Bekijk volle/desktop versie : Verhalen met een moraal


Pagina's : [1] 2 3
07-04-2010, 15:16
Asselaamu alaikoem warahmatuLaah wabarakatuh

De titel zegt al genoeg... Plaats hier verhalen waar we lering uit kunnen halen...

Ghair insh Allaah...


Wa Sselaamu alaikoem warahmatuLaah wabarkatuh..
07-04-2010, 15:18


Het jongentje en de boom

Lang geleden was er eens een hele grote appelboom. Een klein jongetje genoot er erg van om elke dag bij de boom te spelen. Hij klom tot de boomtop, at de appels van de boom en soms sliep hij zelfs in de schaduw van de boom. Hij hield van de boom en de boom vond het erg leuk dat de jongen met hem speelde.

De tijd ging voorbij... Het kleine jongetje werd groter en hij speelde niet meer elke dag bij de boom. Op een mooie dag, kwam hij weer terug naar de boom en hij keek bedroefd.

"Kom je met me spelen?" vroeg de boom aan het jongetje ." Ik ben geen klein kind meer, ik speel niet meer met bomen" zei de jongen "Ik wil nu speelgoed maar ik heb geld nodig om die te kopen"

"Sorry, ik heb geen geld" zei de boom....." maar je kan al mijn appels plukken en verkopen, zodat je wel geld hebt".Het jongetje was erg blij. Hij plukte alle appels van de boom en ging met een glimlach op zijn gezicht weg.Vanaf de dag dat alle appels van de boom geplukt waren kwam de jongen niet meer terug.De boom voelde zich verdrietig .

Op een dag kwam de jongen weer terug, en de boom was erg blij."Kom met me spelen" zei de boom.

"Ik heb geen tijd om te spelen "antwoordde de jongen, "ik moet nu werken voor mijn gezin, we hebben namelijk een huis nodig, kun je me helpen?"

"Sorry, maar ik heb geen huis" zei de boom, "maar je kunt mijn takken eraf hakken om een huis te bouwen". De jongen deed dat en ging vervolgens weer weg met een glimlach op zijn gezicht. De boom was blij dat hij de jongen gelukkig kon maken, maar de jongen kwam daarna niet meer terug. De boom werd daar eenzaam en verdrietig door.

Op een hete zomerdag kwam de jongen terug naar de boom. "Kom met me spelen" zei de boom.

"Ik ben verdrietig en ik word ouder. Ik wil gaan varen, daardoor ontspan ik mezelf. Boom, kun jij me een boot geven?"

"Weet je wat jongen, je kunt mijn boomstam gebruiken om daar een boot van te maken, je kunt dan ver weg gaan varen en gelukkiger worden".Dus dat is wat de jongen deed. Hij hakte de boomstam uit, om een boot te maken waarmee hij ver weg kon gaan varen.

Sindsdien duurde het erg lang voordat de jongen weer terugkwam. Eindelijk,nadat er vele jaren voorbij waren gegaan ging de jongen weer eens op bezoek bij de boom.

"Het spijt me jongen, verontschuldigde de boom, maar ik heb niks meer voor jou, mijn appels zijn op"

"Appels? Die kan ik toch niet eten, ik heb geen tanden meer" zei de jongen.

"Ik heb ook geen boomstam voor je om in te klimmen"zei de boom.

"Klimmen? Daar ben ik nu te oud voor geworden" zei de jongen

" Ik kan je echt niets meer geven, zei de boom met tranen in zijn ogen," het enige wat er nog van mij over is zijn mijn stervende wortels"

" Ik heb niet veel meer nodig"antwoordde de jongen " alleen een plekje om uit te rusten"ik ben moe geworden na al die jaren".

"Goed! riep de boom ineens, "oude boomwortels zijn gemaakt om op te leunen en uit te rusten, kom lekker bij me zitten en rust lekker uit!". De jongen ging zitten en de boom was zo blij dat er naast zijn glimlach ook nog eens een traan op zijn gezicht verscheen.

Dit verhaal is voor iedereen. Je moet de boom zien als jouw ouders. Toen we klein waren vonden we het allemaal leuk om met pappa en mamma te spelen...Toen we groter werden deden we dat niet meer, maar we kwamen wel naar pap en mam toe als we iets nodig hadden of wanneer we in de problemen zitten.

Het maakt niet uit wat er is, onze ouders zullen er altijd voor ons zijn, en zullen ons alles geven om ons gelukkig te maken.

Misschien denk je dat de jongen gemeen is tegenover de boom maar dat is precies de manier waarop wij onze ouders behandelen.

Als je jezelf in het verhaaltje van de jongen herkent, begin dan eens wat meer aandacht aan je ouders te geven, wees goed voor ze, net zo goed als ze voor jou zijn. Zij (en dan voornamelijk je moeder!) zijn inshallah jouw sleutel tot het paradijs. Doe je best, en vergeet niet je ouders te vertellen hoeveel je van ze houdt. Ze houden namelijk ook van jou!
07-04-2010, 15:22
Eerlijkheid duurt het langst

