wat is nu precies --->

[DaNGeRouZLy]

In deze topic gaat het over verschillende huidaandoeningen of gewoon huidinfo en alles wat met het lichaam en haar "probleempjes" te maken heeft. Heb je zelf ook info voeg het dan toe. Wil je iets in de groep gooien geneer je niet we zijn allemaal zusjes van elkaar

xXx Aminaatje



Roos --------------------------------------------------------------------------------

Wat is het?
Roos is een vorm van eczeem op het behaarde hoofd. Het betreft een variant van seborrhoïsch eczeem, dat ook elders op het lichaam kan voorkomen. Talloze mensen hebben last van roos. Er is sprake van een lichte ontsteking van het behaarde hoofd, waardoor de hoofdhuid gaat schilferen en jeuken.

Hoe ontstaat het?
Roos is een vorm van eczeem dat ten dele wordt veroorzaakt door een gistinfectie van het behaarde hoofd. De gist heet officieel Pityrosporon ovale. Bij mensen zónder roos komt de gist ook voor, maar veel minder dan bij mensen mét roos. Het is onderzocht dat mensen met roos gemiddeld 922.000 gist-organismen per vierkante centimeter hoofdhuid bij zich dragen!

Wie kan het krijgen?
Roos komt veel voor en mannen en vrouwen van alle leeftijden kunnen het krijgen.

Hoe wordt het behandeld?
Het bestrijden van de gisten kan een sterke verbetering van het eczeem opleveren, waardoor de roos (vrijwel) helemaal verdwijnt.
Bij milde vormen van roos kan een gewone milde shampoo of een speciale anti-roos shampoo het probleem wel onder controle houden. Bij ernstiger vormen kan een tijdelijke medische behandeling met teer-shampoo of een gistdodende shampoo (ketoconazol) nuttig zijn. Bij aanhoudende jeuk kan soms ook tijdelijk een corticosteroïd-houdende lotion worden voorgeschreven.

Wat zijn de vooruitzichten?
Het is helaas niet mogelijk de gist voor eens en voor altijd uit te bannen. Vaak komt enige tijd na het staken van de therapie de roos weer geleidelijk terug. Wanneer de ‘roos’ in het geheel niet reageert op de behandeling, of wanneer er sprake is van schilfering op een scherp begrensde plek op het behaarde hoofd is er wellicht sprake van een vorm van psoriasis in plaats van een seborrhoïsch eczeem. Aangezien bij psoriasis een iets andere behandeling op zijn plaats is, is het van belang dit onderscheid te maken.

--------------------------------------------------------------------------------

[DaNGeRouZLy]

Aambeien --------------------------------------------------------------------------------



Wat zijn het?
Aan de binnenzijde van de anus bevinden zich kleine zwellichamen van slijmvlies die de anus lekdicht afsluiten. Wanneer deze zwellichamen ‘uitzakken’ noemt men ze aambeien of hemorrhoïden.

Hoe ontstaan ze?
Aambeien ontstaan wanneer er teveel druk op de zwellichaampjes komt te staan. De aambeien worden dan iets naar buiten geperst en kunnen in sommige gevallen zelfs helemaal uitpuilen.
De belangrijkste oorzaken van het ontstaan van spataderen zijn:

Te harde ontlasting
Overgewicht
Veel zitten

Wat zijn de klachten?
Aambeien kunnen klachten geven die variëren van irritatie tot heftige pijnklachten bij de anus. Omdat de uitgezakte zwellichaampjes kunnen leiden tot belemmering van de doorbloeding kan stuwing ontstaan, waardoor aambeien kunnen gaan bloeden. Ook kan er een stolling (thrombus) in de zwellichaampjes ontstaan. Dit heet een gethromboseerde aambei: deze zijn vaak ook bijzonder pijnlijk.


Hoe zijn ze te voorkomen en te verminderen?
Door onderstaande leefregels te volgen kunnen de klachten van aambeien worden verminderd:

Ontlasting zacht houden:
Veel voedingsvezels eten
Voldoende water drinken
Voldoende bewegen

Is er extra onderzoek nodig?
De klachten die aambeien kunnen geven (pijn, bloedverlies) kunnen óók bij andere aandoeningen in het gebied van de anus voorkomen. Daarom zal de arts u altijd onderzoeken. Dit onderzoek bestaat uit een inspectie van de anus en het gebied eromheen. Ook zal met de vinger een inwendig onderzoek plaatsvinden. Bij sommige patiënten kan het nodig zijn nog verder onderzoek te verrichten, zoals een rontgenfoto of een endoscopisch onderzoek (=kijkonderzoek).


Wat is de behandeling?
Wanneer de bovengenoemde leefregels onvoldoende vermindering van de klachten geven kan behandeling aangewezen zijn. De meest gangbare behandelingen zijn:
Rubberbandligatie: Het uitgezakte slijmvlies wordt met een elastiekje afgebonden. Het afgebonden slijmvlies sterft af en wordt inclusief het elastiekje na een aantal dagen met de ontlasting afgevoerd.
Schroeitechniek: hierbij worden de aambeien weggeschroeid met infrarood licht.
Inspuittechniek: bij deze techniek wordt een vloeistof onder de aambei gespoten met het doel het slijmvlies weer ‘terug te plakken’ op de oorspronkelijke plaats. Dit gebeurt door verkleving aan de onderlaag.

De behandelingen vinden in principe poliklinisch plaats.

Wie voert de behandeling uit?
Behandelingen van aambeien worden uitgevoerd door chirurgen en dermatologen. Meestal is er per ziekenhuis een taakverdeling gemaakt en wordt de behandeling door een van de twee specialismen uitgevoerd. Deze taakverdeling verschilt per ziekenhuis.

[DaNGeRouZLy]

Moedervlekken --------------------------------------------------------------------------------


Wat zijn het?
Moedervlekken zijn licht tot donker gekleurde vlekjes of verhevenheden van de huid. Bij moedervlekken is er sprake van een concentratie van cellen die pigment kunnen vormen, de zgn. melanocyten. De concentratie van de melanocyten en de mate waarin deze cellen pigment produceren bepalen de kleur van de moedervlek.
Moedervlekken staan sterk in de belangstelling omdat bij elke moedervlek de (overigens zeer kleine) kans bestaat dat deze ontaart in een melanoom, een agressief soort huidkanker die uitgaat van ‘ontspoorde’ melanocyten. Zie ook bij: ‘moedervlek en melanoom’
Afhankelijk van de vorm van de moedervlek en de aard van de pigmentcellen worden moedervlekken in verschillende groepen ingedeeld.

Hoe ontstaan moedervlekken?
Waarom moedervlekken ontstaan is niet precies bekend. Sommige moedervlekken bestaan al bij de geboorte. Dit zijn de zogenoemde congenitale moedervlekken. De meeste moedervlekken ontstaan tussen het 3e en 40e levensjaar. Erfelijke aanleg lijkt een belangrijke rol te spelen, evenals zonverbrandingen op de kinderleeftijd.

Moedervlek en melanoom
Moedervlekken hebben een (zeer) klein risico om te ontaarden in melanoom. Melanoom is een zeer agressieve vorm van huidkanker die al in een vroeg stadium kan uitzaaien (metastaseren). Wanneer het melanoom in een vroeg stadium ontdekt en verwijderd wordt is de kans dat het melanoom al uitgezaaid is klein en de de overlevingskans uitstekend. Omdat het melanoom in de huid gelocaliseerd is en dus goed zichtbaar is worden melanomen gelukkig vaak tijdig ontdekt.


Welke moedervlekken hebben een vergroot risico om melanoom te worden?

Kleine egaal bruin gepigmenteerde op de huid gelegen moedervlekken komen veel voor en hebben een bijzonder laag risico op ontaarding in melanoom.
Een laag risico hebben tevens de kleine congenitale (aangeboren) moedervlekken, vooral als ze kleiner zijn dan 4 cm. Vaak zijn deze moedervlekken met donkere haren begroeid.
De vlakke, in het niveau van de huid gelegen moedervlekken, die op latere leeftijd zijn ontstaan hebben weer een iets grotere kans om te ontaarden in melanoom.
De vlakke, wisselend gekleurde moedervlekken (ook wel atypische moedervlekken genoemd) lopen weer een groter risico dan de moedervlekken uit de laatst genoemde groep. Benadrukt moet worden dat zelfs de kans dat een atypische moedervlek ‘ontaardt’ nog steeds erg klein is.
Een groot risico op melanoomontwikkeling hebben grote aangeboren moedervlekken (groter dan ca. 8cm). Hoe groter de moedervlek, hoe groter het risico op melanoom.

foto's: twee op de huid liggende moedervlekken: laag risico


foto: wisselend gepigmenteerde, onregelmatige vlakke moedervlek: hoger risico


foto: zeer onregelmatige groeiende 'moedervlek', veel soorten pigment: melanoom!

