Je kent dat wel, eerste schooldag, er wordt niet echt lesgegeven, het is eerder een kennismakingsvoormiddag waarbij de leerlingen elkaar en de leerkrachten leren kennen. Heel wat van mijn klasgenoten ken ik dus van vorig jaar. An, Jill, Tim, Sanne, Zoë, Fee, Stef. Allemaal zottekes van vorig jaar. Hier en daar is er wel iets veranderd; een haarcoupe, een tatoeage, een piercing. Tja, de overgang van de 2de naar de 3de graad betekent toch heel wat.
Plots werd er aan de deur geklopt. Ik was toen op dat moment door het raam aan het kijken. De leerlingenbegeleider verontschuldigde zich voor het storen; er was net een nieuwe leerling bijgekomen.
Wat denk je? Nee, zo voorspelbaar zijn mijn verhalen niet. De nieuwe leerling heet geen Mohamed, Youssef of Nassim
Het was een doodgewone Vlaamse jongen. Een doodgewone Vlaamse jongen met hemelsblauwe ogen, donker haar en alternatieve kleren. Niks speciaals. Ach ja, je kan niet alles hebben in het leven.
De hoop op een knappe Marokkaanse, intellectuele jongen had ik dus al opgegeven. Dat wordt voor mij een importjongen uit Tanger of Houcima.
De nieuwe Vlaamse jongen stelde zich voor: Bart, 17 jaar, half Vlaming, half Waal, dus perfect tweetalig. Leuk. Kunnen we onze huistaken voor Frans door hem laten maken.
Zo ging dat op schol: elke leerling had wel één of ander talent dat door de anderen mis..euh ge-bruikt kan worden. Zo hadden we Sofie uit de Latijnse, die haar moeder werkte in een copy-centre en nogal logisch dat we bij haar aanklopten als we weereens copies nodig hadden enz...
Het leven is nu eenmaal eentje van geven en nemen.
Twee weken later.
Voor Frans moesten we een toneeltje in elkaar steken en die dan tegen het einde van de maand opzeggen. Iedereen wilde met Bart samenwerken. Bart zat dus in een luxe-positie en kon dan zelf kiezen met wie hij samenwerkte. Hij koos mij- ik weet het, lijkt voorspelbaar, maar wacht gewoon het verhaal af
-.
Waarom koos je mij, vroeg ik hem op de man af. 'Parce que tu me sembles la plus gentille de la classe'. Mijn Frans was en is echt niet goed en ik vroeg hem om een vertaling. 'Omdat jij de liefste lijkt van de klas' Oh, mersi bokoe, repliceerde ik. Tu es gentil ossi.
De taak bestond erin om zoveel mogelijk Frans te praten. Logisch; het was ook de les Frans. Bart begon meteen een aantal A4-bladen vol te schrijven toen ik hem eraan herinnerde dat dit groepswerk was.
Smahli , zei hij. Sma-watt? 'Heb jij Marokkaanse vrienden?" Euh, mijn vader is Marokkaans, wist je dat niet? Tuurlijk dat ik dat niet wist....