Er kwamen eens twee jongemannen bij Omar ibn al-Khattaab terwijl hij in een bijeenkomst zat. De jongemannen hadden een man van het platteland bij zich en wilden hem overdragen aan omar. Waarop hij vroeg: "Wat is er aan de hand?"
De jongemannen antwoordden: "O leider der gelovigen, deze man heeft onze vader gedood."
omar vroeg aan de man: "Heb jij werkelijk hun vader gedood?"
De man antwoordde: "Ja, ik heb hem gedood."
Daarna vroeg omar: "Hoe heb je hem gedood?"
De man antwoordde: "Hij betrad met zijn kameel mijn stuk grond. Waarna ik hem waarschuwde, maar hij wilde niet luisteren. Toen gooide ik een steen naar hem toe. De steen kwam tegen zijn hoofd aan waarna hij stierf."
omar zei vervolgens: "Er rest niets anders dan vergelding... de doodstraf. Dit is een duidelijke zaak. omar vroeg niet naar de komaf van deze man, of hij bijvoorbeeld behoorde tot een elite stam, of dat hij een vooraanstaande positie innam in de maatschappij. Al deze zaken interesseerden omar niet. Dit omdat hij onpartijdig was en niemand zou voortrekken ten koste van de Voorschriften van Allah. Ook al zou het zijn zoon zijn die voor hem stond. Meerdere malen had hij reeds zijn zoon een aantal zweepslagen verkocht in verband met bepaalde zaken.
De man zei: "Ik vraag je bij Degene Die de hemelen en de aarde heeft geschapen om mij voor slechts een nacht naar mijn vrouw en kinderen op het platteland te laten gaan om hen te vertellen dat ik de doodstraf heb gekregen. Daarna zal ik terugkomen. Bij Allah, zij hebben geen kostwinner waarop zij kunnen rekenen, behalve Allah en vervolgens ik."
omar vroeg hem: "Wie van de aanwezigen kan mij garanderen dat jij terugkomt."
Alle aanwezigen bleven stil, want niemand kende deze man, zijn woonplaats of stam. Hoe zou iemand zich garant kunnen stellen voor zo een persoon en om zo een gewichtige zaak. Het ging hier namelijk niet om een luttele tien dinar, een stuk grond of een kameel. Het betrof hier een garantstelling voor iemand die de doodstraf had verdiend en wiens leven door middel van het zwaard ten einde zou komen. En wie was in staat om omar van het toepassen van de Voorschriften van Allah af te houden? En wie zou durven bemiddelen bij omar?
Alle metgezellen bleven zwijgen en omar bevond zich in een lastige positie. Zou hij nu de beslissing nemen de man te doden, terwijl zijn kinderen op het platteland van de honger zouden omkomen, of zou hij hem zonder garantstelling laten gaan wat er wellicht toe zou leiden dat de nabestaanden van de gedode man hun vergelding verloren zouden zien gaan? Nog steeds heerste er een doodse stilte en omar sloeg zijn hoofd neer, keek naar de twee jongemannen en vroeg hen: "Kunnen jullie hem vergeven?" Waarop zij antwoordden: "Nee! Wie onze vader heeft gedood dient ook gedood te worden, O leider der gelovigen!"
Vervolgens riep omar: "Is er dan niemand die garant kan staan voor deze man?"
Aboe Dharr al-Ghifaariy, de oude waarachtige asceet, stond toen op en zei: "O leider der gelovigen, ik zal voor hem garant staan!"
omar maakte nog eens duidelijk: "Je begrijpt dat het hier de doodstraf betreft!"
"Ik weet dat het om de doodstraf gaat," reageerde Aboe Dharr al-Ghifaariy.
omar vroeg: "Ken je de man?"
Hij antwoordde: "Nee, ik ken hem niet."
Waarna omar zei: "Hoe kun je dan garant staan voor hem."
"Ik zie in hem de kenmerken van een gelovige. Hierdoor weet ik dat hij niet zou liegen. Als Allah het wil zal hij dan ook terugkomen."
omar zei: "O Aboe Dharr, denk je dat je aan mij ontkomt als hij na drie dagen niet terugkomt?" Hierop zei Aboe Dharr: "Allaah ul-moestacaan (Allah is Degene Die om hulp wordt gevraagd), O leider der gelovigen!"
De man mocht vertrekken en kreeg te horen dat hij binnen drie dagen terug moest zijn. Deze tijd kreeg hij om zich klaar te maken, afscheid te nemen van zijn vrouw en kinderen en hun zorg aan iemand over te dragen.
Na drie nachten liet omar iemand 's middag de mensen in de stad verzamelen, zeggende: "As-Salaatoe Djaamicah!" De mensen waaronder de twee jongemannen en Aboe Dharr kwamen allen bij een. omar zei toen tegen Aboe Dharr: "Waar is de man gebleven?"
Aboe Dharr antwoordde: "Ik weet het niet, O leider der gelovigen!" Vervolgens keek Aboe Dharr naar de zon die sneller dan gewoonlijk leek onder te gaan. Alle metgezellen waren doodstil en alleen Allah weet werkelijk in wat voor een gespannen toestand zij op dat moment verkeerden.
Ondanks dat Aboe Dharr zeer geliefd was bij omar en deze zelfs bereid zou zijn zijn leven voor hem op te offeren, betrof het hier de Islamitische Wetgeving en de Goddelijke Voorschriften waar men niet mee speelt en dolt. Hierover treedt men niet in discussie noch wordt deze wetgeving op een bepaalde tijd en plaats wel uitgevoerd en op een andere niet. Noch wordt dit slechts toegepast op een aantal met uitsluiting van anderen.
Vlak voor zonsondergang verscheen de man, waarna omar samen met de anderen 'Allaahoe Akbar' riepen. Vervolgens vroeg omar aan de man: "Weet jij dan niet dat als je op het platteland was gebleven wij jou niet hadden kunnen achterhalen."
De man reageerde: "O leider der gelovigen, bij Allah, het is niet u met wie ik te maken heb, maar ik heb te maken met Degene Die op de hoogte is van het openlijke en het verborgene. Hier ben ik, O leider der gelovigen! Ik liet mijn kinderen achter als kuikentjes op het platteland waar geen water noch bomen te vinden zijn en ik ben gekomen om mijn straf te ondergaan."
omar stond op en vroeg de twee jongemannen: "Wat willen jullie?"
Zij antwoordden huilend: "Wij vergeven hem vanwege zijn oprechtheid, O leider der gelovigen." omar riep daarna: "Allaahoe Akbar!", terwijl de tranen over zijn baard rolden. "O jongemannen, moge Allah jullie belonen voor jullie vergiffenis en moge Allah jou ook belonen, O Aboe Dharr dat jij deze man in de gelegenheid hebt gesteld om zijn gezin te bezoeken."

