M_ROCPOWER
29-11-2002, 18:20
Verhaal
Er was eens een Marokkaans meisje dat nooit gelukkig was. Ze sliep,at, dronk en had al het nodige om gelukkig te zijn. Ze genoot een goede opleiding, had hele goede vrienden en nog was het niet genoeg om haar gelukkig te maken. Ze dacht vaak:'ik heb alles wat een mens nodig heeft en nog voel ik me niet gelukkig, wat is dat toch met mij?'. Ze ging vaak met haar vriendinnen de stad in. Zoals gewoonlijk kleedde en verzorgde ze zich op haar best en zag er heel mooi uit. In de stad kreeg ze zoals gewoonlijk een bende rokkenjagers achter zich aan. Veel jongens had ze op deze manier leren kennen. Slechts de 'mooie jongens' gaf ze aandacht, voor de rest had ze geen goed woord over en liet ze links liggen. Vele relaties had ze op deze manier opgebouwd en haar telefoon stond vol met jongensnamen, trots als ze was wat ze bereikt had.
Op een dag waren de dames weer in de stad. Een groep jongens liep de dames achterna en het meisje deed alsof ze niets in de gaten had en was al voorbereid om de jongens te woord te staan, want ze zagen er goed uit in haar ogen. Tot haar grote verbazing gaven de jongens haar geen enkele aandacht, ze keken haar niets eens aan. Haar vriendin kreeg alle aandacht, maar ze hield daar niet van en zweeg gewoon. Het meisje keek haar vriendin met koeienogen vol nijd aan.'Hoe kan dat nou, ik ben veel knapper dan zij' dacht ze. Ze was zo jaloers maar liet niets blijken. Vanaf dat moment begon ze aan zichzelf te twijfelen. Elk Marokkaans meisje dat voorbij liep, keek ze met koeienogen aan. Het was haar doel geworden om zichzelf met anderen te vergelijken. Aan de gedachte 'ik ben de knapste' hield ze zich. Ze kocht nog duurdere kleding, parfum en alle andere dingen om zichzelf 'knapper' te maken om zo weer alle aandacht op zich te vestigen. En zo was ze voortdurend in gevecht met zichzelf om haar evenwicht te herstellen.
Op een zekere schooldag ging ze wat te eten halen in de kantine. Onderweg naar de kassa zat ze zoals zovaak te bladeren in de adressenlijst van haar telefoon. Met haar ogen op de telefoon gericht, stootte ze tegen een jongen, waar hij niets aan kon doen. In haar ogen was hij niet knap en ze schreeuwde:'expres tegen me aanstoten klootzak, ga bij iemand anders aandacht zoeken'. De jongen keek haar met zijn dodelijke ogen scherp aan en liep vervolgens door zonder ook maar een woord te zeggen. Het verbaasde het meisje dat de jongen gewoon doorliep en zijn ogen bleven in haar hoofd rondspoken, ze kon niet stoppen om aan die ogen te denken.'Waarom blijven zijn ogen nou in mijn hoofd rondspoken?' dacht ze. De volgende dag zag ze de jongen weer in de kantine. I.p.v. om geen enkele jongen een blik te gunnen, maakte ze voor hem een uitzondering terwijl ze de grootste moeite deed om niet naar hem te kijken.'Wat gebeurt er met me, waarom kijk ik die jongen eigenlijk aan' en zo bleef de jongen in haar hoofd hangen. Dit gevoel had ze nooit gekend. Ze voelde innerlijke blijdschap en het voelde alsof ze op de wolken liep. Het maakte haar gek, ze wilde in de buurt van de jongen zijn, ze hield het haast niet.
