MYOWNBESTFRIEND
25-07-2010, 17:36
weken later
alles was zoals altijd. alsof ik nooit verliefd was. alsof ik nooit weer contact heb gehad met Houda. me zus ging wel gewoon met haar om. ik wist wel dat ze zich zorgen maakten om me maar ik negeerde het.
ik was klaar met fysio en liep naar de auto.
het was pas 2 uur dus had ik geen zin om naar huis te gaan.
ik reed naar een andere stad. gewoon ergens zitten
ver van iedereen. geconcentreerd reed ik op de autoweg toen ik me telefoon hoorde afgaan. hij kon me ook nooit met rust laten.
het was Fouad. ik begreep niet wat hij van me wou. me telefoon bleef maar afgaan en afgaan. toen ik in A'dam aan kwam ging ik rustig rond kijken in winkels. mijn telefoon had ik op stil staan zodat ik niet werd geirriteerd door me ringtone. want fouad kon niet ophouden met bellen. Ik liep de Zara in en ging een jurkje passen. gewoon uit verveling. ik ging voor de grote spiegel staan. achter me kwam een jongen staan, hij had gemilimeterd haar en was breed. 'hij staat je mooi' zei hij. 'dankjewel' zei ik. dit had ik dus nooit gedaanm normaal was ik te verlegen om wat te antwoorden.. maar op dat moment was ik niet meer mezelf. ik liep weer me pashokje in en kleedde me om. Me haar was in een staartje en me gezicht was bleekjes.. me kleding stond me niet mooi. ik kneep in me wangen voor een kleurtje.
de jongen was nergens meer te vinden. ik liep nog wat winkeltjes in. 'hey, mag ik je nummer' vroeg de jongen opeens toen ik me auto opende. 'ehh..' ik twijfelde. dit was zo raar. me telefoon ging nog steeds af. ik zag Fouad's nummer. 'nee doei' zei ik snel en stapte in.
ik klikte hem weg en reed naar huis. me moeder belde nu. 'ja' zei ik droog. 'waar ben jij' schreeuwde ze en begon me uit te schelden. 'ik moest langs de dokter' loog ik. ze bleef maar uitschelden. 'ik kom nu naar huis' zei ik. meteen hing ik op. snel stopte ik bij een benzine station. ik barstte uit in tranen. telkens moest ze me uitschelden. ik ben 19 jaar ze hoeft me niet te behandelen als een klein kind.
ik voelde dat ik moest kotsen. snel stapte ik uit. er kwam niets uit. misselijk was ik geworden van het huilen.
Fouad bleef me maar bellen. ik was het echt zat. 'wat moet je , je belt me al fucking 10 jaar. als ik niet opneem dan is het logisch dat ik je niet wil spreken' schreeuwde ik huilend toen ik opnam. 'waar ben je nu' zei hij. 'waarom wil je dat weten' schreeuwde ik. hij zei wat maar ik schreeuwde er door heen. 'ik haat jou. jij mag dood vallen, donder op .ik ben niets van je
dus hou je klote bek dicht' . er stopte een auto achter mijn auto. 'ik vroeg je wat, geef antwoord' hoorde ik Fouad zeggen. uit de auto stapte 2 jongens uit. 1 van hun was die van de Zara. hij keek me heel raar aan. opeens zag ik dat hij een mes had. hij en die jongen liepen om me heen. die andere jongen ging de auto weer in.'Fouad,ik bel je later' zei ik bang, ik wou weg van hier. 'nee, wat is er opeens wat schreeuw je niet' zei hij boos. ik wou niet tegen Fouad zeggen waar ik was, hij stond echt niet klaar om me op te vangen. 'hey schoonheid' zei de jongen 'Nouhaila, wat is er. praat dan. wie is daar bij je' zei Fouad bezorgd.
'kan niet, help me' piepte ik zachtjes. ik wou zijn hulp niet maar het kon niet anders op dat moment. 'luister, sms me waar je bent. ik kom nu meteen' zei hij. de jongen kwam voor me staan, hij ging met zijn vingers over het mes. met trillende vingers typte ik 'benz station west'. 'je was vergeten je nummer te geven' zei hij met een lachje. zijn arm raakte de mijne aan. 'raak me niet aan' zei ik boos en keek naar het mes. ik wou laten zien dat ik sterk was.. 'je bent bang voor dit' zei hij lacherig. hij gooide het mes op de grond. zijn hoofd ging in me nek en hij raakte hevig mijn borsten aan. hij likte me nek. ik kon dit niet meer.
me knie tilde ik zachtjes op en streelde zijn been. 'ga door schatje' zei hij opgewonden. hij deed zijn ogen dicht en maakte vieze geluiden. die sukkel dacht dat ik mee speelde. ik deed me knie naar beneden en schopte keihard in zijn kruis. hij verging van de pijn. hurkend kreunde hij de pijn uit. al me woede en frustraties uitte ik op hem . ik schopte tegen hem aan. zelf kreeg ik super veel pijn aan me been. hij stond op en sprong op me. 'jij vieze bitch die je bent' schreeuwde hij en sloeg me in me gezicht. 'wat doe jij kanker idioot' schreeuwde Fouad opeens. ik schrok me dood.
Fouad duwde hem van me af en bleef hem slaan en trappen. ik verging van de pijn ik kon het niet meer. die andere jongen kwam uit de auto en begon me te schoppen en trok aan me haar. 'wat doe jij met haar homo' schreeuwde Fouad. Fouad schopte die jongen bijna dood. opeens pakte hij een mes en stak Fouad ermee. hij rende weg die jongen van de zara reed weg in zijn auto. Ik zag het bloed en werd gek. 'Fouad, Fouad' schreeuwde ik. ik kon niet opstaan, me benen werkten niet mee. me rechterbeen was helemaal dood. elke beweging die ik er mee maakte deed enorm veel pijn.
Zachtjes deed ik me ogen open. ik was in het ziekenhuis. Fouad.. ik wou weten waar hij was. Niemand was in de kamer en kon maar niet bewegen. 'je been is gebroken' zei de dokter. dit kon niet waar zijn.. Ik moest 2 dagen nog blijven voor de zekerheid.
'Zie je wat je hebt gedaan a hmara' schreeuwde me moeder. 'door jou ligt Fouad in het ziekenhuis. als jij gewoon thuis was gekomen hoefde hij je nooit te redden van jongens' zei ze en gaf me een klap in me gezicht. de tranen brandde in me ogen. ze had gelijk.. door mij kwam dit allemaal. nog steeds wist ik niet hoe het met hem was. niemand kwam bij me langs. alleen me moeder kwam voor de mededeling en verder ging ze weg zonder iets te zeggen. me vader kwam wel maar verder helemaal niemand. dit was mijn eigen schuld.