Your love is my drug

[JUU]

And when I look in your eyes
I realise..
That your love is my drug
Like an addict I search for you
I miss you
Every second of the day
My mind is with you
They call it love
I call it a disease
Have to wake up
Open my eyes
Open my mind
To see what you are doing to me
To see my unhealthy feelings
To see my obsession
My obsession
I call it my obsession
Love
Your love is my drug



‘Nee’, beval ze hem. ‘Je doet het niet, anders..’. Hij onderbrak haar en keek haar aan met een veelzeggende blik, ze kende die blik maar al te goed. Anders niets, werkelijk niets. ‘Je kan niet zonder me, ik doe met je wat ik wil. Knoop dat goed in je oren Roumpje, erg goed.’ Ze walgde van hem, ze walgde van zijn koosnaampje voor haar. Het koosnaampje waardoor ze zich nog meer onderdanig voelde, dan ze zich werkelijk al voelde. De bastaard had haar in zijn macht en niets kon daar verandering in brengen, ze begaf zich in zijn wereldje. Het wereldje waar hij de rollen uitdeelde en ze wist precies wat haar rol was. Ze keek hem aan en liep weg zonder nog meer woorden aan hem vuil te maken. ‘Schatje, niet weg gaan, je weet toch dat ik van je hou en ik weet toch ook dat jij van mij houdt. Wij horen bij elkaar zoals niemand dat doet.’ Hij liep achter haar aan en plaatste zijn armen om haar heen, waardoor ze zich nog kleiner voelde worden. ‘Jij bent mijn partner in crime, samen kunnen we alles aan.’ Ze hield zich stil, ze wist dat hij anders een uitbarsting van haar kon verwachten en dan moest zij weer eens eentje van hem pikken. Ze was moe, lusteloos, ongelukkig. ‘Oke’. Was het enige wat ze zei. Hij plantte een kusje in haar nek, waardoor de haren op haar nek overeind kwamen te staan. ‘Jij bent mijn Bonnie, schatje, ik ga ervandoor ik zie je in de nacht en verwacht geen telefoontje van me.’ Hij verliet het huis en ze hoorde de deur in het slot vallen. Hij was haar Clyde. Alles samen. Het enige wat hen verbond was haar liefde. Haar grote hart, die langzamerhand het nut van hun relatie niet meer zag zitten. Ze kon niet anders, waren haar gedachtes. Hij was alles voor haar, ze had niemand. Ze kon het niet alleen. Dacht ze. Ze dacht het. En bracht het in praktijk. Hij was haar Clyde. Alleen van haar. Dacht ze.

[JUU]

Ik heb besloten om met een nieuw verhaal te beginnen. Dit is een voorproefje en het is aan jullie of ik verder moet gaan of niet. So tell me!

[Bailarina]

Dat stuk is echt waar... Liefde is gewoon een ziekte! Grrr...
Up!

[JUU]

1.

Ze sprong overeind na de knal die ze hoorde. Het zweet brak haar uit toen ze nog een knal hoorde. Waren het overvallers? Was dit haar dag? Allerlei gedachtes die raasden door haar hoofd. Ze liep op haar tenen in haar nachthemd naar de slaapkamerdeur. Haar hart maakte overuren. Als de overvaller haar niet zou vermoorden, zou ze bezwijken aan een hartstilstand. Er verscheen een spottend lachje op haar gezicht toen die gedachte opkwam. En snel realiseerde ze zich dat ze zich niet in de positie bevond om een lach op haar gezicht te creëren. Toen ze de ‘man’ een bekend liedje hoorde neuriën, viel het kwartje. Hij was het. ‘De klootzak’, riep ze verontwaardigd. Ze liep recht op hem af en vuurde allerlei scheldwoorden op hem af. ‘Jek, maneshkershi loop je doodleuk te zingen, terwijl je straalbezopen bent. Jij klootzak! Je hebt me laten schrikken, ik dacht dat dit mijn laatste dag zou zijn’, ze was rood aangelopen van de woede die zich in haar bevond. Hij wankelde naar haar toe en viel in haar armen. Zij ogen waren gesloten en ze wist dat het weer was aangebroken, het straalbezopen vriendje was weer thuis. Door de woede liet ze hem keihard op de koude vloer neerknallen en liep ze terug naar haar bed. Hun bed. Dat had hij er van gemaakt. Zij wilde trouwen en had een heel toekomstplan. Ze plofte neer op haar bed en na een half uurtje piekeren en het bedaren van haar woede, begonnen de schuldgevoelens op te komen. Hij lag daar op de vloer en zij warm in haar bedje. Zijn schuld. Haar schuld. Zij was te zwak, zou ze later zijn achter gekomen. Ze liep naar de gang toe en probeerde hem wakker te maken. De zonnestralen schenen naar binnen door de gordijnen en verblindden haar. Waar was ze beland, tijdens zonopgang zou ze eigenlijk nog moeten genieten van haar warme bedje in deze koude winterdagen. Nee. Ze had zich ingelaten met de duivel. En nu moest ze boeten. ‘Rachid, alsjeblieft ik ben moe, sta op’, jammerde ze.‘Ik ga je niet optillen als je denkt! Kom op!’. Ze voelde beweging komen in zijn lichaam en hij knipperde met zijn ogen. Langzaam stond hij op met haar hulp. De stank van overmatig gebruik van alcohol en wiet, drong haar neus binnen. Maar ze was het gewend. Langzaam kwamen ze aan in de kamer en Rachid sloop onder de dekens. Als een vos, zoals zij altijd zei. Ze ging naast hem liggen en hervatte haar slaap. Zover dat mogelijk was.