Waar kunt u zelf op letten?
Moedervlekken die geleidelijk of plotseling gaan veranderen zijn verdacht en moeten gecontroleerd worden. Dit geldt ook voor moedervlekken die nieuw ontstaan en er heel anders uitzien dan de andere moedervlekken op uw huid.

De veranderingen waar u op moet letten zijn:

Groter worden
Geheel of gedeeltelijk van kleur veranderen
Steken, jeuken en/of pijn
Bloeden
Neemt u een van deze veranderingen waar, dan is het belangrijk uw huisarts of dermatoloog te raadplegen!

[DaNGeRouZLy]

later meer Insha`allah xXx Aminaatje

[LuvYou]

Thanks voor deze nuttige informatie!!

Grt,

[DaNGeRouZLy]

Citaat:

Origineel gepost door PowerQueen

xXx


Citaat:

Origineel gepost door LuvYou
Thanks voor deze nuttige informatie!!

Grt,

graag gedaan hbiba het is maar copy-pasten maar idd zeer nuttig

xXx Aminaatje

[DaNGeRouZLy]

Acne --------------------------------------------------------------------------------


Wat is het?
Acne is een van de meest algemeen voorkomende aandoeningen bij de mens. Het is een ontstekingsziekte van de talgklieren van de huid. Iedereen heeft er in meer of mindere mate last van (gehad). Hoewel heel ‘gewoon’ wat betreft voorkomen wordt het door de patient ervaren als zeer hinderlijk, cosmetisch storend en kan bij sommigen zelfs tot langdurige somberheid leiden.
Gelukkig is er tegenwoordig een scala aan behandelingen tegen acne voorhanden.
Waardoor wordt het veroorzaakt?
Bijna iedereen heeft in de tienerjaren in meer of mindere mate last van acne. Vooral jonge mannen en vrouwen van 15 tot 18 jaar zijn aangedaan. Dit leeftijdafhankelijke beloop wordt veroorzaakt door:

toename van de geslachtshormoon productie in deze jaren
dit leidt tot vergroting van de talgklieren en meer talgproductie,
een mix van overmatige talgproductie en dode huidcellen (keratinocyten) verstoppen de uitgangen van de talgklieren
hierdoor ontstaan afgesloten talgklieren (comedonen) waarvan de wand kan barsten hetgeen leidt tot
ontsteking van de huid



Welke factoren zijn van invloed op de ernst van de acne?

genetische factoren (andere familieleden hebben ernstige acne)
hormonale factoren
polycysteus ovarium syndroom (vrij zeldzaam)
teveel hormoon aanmaak (zeldzaam)
psychologische stress
omgevingsfactoren
hoge vochtigheidsgraad van de omgeving
vette, porien afsluitende cosmetica
druk door kleding op de huid (strakke boorden, voorhoofdsbanden)
Wat is de rol van bacterieen?
De precieze rol van bacterieen in acne is nog niet geheel duidelijk.
Tijdens de puberteit neemt het aantal bacterieen op de huid aanzienlijk toe. Dit betreft vooral Proprionibacterium acnes (P. acnes).
Het feit dat lokale antibiotica-crème en antibiotica kuren een gunstig effect op acne kunnen hebben wijst op een zekere, maar nog niet geheel opgehelderde, rol in het veroorzaken van acne.

Wat is de rol van de talgklieren?
Acne is een aandoening van de talgklieren. Deze talgklieren bevinden zich overal op de huid met uitzondering van de handpalmen en voetzolen. Niet overal op de huid zijn evenveel talgklieren aanwezig. Hoog op de rug, op het voorhoofd en op de kin bevinden zich de meeste en de grootste talgklieren.
De talgkliertjes scheiden de talg via een kanaaltje uit dat uitmondt in een haarfollikel. Via de haarfollikel komt de talg dan naar het huidoppervlak.

Wat is de functie van talg?
Talg heeft de volgende functies:

het voorkomt vochtverlies uit de huid.
Het beschermt de huid tegen bacterieen en schimmels.
Het geeft de huid een kenmerkende geur.
De productie van talg is afhankelijk van:
de hoeveelheid geslachtshormonen (vooral testosteron en androsteendiol).
De leeftijd (piek in de geslachtsrijpe leeftijd, na het 40e levensjaar neemt de productie van talg geleidelijk af).
Bepaalde geneesmiddelen zoals:
Oestrogenen (b.v. Diane-35 &reg
Vitamine A zuur-derivaten (b.v. isotretinoine)
Anti-androgenen (b.v. cyproteronacetaat)

Waardoor wordt acne NIET veroorzaakt?

Acne heeft NIETS te maken met:

het eten van varkensvlees, chocola, patat of mayonaise.
voedselallergie
vitaminetekort (vitaminepillen zijn dus niet nodig)
slechte hygiëne

Hoe ziet het eruit?
Alle vormen van acne tonen in meer of mindere mate de volgende typen huidafwijkingen en restafwijkingen:
Comedonen (mee-eters)
Het meest typisch aan het klinisch beeld van acne zijn de zgn. comedonen of mee-eters. Er zijn verschillende typen comedonen te onderscheiden.
open comedonen (‘blackheads&rsquo: deze zijn grijs of zwart van kleur. De donkere kleur is geen vuil, maar een pigment dat het lichaam zelf aanmaakt
gesloten comedonen (‘whiteheads&rsquo: bij deze comedonen is de follikelopening volledig afgesloten waardoor de talg zich gaat ophopen. Deze talg is zichtbaar als witte ‘kopjes’ of puistjes.
Comedonen vertonen in principe geen ontsteking
Pustels
Pustels, of in gewoon Nederlands: puistjes, zijn in feite gesloten comedonen die ontstoken zijn geraakt. Er is duidelijk roodheid (erytheem) zichtbaar, zowel van het puistje zelf als de huid direct eromheen.
Infiltraten
Soms ontstaan rode ontstoken bulten met uitgebreide roodheid en pijn. Dit zijn infiltraten die soms spontaan kunnen ontstaan, maar meestal worden veroorzaakt door het ‘leegknijpen’ van een puistje.
Door de druk die op de wand van de talgklier wordt uitgeoefend kan deze scheuren, waardoor de inhoud in de omgevende huid terechtkomt. Dit kan leiden tot een flinke pijnlijke ontsteking van de huid.


foto's: voorbeelden van infiltraten in het gelaat.


Na het spontaan ‘uitdoven’ van de acne of na behandeling wordt ter plekke van de voormalige ontstekingen nog een rode of paarse verkleuring van de huid gezien. Dit is zijn dus geen actieve acne-afwijkingen maar huid die zich aan het herstellen is. Dit noemen wij postinflammatoir erytheem.
Dit postinflammatoir erytheem kan uiteindelijk donker verkleuren: postinflammatoire hyperpigmentatie. Dit wordt vooral gezien bij mensen met een donker huidtype.
Deze postinflammatoire hyperpigmentatie, die vaak als cosmetisch storend wordt ervaren verdwijnt vaak in de loop der jaren. Men kan proberen dit proces te versnellen door de de hyperpigmentaties te bleken. Dit moet echter altijd onder begeleiding van een arts gebeuren om te voorkomen dat de behandeling ‘doorschiet’.


Littekens
Littekens kunnen bij elke vorm van acne ontstaan, maar zij worden vooral bij de ernstige vormen gezien zoals acne conglobata.



Littekens zijn feitelijk door het lichaam aangemaakte bindweefselgebieden om schade aan de huid te herstellen. Dit bindweefsel heeft een andere structuur dan dat van de gewone huid. Dit is zowel te zien als te voelen. Littekens kunnen in de loop van jaren wel iets verbeteren, maar verdwijnen nooit helemaal.

Typische acne-littekens zijn diepe putjes die vooral op de wangen cosmetisch storend kunnen zijn. Er zijn verschillende manieren om acne-littekens te behandelen.


