loubna22
25-12-2009, 12:08
Asalaamo Alaikoum
Machallah mooi verhaal
Mooi Verhaal Wat Je Doet Trillen En Huilen
Soubhan'allah Neem de tijd om het te lezen
Dit verhaal werd door sheikh Khalid Arashed vaak verteld...
men zegt dat het zijn persoonlijke verhaal is:
Ik was de 30 jaar nog niet gepasseerd toen mijn vrouw in haar buik de eerste van mijn zonen ter wereld zou brengen... Ik kan mij die nacht nog goed herinneren.
Ik bleef tot het einde van de nacht met een groep vrienden in een
uitgaansgelegenheid.
Het was een avond vol lege woorden.
Een avond vol met roddels en haram en commentaar op mensen.
Ik was degene die het vaakst het gelach van de mensen veroorzaakte.
Ik roddelen over mensen en zij lachen.
Die avond maakte ik ze erg aan het lachen.
Ik had het bijzondere "talent" dat ik mensen goed kon imiteren.
Met het veranderen van mijn stem kon ik heel dicht bij de stem komen van de persoon die ik belachelijk maakte.
Ja, ik maakte allerlei mensen belachelijk.
Niemand kon aan mij ontsnappen zelfs niet mijn vrienden.
Sommige mensen gingen mij vermijden om zo aan mijn tong te kunnen
ontsnappen.
Die nacht maakte ik een blinde man belachelijk die ik bedelend op de markt gezien had.
Ik had hem met mijn voet laten struikelen en vallen.
Hij draaide zijn hoofd en wist niet wat te zeggen.
De lachende
echo's van mijn'''grap'' vulden de markt.
Ik keerde zoals gewoonlijk laat terug naar mijn huis.
Mijn vrouw zat op mij te wachten.
Ze was in een treurige stemming.
Ze zei met trillende stem:Rashed, waar was je?"
Ik zei met spot: "op mars... bij mijn vrienden natuurlijk!"
Het was duidelijk aan mijn vrouw te zien dat zij moe was.
Ze zei,terwijl mijn opmerking haar verstikte:Rashed, ik ben erg
moe.
Ik kan op elk moment nu gaan vallen!"
Een stille traan rolde over haar wang
Ik merkte dat ik mijn vrouw verwaarloosd had.
Ik had haaraandacht moeten schenken en mijn avond uit minder lang moeten maken.
vooral omdat ze in haar negende maand zat.
Snel bracht ik haarnaar het ziekenhuis en ging de verloskundekamer binnen. Zij had lange uren pijn.
Ik wachtte met weinig geduld haar bevalling af.
Het verliep allemaal moeizaam.
k wachtte lang totdat ik moe werd.
Ik ging terug naar huis en
Ik liet mijn telefoonnummer achter zodat ik gebeld kon worden als er nieuws was.
Na een uur werd ik gebeld door het ziekenhuis waarbij ze mijn
berichtten over de komst van Salem (mijn zoon).
Meteen ging ik naar het ziekenhuis.
Ik vroeg naar de kamer van mijn vrouw maar de mensen van het ziekenhuis vroegen mij eerst bij de dokter langs te gaan die de bevalling van mijn vrouw had begeleid.
Schreeuwend zei ik zei: "Wat voor dokter?
ik wil mijn zoon Salem zien!
"Ze zeiden: "Ga eerst langs de arts".
Ik stapte bij de arts naar binnen.
Ze vertelde mij dat onprettige dingen kunnen gebeuren en dat men dat soort dingen moet accepteren.
Toen zei ze: "Uw zoon heeft ernstige misvormingen in zijn oog en het lijkt erop dat hij niet zal kunnen zien!"
Ik liet mijn hoofd hangen en kropte mijn gevoel op en herinnerde mij de blinde bedelaar die ik op de markt liet struikelen en waar ik de mensen om liet lachen.
SoubhanAllah "Wat je met anderen doet zal er met jou worden gedaan!. Ik bleef verstomd.
Ik wist niet wat ik moest zeggen.
Toen dacht ik aan mijn vrouw en zoon en bedankte de dokter voor haar vriendelijkheid en ging mijn vrouw bezoeken.
Mijn vrouw was helemaal niet bedroefd.
Zij geloofde geheel in dat Allah de dingen al voorbestemd heeft.
Zij was tevreden.
Zij heeft mij altijd vermaand om mensen niet belachelijk te maken zeggende Spot niet met mensen!
We verlieten het ziekenhuis samen met Salem.
Eerlijk gezegd gaf ik hem niet veelaandacht.
Ik beschouwde hem als niet aanwezig in het huis.
Wanneer zijn gehuil te hard werd vluchtte ik naar de woonkamer om daar te slapen.