[JUU]

Citaat door Bailarina:

Dat stuk is echt waar... Liefde is gewoon een ziekte! Grrr...
Up!

Verschrikkelijk!

[JUU]

Ik zal verder gaan, als er interesse is in het verhaal!

[LaLa_Karima]

nog een fan erbij jallah zied

[JUU]

2.
‘Waar is die kanker zooi dan, ik wil mijn doekoe nu hebben’, de woede borrelde verder op bij Rachid, nog even en hij zou ontploffen. ‘Luister asahbi, zo’n shmeta advocaat heeft Yassine gepakt, alles is weg! Alles! Het geld, de shit. Alles is weg. ‘Wie is die zemmer, vertel mij wie! Ik pak z’n moer, hij krijgt spijt wollah hij krijgt spijt’, het ene na het andere scheldwoord ontsnapte de mond van Rachid. Hij was ziedend, hij was ziedend om het feit dat zijn bezit hem was ontnomen door een slimme zet van een advocaat. Slechts eentje die zijn werk goed verrichtte. Rachid zou hem te pakken krijgen, hij was iemand die altijd zijn zin doordreef. Hoe ver hij ook daarvoor moest gaan. En ver zou hij gaan. ‘Morgen wil ik zijn gegevens hebben.’ Zei hij koel en verliet de jongens en daarmee het pand.

De volgende ochtend kreeg hij een telefoontje van zijn beste vriend Mike en werden de gegevens aan hem verstrekt. Rachid dacht na over hoe hij het de advocaat betaald kon zetten. Hoe hij ook zijn bezit kon ontnemen en daarmee zijn bezit terugkreeg. Het was een Marokkaan, Jaoud Ben Amr. Een beruchte advocaat. Één die goed was in zijn werk, erg goed. Hij had één van de grootste drugdealers uit Nederland te pakken gekregen, Yassin. Hierdoor was Rachid zijn geld kwijt dat Yassin hem nog verschuldigd was. Het zou hem bezuren, dat was zeker. Rachid stapte in zijn wagen en reed naar zijn vertrouwenspersoon toe, Roumaysa. Toen hij aankwam stak hij de sleutel in het slot en deed hij zonder pardon de deur open. ‘Roumaysa, waar ben je’, riep hij de gang oplopend. ‘Wat is er?’, vroeg een norse Roumaysa met de blush nog in haar hand. ‘Doe die tering troep weg, wat verpest je je gezicht’. Hij was duidelijk niet in een goed humeur merkte Roumaysa meteen op. Hij liep op haar af en smeet de blush op de grond en drukte haar tegen de muur. Hij drukte zijn mond op de hare en ze gaf toe. Met haar hand woelend in zijn haar begaven ze zich naar de slaapkamer toe. Hij stopte abrupt en keek hij haar koel aan in de ogen. ‘Je moet wat doen voor me, het is belangrijk.’ Ze keek hem aan en voor ze de kans kreeg te spreken, drukte hij zijn lippen weer op de hare. Eerst genot dan zaken.

[JUU]