Twee weken later besloot ze in contact te komen met de jongen. Bij de trap begon ze een praatje te houden met hem. aan het einde van dat gesprek vroeg ze zijn telefoonnummer wat hij ook na enige aarzeling gaf. ze ging bezuinigen op het kopen van kleding en gebruikte dit geld om steeds maar beltegoed te kopen om zo weer die mooie stem te horen. dagelijks belde ze hem en steeds meer voelde ze zich tot hem aangetrokken. De jongen praatte nuchter zonder enige interesse, het maakte het meisje heel onzeker, ze werd er gewoon gek van dat hij geen enkele interesse wekte.' Hoe kan het toch dat hij geen interesse heeft in zo'n mooie meid als ik', ze begreep er niets van en werd er steeds gekker van totdat ze op een dag besloot om zichzelf bloot te geven en haar gevoelens voor hem kenbaar te maken. Ze zaten oog in oog aan een tafel in de kantine, waar het bijzonder rustig was. ze begon te vertellen wat ze voelde en hij luisterde aandachig. Er onstond een stilte en het meisje vroeg opeens:'wat vind je van mij?' De jongen zag het meisje als elk ander persoon en vertelde haar dat hij een vriendin heeft. ze wist niet wat ze hoorde en werd er jaloers van. 'Vind je me niet knapper dan je vriendin?' vroeg ze. 'Dat weet ik niet, alleen een ding weet ik zeker en dat is dat ik van haar hou'. Het meisje dat dacht iedereen te kunnen krijgen, werd opeens met iets geconfronteerd waar ze nooit rekening mee had gehouden,'wie wijst er nou zo'n meid als ik af' dacht ze. Ze kon het gewoon niet geloven en zei:' ach joh voor jou 10 anderen, ik kan toch iedereen krijgen'. De jongen keek haar met dezelfde blik als de eerste keer scherp aan en begon te vertellen:' Dat is nou jouw probleem, je loopt voortdurend naast je schoenen, je hebt zo'n eigendunk. Het is je doel geworden om zo populair mogelijk te doen om zo alle aandacht te krijgen. Je maakt een wedstrijd van het leven om er beter uit te zien dan de rest en voor wat: aandacht? Zie je andere meiden als je concurrenten?' Het meisje zweeg en de jongen ging na een korte stilte weer verder.'Meid je krijgt zoveel aandacht en nog is het niet genoeg. Je voelt je onzeker en zoekt in het leven steeds naar erkennig om aan al die onzekerheid een einde te maken. Erkenning die je zoekt in kleding, in je gedrag. Aandacht maakt een einde aan je onzekerheid en je doet jezelf geloven dat je gelukkig bent met jezelf en zo zoek je voortdurend naar innerlijke rust, een vicieuze circel waarin je voortdurend circelt en waar je nooit op deze manier uit zal komen. Weet je eigenlijk wel wat geluk is?' Tranen vloeiden over haar wangen, de woorden raakten haar diep. Haar lippen trilden de emoties werden haar teveel. Hij vervolgde:' Waarom voel je iets voor mij, uitgerekend ik, een doodnormale bescheiden jongen. Was het niet zo dat alleen 'knappe' jongens in je buurt mochten komen? Je begrijpt helemaal niets van het leven. Je kijkt 20 keer per dag in de spiegel om te kijken of er wat mankementen zijn en je streeft voortdurend naar 'perfectie'. Een jongen die in je buurt komt, mag geen mankementen vertonen, net als jij zogenaamd. Hoe kan een persoon die nooit tevreden is met zichzelf gelukkig worden? Je dacht altijd liefde te vinden met een jongen die aan jouw beeld voldeed en kijk nu waar je liefde dacht te vinden, bij mij. Je hebt nooit geweten dat liefde niet te forceren is, maar dat het spontaan onstaat. Je kan zelfs verliefd worden op de personen die 'mankementen' vertonen en die je daarom niet mag. Niemand is volmaakt, wij zijn slechts mensen en daarom beperkt, maar zelfs beperkingen mogen ons er niet toe leiden om onderscheid te maken tussen mensen. Wees tevreden met jezelf, alleen zo kan je ook te tevreden zijn over anderen. Wees blij met wat je geschonken is, accepteer jezelf en je zal zien dat je anderen ook accepteert zoals ze zijn en omgekeerd. Wij mensen beschouwen onze buren niet als broeders maar als concurrenten. Altijd moeten we ervoor zorgen dat we een duurdere auto voor de deur hebben staan. Meid wees jezelf en gedraag je niet naar het beeld van een ander. Deel je hart met je medemens en je zal zien dat dat het pad is naar de bron van het broederschap'.
Steeds meer tranen vloeiden over haar wangen. Ze stond op en viel de jongen vol tranen in de armen. Het was doodstil in de kantine.