Welke soorten acne zijn er?
Er worden verschillende typen acne onderscheiden:

Acne vulgaris
Acne conglobata
Acne fulminans
Acne infantum
Acne ectopica (hidradenitis suppurativa)







Acne vulgaris
‘Vulgaris’ is Latijn voor ‘gewoon’. Het is dan ook verreweg de meest voorkomende vorm van acne.
Het kan alle typische kenmerken van acne vertonen, meestal in een vrij milde vorm.

open comedonen
gesloten comedonen
ontstoken papels
postinflammatoir erytheem (bij een uitgebluste acne vulgaris)


Foto: typische localisatie van acne vulgaris rond de mond

Er zijn verschillende behandelmogelijkheden:

milde acne vulgaris
lokale benzoylperoxidegel (Benzac &reg
lokale antibiotica (erythromycine, bv)
Diane-35 ® bij vrouwen
Vitamine A zuurcreme lokaal
matig ernstige acne vulgaris:
langdurige antibioticakuur
ernstige acne vulgaris
isotretinoine oraal
De behandelingsmogelijkheden worden meer uitgebreid besproken op de pagina over therapie.

Acne conglobata (et cystica)
Bij acne conglobata staan zeer heftige ontstekingen van de talgklieren op de voorgrond. Dit leidt tot dikke rode en pijnlijke bobbels (infiltraten), die meestal op de rug zijn gelocaliseerd.
Vooral jonge mannen hebben een grote kans deze vorm van acne te ontwikkelen.


Foto: Acne conglobata is vaak op de rug gelocaliseerd.

De behandeling bestaat vrijwel altijd uit de sterkste anti-acne medicijnen. Meestal wordt isotretinoine voorgeschreven.


Acne fulminans
Deze zeer heftige (en gelukkig zeldzame) vorm van acne begint heel plotseling. De afwijkingen van de huid lijken erg op die van de acne conglobata. Het verschil met acne conglobata is vooral dat de patient ook ziek is. Malaise, gewichtsverlies, gewrichts- en spierpijnen kunnen voorkomen.
De oorzaak van acne fulminans is onbekend. Het is beschreven na gebruik van isotretinoine.
Behandeling moet met spoed worden begonnen en kan bestaan uit antibiotica, corticosteroiden of isotretinoine.


Acne infantum
Acne infantum of baby-acne is eigenlijk een buitenbeentje in de ‘acne-familie’. Het komt vrij vaak voor dat pasgeboren babies kleine acne-puistjes in het gelaat krijgen. Dit gebeurt onder invloed van hormonen (androsteron, testosteron e.a.).
De verschijnselen zijn bijna altijd mild en verdwijnen vanzelf. Behandeling is vrijwel nooit nodig, maar zou kunnen bestaan uit benzoylperoxide lokaal.


Acne ectopica (hidradenitis suppurativa)
Ook dit is een buitenbeentje in de acne familie. De afwijkingen komen voor in de liezen en de oksels. Aan hidradenitis is een speciale informatiepagina gewijd.


Hoe wordt acne behandeld?

Behandeling van lichte acne
Bij elke vorm van acne is het van belang de huid goed -maar voorzichtig!- te reinigen met een milde zeep en schoon water. Na het wassen de huid niet droogwrijven, maar voorzichtig droogdeppen om beschadiging van de puistjes te voorkomen.

Lichte vormen van acne worden met op de huid aan te brengen lotions en cremes behandeld. Sommige van deze geneesmiddelen kunnen zonder recept bij de apotheek of drogist worden gekocht. Soms kunnen verschillende lokale middelen worden gecombineerd om het optimale resultaat te verkrijgen.

[DaNGeRouZLy]

vervolg acne

Benzoylperoxide

voordelen
wordt zeer veel toegepast en is zonder recept verkrijgbaar.
werkt antiseptisch (verlaging van het aantal bacterieen op de huid) en keratolytisch (het ‘ontstopt’ de comedonen).
kan goed gecombineerd worden met lokale antibiotica en orale antibiotica.
is een veilig middel en kan in de zwangerschap worden toegepast.
nadelen
veroorzaakt soms lokale huidirritatie en soms contactallergie.
kan kleding bleken.
Tretinoine-creme (Vitamine A-zuur)
voordelen
werkt keratolytisch (het ‘ontstopt de comedonen&rsquo.
nadelen
kan lokale huidirritatie veroorzaken.
geeft extra irritatie bij zonnig weer.
niet gebruiken bij zwangerschap.

Behandeling van matig ernstige acne
Ook bij ernstiger vormen van acne is het van belang de huid goed en voorzichtig te reinigen met een milde zeep en schoon water. Na het wassen de huid niet droogwrijven, maar voorzichtig droogdeppen om beschadiging van de puistjes te voorkomen. Na het wassen is de huid gereed voor het aanbrengen van lokale geneesmiddelen.

Erythromycine cutaan (lokaal toe te passen antibioticum)

voordelen
is een goede keus wanneer de therapieen zoals beschreven bij behandeling van lichte acne onvoldoende effect sorteren.
Zowel in ‘depflacon’ en als gel verkrijgbaar.
na 1-2 weken zijn de eerste effecten vaak al zichtbaar.
ook te gebruiken tijdens de zwangerschap
nadelen
soms huidirritatie
Clindamycine cutaan (lokaal toe te passen antibioticum)
voordelen
in ‘depflacon’ verkrijgbaar.
na 1-2 weken zijn de eerste effecten vaak al zichtbaar.
nadelen
soms huidirritatie
niet tijdens de zwangerschap gebruiken
Diane-35 ®
Vrouwen met matig ernstige tot ernstige acne kunnen kiezen voor behandeling met orale anticonceptiva. Vooral de Diane-35 ® is hiervoor geschikt. Het bevat twee hormonen: ethinyl oestrodiol (een oestrogeen) en cyproteronacetaat (anti-androgeen). Diane 35 vermindert o.a. de talgproductie in de huid. Zeker als u zowiezo een oraal anticonceptivum slikt of wil gaan slikken is een keuze voor Diane-35 te overwegen.
Voordelen
eenvoudige toe te passen therapie.
vaak zeer effectief.
goed te combineren met andere therapieen.
Orale anticonceptiva, zoals Diane 35, hebben een aantal nadelen, waaronder:
verhoogde kans op thrombose en embolieen (bloedklontering in de vaten). Patienten die ooit een thrombose of embolie hebben gehad wordt het gebruik van Diane-35 voor de behandeling van acne ontraden.
kans op hoofdpijn, misselijkheid en pijnlijke borsten.
kans op donkere verkleuring in het gelaat (melasma).

Antibiotica oraal
Er zijn verschillende antibiotica kuren die kunnen worden voorgeschreven. Het zijn krachtige medicijnen tegen acne en werken door een sterke verlaging van de hoeveelheid bacterieen op de huid. Antibioticakuren tegen acne moeten altijd langere tijd worden volgehouden (weken tot maanden).

Uw arts heeft de keuze uit een aantal middelen. De belangrijkste zijn:

minocycline
doxycycline
tetracycline
erythromycine
De voordelen van antibiotica zijn duidelijk. Er kleven echter ook een aantal mogelijke nadelen aan deze therapie, zoals:
allergie voor het betreffende antibioticum
maag- en darmklachten, vooral door verstoring van het bacterie-evenwicht in de darmen.
overgevoeligheid voor zonlicht op de huid.
verhoogde kans op candida-infectie (=gist infectie), vooral xxxxxxxx gelocaliseerd.
de anticonceptie pil wordt door de antibiotica minder betrouwbaar.
Het is van belang dat u zich door de voorschrijvend arts goed laat informeren over de mogelijke bijwerkingen van het specifieke antibioticum dat u gaat gebruiken en lees ook goed de bijsluiter door.

Behandeling van ernstige acne
Bij ernstige vormen van acne is er niet alleen sprake van een ontsierende en psychologisch belastende tijdelijke huidaandoening: er is een reeel gevaar dat uitgebreide littekenvorming optreedt, die grotendeels onherstelbaar is.
Daarom is het meestal gerechtvaardigd om de acne met zware behandelingen aan te pakken. Over het algemeen vinden deze behandelingen plaats onder begeleiding van een dermatoloog.

Isotretinoine (Roaccutane&reg

Isotretinoine geeft een sterke remming van de talgproductie en heeft invloed op bepaalde aspecten van de productie van huidcellen (keratinisatie). Beide factoren spelen een belangrijke rol in het ontstaan van acne.
Zoals bij alle sterke geneesmiddelen zijn er ook bijwerkingen mogelijk: deze varieren van mild tot zeer ernstig. Uw arts zal regelmatig uw bloed willen controleren. De concentratie van verschillende vetten in het bloed kunnen toenemen. Probeer daarom tijdens de behandeling niet te vetrijk te eten. Het is bovenal van belang dat u niet zwanger bent of wordt tijdens de behandeling omdat isotretinoine bij het ongeboren kind tot ernstige misvormingen leidt.

