Strenge ouders, maar toch stiekem verliefd..

[norraa]

Hoi lezers en nieuwe Fans..

Bedankt voor het openen van mijn topic..
Ik zal proberen er iets moois uit te creëeren.
Het meerendeels zal waargebeurt zijn.
Let aub niet op de lay out van het verhaal..
Want ik schrijf ook via mijn gsm.. oké?

Samenvatting:
Mijn verhaal gaat over een meisje dat strenge ouders heeft, ze mocht niet of nauwelijks buiten. Maar aangezien ze studeert, en later gaat werken heeft ze toch een uitweg gevonden om toch haar ouders te "bedriegen" en haar hartje te volgen.

Lees mijn verhaal: Strenge ouders, maar toch stiekem verliefd: geschreven door norraa ( in dit verhaal Hakima)

[norraa]

Personages in mijn verhaal:

Hoofdpersoon: Hakima

Moeder: Laila

Vader: Soufian

Hakim

Karim

Buurvrouw Nadia: Moeder van Karim

[norraa]

ik zal pas verder gaan als ik wat van jullie hoor..

[norraa]

-De achtervolging-

Ik deed mijn hoofddoek aan en pakte mijn boekentas. "jema ik ben weg": riep ik vanuit de voordeur. Ik pakte mijn fiets en reed richting school. Oh shit man, die test van frans dacht ik in mijn kop. Daar aangekomen parkeerde ik mijn fiets en liep naar binnen. Ik zonderde me af van de mensen die daar op school zaten. vriendinnen maken dat deed ik niet. Mijn ouders waarderen dat niet als ik met een meisje thuis kom. Ze zeggen dat vriendinnen je op het slechte pad brengen. Ik zal me even voorstellen: Ik ben hakima, ben 22jr en laatste jaars studente verzorging.. Ik keek op mijn horloge. Toen ging de bel. Ik maakte mijn test en ging het was gelukkig goed. tenminste niet slecht. Om 14.15u ging de bel nog eens maar dit keer was ik gedaan. Ik ging buiten met mijn fiets, en fietste naar huis. Onderweg kwam ik een jongen tegen die me maar bleef achtervolgen. Ik fietste steeds sneller en sneller. Ik was thuis aangekomen. Maar die man was nog altijd achter mij. Wat zullen mijn ouders denken, riepen mijn gedachtes. Weet je wat ik zal nog een eindje verder fietsen misschien zal hij weggaan. Na 10min was hij er nog altijd. Ik werd bang. En besloot terug te leren naar huis.

[norraa]

-Mijn vader-

Thuis aangekomen, maakte ik snel mijn fiets los en stapte naar binnen. Mijn vader stond al klaar om te preken. En mijn moeder, zij kwam bijna nooit voor mij op. Ik was opzich een goed meisje. Ik was altijd op tijd thuis. Had geen vriendinnen. Studeren deed ik goed. Ik bid, en internetten mocht ik amper. als ik dat dan deed stonden ze achter mijn rug te kijken. kijken wat ik allemaal deed en uitspookte. Mij vertrouwen? dat deden ze niet? en geloven al helemaal niet. Een gsm, kreeg ik, die had ik. Maar wat had ik eraan? Ik moest die bij het binnenkomen altijd afgeven aan mijn vader. Hij was de baas in huis. mijn vader vroeg me waar ik was? "Ik moest langer blijven in de klas, papa." Mijn vader geloofte mij niet zoals altijd. "Waarom geloof je me nooit papa?" "Dit is de laatste keer dat dit gebeurt oké, zei hij met een zware stem, geef je gsm hier dahya?" Ik gaf mijn gsm aan mijn pa en liep naar boven. Ik plofte op bed. Oh nee, die jongen ik hoop niet dat hij straks aanbelt en vraagt waar kben ofso. want dan ben ik dood. maar eerlijk tis een leuke mannetje. oké hakima n3ar shaytan. ik ben een snelle douche gaan pakken en loddo voor te bidden. geloof me als k te lang blijf men pa maakt me af. alleen dat gevloek dat maakt me ziek. ik vraag me soms af, Houdt hij wel van mij? ben ik wel zijn dochter? hoe hij mij behandeld dat is echt niet normaal.. hij vertouwd mij niet. dat is niet eerlijk gewoon. Onder de douche moest ik nog denken aan die jongen. Wat is hij knap. Ik hoop echt dat ik hem nog eens zie. Ondertussen roept mijn vader dat ik moet opschieten. "JAAAAh" Mijn vader is echt irritant. Na 10min kwam ik uit de douche. ik richtte mij tot de kaaba en verrichtte de salat. Eenmaal ik gedaan was ging ik naar beneden en schoof mee aan om te eten. ik was enigste kind. ik vind het zo saai in huis. heb geen vrijheid. en mijn vader pakt mijn gsm af. wat heb ik voor leven? mijn ouders vertrouwen mij niet? of willen ze het beste voor mij? ik ben 22, ik ben volwassen genoeg om zelf mijn leven te bepalen of niet soms? ik voel mij zo eenzaam. zo afgezonderd, kan mijn gevoelens aan niemand kwijt. wat heb ik voor leven? herhaal.. Ik ging snel naar beneden om te eten want mijn moeder was al aant roepen dat ik moest komen. Tijdens het eten deed ik niets anders dan denken, denken en denken. Mijn moeder sprak me aan, en mijn gedachten waren weg. “Wat is er dochter, waar denk je aan?” Niks ajema, ik heb gewoon teveel huiswerk tegen morgen. “Je zegt dat telkens weer om mij niet te helpen jek? “ Natuurlijk niet, ik ga je wel helpen, en daarna ga ik mijn huiswerk maken. “Ewa mlih”: zei mijn moeder gerustgesteld.