Mijn vrouw gaf hem heel veel aandacht.
Machallah mooi verhaal
Mooi Verhaal Wat Je Doet Trillen En Huilen
Soubhan'allah Neem de tijd om het te lezen
Dit verhaal werd door sheikh Khalid Arashed vaak verteld...
men zegt dat het zijn persoonlijke verhaal is:
Ik was de 30 jaar nog niet gepasseerd toen mijn vrouw in haar buik de eerste van mijn zonen ter wereld zou brengen... Ik kan mij die nacht nog goed herinneren.
Ik bleef tot het einde van de nacht met een groep vrienden in een
uitgaansgelegenheid.
Het was een avond vol lege woorden.
Een avond vol met roddels en haram en commentaar op mensen.
Ik was degene die het vaakst het gelach van de mensen veroorzaakte.
Ik roddelen over mensen en zij lachen.
Die avond maakte ik ze erg aan het lachen.
Ik had het bijzondere "talent" dat ik mensen goed kon imiteren.
Met het veranderen van mijn stem kon ik heel dicht bij de stem komen van de persoon die ik belachelijk maakte.
Ja, ik maakte allerlei mensen belachelijk.
Niemand kon aan mij ontsnappen zelfs niet mijn vrienden.
Sommige mensen gingen mij vermijden om zo aan mijn tong te kunnen
ontsnappen.
Die nacht maakte ik een blinde man belachelijk die ik bedelend op de markt gezien had.
Ik had hem met mijn voet laten struikelen en vallen.
Hij draaide zijn hoofd en wist niet wat te zeggen.
De lachende
echo's van mijn'''grap'' vulden de markt.
Ik keerde zoals gewoonlijk laat terug naar mijn huis.
Mijn vrouw zat op mij te wachten.
Ze was in een treurige stemming.
Ze zei met trillende stem:Rashed, waar was je?"
Ik zei met spot: "op mars... bij mijn vrienden natuurlijk!"
Het was duidelijk aan mijn vrouw te zien dat zij moe was.
Ze zei,terwijl mijn opmerking haar verstikte:Rashed, ik ben erg
moe.
Ik kan op elk moment nu gaan vallen!"
Een stille traan rolde over haar wang
Ik merkte dat ik mijn vrouw verwaarloosd had.
Ik had haaraandacht moeten schenken en mijn avond uit minder lang moeten maken.
vooral omdat ze in haar negende maand zat.
Snel bracht ik haarnaar het ziekenhuis en ging de verloskundekamer binnen. Zij had lange uren pijn.
Ik wachtte met weinig geduld haar bevalling af.
Het verliep allemaal moeizaam.
k wachtte lang totdat ik moe werd.
Ik ging terug naar huis en
Ik liet mijn telefoonnummer achter zodat ik gebeld kon worden als er nieuws was.
Na een uur werd ik gebeld door het ziekenhuis waarbij ze mijn
berichtten over de komst van Salem (mijn zoon).
Meteen ging ik naar het ziekenhuis.
Ik vroeg naar de kamer van mijn vrouw maar de mensen van het ziekenhuis vroegen mij eerst bij de dokter langs te gaan die de bevalling van mijn vrouw had begeleid.
Schreeuwend zei ik zei: "Wat voor dokter?
ik wil mijn zoon Salem zien!
"Ze zeiden: "Ga eerst langs de arts".
Ik stapte bij de arts naar binnen.
Ze vertelde mij dat onprettige dingen kunnen gebeuren en dat men dat soort dingen moet accepteren.
Toen zei ze: "Uw zoon heeft ernstige misvormingen in zijn oog en het lijkt erop dat hij niet zal kunnen zien!"
Ik liet mijn hoofd hangen en kropte mijn gevoel op en herinnerde mij de blinde bedelaar die ik op de markt liet struikelen en waar ik de mensen om liet lachen.
SoubhanAllah "Wat je met anderen doet zal er met jou worden gedaan!. Ik bleef verstomd.
Ik wist niet wat ik moest zeggen.
Toen dacht ik aan mijn vrouw en zoon en bedankte de dokter voor haar vriendelijkheid en ging mijn vrouw bezoeken.
Mijn vrouw was helemaal niet bedroefd.
Zij geloofde geheel in dat Allah de dingen al voorbestemd heeft.
Zij was tevreden.
Zij heeft mij altijd vermaand om mensen niet belachelijk te maken zeggende Spot niet met mensen!
We verlieten het ziekenhuis samen met Salem.
Eerlijk gezegd gaf ik hem niet veelaandacht.
Ik beschouwde hem als niet aanwezig in het huis.
Wanneer zijn gehuil te hard werd vluchtte ik naar de woonkamer om daar te slapen.
Mijn vrouw gaf hem heel veel aandacht.