Hou je vast aan eerlijkheid, want eerlijkheid leidt naar goedheid, en goedheid leidt naar het Paradijs
07-04-2010, 15:23
De zak snoep

In één van de avonden zat een vrouw in een vliegveld te wachten op haar vlucht.
Tijdens het wachten, ging zij naar een winkel en kocht een boek en een zak snoep om zo de tijd door te brengen in het lezen.
Plotseling terwijl zij geconcentreerd aan het lezen is, merkte zij op dat er een meisje naast haar zat en een snoepje uit een zak, die tussen hen lag, pakte en opat.
Ze besloot eerst haar te negeren, maar ze raakte snel geïrriteerd omdat het meisje telkens snoep van de zak pakt en in haar horloge kijkt.

De vrouw dacht bij zichzelf:
“als ik nou ongemanierd en niet goed opgevoed was, dan had ik dit meisje een pak slaag verkocht”.

Zo ging het verder, elke keer als de vrouw een snoepje pakt, pakt het meisje ook een snoepje, terwijl de vrouw haar met een boze blik aankijkt.
Op een gegeven moment was het meisje vlug dat ze het laatste stukje snoep pakte en deze deelde in tweeën, waarna ze met een glimlach op haar gezicht de ene helft aan de vrouw gaf en de andere helft zelf at.

De vrouw dacht bij zichzelf:
“wat een stumperd, naast dat zij niet gemanierd is, bedankt zij mij ook niet.”

Vervolgens hoorde ze een oproep dat de vliegtijd aangebroken is.
Ze stond woedend op, zonder achterom te kijken naar de plek waar de dief zat, en stapte het vliegtuig in. Toen ze heerlijk op de stoel zat en van plan was het boek dat zij bijna afkreeg in haar tas neer te leggen, schrok ze bij het zien van de zak snoep die in haar tas was.

Ze begon na te denken:
“Oh mijn Allah, de zak snoep was van dat meisje en zij liet mij toe om met haar te eten!!”

Toen besefte ze met pijn in haar hart, dat zij juist de stumperd is, niet gemanierd is en ook nog de dief is in deze situatie.

Hoe vaak denken wij niet dat wij gelijk hebben in een zaak, terwijl dat achteraf niet zo is?
Hoe vaak hebben wij niet ons vertrouwen in iemand verloren omdat we ons vastklampen aan onze meningen die achteraf niet waarheid bleken te zijn?
Dit moet de reden zijn om twee keer na te denken voordat we anderen veroordelen.
Laten we de anderen duizenden kansen geven, voordat wij hen veroordelen!
07-04-2010, 15:26


De jood en de kleine jongentje

Op een dag besloten de joden naar de moslims toe te gaan om ze 3 vragen te stellen over ALLAH . Ze gingen naar de moslims en 1 jood zei tegen het islamitische volk: “Ik stel jullie 3 vragen als jullie ze kunnen beantwoorde dan zijn jullie echte moslims.”
Nou de jood gaat het podium op en stelt de eerste vraag: “Wat was er voor ALLAH?”
De moslims wisten er geen antwoord op. De jood stelt de tweede: “Waar kijkt ALLAH nu?”
De moslims wisten er weer geen antwoord op. De jood stelde tenslotte de laatste vraag: “Wat doet ALLAH nu?” De moslims wisten het weer niet. Maar er stond een klein jongetje van 7 jaar met zijn vader. De jongen zei: “AUB vader, laat mij deze vragen beantwoorden.” Zijn vader zei: “Lieve zoon van me als jij antwoord op die vragen hebt zeg het dan.”
Dus de jongen stapt naar voren en zegt tegen de jood: “Stel mij die vragen weer”.
De jood kijkt de jongen aan en zegt: “Oke ik zal de vragen weer stellen. Eerste vraag: Wat was er voor ALLAH?”
De jongen zei :”Ik zal jou eens wat vragen. Kan jij tot 10 tellen?”
De jood zegt: “Ja.” en hij begint tot 10 te tellen. De jonge vraagt aan de jood of hij van 10 tot 1 kan tellen? De jood zegt dat hij dat natuurlijk kan en begint van 10 tot 1 te tellen.
De jongen vraagt aan de jood: “Wat is er voor de 1?”
De jood zegt heel stoer: “0.”
“Juist dat is goed, voor ALLAH was er niets.....”
De jood stond versteld en zei: “Oke, volgende vraag: Waar kijkt ALAH nu?”
De jongen stak een kaars aan voor de jood en zei: “Waar schijnt deze kaars allemaal?”
De jood antwoordde: “Overal.. ”
De jongen zei hierop: “Ja nou ALAH ziet ook alles. Hij ziet alles wat er gebeurt..”
De jood kon het niet geloven. De jood zei tegen de jongen: “Nou oke ik stel je de laatste vraag.....”
De jongen zei: “Voordat je deze vraag stelt mag ik aub op het podium en jij hier in mijn plaats? zodat alle moslims me kunnen horen.”
De jood antwoordde: “Ja natuurlijk...”
De jongen gaat het podium op en vroeg de jood om hem de laatste vraag te stellen.
De jood zei “Oke: Wat doet ALAH nu??”
De jongen antwoordde: “Weet je wat ALAH nu doet …. ?????? Hij haalt zonet een jood naar beneden en een moslim omhoog.
07-04-2010, 15:36
Vul de bekers met melk...

In één van de dorpen brak hongersnood uit.
Dus eiste de burgemeester van de bewoners van het dorp iets vreemds in zijn poging om de gevaren van water- en hongersnood tegen te gaan.

Hij vertelde de bewoners dat hij een groot reservoir in het midden van de stad ging leggen en dat iedereen van het dorp een beker melk in het reservoir moet gieten, met één voorwaarde en dat is dat niemand hen mag zien.
De mensen gingen mee akkoord om de wil van de burgemeester te verwezenlijken.

Iedereen in het dorp ging stiekem in de nacht hun gedeelte in het reservoir gieten. Vroeg in de ochtend maakte de burgemeester het reservoir open...
En wat zag hij?
Het reservoir was vol gegoten met water!!! Waar is de melk gebleven? vroeg de burgemeester zich af.
En waarom heeft iedereen water in het reservoir gegoten in plaats van melk?