De kuur met isotretinoine duurt o.h.a. 6 maanden. In verreweg de meeste patienten is de acne dan uitgedoofd en komt dan ook niet meer terug.
Enkele bijwerkingen zijn:

droge lippen. Deze bijwerking treedt bij bijna iedereen die isotretinoine gebruikt op. Een crème om de lippen vet te houden is nuttig (bijna altijd optredend).
droge huid. Een crème die de huid vet houdt is nuttig, maar gebruik die niet in het gezicht: dit kan de acne weer verergeren (vaak optredend).
droge ogen. Vooral bij mensen met contactlenzen. Kunsttranen bieden vaak uitkomst (vaak optredend).
Zonlichtovergevoeligheid (vrij vaak optredend).
Verergering van de acneklachten tijdens de eerste weken van de behandeling (regelmatig optredend).
Veranderingen van de stemming, soms zelfs depressie: neem dan direct contact op met de huisarts of dermatoloog (zeldzaam optredend).
Stijging van de vetten in het bloed (serumlipiden), eet dus niet te vetrijk voedsel tijdens de behandeling (vrij zeldzaam optredend).
Nachtblindheid (zeldzaam optredend)
Gewrichts- en spierpijn (zeldzaam optredend)
Ontsteking van de nagelwallen (vrij zeldzaam optredend)

Andere belangrijke punten bij de behandeling zijn:

niet zwanger zijn of worden tijdens de behandeling en tot 1 maand na de behandeling.
orale anticonceptie is mogelijk minder betrouwbaar in combinatie met isotretinoine.
de behandeling mag niet gecombineerd worden met antibiotica uit de tetracycline groep (tetracycline, doxycycline, minocycline) i.v.m. risico op intracraniele hypertensie.
Bloeddonoren: geef tijdens de behandeling en tot 1 maand na de behandeling geen bloed.
Voor een volledig overzicht van de mogelijke bijwerkingen dient u uw arts te raadplegen en de bijsluiter te lezen.

Behandeling van acne littekens
Tijdens een ernstige vorm van acne kan de huid flink beschadigd worden. Het lichaam herstelt de beschadigingen met littekenweefsel. Hierdoor wordt de huid weliswaar ‘genezen’, het cosmetisch aspect valt de patient na het uitdoven van de acne vaak tegen.

Littekens kunnen bestaan uit :

diepe putjes, vooral in het gezicht.
dunne witte, op papier lijkende littekens (atrofische littekens)
dikke, op de huid liggende littekens (hypertrofische littekens) vooral op de borst en de rug.
Welke behandelingen zijn mogelijk voor acne littekens?
Soms is het mogelijk om littekens minder opvallend te maken. Er zijn verschillende prive-klinieken die zich hierin specialiseren.
Echter, niet alle littekens en niet alle huidtypen zijn geschikt voor een dergelijke behandeling. Vraag eerst een goed advies bij uw dermatoloog of bij een bonafide prive-kliniek.
De volgende behandelingen zijn mogelijk:

dermabrasie: Bij deze techniek wordt de opperhuidhuid mechanisch afgeschuurd. Na genezing zijn de littekentjes minder zichtbaar.
chemische peeling: door het aanbrengen van een etsende vloeistof wordt de opperhuid verwijderd. Ook wordt het bindweefsel dieper in de huid beinvloed: het wordt iets strakker aangetrokken, waardoor de littekens minder zichtbaar zijn
laserbehandeling: met de CO2 laser of Erbium:YAG laser wordt de opperhuid laagje voor laagje weggebrand. Tevens wordt door deze behandeling het bindweefsel in de huid aangetrokken. Soms worden voorafgaande aan de laserbehandeling de diepste littekens weggesneden en gehecht.

Welke behandeling is de beste voor acne littekens?
Zoals bij elke chirurgische ingreep is het vooral de ervaring van de behandelend arts bepalend voor het uiteindelijk resultaat. Met de laser is het meest nauwkeurig te bepalen tot op welke diepte de huid wordt weggebrand. Een arts die veel ervaring heeft met chemische peelings kan echter met deze therapie ook uitstekende resultaten bereiken.
Laat u in ieder geval goed informeren en ga niet op de eeste de beste advertentie af…

[DaNGeRouZLy]

Constitutioneel eczeem --------------------------------------------------------------------------------


Wat is het?
Constitutioneel eczeem is een veel voorkomende sterk jeukende ontsteking van de huid. De afwijking begint meestal in de eerste levensjaren en verdwijnt dan weer tegen de puberteit of zelfs eerder (zie ook: eczeem bij kinderen). Constitutioneel eczeem kan zich echter ook voortzetten tot na de puberteit of pas na de puberteit beginnen. Het is een ziekte waarvoor een aangeboren ‘aanleg’ bestaat en die geassocieerd is met astma.

Wie krijgt het?
Constitutioneel eczeem komt in de Westerse maatschappij in toenemende mate voor. Vrouwen en mannen hebben een even groot risico om de ziekte te ontwikkelen. Ongeveer 70% van de patienten heeft familieleden met eczeem, astma of hooikoorts.
Zoals gezegd beginnen de klachten meestal op de vroege kinderleeftijd, maar de eerste verschijnselen kúnnen zelfs bij mensen van 70 jaar of ouder ontstaan.

Hoe ziet het eruit?
Constitutioneel eczeem wordt gekenmerkt door:

roodheid
de ontsteking zorgt voor een versterkte doorbloeding van de huid
jeuk
eczeem jeukt altijd. Door te krabben wordt jeuk tijdelijk verlicht, maar op termijn ontstaat een ‘jeuk-krab-jeuk’ cyclus: door het krabben ontstaat nieuwe jeuk, waardoor weer meer gekrabt wordt etc. etc.
droge huid
eczeem-huid is droog en schilferend
lichenificatie
door krabben ontstaat na verloop van tijd een verdikking van de huid en vergroving van de huidstructuren: dit wordt lichenificatie genoemd.
infectie
bacterieen kunnen zich op eczeem-huid beter vestigen dan op gezonde huid. Ook in krabwondjes kunnen bacterieen zich uitbreiden. Er onstaan dan rode, oppervlakkige wondjes (erosies) waar geel wondvocht uitkomt. Dit wondvocht droogt vaak in tot gele korstjes. Een bacteriele infectie van eczeem wordt impetigenisatie genoemd. Bij bacteriele infecties kunnen ook puistjes ontstaan.
blaren
tijdens een acute verergering van het eczeem kunnen blaasjes of zelfs blaren ontstaan, deze zijn met helder vocht gevuld.
pigmentverandering
Door wrijven in de ogen kan na verloop van tijd een donkere verkleuring van de oogleden optreden. Wanneer eczeem tot rust komt kunnen plekken van de huid waar het eczeem gezeten heeft lichter gekleurd zijn dan de normale huid (hypopigmentatie). Bij mensen met een donker huidtype kan er ook juist sprake zijn van een donkere verkleuring van de huid (hyperpigmentatie). Deze kleurveranderingen verdwijnen meestal in de loop van de tijd.
Op welke delen van de huid ontstaat het?
Constitutioneel eczeem kan op alle plekken van de huid voorkomen. Een aantal plekken zijn echter berucht.
Bij jonge kinderen zijn het vooral:
gezicht
knieholten
elleboogsplooien
Op latere leeftijd worden ook andere delen van de huid aangedaan:
romp
nek
handruggen

Welke factoren kunnen atopisch eczeem verergeren?
Constitutioneel eczeem is een aandoening waar een aangeboren aanleg voor bestaat. Toch zijn er bepaalde factoren die het eczeem kunnen verergeren:

stress
door geestelijke en lichamelijke stress kan eczeem in korte tijd zeer sterk verergeren. Helaas is het vermijden van stress vaak makkelijker gezegd dan gedaan… In sommige gevallen kan begeleiding door een psycholoog aangewezen zijn
droge huid
een droge huid is een belangrijke uitlokkende factor voor constitutioneel eczeem. Vooral in de winter is de atmosfeer thuis en op het werk erg droog door centrale verwarming. Dit, gecombineerd met guur weer buiten kan een zeer droge huid veroorzaken. Het smeren met vette cremes is daarom erg belangrijk.
allergie
mensen met constitutioneel eczeem hebben een groter risico om een allergie te ontwikkelen dan mensen zonder constitutioneel eczeem. Bij deze mensen kan een huidreactie door een contactallergie een uitbraak van een nieuwe eczeem-aanval uitlokken.
Hoe wordt het behandeld?
Mild en matig ernstig eczeem