3.
Hij keek haar aan. Zij keek hem aan. Ze was gevangen in zijn web. Ze was gevallen voor zijn charmes, voor het geld en verloor daarbij alles, haarzelf. Liefde. ‘Zullen we gaan winkelen?’vroeg hij haar met een schorre stem en met een blik die zijn schuldigheid aan alles liet verdwijnen. ‘Kom, sta op, ik ga je verwennen,’ en plantte een kusje in haar nek. Na een vlugge douche, verlieten ze het huis richting het centrum. Ze voelde zich weer eens speciaal. Hij nam haar mee, hand in hand. En liet zo blijken dat zij van hem was en hij van haar. Leugens. Kwam ze later achter. Hij had haar nodig. En weten zou ze het. Ze stapten uit zijn wagen en liepen naar het eerste boetiekje die ze tegenkwamen op de Kalverstraat. ‘Zoek maar wat uit.’Legde hij haar op. ‘Wat moet ik hier, ze hebben alleen jurkjes voor speciale gelegenheden’, zei ze met een diepe frons. Hij was wat van plan kwam in haar op. ‘Ik wist het! Ik moet weer wat voor je opknappen he!’ Ze stond op uitbarsten, ze voelde zich even speciaal. Even. En het was weer weg. ‘Kijk schatje, wollah je weet toch dat ik kapot veel van je hou. Je moet me helpen, ik zit in de shit. En niemand kan het zoals jij het kan. Wist je nog, je bent mijn Bonnie toch.’ ‘Je bedoelt je persoonlijke loopmeisje, klootzak.’ Ze draaide zich om en verslagen liep ze langs de rekken. Ze zou het doen. Waarom niet? Waren haar gedachtes. Ze was er goed in en ze kon er ook goed aan verdienen. Hij liep op haar af en voordat hij zijn handen om haar middel vastklemde, sprak ze zelfverzekerd: ‘Wat is mijn deel hierin?’ ‘Hoe bedoel je,’ vroeg hij net alsof zijn neus bloedde. ‘Ik heb geld nodig, wat is mijn aandeel?’ ‘Ewa saffie, gaan we het zo spelen. Ik geef je alles wat je hartje begeert en dan doe je zo.’ ‘Dat doe je niet anders vroeg ik het niet Rachid, wat is mijn aandeel hierin anders kan je het bij voorbaat al vergeten.’ Ze was zwak dat wist ze, ze wist ook dat ze een zakenvrouw was. Eentje die altijd aan haar geld kwam. ’30 procent’, zei hij duidelijk. Met een zelfverzekerde blik draaide ze zich om en keek hem verleidelijk aan. ‘Schatje, weet je nog wat je altijd zegt. Privé en zaken gescheiden houden, toch? 50 procent of je kan het vergeten’. ‘Wat! Ben je fucking gek!’, ze hadden al menig wat aandacht getrokken van rijke winkeliers in het boetiekje. ‘Deal’, fluisterde ze in zijn oor met een sluw lachje. Zwak was ze, een zakenvrouw nog beter. Ze koos een sexy coctail dress, die weinig aan de verbeelding overliet. En gulzig luisterde ze naar het plan van Rachid. Ze kon zich weer uitleven. Dress to impress and make some money. Ze hield ervan, zoals ze van Rachid hield. Dit was haar leven en het beste moest ze ervan maken. Just living her life.

[JUU]

Gebruik je fantasie ladies!

[CashMoney]

PRRRAACCCHHHTTIIGGGG


PS Nieuwe Fan

[JUU]

4.
Een aantal dagen waren al verstreken en het was al zaterdag. Het regende pijpenstelen en Roumaysa had geen zin meer. Het was de dag waarbij ze haar kunsten eens weer moest tonen. Rachid had laten uitzoeken waar ze de beruchte Jaouad Ben Amr zou kunnen ontmoeten. Het was een zakelijke gala voornamelijk voor hoge pieten. Met de contacten van Rachid kreeg hij gegarandeerd de ingang voor Roumaysa. En daar moest ze het alleen afkunnen. Ze kon het. Daar was hij van overtuigd en zij ook. Alleen Roumaysa wist niet met wat voor man ze te maken zou krijgen. Het waren niet de drugsdealers die ze meestal in haar schoot geworpen kreeg en makkelijk om haar vinger kon winden. Nee, het was een heer die een hoge opleiding had genoten. Een advocaat die criminelen laat zweten. Kon zij het wel aan? Ze was ervan overtuigd. Ze was langs de kapper gegaan en haar haren mooi laten föhnen. Het leek wel of ze net van de catwalk was afgelopen. Haar make-up zag er oogverblindend uit en het jurkje liet mannen hun vrouwen vergeten. Haar ogen die zelfverzekerd keken en haar loopje die zelfs vrouwen liet omkijken. Ze was sexy, ja dat was ze. Een droomvrouw die alles voor elkaar kreeg, behalve Rachid voor zichzelf. Dat was een kunst op zich. Ze stapte uit de limousine die Rachid voor haar had geregeld. Ze hoorde erbij. Met haar trenchcoat die haar jurkje voor de regen beschermde en de paraplu die boven haar hoofd werd gehouden door de chauffeur liep ze richting het schitterende gebouw. Ze ving blikken op en haar zelfvertrouwen groeide. Ze ontdeed zich in het gebouw van haar trenchcoat en fatsoeneerde zichzelf. Let the game begin.

[CashMoney]

MMMMMMMOOOOOOOOIIIIIIIIIIIIII