De mensen zeiden in zichzelf:
“Mijn beker water zal niet van invloed zijn op de bekers melk die de rest van het dorp in het reservoir zal gieten”.
Ze rekenden allemaal op de rest van het dorp...en de manier waarop ze dachten was het zelfde en iedereen dacht dat hij de enige was die water in plaats van melk in zou gieten.
Het gevolg hiervan was: De hongersnood bereikte dit dorp en de meeste mensen hebben de hongersnood niet overleefd en ze konden niemand vinden die hen in de moeilijke tijden zal helpen.

Besef jij wel dat je bekers met water vult in plaats van melk in een tijd waarin wij jou nodig hebben?

Wanneer jij je broeders die niks te drinken, te eten of te dragen hebben aan hun lot over laat, terwijl jij van een zak aardappels geniet en een fles coca cola...en als excuus geeft dat jouw hulp niet van invloed zou zijn, dan ben jij bezig met het vullen van bekers met water.

Wanneer jij jouw taken niet voltooit met de gedachte dat het niet zichtbaar zal zijn tussen de vele werkzaamheden die de rest uitvoert, dan ben je bezig met het vullen van bekers met water.

Wanneer jij jouw intentie niet zuivert bij alles wat jij doet en denkt dat de rest dat wel doet en dat jouw zuivere intentie geen verschil kan maken...
dan ben je bezig met het vullen van bekers met water.

Wanneer jij jouw rijkdom niet beschikbaar stelt voor jouw medemoslims die arm zijn en denkt dat de rest dat wel zal doen...
dan ben je bezig met het vullen van bekers met water.

Wanneer jij onachtzaam blijft en niet bidt voor jouw medemoslims zodat Allah overwinning, vergeving en barmhartigheid zal schenken.

En wanneer jij Allah niet gedenkt en niet meer om vergiffenis vraagt en niet meer in de nachten bidt.
En wanneer jij je tijd verspilt en het niet nuttig gebruikt om wijzer te worden en om anderen wijzer te maken en uit te nodigen tot de islam, denkende dat de anderen dat wel zullen doen...
dan ben je bezig met het vullen van bekers met water!!
07-04-2010, 15:38
Kort maar krachtig..Mash Allaah...

De redding

De enigste overlevende van een schipbreuk strandde aan op een onbewoond eiland...hij smeekte Allah om hem te redden en keek elke dag naar de horizon voor hulp..maar zag niets.. uitgeput ging hij maar een hut bouwen waar hij in kon schuilen en waar hij zijn paar bezittingen kon plaatsen.... maar op een dag dat hij net terug kwam van voedsel zoeken zag hij dat zijn hut in de brand stond zijn hele hut stond in lichterlaaie zulke grote vlammen en rook..het ergste wat kon gebeuren, alles was ie nu kwijt..hij stond verbaasd en was boos en "hoe kan je me dit aandoen" zei hij huilend tegen Allah ... (veel mensen zullen die woorden hebben gebruikt uit woede of als iets tegen zit) de volgende morgen schrok de man wakker, hij hoorde een boot en de boot kwam steeds dichterbij. hij kwam de man redden....de man nog verbaasd en vroeg aan de kapitein "hoe wist je dat ik hier was"... de kapitein antwoordde" ik zag je rook signaal"

en Allah Soubhanahu Wa Ta'ala weet het beste.
07-04-2010, 15:40
Een aanrader om te lezen...

De oude sok...


Mohammed was een oude man en had één zoon; Ayyoub. Mohammed was een praktiserend moslim en hield veel van zijn geloof en zijn leeftijd weerhield hem niet van de verplichte daden uit te voeren. Zijn zoon Ayyoub was helaas een ander verhaal, Ayyoub hield erg veel van het wereldse leven en geld en alle andere materiële zaken. Ondanks dat hielden de vader en de zoon zielsveel van elkaar.

Mohammed wist dat zijn einde nabij was en ongeveer een jaar voordat hij stierf begon hij Ayyoub te vertellen over zijn allerlaatste wens. Mohammed wou dat Ayyoub hem begraafde met zijn oude lievelingssok. Het was maar één sok waar hij om vroeg en gedurende zijn laatste levensjaar smeekte hij zijn zoon iedere dag om hem met die sok te begraven. Na een aantal maanden te hebben geweigerd om hem met een sok te begraven (omdat hij het een stom idee vond) stemde Ayoub toch met zijn vaders wens in en beloofde het koste wat het kost te doen. Mohammed gaf hem toen een brief die Ayyoub pas mocht openen nádat zijn vader was begraven.

Niet kort daarna kwam de engel des doods kwam en nam de ziel van Mohammed. Ayyoub herinnerde zich wat hij moest doen als laatste eer voor zijn vader, hij ging naar huis en zocht de desbetreffende sok op. Hij ging weer terug naar de moskee waar zijn vader werd gewassen. Hij liep naar het lichaam van zijn vader die zojuist was gewassen en wou zijn sok aantrekken. De man die zijn vader zojuist had gewassen schrok ontzettend en keek Ayyoub aan netof hij gek was geworden. Hij haalde de sok van het lichaam af en wikkelde het lichaam in de doodskleed. Ayyoub had alles gedaan om die sok bij zijn vader te laten maar de mensen om hem heen weigerden en verklaarden hem voor gek.

Verslagen ging Ayyoub naar huis en had het gevoel dat hij had gefaald. Thuis herinnerde hij zich de brief van zijn vader en zocht het op en opende de brief. Toen hij de brief las moest hij huilen en de boodschap drong tot hem door. In de brief stond:

"Mijn lieve zoon, het is jou zeker niet gelukt om mij die sok te laten aantrekken? Zo zie je maar weer, zelfs een oude versleten sok neem je niet mee je graf in. Het enige wat je meeneemt zijn jouw daden en het witte doodskleed, de rest is allemaal tijdelijk."
07-04-2010, 15:42
Kruipend naar het huis van Allaah...

