resurrected
28-11-2009, 19:02
De overheid moet meer wetenschappelijk onderzoek laten doen naar geslaagde moslims, bepleit wetenschapper Thijl Sunier. ,,Wat zijn de successen van moslims in ons land; waarin blinken zij uit; wat vinden autochtonen leuk aan geslaagde activiteiten van moslims?” Het zijn allemaal vragen waar we veel te weinig antwoorden op krijgen, zo betoogde Sunier gisteren in zijn oratie als hoogleraar Islam in Europese samenlevingen aan de Amsterdamse VU.
,,Onze overheid is te veel gericht op problemen met moslims. Ze geeft aan wetenschappers opdracht deze fricties te onderzoeken. Maar als je dat alleen onderzoekt, leidt dat tot blikvernauwing en een vertekend beeld van deze groep in de samenleving. Hoe komt het bijvoorbeeld dat de grootste groep moslims niet radicaliseert? Dat bestuderen we niet.”
Zijn collega-wetenschappers zouden om die reden hun onderzoek niet alleen door de overheid moeten laten bepalen: ,,Ik begrijp het anderzijds wel. Het is helaas vaak een kwestie van geld: de overheid betaalt het onderzoek.”
Dat bestaande problemen, zoals radicalisering van een kleine groep moslims aandacht krijgen, ontkent Sunier niet. ,,Natuurlijk is dat terecht”, zegt hij stellig, om dan weer te wijzen op opmerkelijke feiten die niet bij het grote publiek bekend zijn. ,,We weten bijvoorbeeld dat de sociale cohesie in oude wijken groter is dan gedacht tussen moslims en autochtonen. Laten we dat verder onderzoeken.”
Als geslaagde activiteiten onder jonge moslims noemt Sunier de bloeiende modecultuur en de bloeiende religieuze muziekscene. ,,Dat zijn ook gebieden waar de islam vorm krijgt in onze samenleving.”
De hoogleraar wijst tenslotte op de noodzaak het islamitische leiderschap te onderzoeken in ons land. ,,Hoe komt het dat imams zo belangrijk zijn in met name de grote steden, en vele jonge moslims aan zich binden? Ook een vraag die we moeten onderzoeken.”
bron
,,Onze overheid is te veel gericht op problemen met moslims. Ze geeft aan wetenschappers opdracht deze fricties te onderzoeken. Maar als je dat alleen onderzoekt, leidt dat tot blikvernauwing en een vertekend beeld van deze groep in de samenleving. Hoe komt het bijvoorbeeld dat de grootste groep moslims niet radicaliseert? Dat bestuderen we niet.”
Zijn collega-wetenschappers zouden om die reden hun onderzoek niet alleen door de overheid moeten laten bepalen: ,,Ik begrijp het anderzijds wel. Het is helaas vaak een kwestie van geld: de overheid betaalt het onderzoek.”
Dat bestaande problemen, zoals radicalisering van een kleine groep moslims aandacht krijgen, ontkent Sunier niet. ,,Natuurlijk is dat terecht”, zegt hij stellig, om dan weer te wijzen op opmerkelijke feiten die niet bij het grote publiek bekend zijn. ,,We weten bijvoorbeeld dat de sociale cohesie in oude wijken groter is dan gedacht tussen moslims en autochtonen. Laten we dat verder onderzoeken.”
Als geslaagde activiteiten onder jonge moslims noemt Sunier de bloeiende modecultuur en de bloeiende religieuze muziekscene. ,,Dat zijn ook gebieden waar de islam vorm krijgt in onze samenleving.”
De hoogleraar wijst tenslotte op de noodzaak het islamitische leiderschap te onderzoeken in ons land. ,,Hoe komt het dat imams zo belangrijk zijn in met name de grote steden, en vele jonge moslims aan zich binden? Ook een vraag die we moeten onderzoeken.”
bron