussen twee voetballers die verder gaat dan elkaar een keer de bal toespelen.
Afellay zit op het WK in een bijzondere fase van zijn loopbaan, misschien wel zijn beste. Bij het begin van de voorbereiding hadden er maar weinig mensen rekening met hem gehouden. Leuk om er bij te hebben, goed ter opvulling, zo luidde de allesoverheersende opinie.
Maar vanaf de eerste dag in Seefeld deden de criticasters een stapje terug. Afellay trainde geweldig, was scherp en fit en soms bijna onweerstaanbaar goed. De Grote Vier was de Grote Vijf geworden, werd er wel eens langs de lijn geroepen. Een grapje weliswaar, maar dat geintje stond wel symbool voor het nieuwe elan.
Voor velen kwam het ontbolsteren van Afellay als een verrassing, want had hij niet een flauw en flets seizoen bij PSV achter de rug? Het gekke is dat daarover de meningen juist sterk uiteenlopen. Waar de technische staf van PSV tevreden is over zijn progressie, kleurde de buitenwacht zijn jaar grijs in. Die verschillende visies hebben te maken met de nieuwe positie die bij PSV heeft bekleed.
Afellay was altijd de aanvallende middenvelder, die op intuïtie mocht uitwaaieren, maar onder Fred Rutten werd hij opeens de meest teruggetrokken middenvelder, die de plek van Simons overnam. ''Mensen zijn van mij gewend dat ik acties maak en gevaarlijk ben voor de goal, maar door mijn andere rol ben ik daar minder aan toegekomen´´, zegt Afellay. "Maar je kunt van een keeper ook niet verwachten dat hij twintig goals maakt.''
Dat Rutten Afellay terughaalde, had te maken met het feit dat hij van PSV weer een dominant voetballende ploeg wilde maken. En in dat proces moest Afellay het tempo gaan bepalen en niet Simons die vaak voor het balletje breed ging. ''Als ploeg zijn we beter gaan voetballen dan de jaren daarvoor en zelf ben ik ook beter geworden. Alleen is dat veel mensen blijkbaar ontgaan'', vindt Afellay.
Het voetballen werd voor hem anders, zakelijker. Het spelen op gevoel werd handelen met verstand. ''Het is een plek waar je heel veel verantwoordelijkheid draagt. Je kunt je geen dom balverlies permitteren, want dat kan dodelijk zijn. Ik merk dat ik door die andere manier van spelen meer inhoud gekregen. Maar als je een voetballiefhebber vraagt wat hij liever doet: aanvallen of verdedigen, dan is het antwoord wel duidelijk.''
De mens Afellay heeft ook stappen gezet, vindt hijzelf. Dat zie je terug bij zijn optredens bij Oranje buiten het veld. Die schuchterheid is er niet meer. ''Dat ik als persoon ben gegroeid merk ik vooral uit mijn media-optredens. Als ik dat vergelijk met vier jaar geleden…Ik ben daarin rustiger geworden. Vroeger raakte het me ook als mensen op tv vervelende opmerkingen maakten, nu doet het niets meer.''
Hij weet dat hij soms als een verwende jongen wordt neergezet, die bij het eerste zuchtje tegenwind het liefst via de achterdeur wil ontsnappen. Dat beeld strookt in zijn ogen niet met de werkelijkheid. ''Ik ben juist een heel sociale jongen. Ik heb van huis uit meegekregen om mensen altijd te woord te staan. Normen en waarden waren bij ons heel belangrijk. Mij is ook geleerd dat niets in je leven komt aanwaaien en dat je keihard moet werken voor je ideaal. Of je nou tandartsassistente wilt worden of profvoetballer.''
Afellay krijgt de komende weken de kans zich op de hoogste etage van het mondiale voetbal verder te ontwikkelen. Dat doet de Nederlander met Marokkaans bloed vol overtuiging voor Oranje. ''Ik voel me Marokkaan en Nederlander tegelijk'', zegt hij. ''Ik ben hier geboren, heb veel te danken aan Nederland en ken het land door en door. Het feit dat ik nu op het WK sta, bevestigt me dat ik destijds de goede keuze heb gemaakt om voor Oranje te gaan. Als je goed over dingen nadenkt, maak je sowieso meestal de juiste keuze in het leven. Nee, ik heb vanuit de Marokkaanse gemeenschap nooit negatieve reacties op mijn beslissing gekregen. Sterker nog, de meeste mensen zijn enorm trots. Als Nederland maandag tegen Denemarken speelt, zitten de cafés vol mensen die een shirt van Oranje aanhebben.''
PZC.NL