Onderweg naar Dubai stopte ik bij een klein moskeetje om het namiddaggebed te verrichten.
Toen ik in mijn auto zat zag ik iets uit de nabijgelegen huizen tevoorschijn komen.

Het duurde even voordat ik door had dat het om een man ging die zich kruipend naar de moskee voortbewoog. Om zijn handen had hij plastic sandalen aangetrokken. Op deze wijze baande hij zich met grote inspanning een weg naar de moskee om daar het gezamenlijke namiddaggebed te verrichten.

Deze man leek naar alle waarschijnlijkheid verlamd te zijn aan zijn onderlichaam en sleepte dit mee over de harde grond. Het zweet liep over zijn hele lichaam vanwege de grote inspanning die hij moest leveren en de ondragelijke hitte.
Toen hij bij de omheining van de moskee kwam was het alsof hij verdronk in zijn eigen zweet en zijn gezicht was vuurrood. Vele mensen die ook naar het gezamenlijke gebed trokken liepen langs hem.
Je kon zien dat zij dit beeld gewoon waren.

Ineens kwam een man uit een nabijgelegen winkel met een koude fles drank die hij vervolgens aan de man gaf. Zij bleven enige ogenblikken met elkaar praten over een bepaald onderwerp.
Ik kon horen hoe de winkelier de kruipende man aanbood hem te helpen de moskee te bereiken. Maar tevergeefs, de kruipende man wilde liever op eigen krachten verder. Om niet te laat te komen verontschuldigde hij zichzelf en ging verder.
Ik zag hoe hij de trap opging en ik kon mij geen manier bedenken waarop ik hem van dienst kon zijn.
De tranen stroomden over mijn wangen bij het zien van deze man en ik herinnerde mij de overlevering van de Profeet (vrede zij met hem) waarin hij zei:

“De zwaarste gebeden voor de hypocrieten zijn het ochtendgebed (salaat-ul Fadjr) en het nachtgebed (salaat-ul cIshaa&rsquo. Zouden zij echter weten wat de beloning hiervoor is, dan zouden zij zelfs kruipend komen…”

Deze man die werkelijk kruipend naar de moskee kwam had hier absoluut geen moeite mee.
Sterker nog, hij ging naar de moskee alsof het één van Allah’s Tuinen was waar alle gunsten en bekoringen op hem stonden te wachten.
Zo zijn er vele dienaren van de Meest Barmhartige die tussen ons leven en een verheven positie genieten bij Allah. Ik vraag Allah om eenieder die zich inspant op Zijn Pad te belonen. En laat de manier waarop deze man zonder enige schaamte naar de moskee kroop een les voor ons zijn en voornamelijk voor diegenen die zich ervoor schamen de moskee te betreden.
07-04-2010, 15:44
De waarde van een moeder..

Bismi Allah Arrahman Arrahim

Mijn moeder had maar één oog.
Ik had echt een hekel aan haar, omdat ik altijd verschut stond door haar uiterlijk.
Ze werkte als schoonmaakster op de school waar ik op zat.

Op een dag kwam ze mijn les binnen en vroeg mijn leraar of ik wel mijn best doe in de les.
Ik schaamde me dood.
Hoe durfde ze mijn klas binnen te komen???
Ik deed alsof ik haar niet ken en keek haar aan met haat in mijn ogen.

Een dag later begon een klasgenoot mij te pesten.
HAHAHA jouw moeder heeft maar één oog.

Op dat moment voelde ik me gepest en had ik graag levend begraven willen worden.
Ik wou mijn moeder graag dood hebben.

Toen ik thuis kwam begon ik boos te schreeuwen,,,
Val dood, door jou word ik op school gepest met je lelijke gezicht.

Ze zei helemaal niks terug en ik twijfelde niet met mijn woorden, omdat ik heel erg boos was.

Geen één seconde had ik na gedacht hoe ze zicht voelde door mijn harde praatjes.
Op school deed ik mijn best en ik had mijn besluit genomen om in Amsterdam te gaan studeren.

Na dat ik mijn diploma had behaald ben ik gaan trouwen en kreeg ik kinderen.
Ik leefde heel erg gelukkig met mijn vrouw en mijn kinderen.

Op een dag belde mijn moeder aan mijn deur.
Mijn kind deed de deur open en was geschrokken van mijn moeders de uiterlijk.
Het was ongeveer 10 jaar dat ik haar niet had gezien en gesproken.

Ik was boos geworden en stuurde haar weg.
Wat kom je nou hier doen? Mijn kinderen worden bang van je ga weg van hier.
Heel zachtjes zei ze toen,,,

Oh sorry ik ben naar het verkeerde adres gekomen en ze liep weg.

Maanden later werd ik op een dag wakker van mijn slaap midden in de nacht.
Ik droomde over mijn moeder.

Ik had besloten om weer naar mijn oude dorp te gaan om te kijken hoe het met mijn moeder gaat.
Ik kwam aan ik belde maar niemand deed de deur open.
De buurvrouw hoorde dat en kwam naar buiten.
Ze vroeg aan mij wie ik was, want ze had me niet herkend na al die jaren.
Zij vertelde mij dat mijn moeder overleden was en dat ze een brief had achter gelaten.

Er stond het volgende:

Mijn lieve zoon.

Zolang heb ik aan jou moeten denken.
Zolang heb ik jou moeten missen.
Zolang heb ik zitten huilen, omdat jij niet bij me was en omdat ik je nodig had.
Ik was al die tijd eenzaam en werd maar zieker en zieker.

Het spijt me dat jij door mij werd gepest toen je nog op school zat.
Het spijt me dat je door mij elke keer verschut stond als jouw vrienden wisten dat ik jouw moeder was. Het spijt me dat ik naar je huis ben gekomen en dat jouw kinderen bang werden door mijn uiterlijk.

Één ding moet je nog weten, wat jij nog niet weet.

Toen jij nog twee jaar oud was heb jij en je vader een auto-ongeluk gehad.
Je vader was toen dood gegaan en jij had je rechter oog verloren.
En ik als moeder kon het niet hebben dat jij met één oog zou opgroeien.
Daarom heb ik jou mijn oog gegeven.