Ondertussen ruimde ik alles af, wanneer alles er piekfijn uitzag liep er op mijn tenen naar boven. “hakima!!!!: zei mijn vader” waar is thee? Mama gaat dat doen ik ga nu mijn huiswerk maken. Hij liep naar mij toe en gaf me een klap in mijn gezicht. Je moeder heeft al die jaren voor jou gezorgd, en een glas thee kun je niet voor je ouders maken jek? Zied, huilend liep ik naar boven. Emotioneel liet ik mij gaan. Maar niemand met wie ik die gevoelens ooit heb of kon delen. Ik voel mij net een adoptiekind voor hen, en zelf die behandel je niet zo! mijn vader riep mij terug, zied kom die thee maken dahya. ik luisterde en maakte braaf zijn thee naar wens..

[norraa]

bedankt dames voor jullie aanmoediging en steun. (K)

[norraa]

morgen met up's ga ik door oké?

[norraa]

als mijn verhaal niet wordt gelezen dan heeft het geen zin he.
laat me weten wat jullie ervan vinden en of ik door moet gaan. x

[norraa]

- Kriebels in mijn buik-

Ik veegte mijn tranen af en liep naar de douche voor de lodho. Ik pakte mij gebedskleed en verichtte de salat. En vroeg Allah swt om hulp. Nadien ging ik verder met mijn huiswerk. Wat ik me dan afvroeg is, mijn moeder. Waarom begrijpt ze mij niet? Waarom komt ze niet vragen of ik geen behoefte heb aan liefde? Of ik niemand op het oog heb? Ik bedoel, meisjes trouwen op hun 18de ik ben al 22? Mag ik soms niet trouwen? Of hebben ze al iemand met wie ik zal trouwen? Oh nee, toch niet die ene neef uit marokko.. mijn ouders allebei 1 pot nat. Als ik kijk naar sommige moeders, die zijn zo anders tegen hun dochters, je kunt er alles tegen kwijt. En ik? Als ik 1min te laat ben krijg ik al een preek. En shoppen, dacht je dat ik dat deed? Die gingen altijd met mij mee. Mijn handje vasthouden. Whatever, laat ik nou maar mijn huiswerk maken. Anders heb ik straks nog een buis op mijn rapport. En zelfs mijn rapport kijken ze iedere keer na.