vette zalven
door de huid in een goede conditie te houden krijgt eczeem minder kans. De huid consequent goed vet houden (waardoor het vochtgehalte in de huid op peil gehouden wordt) is dus erg belangrijk.
corticosteroiden
corticosteroidzalf ('hormoonzalf') heeft twee goede effecten op het eczeem. In de eerste plaats wordt de ontsteking in de huid onderdrukt, zodat de roodheid afneemt en in de tweede plaats werkt het ook jeukstillend. Hormoonzalven zijn erg effectief tegen eczeem, maar kunnen niet onbeperkt worden gesmeerd omdat het bij langdurig, onafgebroken gebruik de huid dun kan maken. Bovendien neemt de effectiviteit van hormooncremes dan af. Als u de zalf echter volgens de voorschriften van de arts toepast is de kans op het ontstaan van bijwerkingen zeer klein. Vooral wanneer een afwisselend schema wordt gebruikt (enkele dagen per week achtereen smeren en dan weer enkele dagen niet) zijn de risico's op problemen klein. (meer over hormoonzalf...)
immuunsysteemmodulerende zalf en crème
sinds kort zijn er nieuwe zalven in Nederland geïntroduceerd die de ontstekingsreactie van eczeem remmen en die geen corticosteroïd bevatten. Dit zijn tacrolimus zalf en pimecrolimus crème:
tacrolimuszalf
tacrolimus is een stof die het immuunsysteem beïnvloedt. In zalf toegepast remt het de ontstekingsreactie die gepaard gaat met eczeem. Een van de voordelen is het feit dat de huid niet dunner wordt bij gebruik van het product, dit in tegenstelling tot hormoonzalf waarbij het wel kan gebeuren. Een nadeel is de kans op irritatie na het aanbrengen van de zalf. De zalf mag worden toegepast bij eczeempatienten van 2 jaar en ouder. Tacrolimuszalf (merknaam: Protopic &reg is vanaf december 2002 op recept verkrijgbaar. Het geneesmiddel wordt voor patienten van 16 jaar en ouder vanaf 1 juli 2003 vergoed door de ziektenkostenverzekeraars. (meer over tacrolimuszalf...)
pimecrolimuscrème
pimecrolimus heeft een werking en toepassing die in grote lijnen vergelijkbaar is met tacrolimus zalf. Pimecrolimus crème (merknaam: Elidel &reg is sinds 2003 in Nederland op recept verkrijgbaar en wordt vooralsnog niet vergoed door de ziektekostenverzekeraars.
teerzalven
teerzalf (liquor carbonis detergens) heeft een ontstekingsdempend effect op de huid. Bij mild eczeem kan teerzalf de hormoonzalven deels vervangen.
antibiotica
huid die door eczeem is aangedaan heeft een grote kans om met bacterieen geinfecteerd te raken. Een licht geinfecteerde huid kan worden behandeld door het tijdelijk met ontsmettende crème of antibiotica zalf in te smeren. Als de infectie uitgebreid is en nattende plekken en puistjes ontstaan kan een kuur met antibiotica nodig zijn.
natte verbanden
natte verbanden zorgen voor afxxxxxng van de warme ontstoken huid en werken erg goed tegen de jeuk. Er zijn speciale ‘buisverbanden’ en pyama's (Tubifast &reg ontwikkeld die ‘snachts kunnen worden toegepast. Het grote voordeel van deze therapie is dat het eczeem met weinig corticosteroidzalf en vaak zelfs helemaal zonder corticosteroidzalf tot rust kan worden gebracht.
anti-jeuk middelen
wanneer de jeuk ondanks de genoemde maatregelen blijft kan de arts ook speciale jeuk-stillende medicijnen voorschrijven. Deze middelen worden antihistaminica genoemd.

Ernstig eczeem
Bij constitutioneel eczeem dat niet kan worden onderdrukt met de bovengenoemde middelen moeten andere maatregelen genomen worden. Bij een plotselinge sterke verergering van het eczeem zal de dermatoloog wellicht opname in het ziekenhuis voorstellen.
Mogelijke middelen die (tijdelijk) kunnen worden toegepast bij ernstig eczeem:

prednison
meestal toegediend als ‘stootkuur’, dat wil zeggen dat enkele dagen een rlatief hoge dosis wordt gegeven, waarna het middel weer wordt gestopt. Wel moet dan een passend vervolgbeleid worden afgesproken.
ciclosporine
ciclosporine (Neoral &reg onderdrukt de immuunreactie die bij eczeem een belangrijke rol speelt. Het middel is vaak bijzonder effectief, maar kan slechts gedurende een beperkte tijd (meestal enkele maanden) worden toegepast. er zijn vele mogelijke bijwerkingen beschreven, waaronder bloeddrukstijging en nierproblematiek. Regelmatige controles van bloed en bloeddruk zijn noodzakelijk. Na stoppen kan het eczeem weer sterk terugkomen.
UV-therapie
Eczeem reageert vaak goed op zonlicht. Veel mensen met eczeem hebben daarom in de zomer minder klachten van hun huidaandoening dan in de winter. Bij deze mensen kan ultravioletlicht therapie (PUVA of UVB) bij verergering van het eczeem soms uitkomst bieden.
Wat kunt u zelf doen?
Bestrijdt droge huid
Belangrijk is te voorkomen dat de huid niet te veel uitdroogt omdat een droge huid gevoeliger is voor eczeem en bovendien jeukt. Gebruik bij het wassen niet te veel zeep en was niet met te warm water (zie ook zeep&huid, droge huid). Na het wassen is het verstandig de huid in te vetten met de ‘droge-huidzalf’. Deze werkwijze is altijd van belang, ook in perioden dat u geen eczeem heeft.
''Zonnen''
Zonlicht heeft vaak een positieve invloed op eczeemklachten. Pas echter op dat u niet té veel aan het zonlicht wordt blootgesteld en zeker niet verbrandt. Teveel zonneschade aan de huid kan uiteindelijk leiden tot de ontwikkeling van huidkanker

[DaNGeRouZLy]

Likdoorn --------------------------------------------------------------------------------

Synoniemen: clavus, eksteroog.

Wat is het?
Een likdoorn is een (meestal pijnlijke) eeltverdikking aan de voet. Likdoorns komen enorm veel voor en vormen voor veel mensen een dagelijkse kwelling. De pijnklachten kunnen soms zo ernstig zijn dat het lopen wordt bemoeilijkt. Een likdoorn is dus zeker geen triviaal probleem!
Hoe ontstaat het?
De likdoorn is een sterk verhoornd deel van de huid aan de voet, meestal ringvormig met een klein, diep centrum. Dit centrum wordt geleidelijk gevormd door druk op dat betreffende huiddeel. De druk wordt veroorzaakt door schoeisel, overgewicht of afwijkingen aan de stand van botten in de voeten. Meestal is er een combinatie van tenminste twee van deze factoren aanwezig.
De likdoorns kunnen zowel aan de voetzool (hak, voorvoet, teengewrichten) als op de strekzijde van de voet gelokaliseerd zijn (teengewrichten). Ook kunnen likdoorns aan de zijkanten van de tenen worden gevonden wanneer twee tenen door standafwijkingen of knellend schoeisel tegen elkaar aangedrukt worden.

Hoe wordt het behandeld?
De likdoorns kan worden verwijderd door het hoornmateriaal waaruit de likdoorn is opgebouwd op te weken met een salicylzuur-houdende zalf of pleister. Deze pleisters zijn bij de drogist en apotheek verkrijgbaar. Vervolgens kan de likdoorn worden afgeschaafd met een mesje of met een speciaal scherp lepeltje worden uitgelepeld.
Bij pijnlijke likdoorn kan de dermatoloog onder plaatselijke verdoving de centrale hoornpunt verwijderen door middel van een rond mesje.



Foto: de hoornpunt van een likdoorn kan 5 mm (of zelfs langer) zijn.

Wat zijn de vooruitzichten?
Wanneer de druk op de huid blijft bestaan zal de likdoorn weer snel op dezelfde plaats terugkomen. De oorzaak van de druk moet dus worden opgeheven. Soms is een eenvoudige aanpassing van het schoeisel (bijvoorbeeld met een steunzooltje) voldoende. In zeer hardnekkige gevallen is een behandeling door de orthopedisch chirurg aangewezen.

[DaNGeRouZLy]

Wratten

--------------------------------------------------------------------------------



Wat zijn wratten?
Gewone wratten zijn harde, eeltige plekken en tumortjes veroorzaakt door een virus uit de familie van de humane papilloma virussen (HPV’s).
Ze komen zeer algemeen voor en zijn volledig goedaardig.