Ik was zo blij dat de operatie gelukt was.
Ik was zo blij en trots dat jij met mijn oog de wereld kon zien.

Met veel liefde voor jou mijn zoon.
Jouw moeder die altijd van je heeft gehouden.
Veel succes in je leven......

......

ken de waarde van je moeder.......
07-04-2010, 15:54
Mash Allaah, zeker lezen beste broeders en zusters..

Haar tong was de Quran

Een gesprek tussen ‘Abdoellah Ibn Al-Moebaarak en een bejaarde vrouw die op een speciale manier spreekt…

‘Abdoellah Ibn Al-Moebaarak (moge Allah hem genadig zijn) heeft gezegd: Ik ging op hadj naar het gewijde Huis van Allah en om het graf van de Profeet (salla Allahoe ‘alaihi wa salaam) te bezoeken, toen ik op de terugweg was trof ik iets zwarts aan op de weg, ik keek er goed naar en het bleek dat het een bejaarde vrouw was die een bovenkleed van wol droeg, en een kleed van wol die haar boezem bedekte.

Ik zei toen tegen haar:Assalaamoe ‘alaykoem wa rahmatoellahi wa barakaatoeh, toen antwoordde zij, zeggend: "Salaam!" Een Woord van een Meester Barmhartige Heer."

Ik zei tgen haar: Moge Allah je genadig zijn, wat doe je op deze plaats? Zij zei: "En wie door Allah tot dwaling gebracht wordt: voor hem is er geen leider." Toen wist ik dat zij de weg kwijt was. Ik zei tegen haar: waar ga je naartoe? Zij zei: "Glorieus is Degene Die ‘s nachts Zijn dienaar (Mohammed) van de Masdjied al-Haraam naar al-Masdjied al-Aqsa heeft gebracht." Toen wist ik dat zij de haddj had volbracht en dat zij naar de Bayt al-Maqdis wilde gaan.

Ik zei tegen haar: Ik heb wat eten bij me, heb je behoefte om iets te nuttigen? Zij zei: "Maakt daarna het vasten volledig tot zonsondergang." Ik zei toen tegen haar: het is geen Ramadhaan! Zij zei: "Maar degene die vrijwillig meer (dan verplicht is) verricht: datis beter voor hem." Ik zei tegen haar: "Het is ons toegestaan om niet te vasten tijdens een reis!" Zij zei: "En dat jullie vasten is beter voor jullie, als jullie dat maar weten."

Ik zei tegen haar: "Waarom praat u niet tegen mij zoals ik u aanspreek?" Zij zei: "Er is geen woord dat hij uit, of aan zijn zijde bevindt zich een waker die gereed is." Ik zei tegen haar: Tot welke mensen behoor je? Zij zei: "En volgt niet dat waarover je geen kennis hebt. Voorwaar, het gehoor en het gezichtsvermogen en de harten: die zullen allen erover ondervraagd worden." Ik zei tegen haar: "Ik heb een fout tegenover u begaan, vergeef mij. Zij zei: "Hij zei: ‘Er is voor jullie geen verwijt op deze. Hopelijk vergeeft Allah jullie, en Hij is de Meest Barmhartige der Erbarmers."

Ik zei tegen haar: "Zal ik u dragen boven op mijn vrouwelijke kameel, zodat u uw karavaan inhaalt?" Zij zei: "En wat jullie aan goeds doen: Allah kent het." Aboellah ibn Al-Moebaarak zei: "Ik liet mijn kameel zakken zodat zij het kon bestijgen, toen zei ze: "Zeg tegen de gelovige mannen dat zij hun ogen neerslaan." Toen had ik mijn ogen neergeslagen om niet naar haar te kijken en liet haar de kameel bestijgen, toen zij de kameel wilde bestijgen stond hij op waardoor de vrouw viel. Toen zei ze: "En er treft jullie geen ramp, of het is vanwege wat jullie handen hebben verricht." Ik zei tegen haar: "Heb geduld tot ik haar vasthoud!" Zij zei: "En Wij deden Soelaymaan (de zaak) begrijpen." Zij besteeg de kameel en toen ze volledig erop zat zei ze: "Glorieus is Degene Die dit voor ons dienstbaar heeft gemaakt, en wij hebben er geen macht over."

Hij zei: Ik pakte de teugel van de kameel en begon te lopen en mijn stem te verheffen (om de kameel te laten lopen), zij zei: "En wees gematigd in jouw (manier van) lopen en spreek met een zachte stem." Ik liep daarna langzamer en sprak poezie toen waarna ze zei: "En reciteer de Qor-aan wat gemakkelijk is voor jullie." Ik zei tegen haar: "U hebt veel goed gekregen." Toen zei ze: "En niemand laat zich vermanen dan de bezitters van verstand."

Toen ik wat met haar had gelopen vroeg ik haar: "Heeft u een echtgenoot?" Toen zei ze: "O jullie die geloven! Vraagt niet naar zaken die, indien (ze) jullie uitgelegd worden, jullie zullen verontrusten."Ik sprak haar daarna niet meer totdat we haar karavaan hadden bereikt en zei tegen haar: "Hier is de karavaan, heb je een naaste hierin?" Zij zei: "Het bezit en de zonen zijn de versieringen van het wereldse leven." Ik wist daardoor dat zij kinderen had bij de Karavaan. Ik zei tegen haar: "Hebben zij een verantwoordelijkheid gehad tijdens al-Hadjj?" Zij zei: "En (Hij maakte) kenmerken, en door de sterren laten zij zich de weg wijzen." Ik wist daarmee te weten dat zij de gidsen zijn van de karavaan en zei haar: "En wie zijn je kinderen?" Zij zei: "En Allah name Ibrahiem als Khaliel", "En Allah voerde een gesprek met Moesa", "O Yahya, neem het Schrift stevig aan".