Nadat ik mijn huiswerk had afgemaakt, keek ik op de klok. 22u
Ik keek naar buiten, en rara wie zag ik daar?
Het was die jongen die mij achtervolgte met zijn fiets.” Shit, ik hoop dat hij me niet gezien heeft.”
Ik keek nog eens door het gleufje van mijn gordijn. “Ja, hij is het echt.” Oh wat is hij mooi. Zou hij voor mij komen? Ik hoop niet dat hij aanbelt, want mijn pa vermorzelt mij. Hij zal nog denken dat ik hem hier heb uitgenodigd. En zal zeker denken dat ik daarom gister zo laat thuis was. Alhoewel dat wel zo was, maar heb hem niet aangesproken. Ik heb kriebels gekregen over mijn hele lichaam. Kriebels van de zenuwen en kriebels in mijn buik. Wat zijn dat toch? Wordt ik nou ziek? Zoiets heb ik nog nooit voorgehad.
Ik keek nog eens door het raam, en dit keer was het te laat. Hij heeft me gezien. Shit, hij heeft me gezien. Maar hij is echt knap. Zou hij mij ook leuk vinden? Hij maakte een gebaar dat hij mijn gsm nr wilde? En direct dook ik weg. En ben niet meer terug naar het raam geweest. IK was zo bang, maar de kriebels bleven maar in mijn buik zwemmen. Steeds als ik aan hem dacht kwamen ze trg. Zou dat iets met verliefdheid te maken hebben? ik zette mijn boekentas klaar met hem in mijn kop. Zou hij nog altijd daar staan? Ik durf niet te kijken, en ga niet kijken. IK ben mijn tanden gaan poetsen, en beneden mijn ouders gedag gaan zeggen.

Pap: mag ik mijn gsm? “Waarom” ik moet mijn wekker zetten voor morgen?
Je moeder zal je wel wakker maken om 6.30u jek? Ja, oke safi! Beslama jema, beslama veve.
Mislukte kans, zou hij daar nog staan?

[Ziet_Zitoen]

Up meid! Leuk verhaaltje.

[norraa]

-De eerste ontmoeting met Hakim-

Ik keek nog eens, maar neen hij was weg. ik dacht dat hij mijn leven kon veranderen. achjah, misschien was het amper voor mij. ik kruipte mijn bedje in en las wat doe3a voordat ik ging slapen. ik draaide mij op mij rechterzij, zo slaap ik het lekkerst. heel de nacht door heb ik geslapen, tot dat geroep van mijn ma: "opstaan!!" "wakha jema, ik ben wakker!" ik deed alles wat nodig was en liep naar mijn moeder beneden. Ik gaf haar een kus. En smeerde mijn boterhammen in voor school en voor mijn ontbijtje. ondertussen vroeg ik mijn moeder: "mag ik mijn gsm?" "jah, hij zit op de kast daar zei mijn moeder". "chokran jema" en niks verkeerds mee doen he, straks geef je hem gewoon weer trg! maar waarom?? ik ben toch oud genoeg? "luister nou maar gewoon, als je vader je hoort dan krijg je hem helemaal niet meer." "oke safi, jullie vertrouwen mij niet." wat een actie van mijn moeder. "Mohiem ik moet nu gaan, anders moet ik straks nablijven." ik sprintte naar school met mijn fiets, en achter mij hoorde ik iemand praten. jah het was alweer die jongen. Ik fietste sneller en sneller.
Ik viel van mijn fiets af. ik dacht in mezelf, wat een schande, hij heeft me gezien. Laat me gewoon blijven zitten. Hij fietste tot mij. "Dag dame": zei hij. Ik keek verlegen naar de grond. "Wat wil je van me. Overal waar ik ga, ben, woon, sta je er." "Wat wil je van me?" Kom laat ik je eerst recht zetten. Ik keek hem recht in de ogen aan. Wat is hij mooi. zijn ogen waren schitterend, ik zag die blik in zijn ogen en zijn mooie lach. "Wat is je naam eigenlijk: vroeg hij?" Ik dacht in mn eigen, moet ik nou eerlijk zijn? Stel dat hij naar mijn vader komt? En zegt dat hij mij hakima kent? Als ik nou een valse naam geef dan zal mijn pa het niet geloven? "Uhm ik ben Sara" en jij? "Ik ben hakim." Ik dacht in mijn eigen: Hmm je zou bijna zegge dat we voor elkaar gemaakt zijn.
"Aangenaam"
"Insgelijks"
"Mag ik nu naar school? Ik ben zeeeer te laat. en dat wordt nablijven vanmiddag, mijn vader vermoordt mij."
"Nee toch zeker:" zegt hakim. Dat denk je, je kent hem niet. Laat me nou maar gaan. En bedankt nog voor het oprapen..
"Sara wacht, mag ik misschien je nr hebben"? "NEEE!!"
"En waarom niet?" "Omdat ik er geen heb." "Doeii"
ik fietste snel door..
hakim bleef achter, en bleef me maar aankijken..

