Bookie
01-05-2010, 06:40
Een paar jaar heeft hij de tijd gehad om de puinhopen in de jeugdzorg op te ruimen, maar erg veel is er niet terecht gekomen van de goede bedoelingen van minister voor Jeugd en Gezin André Rouvoet.
Hoewel het met de meeste kinderen in Nederland zo goed gaat dat de overheid er gelukkig geen omkijken naar heeft, zijn er ook veel jonge mensen met wie het bar slecht gaat. Dit zijn de kinderen waar Rouvoet beter voor had moeten zorgen.
Hulp nodig
Ik heb het hier over kinderen en jongeren met zulke ernstige geestelijke problemen en storend gedrag dat hun ouders er geen raad mee weten en dringend professionele hulp nodig hebben. Maar het gaat ook over normale kinderen waarvan juist de ouders zo gestoord zijn dat ze er van hogerhand tegen beschermd moeten worden.
Misère
Voor beide groepen heeft Rouvoet niet hard genoeg zijn best gedaan, met als gevolg dat hun situatie niet wezenlijk verbeterde en er kostbare tijd verloren ging om ze uit hun misére te helpen en ze in het goede spoor te krijgen.
Eerst de groep van kinderen met een ernstige psychiatrische stoornis. Bij gebrek aan goede hulp- en opvangmogelijkheden werden ze de afgelopen jaren van het kastje naar de muur gestuurd, tot wanhoop van de ouders, en belandden uiteindelijk vaak in de jeugdgevangenis. Waar ze niet thuis horen en natuurlijk ook niet veel beter van worden.
Rompslomp
Eind vorig jaar bleek uit onderzoek dat maar liefst negentig procent van de jongeren in de gevangenis een psychiatrische stoornis heeft die eerder in het hulpverleningscircuit niet herkend was of vanwege bureaucratische rompslomp niet aangepakt kon worden, waardoor deze jongeren op het verkeerde pad raakten.
Ook andere jongeren met problemen moeten eindeloos lang op hulp wachten, voornamelijk vanwege de slechte samenwerking in de jeugdhulpverlening. Routvoet zou hier eindelijk schoon schip maken, maar is daar duidelijk niet in geslaagd.
Mishandeling
Maar het meest treurige nieuws van de afgelopen tijd is wel dat het Nederlands Forensisch Instituut al ruim een half jaar geen nieuwe kindermishandelingzaken meer in behandeling neemt. Reden: capaciteitsgebrek.
Er zijn maar vier forensische artsen beschikbaar om de vijfhonderd meldingen per jaar van ernstige kindermishandeling te kunnen onderzoeken. Om van de rest van de treurige zaken maar te zwijgen. Dat is bij lange na niet genoeg.
Meer melden
Minister Rouvoet heeft er de afgelopen hard aan getrokken dat gevallen van kindermishandeling eerder herkend en gemeld worden. Maar hij is blijkbaar vergeten dat er dan ook iets met die meldingen gedáán moet worden, om de kinderen bij hun kwelgeesten weg te kunnen halen of de boosdoeners achter slot en grendel te zetten. Want als er niets gebeurt met een melding, wat heeft het dan voor zin?
Gepruts
Hemeltergend politiek gepruts, dat is het. En dit is nog aardig uitgedrukt als je bedenkt hoe vreselijk én gevaarlijk het voor een kind kan zijn wanneer mishandeling wél wordt gemeld, maar niet onmiddellijk aangepakt.
De grootste angst van het kind wordt daarmee bewaarheid: hij weet dat ik het verteld heb, maar ze halen hem niet bij me weg. Jaarlijks worden in Nederland ruim honderdduizend kinderen mishandeld. Op een paar na staan ze er, als het er echt op aan komt, dus nog steeds alleen voor.
http://www.elsevier.nl/web/Opinie/Jeugd-van-tegenwoordig/264347/Rouvoet-heeft-jammerlijk-gefaald-als-jeugdminister.htm
Hoewel het met de meeste kinderen in Nederland zo goed gaat dat de overheid er gelukkig geen omkijken naar heeft, zijn er ook veel jonge mensen met wie het bar slecht gaat. Dit zijn de kinderen waar Rouvoet beter voor had moeten zorgen.
Hulp nodig
Ik heb het hier over kinderen en jongeren met zulke ernstige geestelijke problemen en storend gedrag dat hun ouders er geen raad mee weten en dringend professionele hulp nodig hebben. Maar het gaat ook over normale kinderen waarvan juist de ouders zo gestoord zijn dat ze er van hogerhand tegen beschermd moeten worden.
Misère
Voor beide groepen heeft Rouvoet niet hard genoeg zijn best gedaan, met als gevolg dat hun situatie niet wezenlijk verbeterde en er kostbare tijd verloren ging om ze uit hun misére te helpen en ze in het goede spoor te krijgen.
Eerst de groep van kinderen met een ernstige psychiatrische stoornis. Bij gebrek aan goede hulp- en opvangmogelijkheden werden ze de afgelopen jaren van het kastje naar de muur gestuurd, tot wanhoop van de ouders, en belandden uiteindelijk vaak in de jeugdgevangenis. Waar ze niet thuis horen en natuurlijk ook niet veel beter van worden.
Rompslomp
Eind vorig jaar bleek uit onderzoek dat maar liefst negentig procent van de jongeren in de gevangenis een psychiatrische stoornis heeft die eerder in het hulpverleningscircuit niet herkend was of vanwege bureaucratische rompslomp niet aangepakt kon worden, waardoor deze jongeren op het verkeerde pad raakten.
Ook andere jongeren met problemen moeten eindeloos lang op hulp wachten, voornamelijk vanwege de slechte samenwerking in de jeugdhulpverlening. Routvoet zou hier eindelijk schoon schip maken, maar is daar duidelijk niet in geslaagd.
Mishandeling
Maar het meest treurige nieuws van de afgelopen tijd is wel dat het Nederlands Forensisch Instituut al ruim een half jaar geen nieuwe kindermishandelingzaken meer in behandeling neemt. Reden: capaciteitsgebrek.
Er zijn maar vier forensische artsen beschikbaar om de vijfhonderd meldingen per jaar van ernstige kindermishandeling te kunnen onderzoeken. Om van de rest van de treurige zaken maar te zwijgen. Dat is bij lange na niet genoeg.
Meer melden
Minister Rouvoet heeft er de afgelopen hard aan getrokken dat gevallen van kindermishandeling eerder herkend en gemeld worden. Maar hij is blijkbaar vergeten dat er dan ook iets met die meldingen gedáán moet worden, om de kinderen bij hun kwelgeesten weg te kunnen halen of de boosdoeners achter slot en grendel te zetten. Want als er niets gebeurt met een melding, wat heeft het dan voor zin?
Gepruts
Hemeltergend politiek gepruts, dat is het. En dit is nog aardig uitgedrukt als je bedenkt hoe vreselijk én gevaarlijk het voor een kind kan zijn wanneer mishandeling wél wordt gemeld, maar niet onmiddellijk aangepakt.
De grootste angst van het kind wordt daarmee bewaarheid: hij weet dat ik het verteld heb, maar ze halen hem niet bij me weg. Jaarlijks worden in Nederland ruim honderdduizend kinderen mishandeld. Op een paar na staan ze er, als het er echt op aan komt, dus nog steeds alleen voor.
http://www.elsevier.nl/web/Opinie/Jeugd-van-tegenwoordig/264347/Rouvoet-heeft-jammerlijk-gefaald-als-jeugdminister.htm