Wie krijgt wratten?
Vrijwel iedereen maakt in de kindertijd wel een periode door met wratten aan handen of voeten. Het virus verspreidt zich door huid-huid contact, vooral wanneer een wrat opengekrabt is: het virus kan dan makkelijker naar buiten. Op deze manier worden anderen met het virus besmet, of worden bij de ‘patient’ zelf andere huiddelen geinfecteerd.
Volwassenen die als kind wratten hebben gehad zullen bij nieuwe infectie met het virus geen wratten meer ontwikkelen omdat ze immuniteit tegen het virus hebben opgebouwd. Mensen die langdurig medicijnen krijgen die de weerstand verlagen (bv. patienten die een orgaantransplantatie hebben ondergaan) kunnen wel opnieuw wratten ontwikkelen.


Hoe lang blijven wratten bestaan?
Bij 80% van de mensen zijn de wratten binnen 1 jaar geheel verdwenen. Bij 20% van de mensen duurt het echter langer, soms vele jaren, voordat alle wratten verdwenen zijn.


Behandeling van wratten

geen behandeling.
Dit is meestal een goede optie. Wratten verdwijnen uiteindelijk allemaal vanzelf en soms is de behandeling pijnlijker en invaliderender dan de wratten zelf.
Indien er echter klachten ontstaan van pijn bij lopen (voetwratten) of zeer veel wratten op de vingers waardoor mensen zich ernstig gaan schamen of die goed werken met de handen belemmeren is behandeling wel aangewezen. Er zijn verschillende opties:
lokaal aanbrengen van druppels of zalf
er zijn vele lokale middelen in gebruik: de meest toegepaste zijn:
salicylzuur in vaseline. Salicylzuur weekt de wrat op (wel de omgevende huid beschermen met vaseline!). Na opweken het zacht geworden eelt wegsnijden met een mesje.
applicatievloeistof met cignoline en salicylzuur

vloeibare stikstof
door de arts kan om de week de wrat bevroren worden met vloeibare stikstof. Bij het ontdooien van de cellen gaan deze dood.

electrocoagulatie
de wratten worden met een soort ‘las-apparaatje’ weggebrand
curreteren
de wrat wordt met een scherpe metalen lepel weggeschraapt. Vaak wordt de bodem nog eens gecoaguleerd of behandeld met vloeibare stikstof

laser
met de CO2 laser en sommige andere 'brandende lasers' kan de wrat worden weggebrand. Experimenteel is het behandelen van wratten met de pulsed dye laser: deze laser brandt de bloedvaatjes dicht die de wrat van voeding en zuurstof voorzien: hierdoor gaat de wrat dood.
bleomycine
dit is een zgn. chemotherapeuticum dat wordt gebruikt in de behandeling van sommige soorten kanker. Bij zeer hardnekkige, therapieresistente wratten bij volwassenen kan het worden toegepast door het in de wratten te spuiten met een heel fijn naaldje. Patienten mogen niet zwanger zijn.
chirurgie
het wegsnijden van wratten is meestal geen goede optie. De operatie is vaak ingrijpend en vindt plaats in een moeilijk gebied (handen, voeten) en heel vaak komen de wratten in het litteken terug.

Opgemerkt moet worden dat ook na behandeling de kans dat wratten terugkomen groot is. Geschat wordt dat na elke in principe goed uitgevoerde behandeling de kans dat de wrat terugkomt ongeveer 50% is

[DaNGeRouZLy]

Littekens


--------------------------------------------------------------------------------


Littekens worden gevormd na diepe beschadiging van de huid. Wanneer alleen de opperhuid wordt beschadigd, bijvoorbeeld bij oppervlakkige schaafwonden, zullen geen littekens optreden. Wanneer ook de lederhuid bij het letsel betrokken is zal de huid zich herstellen met achterlating van een litteken. Het littekenweefsel bestaat uit collageen (bindweefsel).
Het type litteken dat na een verwonding van de huid is afhankelijk van

het type verwonding of huidaandoening
wanneer een huidafwijking chirurgisch wordt verwijderd en vervolgens wordt gehecht, zal een heel ander type wond ontstaan dan wanneer er niet wordt gehecht en de wond vanzelf dicht moet groeien. Littekens van chirurgische ingrepen zijn weer heel anders dan die ontstaan na bijvoorbeeld acne.
de plaats op de huid
de huid van de borst is berucht voor het maken van dikke (hypertrofische) littekens en keloid. Littekens na chirurgische ingrepen in het gezicht genezen vaak zeer fraai.
de aanleg voor het maken van bepaalde littekens.
Sommige mensen hebben aanleg voor het maken van hypertrofische littekens. Soms is deze aanleg erfelijk. Littekenvorming is ook rasgebonden: Afrikanen hebben vaak een sterke neiging tot het maken van hypertrofische littekens.

Er bestaan verschillende soorten littekens

‘gewone’ littekens
bij de meeste mensen geneest een wondje zonder veel problemen. Wat overblijft is een pigmentloos strengetje of vlekje (afhankelijk van de aard van de beschadiging).
Atrofische littekens
Bij deze littekens is er sprake van een zeer dun laagje littekenweefsel. De littekens kunnen verzonken zijn in de huid of een ‘sigattenpapier’-aspect hebben. Dit soort littekens worden wel gezien als restanten van huidbeschadigingen na infecties (virus, schimmel), chronische discoide lupus erythematosus, en na Rontgenbestralingstherapie.
Littekens na acne
zijn vaak diep in de huid gelokaliseerd (‘putjes&rsquo maar zijn niet altijd echt atrofisch.
Hypertrofische littekens
Deze onstaan bij overproductie van fibrineweefsel door bindweefselcellen in de huid, waardoor sterk verdikte littekens ontstaan. Het zijn dikke, roze strengen en plaques op de huid die circa 3 weken na de verwonding onstaan en in een periode van maanden tot een jaar voortdurend dikker worden. Vooral de huid boven het borstbeen, de schouders, de nek en de oren is geneigd tot de vorming van deze hypertrofische littekens. Een aanleg tot het vormen van deze littekens is vaak familiair- of rasgebonden.
Keloid
Keloid-littekens zijn eigenlijk een bijzonder soort hypertrofische littekens. Terwijl gewone hypertrofische littekens beperkt blijven tot de plaats van de verwonding, groeien keloiden over de grenzen van de verwonding heen, en kunnen zo betrekkelijk grote huidgebieden bedekken.

Behandeling van littekens

Gewone littekens:
geen.
Atrofische littekens:
Kleine, diepe atrofische littekens kunnen eventueel chirurgisch worden verwijderd. Het doel van deze behandeling is het vervangen van het atrofische litteken door een gewoon litteken.
Hypertrofische littekens en keloïden:
Lokale injectie van corticosteroiden:
Door het inspuiten van triamcinolon eventueel aangelengd met lidocaine is een beproefde, doch niet altijd succesvolle therapie. Eventueel kan het litteken vlak voor de injectie worden aangestipt met vloeibare stikstof.
Druk:
Bij grote hypertrofische littekens kan druk op de littekens worden uitgeoefend m.b.v. een speciaal drukpak. De behandeling is vooral geschikt voor littekens op de borst of rug.
Siliconenpleister:
Het aanbrengen van siliconenpleister kan het volume van een hypertrofisch litteken aanzienlijk reduceren. Het precieze werkingsmechanisme is niet bekend. De pleister kan de gehele dag door gedragen worden en blijft enkele weken tot maanden bruikbaar.
Siliconen-gel:
Siliconen kunnen ook in een vloeibare vorm aangebracht worden. Hierdoor sluiten de siliconen goed aan op de vorm en de oneffenheid van het litteken. Een goed voorbeeld hiervan is de zelfdrogende siliconen-gel Dermatix. Deze gel wordt tweemaal daags in een zeer dunne laag aangebracht. Na 5 minuten is de gel gedroogd en kan er make-up of kleding over worden aangebracht.

Voorkómen van littekens
Bij elke verwonding van de huid die tot in de lederhuid doordringt (of deze nu bij een ongeluk of ten gevolge van een chirurgische ingreep ontstaat) zal een litteken ontstaan. Het ontstaan van littekens is vooralsnog niet te voorkomen.
Bij mensen van wie het bekend is dat zij een verhoogd risico hebben op het vormen van hypertrofische littekens dient er in de genoemde risicogebieden (borst, schouders, nek, oren) met extra zorg geopereerd te worden. Ten eerste dienen niet medisch-noodzakelijke ingrepen achterwege gelaten te worden. Indien chirurgie toch nodig is, is het van belang dat de chirurg de wond sluit met zo min mogelijk spanning op de wondranden, aangezien dit littekenhypertrofie in de hand werkt. Ook wondinfectie kan hypertrofie in de hand werken dus dient ook met zorg te worden vermeden.