Er was eens een Marokkaans meisje dat nooit gelukkig was. Ze sliep,at, dronk en had al het nodige om gelukkig te zijn. Ze genoot een goede opleiding, had hele goede vrienden en nog was het niet genoeg om haar gelukkig te maken. Ze dacht vaak:'ik heb alles wat een mens nodig heeft en nog voel ik me niet gelukkig, wat is dat toch met mij?'. Ze ging vaak met haar vriendinnen de stad in. Zoals gewoonlijk kleedde en verzorgde ze zich op haar best en zag er heel mooi uit. In de stad kreeg ze zoals gewoonlijk een bende rokkenjagers achter zich aan. Veel jongens had ze op deze manier leren kennen. Slechts de 'mooie jongens' gaf ze aandacht, voor de rest had ze geen goed woord over en liet ze links liggen. Vele relaties had ze op deze manier opgebouwd en haar telefoon stond vol met jongensnamen, trots als ze was wat ze bereikt had.
Op een dag waren de dames weer in de stad. Een groep jongens liep de dames achterna en het meisje deed alsof ze niets in de gaten had en was al voorbereid om de jongens te woord te staan, want ze zagen er goed uit in haar ogen. Tot haar grote verbazing gaven de jongens haar geen enkele aandacht, ze keken haar niets eens aan. Haar vriendin kreeg alle aandacht, maar ze hield daar niet van en zweeg gewoon. Het meisje keek haar vriendin met koeienogen vol nijd aan.'Hoe kan dat nou, ik ben veel knapper dan zij' dacht ze. Ze was zo jaloers maar liet niets blijken. Vanaf dat moment begon ze aan zichzelf te twijfelen. Elk Marokkaans meisje dat voorbij liep, keek ze met koeienogen aan. Het was haar doel geworden om zichzelf met anderen te vergelijken. Aan de gedachte 'ik ben de knapste' hield ze zich. Ze kocht nog duurdere kleding, parfum en alle andere dingen om zichzelf 'knapper' te maken om zo weer alle aandacht op zich te vestigen. En zo was ze voortdurend in gevecht met zichzelf om haar evenwicht te herstellen.
Op een zekere schooldag ging ze wat te eten halen in de kantine. Onderweg naar de kassa zat ze zoals zovaak te bladeren in de adressenlijst van haar telefoon. Met haar ogen op de telefoon gericht, stootte ze tegen een jongen, waar hij niets aan kon doen. In haar ogen was hij niet knap en ze schreeuwde:'expres tegen me aanstoten klootzak, ga bij iemand anders aandacht zoeken'. De jongen keek haar met zijn dodelijke ogen scherp aan en liep vervolgens door zonder ook maar een woord te zeggen. Het verbaasde het meisje dat de jongen gewoon doorliep en zijn ogen bleven in haar hoofd rondspoken, ze kon niet stoppen om aan die ogen te denken.'Waarom blijven zijn ogen nou in mijn hoofd rondspoken?' dacht ze. De volgende dag zag ze de jongen weer in de kantine. I.p.v. om geen enkele jongen een blik te gunnen, maakte ze voor hem een uitzondering terwijl ze de grootste moeite deed om niet naar hem te kijken.'Wat gebeurt er met me, waarom kijk ik die jongen eigenlijk aan' en zo bleef de jongen in haar hoofd hangen. Dit gevoel had ze nooit gekend. Ze voelde innerlijke blijdschap en het voelde alsof ze op de wolken liep. Het maakte haar gek, ze wilde in de buurt van de jongen zijn, ze hield het haast niet.