Tijdens de lessen kon ik nergens anders aan denken dan mijn romantische tijd samen met hakim. Hoe kon ik hem nou afwijzen? ik had hem gewoon de waarheid moeten vertellen. Achja iedereen maakt fouten. En ik moet mannen niet vertouwen en zeker niet zo snel. Straks kent hij mijn vader nog. Ik moest lachen om het mement dat ik viel met mijn fiets. Wat een schandaal.. hahaha

[norraa]

-Een gsm voor Sara-

Ik moest nablijven, echt klote. maar ik heb er wel iets leuks aan over gehouden. Mijn leuke tijd met hakim. Wat zullen mijn ouders denken, telaat met de fiets? dat kan gewoon niet. nadat ik mijn straf had uitgezeten mocht ik naar huis. onderweg trof ik hakim trg.

"heey Sara"
Heey hakim"
"Ik moet naar huis, ik ben echt heel laat; mijn ouders zijn kwaad."
"Oke, ik wou alleen zeggen: ik heb een gsm voor u aangezien je er geen hebt"
"ik kan dat niet aannemen, sorry!"
"Sara, ik wil je bellen. ik vind je een leuk meisje. jij zult mijn leven compleet maken eerlijk waar."
"hakim, dat gaat niet. Ik ben bang. mijn ouders zullen me betratppen, dan zul je me nooit meer zien of spreken."
"binnenkort kom ik je hand vragn inshaAllah."
"oke dan"

ik nam die gsm me tegenzin aan. ik zette hem op stil. en ging naar huis.
thuis aangekomen kreeg ik weer mijn loon want zeggen dat je moest nablijven geloven ze niet hoor! ik besloot wat te eten en drinken, snel opruimen en thee zetten zoals ze gewoon zijn en naar mijn kamer te gaan. hakim heeft beloofd mij om 18u te bellen.

In mijn kamer dacht ik constant aan hem. zijn ogen, zijn mooie lach en zijn mooie sikje. nou wrm belt hij niet?
om 18.15u belde hij,
"he Sara"
"halloo"
"goed gegeten?" "jawel, maar het was niet zo gezellig zei ik"
"maar goed, hoe oud ben je eigenlijk hakim?"
"25" hmm dacht ik in mijn eigen.
"Mooie leeftijd hoor. Ik ben 22"

"Sara heb je zin om iets te doen straks? naar de cinema of zo?"
"WAAT, CINEMA, STRAKS?" dat is al wat er uit mijn mond kwam..
Hakim antwoordde: "Wat is er mis mee? zo kunnen we elkaar beter leren kennen toch?"
"je begrijpt mijn situatie niet hakim. ik zou graag met je alleen willen zijn. maar mijn ouders zijn een probleem. ik kan niet weg. ik blijf voor eeuwig opgesloten. mijn hart zal nooit bloeien met liefde. liefde, zelf dat heb ik nog nooit gekend. wat is dat? hoe voelt zoiets? hakim ik wil graag met je meegaan, maar eerlijk waar dat zal nooit gaan. geloof me nooit! ik denk dat je mij beter kunt vergeten en op zoek gaat naar een ander."

"sara, jij bent mijn droomprinses. ik zal er alles aan doen om jou tot mijn vrouw te krijgen. echt alles.."

op dat moment ging de deur van mijn slaapkamer open..

ik verbergte snel mijn gsm. En zag tot mijn schrik mijn papa voor mijn deur.
"Hè papa". "
hakima, met wie was je aan het praten": vroeg hij.
"Ik was gewoon aan het leren papa."
"En dan zo hard. Wat denk je dan papa? Ik heb toch geen gsm? Die heb je afgepakt."
oké dan,. Ga verder met studeren dan maar. "
"pfff, ik plofte op bed, wajow op het nippertje"

ik keek op de gsm die hakim mij gegeven had. ik zag dat hij niet had ingehaakt. shit dacht ik. ik hoop dat hij niks gehoord heeft.

"halloo, hakim?"

[norraa]

niemand die reageert
ik ga niet meer verder ''!!

[norraa]

wie wil dat ik verder ga?

[Ziet_Zitoen]

Ga gwn door Gneoeg mensen die het lezen