Bekijk volle/desktop versie : Het oordeel over degenen die niet regeren met datgene wat Allaah geopenbaard heeft



27-01-2010, 19:32

Het oordeel over degenen die niet regeren met datgene wat Allaah geopenbaard heeft [/SIZE]




[SIZE="3"]

Geschreven door Het Permanente Comité voor Islaamitisch Onderzoek en Fataawa



Wednesday 03 October 2007

[1] : Fatwaa (nr. 5226):

Vraag:


“Wanneer is takfier (het ongelovig verklaren van een Moslim) geoorloofd en wanneer is dit niet geoorloofd? En om welke vorm van takfier gaat het in de volgende uitspraak van Allaah:


“En zij die niet regeren volgens hetgeen Allaah geopenbaard heeft, zij zijn de ongelovigen.” [Soeraah Maa‘idah 5:44]?”







Antwoord:


“Alle lof is enkel en alleen aan Allaah, en moge de gebeden en de vrede rusten op Zijn boodschapper, en zijn familie en zijn metgezellen. En wat volgt...


Wat betreft uw vraag naar 'Wanneer is takfier geoorloofd en wanneer is het niet geoorloofd', zijn we van mening dat u uitleg moet verschaffen over wat u dwars zit, voordat wij de voorwaarden aan u kunnen uitleggen. Wat betreft de vorm van takfier in de uitspraak van Allaah:


“En zij die niet regeren volgens hetgene Allaah heeft geopenbaard, zij zijn de ongelovigen.” [Soeraah Maa‘idah 5:44]




dan is het grote koefr (koefr akhbar). Al-Qoertoebee zegt in zijn tafsier [2], ‘Ibn ’Abbaas en Moejaahid zeiden: “Wie niet oordeelt met datgene Allaah openbaarde ter verwerping van de Qor'aan en de uitspraken van de Boodschapper (salallaahoe ’alayhi wa sallam) ontkent, is een ongelovige.” Maar diegene die regeert met iets anders dan datgene wat Allaah geopenbaard heeft, en hij gelooft dat hij zondigt, maar hij niet regeert met wat Allaah openbaarde, vanwege steekpenningen die hij hiervoor ontvangt, of omwille van iets anders, of (vanwege) angst voor vijandschap van zijn volk of vanwege de nabijheid naar hen, of hun vriendschap met hem, of een gelijkaardige situatie als dit, dan kan dit geen grote koefr zijn. Beter gezegd, het is een zonde, en inderdaad het is ongeloof kleiner dan ongeloof (koefrin doena koefr) en onderdrukking kleiner dan onderdrukking (dhoelmin doena dhoelm) en ongehoorzaamheid kleiner dan ongehoorzaamheid (fisqin doena fisq). En alle succes is met Allaah. En moge de Gebeden en Vrede van Allaah zijn op onze Profeet Mohammed en zijn familie en zijn Metgezellen.”

[SIZE="4"]--------------------------------------------------------------------------------[/SIZE]



[2] : Fatwaa (nr. 5741):



Vraag:


“Wordt diegene die regeert met een andere wet dan datgene Allaah heeft geopenbaard, beschouwd als een moslim, of als een ongelovige die grote koefr begaat? En worden zijn daden aanvaardt?”


Antwoord:


“Alle lof is aan Allaah alleen, en moge de Gebeden en de Vrede rusten om Zijn boodschapper, en zijn familie en zijn metgezellen. En wat volgt...


Allaah - de Meest Verhevene - zegt


“En zij die niet regeren volgens hetgene Allaah heeft geopenbaard, zij zijn de ongelovigen.” [Soeraah Maa‘idah 5:44]



En Allaah - de Meest Verhevene – zegt


“Diegene die niet regeren volgens hetgene Allaah heeft geopenbaard, zij zijn de overtreders.” [Soeraah Maa'idah 5:45]



En Allaah - de Meest Verhevene – zegt


“En zij die niet regeren volgens hetgene Allaah heeft geopenbaard, zij zijn de ongehoorzamen.” [Soeraah Maa'idah 5:47]




Echter, indien hij dit wettelijk toegestaan verklaart en indien hij gelooft dat dit geoorloofd is, dan is zijn ongeloof groot (grote koefr) en zijn dhoelm (onderdrukking) is groot (grote dhoelm) en zijn fisq (ongehoorzaamheid) is groot (grote ongehoorzaamheid), en dit doet hem buiten de Religie treden. Maar indien hij dit doet tengevolge van het ontvangen van steekpenningen of voor een andere reden, maar hij gelooft nog steeds dat het onwettig is, dan hij is een zondaar en wordt hij beschouwd als een ongelovige met kleiner ongeloof en een ongehoorzame met kleinere ongehoorzaamheid. Dit heeft hem niet de religie doen verlaten, overeenstemmend met de verklaring van de Mensen van Kennis in hun uitleg (tafsier) van de boven vermeld ayaat. En het succes is met Allaah en moge de vredesbegroetingen van Allaah zijn op onze Profeet Mohammed, zijn Familie en Zijn Metgezellen.”