Twee weken later besloot ze in contact te komen met de jongen. Bij de trap begon ze een praatje te houden met hem. aan het einde van dat gesprek vroeg ze zijn telefoonnummer wat hij ook na enige aarzeling gaf. ze ging bezuinigen op het kopen van kleding en gebruikte dit geld om steeds maar beltegoed te kopen om zo weer die mooie stem te horen. dagelijks belde ze hem en steeds meer voelde ze zich tot hem aangetrokken. De jongen praatte nuchter zonder enige interesse, het maakte het meisje heel onzeker, ze werd er gewoon gek van dat hij geen enkele interesse wekte.' Hoe kan het toch dat hij geen interesse heeft in zo'n mooie meid als ik', ze begreep er niets van en werd er steeds gekker van totdat ze op een dag besloot om zichzelf bloot te geven en haar gevoelens voor hem kenbaar te maken. Ze zaten oog in oog aan een tafel in de kantine, waar het bijzonder rustig was. ze begon te vertellen wat ze voelde en hij luisterde aandachig. Er onstond een stilte en het meisje vroeg opeens:'wat vind je van mij?' De jongen zag het meisje als elk ander persoon en vertelde haar dat hij een vriendin heeft. ze wist niet wat ze hoorde en werd er jaloers van. 'Vind je me niet knapper dan je vriendin?' vroeg ze. 'Dat weet ik niet, alleen een ding weet ik zeker en dat is dat ik van haar hou'. Het meisje dat dacht iedereen te kunnen krijgen, werd opeens met iets geconfronteerd waar ze nooit rekening mee had gehouden,'wie wijst er nou zo'n meid als ik af' dacht ze. Ze kon het gewoon niet geloven en zei:' ach joh voor jou 10 anderen, ik kan toch iedereen krijgen'. De jongen keek haar met dezelfde blik als de eerste keer scherp aan en begon te vertellen:' Dat is nou jouw probleem, je loopt voortdurend naast je schoenen, je hebt zo'n eigendunk. Het is je doel geworden om zo populair mogelijk te doen om zo alle aandacht te krijgen. Je maakt een wedstrijd van het leven om er beter uit te zien dan de rest en voor wat: aandacht? Zie je andere meiden als je concurrenten?' Het meisje zweeg en de jongen ging na een korte stilte weer verder.'Meid je krijgt zoveel aandacht en nog is het niet genoeg. Je voelt je onzeker en zoekt in het leven steeds naar erkennig om aan al die onzekerheid een einde te maken. Erkenning die je zoekt in kleding, in je gedrag. Aandacht maakt een einde aan je onzekerheid en je doet jezelf geloven dat je gelukkig bent met jezelf en zo zoek je voortdurend naar innerlijke rust, een vicieuze circel waarin je voortdurend circelt en waar je nooit op deze manier uit zal komen. Weet je eigenlijk wel wat geluk is?' Tranen vloeiden over haar wangen, de woorden raakten haar diep. Haar lippen trilden de emoties werden haar teveel. Hij vervolgde:' Waarom voel je iets voor mij, uitgerekend ik, een doodnormale bescheiden jongen. Was het niet zo dat alleen 'knappe' jongens in je buurt mochten komen? Je begrijpt helemaal niets van het leven. Je kijkt 20 keer per dag in de spiegel om te kijken of er wat mankementen zijn en je streeft voortdurend naar 'perfectie'. Een jongen die in je buurt komt, mag geen mankementen vertonen, net als jij zogenaamd. Hoe kan een persoon die nooit tevreden is met zichzelf gelukkig worden? Je dacht altijd liefde te vinden met een jongen die aan jouw beeld voldeed en kijk nu waar je liefde dacht te vinden, bij mij. Je hebt nooit geweten dat liefde niet te forceren is, maar dat het spontaan onstaat. Je kan zelfs verliefd worden op de personen die 'mankementen' vertonen en die je daarom niet mag. Niemand is volmaakt, wij zijn slechts mensen en daarom beperkt, maar zelfs beperkingen mogen ons er niet toe leiden om onderscheid te maken tussen mensen. Wees tevreden met jezelf, alleen zo kan je ook te tevreden zijn over anderen. Wees blij met wat je geschonken is, accepteer jezelf en je zal zien dat je anderen ook accepteert zoals ze zijn en omgekeerd. Wij mensen beschouwen onze buren niet als broeders maar als concurrenten. Altijd moeten we ervoor zorgen dat we een duurdere auto voor de deur hebben staan. Meid wees jezelf en gedraag je niet naar het beeld van een ander. Deel je hart met je medemens en je zal zien dat dat het pad is naar de bron van het broederschap'.
Steeds meer tranen vloeiden over haar wangen. Ze stond op en viel de jongen vol tranen in de armen. Het was doodstil in de kantine.