[DaNGeRouZLy]

Overbeharing (hirsutisme en hypertrichose) --------------------------------------------------------------------------------


Wat is het?

De termen hirsutisme en hypertrichose (vertaling: overmatige haargroei) verwijzen beide naar een toestand die gepaard gaat met overbeharing. Deze termen worden daarom vaak willekeurig door elkaar gebruikt. Dat is echter niet terecht.
Hypertrichose is een haargroei die sterker is dan men zou kunnen verwachten bij vrouwen van gelijke leeftijd en hetzelfde ras. Het betreft per definitie toegenomen haargroei op plekken waar dit in feite normaal is, zoals op de benen en armen.

Bij hirsutisme is ook sprake van toename van haargroei bij vrouwen op plaatsen waar vooral mannen duidelijk zichtbare haargroei hebben, zoals groei van snor- en baardharen, borsthaar en haargroei laag op de buik. De haargroei op armen en benen is ook bij hirsutisme meer uitgesproken dan ‘normaal’.

Zowel hypertrichose als hirsutisme kunnen zonder onderliggend ziektebeeld bestaan: de beharing betreft een variatie van de normale haargroei.

Wat is 'normaal'?
Wat is de definitie van ‘normale haargroei’? Normale (ook wel genoemd: fysiologische-) haargroei is sterk rasgebonden. Noord-Europese vrouwen met een licht huidtype hebben meestal een weinig opvallende lichaamsbeharing. Wanneer de beharing toch opvalt wordt dit al snel als abnormaal ervaren. Bij vrouwen afkomstig uit het Middelandse Zee-gebied wordt een zekere mate van donkere lichaams- en gezichtsbeharing als normaal gezien (maar ook daar wordt het meestal niet op prijs gesteld&hellip.

Overbeharing en hirsutisme komen bijzonder veel voor en zijn meestal erfelijk bepaald. Soms kunnen hele families relatieve overbeharing vertonen. Meestal komt deze sterke beharing zowel bij de mannen en de vrouwen in zo’n familie voor. Hirsutisme en overbeharing beginnen meestal op het eind van de puberteit.

De rol van hormonen in hirsutisme
De haargroei wordt voor een deel gestuurd door hormonen. Testosteron en andere mannelijke hormonen zijn hierbij belangrijk. Bij een kleine minderheid van de vrouwen met hirsutisme is er sprake van een verhoogd testosterongehalte in het bloed. Bij verreweg de meeste vrouwen zijn deze testosteron hoeveelheden echter normaal.
Wel kan de gevoeligheid van de haren voor testosteron bij vrouwen met aanleg voor hirsutisme verhoogd zijn. Zo kan een normale testosteronspiegel in het bloed bij deze vrouwen toch aanleiding geven tot versterkte haargroei. Bovendien zijn deze haren vaak dikker en grover van structuur.

Ziekte als oorzaak van overbeharing
Bij sommige vrouwen wordt hirsutisme gezien in het kader van het polycysteus ovarium syndroom. Dit syndroom gaat meestal gepaard met onregelmatige menstruaties. Wanneer overbeharing bestaat bij een onregelmatige menstruatie zal de behandelend arts gewoonlijk uitgebreid hormoononderzoek en soms een echo van de eierstokken laten maken. In zeldzame gevallen is het hirsutisme te wijten aan een probleem met de bijnieren.

Behandeling van hirsutisme
Medicinale behandeling van hirsutisme is slechts bij een beperkte groep vrouwen aangewezen.
In deze geselecteerde groep kan een behandeling met anti-mannelijke hormonen zinvol zijn. Deze zogenaamde ‘antiandrogenen’ kunnen na 6-12 maanden een vermindering van de haargroei bewerkstelligen, alsmede een dunner worden van de haarstructuur. Bij een goed effect kan deze therapie, onder begeleiding van een medisch specialist, jaren worden voortgezet.

Diane-35 ®

Diane-35 is een anticonceptiepil die is samengesteld uit oestrogeen en het antiandrogeen cyproteronacetaat. Voor de indicatie van hirsutisme is, wanneer een anticonceptivum wordt voorgeschreven, dit het meest geschikt. Begeleiding van de behandeling dient bij voorkeur plaats te vinden door een medisch specialist.

Cyproteron (Androcur &reg

Aan de therapie met Diane-35, die al cyproteron bevat, kan cyproteron worden toegevoegd. Afhankelijk van de dosis dient de cyproteron de eerste 10 of 14 dagen van de cyclus samen met de Diane-35 te worden ingenomen. Ook deze combinatietherapie dient door een medisch specialist te worden begeleid.
Verwijdering van overtollig haar
Zowel bij fysiologische hypertrichose als bij hirsutisme wordt de overbeharing vaak als cosmetisch storend ervaren. Er zijn verschillende manieren om de (over)beharing te bestrijden.
Tijdelijk ontharen

scheren
waxen
ontharingscremes

Permanente haarverwijdering

laser
sinds enkele jaren is het mogelijk om met laser (donkere) haren te verwijderen. Het principe van deze behandeling is dat zeer zuiver licht met grote energie op de huid gericht wordt. Het licht wordt alleen opgenomen door pigmentcellen en gaat dus vrijwel ongestoord door de niet-gepigmenteerde huidcellen heen. Wanneer het licht de gepigmenteerde haarworteltjes bereikt wordt het licht omgezet in warmte.
De cellen van de haarwortel worden eigenlijk kort ‘gekookt’. Dit koken gaat zo snel dat de huidstructuren om de haarwortel heen niet beschadigd raken.
De haarwortel raakt zo beschadigd dat de haar niet meer kan groeien. Als de haarwortel niet geheel verwijderd is kan er nog wel een zeer dun, niet gepigmenteerd haartje, ontstaan. Dit is cosmetisch meestal niet storend.
Omdat haren in een cyclus groeien is slechts een deel van de haren in de groeifase. Alleen in de groeifase is de haarwortel gevoelig voor de laser. Daarom zal altijd een minimum van 3 behandelingen nodig zijn voor een optimaal resultaat. Meestal is ook een jaarlijkse ‘touch-up’ behandeling nodig.
Vooral de moderne Lightsheer ® laser (golflengte 800 nm) is bijzonder effectief.
Laserbehandelingen worden uitgevoerd in priveklinieken. Belangrijk is dat u zich goed laat informeren over wie de behandeling uitvoert en of dermatologen bij de kliniek betrokken zijn.

[DaNGeRouZLy]

Zweten

--------------------------------------------------------------------------------

Synoniem: transpireren

Wat is het?
Zweten is het uitscheiden van vocht dat wordt geproduceerd in speciale orgaantjes in de huid: de zweetklieren.

Hoe werkt het?
Zweten doen wij de hele dag, want het produceren van zweet is belangrijk bij het op peil houden van onze lichaamstemperatuur. Zweetklieren komen over de gehele huid voor. Er zijn twee soorten zweetklieren:


Eccriene zweetklieren
De eccriene zweetklieren komen over het gehele lichaam voor en spelen een belangrijke rol in de regulatie van de lichaamstemperatuur. Wanneer het lichaam oververhit dreigt te raken door bijvoorbeeld koorts of inspanning kan door het produceren van zweet de oppervlakte van de huid nat worden gemaakt waardoor het lichaam makkelijker afkoelt.
De tweede belangrijke, maar minder bekende, functie van de eccriene zweetklieren is het (iets) vochtig maken van de handpalmen. Hierdoor heb je bij activiteiten waarbij de handen een rol spelen een beter houvast bij het hanteren van bijvoorbeeld gereedschap. Bij te overvloedige zweetproductie van de handen gaat het positieve effect van een verbeterde ‘grip’ echter weer verloren…
Bij nervositeit kunnen de eccriene klieren ook aangezet worden tot zweetproductie. Vooral de kliertjes in het gezicht en in de handpalmen worden dan actief.
Apocriene zweetklieren
De apocriene klieren zijn de klieren die de bekende zweetlucht verspreiden. Zij bevinden zich niet over het gehele lichaam, maar in bepaalde regio’s van de huid. Dit zijn de oksels, de huid rond de anus en rond de tepels. Op de kinderleeftijd zijn deze apocriene zweetklieren nog niet ontwikkeld, dat begint pas in de puberteit onder invloed van geslachtshormonen. Tot het moment dat het olie-achtige zweet uit de klieren aan de oppervlakte van de huid komt is het geurloos. Aan het huidoppervlak wordt het zweet echter door bacterieen omgezet in substanties die de karakteristieke zweetgeur hebben. Apocrien zweet wordt de hele dag door in kleine hoeveelheden geproduceerd en wordt nauwelijks beïnvloed door inspanning of emoties. De zweetlucht kan echter wel emoties oproepen. Meestal zijn deze emoties niet erg positief, alhoewel de zweetlucht in bepaalde situaties sexuele gevoelens kan opwekken of versterken.


