Verzinsel
25-12-2009, 12:10
Lees haar column, die ze afgelopen woensdag schreef in de Metro. Alle andere columnisten houden het netjes, en zij heeft het over vrijen met jongens, sperma en het zaad dat uit haar kutje lekt.
Schijnzwanger, voor de kroegverhalen
Al neem je jezelf nog zo braaf voor niet met een man in bed te belanden voordat hij daar heel wat moeite voor gedaan heeft, soms nemen je hormonen nou eenmaal de controle over. En dat moet ook gewoon kunnen. Niets is fijner dan je opeens onder een aantrekkelijk lichaam bevinden dat jou doet opstijgen naar hogere sferen.
Laatst bevond ik me in zo’n situatie: voordat ik doorhad wat er gebeurde, was de penetratie al in volle gang. En het was hemels. Totdat hij met vernietigende woorden de postcoïtale stilte verbrak: “Je bent toch wel aan de pil, hè.” Eh... nee dus. Het is behoorlijk irritant dat mannen er klakkeloos van uit gaan dat vrouwen altijd voorzorgsmaatregelen nemen. Wanneer je toegeeft dat je er zelf ook niet aan hebt gedacht, reageren ze verontwaardigd. Ik dacht dus: laat maar, ik en mijn baarmoeder komen er samen wel uit, en knikte maar schijnheilig. Er zat niets anders op dan te doen wat elk meisje een keer in haar leven doet: een zwangerschapstest kopen. Uit schaamte fietste ik naar een drogist in een buitenwijk, terwijl ik vaginale doekjes, condooms, glijmiddel en luizenshampoo zonder blozen durf af te rekenen in de buurtsuper. Maar zelfs in het afgelegen oord graaide ik met gebogen hoofd een test uit de rekken. Natuurlijk kocht ik de duurste, want op ouderschap valt niet af te dingen. Ik ging direct door naar mijn werk, en toen ik daar - na een lange treinreis doemdenken - eindelijk aankwam, werd ik spontaan ongesteld. Heel fijn, omdat het tienermoederschap uitsloot en omdat ik een collega kon vragen om een tampon: een fantastische manier om zusterlijke vriendschappen aan te halen.
Bij zwangerschapstesten is de gêne echter een stuk groter. Zodra ik erachter kwam dat mijn tas al een tijdje openstond en het ding er, met zijn schreeuwerige verpakking, opvallend uitstak, raakte ik dan ook vervuld van afgrijzen. Gelukkig deden de meesten alsof er niks aan de hand was en ik geef toe dat de aandacht die ik wél kreeg best plezierig was. Schuchtere collega’s namen me spontaan in vertrouwen en ik kreeg anekdotes te horen waar mijn oortjes van gingen klapperen. Ik kom bijna in de verleiding om nog een keer het risico te nemen. Maar de volgende keer dat een jongen me voor het blok zet terwijl er zaad uit me lekt, geef ik wel gewoon eerlijk antwoord, zodat die jongen ook eens mee kan maken hoe het is om te denken dat je een kind krijgt. Ik gun hem de kroegverhalen.
Schijnzwanger, voor de kroegverhalen
Al neem je jezelf nog zo braaf voor niet met een man in bed te belanden voordat hij daar heel wat moeite voor gedaan heeft, soms nemen je hormonen nou eenmaal de controle over. En dat moet ook gewoon kunnen. Niets is fijner dan je opeens onder een aantrekkelijk lichaam bevinden dat jou doet opstijgen naar hogere sferen.
Laatst bevond ik me in zo’n situatie: voordat ik doorhad wat er gebeurde, was de penetratie al in volle gang. En het was hemels. Totdat hij met vernietigende woorden de postcoïtale stilte verbrak: “Je bent toch wel aan de pil, hè.” Eh... nee dus. Het is behoorlijk irritant dat mannen er klakkeloos van uit gaan dat vrouwen altijd voorzorgsmaatregelen nemen. Wanneer je toegeeft dat je er zelf ook niet aan hebt gedacht, reageren ze verontwaardigd. Ik dacht dus: laat maar, ik en mijn baarmoeder komen er samen wel uit, en knikte maar schijnheilig. Er zat niets anders op dan te doen wat elk meisje een keer in haar leven doet: een zwangerschapstest kopen. Uit schaamte fietste ik naar een drogist in een buitenwijk, terwijl ik vaginale doekjes, condooms, glijmiddel en luizenshampoo zonder blozen durf af te rekenen in de buurtsuper. Maar zelfs in het afgelegen oord graaide ik met gebogen hoofd een test uit de rekken. Natuurlijk kocht ik de duurste, want op ouderschap valt niet af te dingen. Ik ging direct door naar mijn werk, en toen ik daar - na een lange treinreis doemdenken - eindelijk aankwam, werd ik spontaan ongesteld. Heel fijn, omdat het tienermoederschap uitsloot en omdat ik een collega kon vragen om een tampon: een fantastische manier om zusterlijke vriendschappen aan te halen.
Bij zwangerschapstesten is de gêne echter een stuk groter. Zodra ik erachter kwam dat mijn tas al een tijdje openstond en het ding er, met zijn schreeuwerige verpakking, opvallend uitstak, raakte ik dan ook vervuld van afgrijzen. Gelukkig deden de meesten alsof er niks aan de hand was en ik geef toe dat de aandacht die ik wél kreeg best plezierig was. Schuchtere collega’s namen me spontaan in vertrouwen en ik kreeg anekdotes te horen waar mijn oortjes van gingen klapperen. Ik kom bijna in de verleiding om nog een keer het risico te nemen. Maar de volgende keer dat een jongen me voor het blok zet terwijl er zaad uit me lekt, geef ik wel gewoon eerlijk antwoord, zodat die jongen ook eens mee kan maken hoe het is om te denken dat je een kind krijgt. Ik gun hem de kroegverhalen.