[SIZE="4"]--------------------------------------------------------------------------------[/SIZE]


[3] : Fatwaa (nr. 6310):

Vraag:


“Wat is uw uitspraak betreffende diegene die met door mens gemaakte wetten regeert, wetende dat deze wetten fout zijn. Toch bestrijdt hij deze wetten niet, noch zet hij zich in om deze wetgeving te vernietigen.”


Antwoord:


“Het is verplicht om te regeren volgens het Boek van Allaah en de Soennah van Zijn Boodschapper (sallallaahoe ’alayhi wa sallam) regeren wanneer er een geschil is. Allaah - de Verhevene – zegt:


“En als jullie over iets van mening verschillen (of onenigheid hebben over een Islaamitische aangelegenheid) verwijs (refereer, kom terug op) dan naar Allaah (Zijn Woord - de Qor'aan) en de Boodschapper (de authentieke Soennah), indien jullie in Allaah en de Laatste Dag geloven. Dat is de beste manier om tot eensgezindheid te kunnen komen.” [Soerah An-Nisaa‘ 4:59]




En Allaah de Verhevene zegt:


“Neen. Bij jouw Heer, zij geloven niet totdat zij jou laten oordelen over hetgeen dat tussen beiden is gekomen en dan in zichzelf geen twijfel vinden tegen jouw oordeel, en zij het volledig aanvaarden.” [Soerah An-Nisaa‘ 4:65]



Dus het leiderschap moet verwijzen naar Allaah, de Meest verhevene en naar de authentieke Soennah van de Boodschapper (sallallaahoe ’alayhi wa sallam). En als zij niet met beide regeren, en als zij beweren dat het wettig (halaal) is om met seculaire (democratische, of andere systemen) wetten te regeren, tengevolge van hun ziekelijk verlangen naar geld of status. Dan begaat hij een zonde, bijgevolg hij ongehoorzaam is met ongehoorzaamheid kleiner dan ongehoorzaamheid (fisq doena fisq) is, desondanks treedt hij hierdoor niet uit het territorium van Iemaan (geloof).”





Arabische Bron: Genomen uit al-Asaalah (Uitgave 29/ Blz. 77-78)

27-01-2010, 19:54


Ok mooi je bent het dus eens dat de saudi regering kufaar zijn...Alhamdullilah

27-01-2010, 20:35
ANTWOORD OP IBN ABBAS’S WOORD KUFR DUNA KUFR

Dit is niet zomaar een onderzoek naar Haakimiyya,, dit is slecht een aanvulling op ons onderzoek naar Haakimiyya. En als je meer wilt weten over het onderwerp Tawhid al- Haakimiyya, zie dan ons boek Allah’s Governance on Earth, waarin dit onderwerp een deel van uitmaakt.

Dit is ook geen document om de Mujahideen te verdedigen, de zegevierende partij die de Shariah proberen te implementeren, of om een onderscheid te maken tussen de Khawaarij en de Mujahideen. Voor deze informatie wendt je je naar het boek: The Khawaarij and Jihad.
Dit is slecht een kleine manifestatie om de oprechte broeders en zusters te laten zien hoe bewijs verdraaid kan worden en uit haar context kan worden gehaald om het vervolgens tegen de Ahl us-Sunna walJama`ah te gebruiken. Allah SWT zegt hierover: Ze bekleden de waarheid met de leugen.

De belangrijkste reden voor het schrijven van dit werk is dat vandaag de dag het woord van Ibn Abbas wordt gebruikt door kwaadaardige en onwetende mensen om de Shariah te doen aftakelen en in de plaats daarvan dit te doen vervangen door menselijk gemaakte wetten. Ondertussen worden degenen die zich tegen dit kwaad verzetten Khawaarij genoemd en wordt ze verweten dat ze ongehoorzaam zijn aan de heersers.

Het is echter verkeerd om het woord van Ibn Abbas te ontkennen, zoals veel oprechte broeders proberen te doen door het woord van Ibn Abbas van de weg te duwen of haar authenticiteit proberen te bestrijden.