Ik riep heel hart en zei, O Ibraahiem, O Moesa, O Yahya! Toen kwamen er een aantal jonge mannen die als de maan blonken, toen zij bij hem waren gingen zij zitten. Zij zei: "Stuurt dan één van jullie met dit geld van jullie naar de stad en lat hem zien welk voedsel het beste is en laat hem daarvan levensvoorziening voor jullie meenemen." Een van hem was weggegaan om het eten te halen en had het daarna voor mij gelegd.

Zij zei: "Eet en drinkt smakelijk wegens wat jullie plachten te verrichten." Ik zei tegen hen: "Ik zal niets van jullie eten nemen totdat jullie mij vertellen wat haar verhaal is! Zij zeiden: "Zij spreekt sinds 40 jaar nu met niets anders dan de Qor-aan, uit vrees dat haar tong misleid wordt waardoor de Toorn van de Barmhartige op haar zal neerdalen. Ik zei tegen hen: "Dat is de gunst van Allah die hij schenkt aan wie Hij wil. En Allah is de Bezitter van de Geweldige Gunst."
07-04-2010, 15:58
De parelketting

Bismi Allah Arrahman Arrahim

Het blijde kleine meisje met de springende blonde krullen was bijna vijf.
Terwijl ze op haar moeder wachtte bij de kassa, zag ze hen, een cirkel van glinsterende parels in een roze plastic doosje.
“ Oh alsjeblieft mama. Mag ik die hebben? Alsjeblieft, mama, alsjeblieft?”
Snel keek haar moeder op de achterkant van het plastic doosje en keek toen weer in de smekende blauwe ogen van het opgeheven gezichtje van haar dochtertje.
“Eén euro vijfennegentig. Dat is bijna € 2,00.
Als je ze echt wilt hebben, dan bedenk ik wel wat extra klusjes voor je en dan heb je snel genoeg geld om ze zelf te kopen.
Het is nog maar een week voor Eid en misschien krijg je nog wel een mooie euromunt van oma.”

Zodra Aisha thuiskwam, leegde ze haar spaarpot en telde 17 eurocent.
Na het eten deed ze meer dan haar eigen klusjes en ging ze naar de buren.
Ze vroeg Tante Jamshed of ze paardenbloemen mocht plukken voor 10 cent.
Op Eid-ul-Fitr gaf haar oma haar een mooie nieuwe euromunt en eindelijk had ze genoeg geld om de parelketting te kopen. Aisha was dol op haar parels.
Ze gaven haar het gevoel dat ze mooi aangekleed was en heel volwassen.
Ze droeg ze altijd.
Naar Koranles op zondag, naar de kleuterschool en zelfs als ze naar bed ging.
De enige keer dat ze de parels afdeed was als ze ging zwemmen of in bad ging.
Haar moeder had gezegd dat als ze nat werden, ze misschien groen zouden worden.

Aisha had een hele lieve vader en elke avond wanneer ze klaar was om naar bed te gaan, hield hij op met wat hij ook aan het doen was en kwam hij naar boven om haar een verhaal uit de Koran voor te lezen.

Op een avond toen hij het verhaal voorgelezen had, vroeg hij Aisha
“Hou je van mij?”
“Oh ja papa. Je weet toch dat ik van je houdt?”
“Geef me dan je parels.”
“Oh papa, niet mijn parels! Je mag de Prinses hebben, de witte schelp uit mijn verzameling, die met de roze schaduw. Weet je wel papa? Die jij me gegeven hebt. Dat is mijn favoriet.”
“Dat is goed Aisha. Papa houdt van jou. Allah-hafez.”
En hij gaf haar een zoen op haar wang.

Ongeveer een week later, na het voorlezen van een verhaal, vroeg haar vader Aisha weer
“hou je van mij?”.
“Papa, je weet toch dat ik van je hou?”
“Geef me dan je parels.”
“Oh papa, niet mijn parels! Je mag mijn pop hebben.
Die nieuwe die ik gekregen heb omdat ik lief geweest ben.
Ze is heel mooi en je mag ook het gele dekentje hebben die bij haar bedje past.”
“Dat is goed. Welterusten. Mag Allah je zegenen en beschermen, Aisha. Papa houdt van jou.”
En zoals altijd kuste hij haar wang zacht.

Een paar avonden later toen haar papa binnen kwam, zat Aisha op haar bed met haar benen gekruist in de kleermakerszit.
Toen hij dichterbij kwam zag hij dat haar kin trilde en er een stille traan over haar wang gleed.
“Wat is er, Aisha? Wat is er aan de hand?”
Aisha zei niets maar opende haar handje naar haar vader.
En terwijl ze hem opende, lag daar haar parelketting.
Met een lichte beving zei ze
“Hier papa, dit is voor jou.”
Met tranen in zijn ogen strekte Aisha’s papa zijn hand uit om de goedkope ketting te pakken en zijn andere hand stak hij in zijn zak en haalde daar een blauw fluwelen doosje uit met een ketting van echte parels en gaf die aan Aisha.

Hij had ze al die tijd al.
Hij wachtte alleen nog op Aisha om hem het goedkope ding te geven, zodat hij haar de echte schat kon geven.

Zo is het ook met Allah, de Almachtige.
Hij wacht op ons om de goedkope dingen op te geven zodat hij ons kan zegenen met prachtige schatten.
Is Allah niet groots?
Hou jij vast aan dingen waarvan Allah wil dat je het loslaat?

Hou jij vast aan schadelijke of onnodige partners, relaties, gewoontes en activiteiten waar je zo gehecht aan geraakt bent dat het onmogelijk lijkt om ze los te laten?
Soms is het zo moeilijk om te zien wat er in de andere hand is, maar geloof één ding.
Allah neemt nooit iets weg zonder je er iets beters voor in de plaats te geven.
07-04-2010, 16:08


De Springende Kikkers

Vertaald door AlMutaqqun.tk

Een groep kikkers trok door het bos en twee van hen vielen in een diepe kuil. Alle andere kikkers verzamelden zich rond de kuil. Toen ze zagen hoe diep de kuil was, vertelden ze de twee kikkers dat ze zo goed als dood waren.

