Toen mijn broertje (toen 9 of 10 jaar) jarig was, bracht hij niets mee voor zijn klasgenoten. Hierop kreeg hij een een 'nota' in zijn agenda: 'Als iemand jarig is, mag hij gerust zijn klasgenoten trakteren.'
Mijn pa schonk hier geen aandacht aan, omdat wij hier nooit aan hebben mee gedaan.
Gedurende 3 maanden kreeg mijn broertje te horen van zijn leerkracht dat hij een profiteur was omdat hij van andere leerlingen wel iets aan nam toen zij verjaarden en zelf niets meebracht toen hij verjaarde.
De leerkracht bleef dus nog wachten op zijn traktatie.
[En ondertussen nam hij ook niets meer aan van zijn klasgenoten.]
Na die 3 maanden werd hij het beu om telkens aan de leerkracht te zeggen dat hij niet aan verjaardag vieren mee doet, en vertelde dan pas aan ons dat zij nog altijd op zijn traktatie wachtte.
Toen besloot papa eens naar school te gaan.
@TS: Je hoeft eigenlijk niet te zeggen dat je er niet aan mee doet omdat een traktatie niet verplicht is.
Maar mocht je dat toch zeggen, dan zou ik niet vermelden dat je zal trakteren als het suikerfeest is.