Uitgehuwelijkt aan de vriend van mijn beste vriendin. xWGx[/SIZE]
[FONT="Garamond"][SIZE="3"]Salam, ik begin een nieuw verhaal, maar gebaseerd op waargebeurde feiten.
Het verhaal gaat over twee vriendinnen van mij en daarom ken ik het hele verhaal ook.
Ik vond het zelf wel zielig, maar zo zie je hoe liefde vriendschap kan breken[/SIZE][/FONT] [/FONT]
[FONT="Book Antiqua"][SIZE="3"]P[/SIZE]roloog
[SIZE="3"]De koude wind blies mijn haren naar achter. Mijn ogen waren rood van de tranen. Waarom ik ? Waarom ? Ik keek naar de woeste golven die te keer gingen.
Soms zou ik willen dat ik weg was, gewoon weg van de wereld. Weg van iedereen om me heen. Ik voelde me alleen, helemaal alleen en achtergelaten. De tranen vloeide langzaam op mijn wangen en vielen in het zand en verdwenen daarna.
Waarom verdwenen me problemen niet zo ? Waarom kwamen ze, maar gingen nooit weg ?
Langzaam liet ik mijn hoofd op mijn handen rusten. Ik wist niet meer wat ik moest doen, moest ik weglopen. Nee dat kon ik mijn ouders niet aandoen, maar waarom doen zij mij dit wel aan ?
Ik voelde een steek in mijn hart, het leek alsof ik niet bestond, alsof niemand om mij gaf.
Ik keek naar de hemel, wel gek eigenlijk. In Marokko zie je overal sterren terwijl je in Nederland geen één ster ziet. Ik probeerde een glimlach op mijn gezicht te toveren, maar mijn hart hield me tegen. Ik kon niet nep lachen, ik kon niks. Ik was niks.
‘’Ik wens.’’ Ik was even stil en keek naar de sterren.
‘’ Ik wens mijn leven terug !’’