Teveel zweten...
Overmatig zweten komt vrij veel voor. In sommige gevallen is er een relatie met bepaalde ziekten of is er sprake van aangeboren of op latere leeftijd verkregen afwijkingen van de zenuwen. Bij verreweg de meeste mensen die een grote zweetproductie hebben is er echter geen sprake van een echte afwijking.

[DaNGeRouZLy]

Spataderen
--------------------------------------------------------------------------------

synoniem: varices
Wat zijn het ?
Aderen zijn de bloedvaten die zorgen voor de terugstroom van het bloed naar het hart. De slagaderen vervoeren het bloed van het hart naar de weefsels.
Spataderen zijn verwijdde aderen en komen meestal aan de benen voor. Er wordt van spataderen gesproken wanneer aan de benen duidelijk zichtbare blauwe en verdikte, meestal kronkelig verlopende, aderen aanwezig zijn.


Hoe zien ze eruit ?

Kleine spataderen

De kleine spataderen komen vaak in kluwens voor en worden ook wel ‘takkebosvenen’ genoemd. Verreweg de meeste spataderen zijn van dit type en geven meestal geen klachten. Wel kunnen de spataderen als cosmetisch storend worden ervaren.

Middelgrote spataderen

Deze zijn tot enkele millimeters dik en kunnen vele centimeters lang zijn. Ook deze spataderen geven meestal alleen cosmetische klachten.


foto: middelgrote spataderen in de knieholte

Grote spataderen

Deze spataderen zijn vaak dikke ‘kabels’. De bekendste is die aan de binnenzijde van het been loopt (deze grootste uitwendige ader aan het been heet officieel de Vena Saphena Magna).
Zelfs deze heel dikke spataderen hoeven niet altijd klachten te geven, maar als er klachten zijn kunnen deze bestaan uit:

moe, loom en zwaar gevoel
rusteloze benen ('restless legs')
pijn
bloeden uit de spatader (bijvoorbeeld na stoten)
Wanneer er sprake is van klachten is het van belang om verder onderzoek naar de spataderen te laten doen.

Wie krijgt ze ?
Een aantal factoren is van belang bij het ontstaan van spataderen:

Erfelijke aanleg

Spataderen zijn vaak erfelijk. Door aangeboren zwakte van de vaatwanden van de aderen kunnen spataderen ontstaan. Doordat de mens rechtop staat komt onder invloed van de zwaartekracht vooral veel druk te staan op de wanden van de aderen in de (onder)benen. Normaal gesproken wordt de druk van de ‘kolom’ bloed op de vaatwanden opgevangen door de klepjes in de aderen. Wanneer de vaatwanden niet stevig genoeg zijn kunnen de klepjes in de aders niet goed functioneren en vermindert of verdwijnt de functie ervan.

Staan

Mensen die (beroepshalve) veel moeten staan hebben een verhoogde kans op het ontwikkelen van spataderen.

Geslacht

Vrouwen ontwikkelen vaker spataderen dan mannen.

Zwangerschap

Tijdens de zwangerschap kunnen om verschillende redenen spataderen ontstaan:
De veranderde hormoonspiegels kunnen tijdens de zwangerschap de vaatwanden slapper maken
Door de groeiende baarmoeder kan de terugstroom van bloed uit de benen naar het hart minder goed plaatsvinden: er is in feite sprake van een soort stuwing in de benen.
Tijdens de zwangerschap is de hoeveelheid circulerend bloed bij de moeder groter.
De kans op het ontwikkelen van thrombose is tijdens de zwangerschap groter.

Thrombose

Bij thrombose ontstaat een bloedstolsel in de aders (meestal in de diepe aders). Dit kan vele oorzaken hebben.
Wanneer het stolsel is verdwenen zijn meestal ook de klepjes verdwenen op de plek waar de thrombose zat. Omdat de klepjes nu ontbreken ontstaat een hoge druk op de klepjes in de ader onder dit punt. Deze klepjes kunnen hierdoor ook weer stuk gaan. Langerzamerhand ontstaat een lang stuk ader dat geen functionerende klepjes meer heeft. Doordat de druk kan worden doorgegeven naar de oppervlakkig gelegen aders kunnen deze ook gaan verwijden: er zijn spataders ontstaan. Deze spataderen gaan meestal gepaard met andere afwijkingen aan de huid de het gevolg zijn van een gestoorde bloedafvoer, zoals donkere vlekken, eczeem en oedeem bij de enkels. Dit kan het voorstadium zijn van een open been.

Is er verder onderzoek nodig?

Voordat de behandeling plaatsvindt is het belangrijk dat eerst wordt vastgesteld om welke vorm van spataderen het gaat. Vaak kan de dermatoloog of chirurg al met het blote oog zien of verder onderzoek nodig is. In veel gevallen is dit aanvullend onderzoek zinvol.
De belangrijkste aanvullende onderzoeken zijn:


Doppler onderzoek
Bij doppler wordt gebruik gemaakt van ultrageluidgolven waarmee de stroming van het bloed in de aderen hoorbaar kan worden gemaakt. Het is een snel en eenvoudig onderzoek en kan al tijdens het eerste bezoek aan de polikliniek worden uitgevoerd.
Duplex onderzoek
Wanneer de arts met de Doppler-techniek onvoldoende informatie over de toestand van de aders kan verzamelen kan een Duplex onderzoek worden verricht. Duplex lijkt sterk op Doppler onderzoek. Het verschil is dat de bloedstroom in plaats van hoorbaar, zichtbaar kan worden gemaakt. Het voordeel is dat eventuele lekke kleppen in de aders beter kunnen worden opgespoord.
Hoe worden ze behandeld?
Sclerocompressie (‘dichtspuiten&rsquo
Door een soort ‘lijm’ in de spatader te spuiten en de ader dan dicht te drukken, wordt de spatader afgesloten en uiteindelijk door het lichaam zelf opgeruimd. In de praktijk komen vooral de kleine en middel-grote spataderen hiervoor in aanmerking. Na het inspuiten moet gedurende een bepaalde periode (meestal 1-2 weken) een drukverband om het been worden gedragen, eventueel gecombineerd met een elastische kous.
Sclerocompressietherapie wordt uitgevoerd door dermatologen en chirurgen.
Operatie (‘strippen&rsquo
De grote spataderen kunnen door de chirurg operatief verwijderd worden. Meestal gebeurt dit door op twee of meer punten in het verloop van de spatader het bloedvat bloot te leggen, er een draad door te voeren, en de spatader binnenstebuiten uit het been te trekken. De behandeling worden uitgevoerd onder algehele anaesthesie of onder verdoving d.m.v. een ‘ruggeprik’.
Door deze behandeling verdwijnen soms ook kleinere spataderen die uitmondden in de grote spatader. Wanneer dit niet gebeurt kan eventueel alsnog sclerocompressietherapie worden uitgevoerd.
Na de behandeling is het noodzakelijk gedurende enkele weken een aangemeten elastische kous te dragen.
Ambulante flebectomie van Müller
In feite is dit dezelfde techniek die wordt gebruikt bij het ‘strippen’, alleen wordt dit toegepast bij kleinere spataderen die noch voor de sclerocompessietherapie als voor het klassieke strippen in aanmerking komen.
Ambulante flebectomie is vooral geschikt voor middelgrote spataderen bij de knie en op de voetrug. Een belangrijk voordeel is dat de therapie onder lokale verdoving kan worden uitgevoerd.
De therapie wordt vooral uitgevoerd door dermatologen en wordt de laatste jaren in Nederland in toenemende mate toegepast.

Hoe voorkóm ik spataderen?

Lang staan werkt het onstaan van spataderen in de hand. Het is belangrijk om veel te bewegen. Vooral die oefeningen waarbij de kuitspier regelmatig wordt aangespannen zijn bevordelijk voor een goede bloeddoorstroming en drukvermindering in het adersysteem. Lopen en fietsen zijn daarom goede vormen van beweging.
Mensen die aanleg hebben tot het krijgen van spataderen kunnen uit voorzorg elastische compressie kousen (steunkousen) dragen op momenten dat zij veel moeten staan of zitten.
Het gebruik van rutosiden (natuurlijke, uit planten gewonnen producten) kan de huiddoorbloeding bevorderen en vochtophoping in de huid verminderen. Dit kan de klachten van veneuze insufficientie, zoals vermoeidheid in de benen, verminderen. Deze producten (zoals Antistax) zijn zonder recept verkrijgbaar.