De twee kikkers negeerden de opmerkingen en probeerden met al hun kracht uit de kuil te springen. De andere kikkers bleven hen vertellen dat ze moesten stoppen, dat ze zo goed als dood waren.

Uiteindelijk nam één van de kikkers aan wat de anderen riepen en gaf het op. Hij viel neer en stierf.

De andere kikker bleef zo hard springen als hij kon. Weer riep de groep kikkers hem toe dat hij de kwelling moest stoppen en gewoon moest sterven. Hij begon nog harder te springen en eindelijk sprong hij eruit.

Deze kikker was echter doof, hij hoorde de kreten van de anderen niet. Hij dacht ze hem de hele tijd aan stonden te moedigen.


Dit verhaal leert ons twee lessen.

De tong heeft de kracht van leven en dood. Een aanmoedigend woord aan iemand die in de put zit kan hem er weer bovenop helpen en hem de dag door slepen.

Een ontmoedigend woord aan iemand die in de put zit kan net datgene zijn dat hem doodt.

Wees voorzichtig met wat je zegt.

Spreek het leven tegen iedereen die je pad kruist. De kracht van woorden is sterk.

Een aanmoedigend woord kan zo lang mee gaan. Denk na voordat je spreekt.

"Een mens struikelt vaker over zijn tong dan over zijn voeten." - Bayhaqi
07-04-2010, 16:11
Een warm hart..

Twee mannen, beide ernstig ziek, lagen op dezelfde ziekenhuiskamer.
Eén man mocht elke middag een uur rechtop in zijn bed zitten om de vloeistof van zijn longen te laten druppelen.
Zijn bed stond naast het enige raam in de kamer.
De andere man moest de hele tijd plat op zijn rug liggen.

De mannen praatten uren aan een stuk. Ze praatten over hun vrouwen en families, hun huizen, hun werk, hun deelname aan de militaire dienst, hun vakantiebestemmingen.

Elke middag wanneer de man in het bed bij het raam rechtop kon zitten, bracht hij de tijd door met alles wat hij kon zien door het raam aan zijn kamergenoot te omschrijven.

De man in het andere bed begon te leven voor dat ene uurtje waarin zijn wereld uitgebreid zou worden en opgeleefd door alle activiteiten en kleuren van de buitenwereld.

Het raam keek uit op een park met een prachtig meer.
Eenden en zwanen speelden in het water terwijl kinderen hun modelbootjes lieten rondzeilen.
Jonge geliefden liepen arm in arm tussen de bloemen in alle kleuren en een mooi uitzicht op de skyline van de stad kon in de verte gezien worden.


Terwijl de man bij het raam dit alles tot in details beschreef, sloot de man aan de andere kan van de kamer zijn ogen en verbeelde zich dit schilderachtige tafereel.

Op een warme middag beschreef de man bij het raam een parade die langs kwam.
Ook al kon de andere man de band niet horen -
hij kon het zien in zijn gedachte doordat de man bij het raam het met woorden beschreef.

Dagen en weken gingen voorbij.
Op een ochtend kwam de zuster water brengen om ze te wassen en vond het levenloze lichaam van de man bij het raam die vredig gestorven was in zijn slaap.
Ze was verdrietig en belde de ziekenhuishelpers om het lichaam weg te laten halen.

Zodra het gepast leek, vroeg de andere man of hij verplaatst kon worden naar het raam.
De zuster wilde dit graag doen en nadat ze er zeker van was dat hij comfortabel lag, liet ze hem alleen.

Langzaam en pijnlijk drukte hij zichzelf omhoog op een elleboog om zijn eerste blik in de ware buitenwereld te werpen.
Hij spande zich in om langzaam uit het raam naast het bed te kijken.
Het raam keek uit op een witte muur.


De man vroeg de zuster wat zijn overleden kamergenoot er toe had kunnen drijven zulke mooie dingen buiten dit raam te omschrijven.
De zuster antwoordde dat de man blind was en de muur niet eens kon zien.


Ze zei, "Misschien wilde hij je gewoon aanmoedigen."

Er zit een enorm geluk in het gelukkig maken van anderen, ongeacht je eigen situatie.
Gedeeld leed is half leed, maar wanneer je geluk deelt, verdubbelt het.

Als je je rijk wil voelen, tel dan alles op wat je hebt dat je met geld niet kunt kopen.
07-04-2010, 16:13
Twee vrienden in de woestijn..

Dit verhaal gaat over twee vrienden die door de woestijn liepen. Op een bepaald moment tijdens de reis kregen ze ruzie, en de ene vriend sloeg de ander in het gezicht. Degene die geslagen werd, was gekwetst, maar schreef echter zonder iets te zeggen in het zand:

"VANDAAG SLOEG MIJN BESTE VRIEND MIJ IN HET GEZICHT"

Zij liepen verder totdat zij een oase vonden, waar zij besloten een bad te nemen. Degene die was geslagen, raakte beklemd in de modder en dreigde te verdrinken, maar zijn vriend redde hem. Nadat hij was bijgekomen, schreef hij op een steen:

"VANDAAG REDDE MIJN BESTE VRIEND MIJN LEVEN"

De vriend die had geslagen en zijn beste vriend daarna had gered vroeg hem: 'Nadat ik je had geslagen, schreef je in het zand en nu schrijf je op een steen, waarom?' De andere vriend antwoordde:

"Als iemand ons pijn doet moeten we het in zand opschrijven waar de wind van vergeving het kan uitwissen. Maar als iemand iets goeds doet voor ons, moeten we het in steen graveren, waar geen wind het ooit kan uitwissen".

LEER OM JE PIJN IN HET ZAND TE SCHRIJVEN EN OM JE GOEDE ERVARINGEN IN STEEN TE GRAVEREN. Men zegt dat er een minuut nodig is om bijzondere mensen te vinden, een uur om hen te waarderen, een dag om van hen te houden, maar daarna een heel leven om hen te vergeten...
Pagina's : [1] 2 3