Waarlijk, de woorden zijn authentiek maar deze woorden worden uit haar context gebruikt. De manier van Ahl us-Sunna walJama`ah is om elk bewijs te verwelkomen en die bij elkaar te brengen om zo de waarheid tot een eenheid te vormen.

We hopen dat in dit kleine onderzoek de woorden van Ibn Abbas in de juiste context worden geplaatst en degene die dit lezen en gebruiken het doorgeven, zodat andere Moslims die oprecht de waarheid zoeken hier profijt van trekken. Moge Allah SWT degenen beschermen die de woorden van Ibn Abbas verdedigen en streven om het behoud van de juiste betekenis van Ibn Abbas’ uitspraak. Moge Allah SWT degenen leiden die tot dwaling zijn gebracht door de kwade verdraaiers van dit woord die wensen de Shariah te vervangen door gemaakte wetten van de mens.


DE LETTERLIJKE BETEKENIS VAN DE WOORDEN VAN IBN ABBAS EN WANNEER HET WERD GEZEGD

De issue die voor ons ligt is, ‘Wat zijn de exacte woorden van Ibn Abbas?’ Om dit te begrijpen moeten we de tijd waarin deze woorden zijn uitgesproken kennen. Het tijdperk was toen tussen Mu`awiya en Ali ibn Abi Taalib het geschil zich voordeet en non-conformisten (degenen die een zelfstandige levenshouding nastreeft, zich niet aanpast) uit Ali’s kamp Ali, zijn vertegenwoordiger Abu Musa al Ash`ari, Mu`awiya en Mu`awiya’s vertegenwoordiger `Amr ibn ul `As als kuffar betitelden. Het bewijs dat de non-conformisten gebruikten, later bekend als de Khawaarij, was wat in in Surat ulMa’ida, ayah 44 zat waarin Allah SWT zegt:

و من لم يحكم بما أنزل الله فأولئك هم الكافرون
En wie niet oordeelt met wat Allah geopenbaard heeft: zij zijn de ongelovigen! (5: 42)

Wegens dit werden de vier boven genoemde Sahaba geclassificeerd als kuffar, omdat de Khawaarij geloofden dat de Shariah niet werd toegepast en dus degenen die verantwoordelijk hiervoor waren, kuffar waren. Als antwoord op dit en als verdediging van Ali ibn Abi Taalib, maakte Ibn Abbas de uitspraak kufr duna kufr en dat dus de vier genoemde leden nog steeds Moslims waren en dat de Khawaarij dit vers verkeerd hadden begrepen. Ibn Abbas had niet kunnen weten dat door deze simpele uitspraak de kwade tirannen en haar aanhangers dit als een excuus zouden gebruiken om degenen die proberen het goede te gebieden en het slechte te verbieden te hinderen om de helpers van de Shaijtan te verwijderen en hun tronen voor altijd af te breken. Deze misvatting van de uitspraak van Ibn abbas zal worden gecorrigeerd en haar context zal naar voren worden gebracht en duidelijk blijken voor degenen die verward, gedesoriënteerd zijn geraakt en volledig van het werk afgedwaald zijn om op het Pad van Allah te streven tegen de verdorvenen in deze tijd. Vanaf hier gaan we nu verder met ons bewijs van onze korte verhandeling.

27-01-2010, 20:38
HET VERSCHIL TUSSEN HUKM SHAR`II, FATWA EN RECHTERLIJKE UITSPRAAKالفارق بين الحكم الشرعي والفتوى والقضاء[/SIZE]

In delicate situaties als de huidige moeten we zeker zijn waarover we praten. Om duidelijkheid in elke situatie te verschaffen moeten we de betekenis kennen van Hukm Shar`ii, fatwa en rechterlijke uitspraak/ oordeel. Alleen nadat we dit begrijpen kunnen we deze zaak in de juiste perspectief plaatsen.

Ons eerste materie dat uitgelegd dient te worden is Hukm Shar’ii. Hukm Shar`ii is wat Allah SWT heeft gezegd over een bepaalde situatie waarop een uitspraak/ oordeel is gegeven in zijn Shariah. Met betrekking tot de fatwa, past het de regel van Allah SWT toe wat betreft een bepaalde situatie voor een bijzonder incident wat overeenkomt met de context van die regel.
Bijvoorbeeld; we kunnen niet de regel gebruiken die zegt dat vloeistof, dat giftig is, Haraam is wanneer we spreken van water, azijn en vergelijkbare dingen omdat deze substanties Halaal zijn. De fatwa is alleen correct als de Hukm Shar’ii correct is en de realiteit correct is.

De uitspraak/ oordeel gaat iets verder dan dit. Het oordeel zorgt ervoor dat de Hukm Shar’ii zeker correct is, de realiteit dat het omringt is solide en correct en dat het oordeel feitelijk gebeurde en plaatsvond.

