Een vader in de tachtig zit met zijn zoon in de tuin. Zijn zoon is 45 jaar. Plotseling vliegt een kraai langs hen op zoek naar eten. De vader vraagt zijn zoon: "wat is dat?" De zoon antwoordt: "een kraai." Na een paar minuten vraagt de vader nogmaals: "wat is dat?" Verbaasd antwoordt de zoon: "een kraai!" Na wat minuten vraagt de vader voor de derde keer: "wat is dat?" De zoon antwoordt voor derde keer met een luide stem: "het is een kraai, kraai, vader!" Weer na wat minuten vraagt de vader voor de vierde keer: "wat is dat?" De zoon werd ongeduldig en woedend en zijn stem werd luider: "Oeef, je vraagt mij telkens dezelfde vraag. Ik zei dat het een kraai is. Is dat moeilijk voor jou om te begrijpen?"
De vader stond op en ging naar zijn kamer. Hij kwam vervolgens terug met in zijn hand wat gescheurde papiertjes, dat op een dagboek leek. Hij gaf dat aan zijn zoon en zei tegen hem: "lees.." De zoon begon te lezen:
"Vandaag is mijn zoon drie en daar springt hij van de ene naar andere plek met veel vreugde op zijn gezicht. Plotseling vliegt een kraai langs ons en mijn zoon vraagt: wat is dat? ik antwoordt: een kraai. Vervolgens vroeg hij mij 23 maal wat dat is en ik antwoordde 23 maal dat het een kraai is en begon met hem te spelen en hem te omhelzen, totdat hij moe werd. Ik bracht hem vervolgens naar bed en viel gelijk in slaap."
Allah Subhanhu wa Ta'ala zegt: En jullie Heer heeft bepaald dat jullie niets dan Hem alleen aanbidden, en goedheid betrachten tegenover de ouders. Als een van de twee of beiden de ouderdom bereiken in jouw aanwezigheid, zeg dan nooit "oef" (een woord van verachtelijkheid) tegen hen, snauw hen niet af en spreek tot hen een vriendelijk woord. En wees uit barmhartigheid voor hen nederig en zeg: "O mijn Heer, erbarm U over hen, zoals zij mij opvoeden toen ik klein was." [17:23,24]