MIJN BEVALLINGSVERHAAL
Salaam aleikom dames, hier dan mijn bevallingsverhaal.
het begon allemaal op maandag 21 december...
Ik begon me zorgen te maken, ik was al 4 dagen overtijd en ik voelde helemaal niks. althans, geen buikpijn. ik vreesde dat ik ingeleid moest worden. ik had voor die avond een afspraak bij de vk staan en daar zou ik met haar bespreken over het inleiden, strippen enz. die dag begon ik in de ochtend al rugpijn te krijgen en 'harde buiken'. ik trok me er niets van aan omdat ik dacht dat t 'gewoon harde buiken' waren en dat hoort er nou eenmaal bij. deed wel pijn maarja kon er toch niet veel aan doen. ik had in de middag afgesproken om bij een vriendin langs te gaan dus ik ging ook. kreeg weer elke keer last maar negeerde het. me vriendin zei nog je gaat toch niet hier bevallen he. ik zei nee dit heb ik al vaker, zijn harde buiken. wist ik veel.
heb er een gezellige middag van gemaakt en belde me man toen om me op te halen en we moesten gelijk door naar de vk. daar aangekomen vroeg ze hoe het ging enz. ik zei dat ik op ontploffen stond en het van mij wel mocht komen. ik vroeg nog of het normaal was op 1 miljoen keer per dag harde buiken te hebben, zo veel had ik er intussen gehad. ze zei ja kan, je baarmoeder is zich aan het voorbereiden op de bevalling maar hoeft nog niet per se snel te gebeuren. dus we gingen een afspraak maken voor over 3 dagen om te strippen en over 6 dagen controle in het zh om te kijken wanneer ik ingeleid zou worden.
toen we klaar waren gingen we weer naar huis en in de auto kreeg ik er weer een paar maar k was t al gewend dus trok me er niks van aan. op de radio hoorden we dat het die nacht zou gaan vriezen ijzel enz. subhanallah me man zei ga jij maar vast naar boven, dan haal ik die sneeuw op de auto weg anders moet ik morgen lang krabben en kom ik te laat op werk.
toen hij boven kwam gingen we eten en ik wilde vroeg naar bed, voelde me niet lekker, had echt pijn. dat was rond 9 uur. ik kwam niet in slaap, de pijn was te erg en te vaak, toen ging er pas een belletje rinkelen. ik vroeg me man de tijd in de gaten te houden en de pijn duurde iedere keer inderdaad ongeveer een minuut. toch twijfelde ik en belde de vk. ik zei ik heb een rare vraag, ik denk dat ik weeen heb maar ik voel geen buikpijn. toen zei ze ja kan ook in je benen of in je rug. sooo ik zei gelijk jaaaaaaaaaa klopt in me rug. ze vroeg hoe vaak het kwam ik zei weet ik niet precies maar wel vaak. ze geloofde me volgens mij niet omdat ik net een uur geleden bij haar was. toen zei ze wacht nog maar even af en bel over twee uurtjes terug als ze om de 3-4 minuten komen. ik wachten...wachten... die twee uur wilden maar niet voorbij, ik had geen rust. dus ik weer bellen en gezegd dat ze echt vaak kwamen. toen zei ze ik bel je zo terug ff kijken of ik langs kan komen. ondertussen ging ik in bad, zo lekker was dat. t hielp echt bij t opvangen. na een uurtje hield ik t niet meer en had geen zin om weer te bellen dus belde het zh om te vragen of ik al mocht komen want ik wilde een ruggenprik. maar die zeiden dat me vk moest bellen. dus me man belde haar en zei ik weet niet wat u gaat doen maar wij gaan alvast, ze houdt het niet meer, straks wordt de baby hier geboren. ze zei is goed dan zien we elkaar daar wel.
alhamdolillah me man had dus die avond al gekrabd dus we konden gelijk de auto instappen en wegrijden. alle verkeerslichten genegeerd dus waren we er al binnen 10 min. maar de vk was er nog niet en ik wilde echt weten hoeveel cm ontsluiting ik al had, stel je voor dat ik nog maar 2 had ofzo, dan zou ik t echt niet meer houden. maar ik moest dus op haar wachten en ging ondertussen onder de douche. toen ze aankwam, kwam ze ook de douche in en bleef even staan en zei toen: o, ze komen wel ERG snel. kom even op bed dan kijk ik even. en ja hoor, 8,5 cm! ze ging de vliezen breken en de baby had in het vruchtwater gepoept. ik was helemaal in paniek, zegt ze sorry dat ik niet eerder kwam.
ik moest toen medisch bij de gyn bevallen, maar omdat ze zich zo schuldig voelde wilde ze er toch bij zijn en heeft zij uiteindelijk de bevalling gedaan. na het breken van de vliezen had ik nog ongeveer 1 uur volop weeen achter mekaar waarvan een half uur persweeen die ik we moest puffen...en dat kan echt bijna niet, is zo moeilijk maar me maakte me bang dat de hartslag van de baby omlaag ging dus ik moest wel. toen ik volledig 10 cm had mocht ik eindelijk persen en DAT WAS LEKKKERRR!!! maar ze had al te lang in het vruchtwater gezeten dus ze moest er snel uit en haar schoudertje bleef haken dus ik moest een knip van hier tot tokiyo. maar op dat moment dacht ik knip maar lekker, al is het tot de maan. na 11 minuutjes, om half 5 's nachts, kwam ze eruit en ook dat was HEERLIJK!! 4 minuten erna kreeg ik nog een wee en kwam de placenta en daarna voelde ik helemaal niks meer. ik zei gelijk tegen me man, subhnallah ik weet niet meer wat ik net voelde....Allaho akbar...
daarna kreeg ik 18 hechtingen...die voel ik nog steeds maar het heeft zo moeten zijn, wie weet wat er gebeurd was zonder die knip.
uiteindelijk..ik ben echt echt echt vergeten hoe het voelde. ik weet alleen dat ik toen dacht NOOOOOIT MEER, maar nu heb ik zoiets van zo erg was het niet.
alhamdolillah heb ik nu mijn prinsesje en geniet ik van haar. elke keer dat ik naar haar kijk denk ik macha'Allah..mijn wondertje die in mijn buik van een eitje tot een baby gegroeid is met de wil van Allah...
dus dames geniet van jullie zwangerschap en ook van de bevalling want uiteindelijk is het toch mooi om mee te maken en ik had m niet willen missen.
waqfa sahla voor degenen die nog moeten
liefs
Tberkallah echt een mooi verhaal, bedankt dat je het met ons wilde delen, je hebt het goed gedaan ben trots op je meid. En zo lang tot 8,5cm vol gehouden met weeën en dan pas naar het ziekenhuis.
Dús wat ik begrijp uit jouw bevalling en andere bevallingsverhalen is dat het persen geen pijn doet? alleen de weeën?
Allah sle7 lieve meid, geniet van je mooie prinsesje en nogmaals gefeliciteerd.