Het wordt dan dwingend om het uit te voeren (het oordeel). Dit is het werk van een rechter. Wanneer hij ervan zeker is dat de Hukm Shar’ii correct is en dat de realiteit eromheen correct is, dan onderschrijft hij de realiteit en zorgt ervoor dat het oordeel wordt uitgevoerd. De fatwa gaat een stap vooruit op de Hukm Shar’ii en het oordeel gaat een stap vooruit op de fatwa, wat de toepassing is.

De reden van de introductie van de woorden van de Sahabi Ibn Abbas, is dat Ibn Abbas de woorden van de Q’oran gememoriseerd had. Hij had toen de realiteit om zich heen en hij gebruikte zijn verstand en inzicht om de beroemde woorden ‘een Kufr kleiner dan Kufr’ te uiten. Helaas worden deze woorden gebruikt en misbruikt buiten haar context in een totaal ander omgeving, situatie en ook nog voor een ander doel.

Om ons meer te concentreren op het woord ‘een Kufr kleiner dan Kufr’, moeten we begrijpen wat de exacte woorden zijn die zijn gezegd en wat de verschillende geleerden van tafsir en hadith hierover hebben verhaald. Er is letterlijk gezegd, “het is feitelijk niet de Kufr die je denkt dat het is.”Hieruit kunnen we uitmaken dat deze woorden zijn gevallen in de context van een conversatie. Deze conversatie vond plaats tussen hem en de Khwaarij van zijn tijd.

Dus zijn vonnis is gegeven overeenkomstig wat zij in hun hoofd dachten. Dit is specifiek voor hun en voor hun tijd. We kunnen van deze regel begrijpen dat hij het nog steeds kufr noemde en dat hij het woord niet veranderde, of gedoogde, hij heeft ook niet gezegd dat het oke was, maar hij noemde het nog steeds kufr. Hij dacht ook aan de realiteit van die tijd en wat er gebeurde met betrekking tot de leiders van zijn tijd.

Dus hij gaf antwoord op de onzekerheid van deze mensen in overeenstemming met hun situatie, d.w.z. hij gebruikte de Hukm Shar`ii (En wie niet oordeelt met wat Allah geopenbaard heeft: zij zijn de ongelovigen!) maar de realiteit paste niet bij deze soort kufr.
Nu we ons meer concentreren op de realiteit van zijn tijd, moeten we het volgende in gedachten houden:

1. Dat de leider die deze mensen kafir noemden door de profeet het Paradijs is gegarandeerd, d.w.z. Ali ibn Abi Talib.
2. Mu`awiya , die belangrijk werk kreeg van de khalifas en die de openbaringen van de Q’oran van de Profeet (sas) opschreef.
3. Beide partijen hadden om zich heen onderlinge vijandschap en op hetzelfde tijdstip hadden ze meer kennis dan de onwetende mensen van hun tijd, de Khawaarij, ze noemden zelfs elkaar niet met deze titel.
4. Dat de Shariah voor 100% intact was en werd toegepast.

Dus, als er een regel plaatsvond anders dan die van Allah SWT, dan is dit voor rekening voor de individue die dit toepaste. Of dit nou uit onwetendheid of door corruptie is gedaan. Dit is wat het meest van belang is. Dit zijn de realiteiten achter de woorden van Ibn Abbas , dat het een fatwa was voor zijn tijd. Welnu, Ibn Abbas heeft een andere uitspraak gedaan in een algemeen situatie met betrekking tot degenen die niet heersen met de wetten van Allah. De uitspraak is als volgt:

[SIZE="4"]حدثنا عن حسن ابن أبي الربيع الجرجاني قال أخبرنا عبد الرزاق عن معمر عن ابن طاووس عن أبيه قال سئل ابن عباس عن قوله تعالى و من لم يحكم بما أنزل الله فأولئك هم
الكافرون قال : كفى به كفر[/SIZE]

Er is overgeleverd door Hasan ibn Abi ar-Rabi’a alJurjaani die heeft gezegd: “Wij hebben het gehoord van `Abdur-Razzaaq van Mu`ammar van Ibn Tawus van zijn vader die heeft gezegd: ‘Ibn `Abbas werd gevraagd wat betreft de uitspraak van Allah, En wie niet oordeelt met wat Allah geopenbaard heeft: zij zijn de ongelovigen! Hij (Ibn Abbas) heeft gezegd: ‘dat is genoeg kufr’”. ”

Toen Ibn Abbas de uitspraak maakte ‘dat is genoeg kufr’ kan men dit niet vertalen als kleine kufr. Wanneer hij ‘genoeg’ zegt, kan dit alleen maar worden opgevat als grote kufr. De reden waarom dit een hele belangrijke issue is is omdat dit rechtsstreeks op de regels van tafsir op Q’oranische verzen refereert. Het bestaat uit zes punten dat hieronder wordt uitgewerkt.

1. Ahl us-Sunna walJama`ah, alle denk scholen en de fuqaha’a (de Islamitische juristen) hebben consencus (ijma`) over het feit dat een uitspraak van één sahabi of een paar sahaba niet voldoende is om een algemeen vers van de Q’oran te elimineren. Deze regel wordt
la yaslaah mukhasis lilqur’an لا يصلح مخصصا للقرآنgenoemd. Dit betekent dat een algemene Aya dat in de Q’oran staat niet specifiek gemaakt kan worden door een Sahabi, tenzij een ijma`a, een tegenovergestelde Aya uit de Q’oran, een hadith of ander bewijs bestaat.
Deze regel betekent niet dat Ibn Abbas’ regel, kufr duna kufr, verkeerd was met betrekking tot de zaak en fatwa van die tijd. Nee, dit was niet het geval. Dit betekende echter dat hij en de Sahaba dit (de fatwa) begrepen vanuit de realiteit van die tijd, wat niet tegenstrijdig was met de Q’oran of de Sunna.

2. Voor de bescherming van de Q’oran moeten we de ijma`a van Ahl us-Sunna walJama`ah methodologie aangaande de Tafsir in acht nemen. De regel is dat een uitleg van een Aya uit de Q’oran moet worden gehaald uit haar uiterlijke betekenis. Tenzij er een ander bewijs met een klaarblijkelijk betekenis dat we kunnen gebruiken. Dit is in zeer zeldzame gevallen gebeurt. Geleerden van Tafsir hebben gezegd: “Als deze regel niet in stand wordt gehouden dan zullen de deuren van bid’a wijdt openstaan voor de mensen van Baatindie de klaarblijkelijke betekenissen van de Q’oran zullen vervangen met totaal andere voorstellingen dan waarmee de Ahl us-Sunnah het over eens zijn.”

Het is ook belangrijke om te begrijpen dat we niet moeten spelen met de woorden of de klaarblijkelijke betekenissen van deze woorden in de aya. Als er een andere betekenis is dan moet er een onafhankelijk bewijs zijn die dit bevestigt. Bijvoorbeeld: Ibn Abbas begreep dat de vers 44 van Surat ulMa’ida het soort kufr bedoelde die hij een kufr noemde, maar hij veranderde het woord kufr niet. Hij wist dat er een hadith van de Profeet (saas) bestond die gezegd heeft:


حَ[SIZE="4"]دَّ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ الْقُضَاةُ ثَلَاثَةٌ قَاضِيَانِ فِي النَّارِ وَقَاضٍ فِي الْجَنَّةِ رَجُلٌ قَضَى بِغَيْرِ الْحَقِّ فَعَلِمَ ذَاكَ فَذَاكَ فِي النَّارِ وَقَاضٍ لَا يَعْلَمُ فَأَهْلَكَ حُقُوقَ النَّاسِ فَهُوَ فِي النَّارِ وَقَاضٍ قَضَى بِالْحَقِّ ثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ إِسْمَعِيلَ حَدَّثَنِي الْحَسَنُ بْنُ بِشْرٍ حَدَّثَنَا شَرِيكٌ عَنْ الْأَعْمَشِ عَنْ سَعْدِ بْنِ عُبَيْدَةَ عَنْ ابْنِ بُرَيْدَةَ عَنْ أَبِيهِ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُفَذَلِكَ فِي الْجَنَّةِ


“Er zijn drie soorten rechters, twee daarvan gaan naar de hel en één gaat naar Jennah: Degene in Jennah is degen die de waarheid kende en ermee oordeelde. De één die tussen de mensen oordeelde uit onwetenheid zal de hel ingaan en de man die de waarheid kende maar afdwaalde van zijn oordeel zal ook de hel ingaan.”

Dit was onafhankelijk bewijs die Ibn Abbas er vanafhield om takfir te doen op deelnemers van beide kampen van Ali en Mu`awiya. Dit was omdat de hadith van de rechters meer van toepassing was in hun tijd dan de aya die de Khawaarij gebruikten. We kunnen zien dat de Khawaarij bezwaar hadden tegen bepaalde personen terwijl de Mujahideen tegen de vervanging zijn van de Shariah door de gemaakte wetten van de mens.