missy-marociia
08-11-2009, 23:15
Een jongenman stond op het punt om op vakantie te gaan vieren met zijn school of sportclub. Hij had al zijn koffers en tassen ingepakt en klaar gezet voor zijn reis.
Hij zou in de nacht/ochtend vertrekken. Die avond ging hij vroeg naar bed,
wetende dat hij de volgende dag vroeg zou moeten opstaan.
Voordat hij ging slapen, zei hij tegen zijn moeder; 'moeder, maak mij om die en die tijd wakker.' Zijn moeder hield erg veel van deze zoon, het was overigens haar enige zoon en kind. Knikkend stemde ze toe, zich nergens van bewust.
Ook zij ging slapen, ze zette haar wekker op de tijd waarop ze haar zoon moest wakker maken. Haar wekker ging af op de vastgestelde tijd. Toen ze naar buiten keek,
zag ze dat het vies weer was, met stevige wind, regen en storm. Bezorgd zette ze de de radio aan, om te kijken wat de weersverwachtingen zijn. De man die via de radio sprak, vermeldde dat het weer riskant was en niet veilig was. Uit liefde voor haar kind, had ze haar zoon niet wakker gemaakt op de afgesproken tijd. Ze liet hem doorslapen, uit vrees dat er wat zou gebeuren met het vliegtuig. Toen ze zag dat de tijd geweest was en ze wist dat het vliegtuig was vertrokken, stond ze op en ging naar de kamer van haar zoon om te zeggen dat het vliegtuig al was vertrokken en zij zich had verslapen. Ze opende de kamer en liep naar zijn bed, ze tikte hem zachtjes aan en riep zijn naam. Hij reageerde niet, nogmaals tikte ze hem aan, zijn naam fluisterend. Tot ze op het besef kwam dat hij dood was. Het was dus zijn tijd om op dat tijdstip te sterven of het nou in het vliegtuig was of in zijn vertrouwde bed.
Conclusie; voor de dood kan je niet wegrennen noch weglopen
Hij zou in de nacht/ochtend vertrekken. Die avond ging hij vroeg naar bed,
wetende dat hij de volgende dag vroeg zou moeten opstaan.
Voordat hij ging slapen, zei hij tegen zijn moeder; 'moeder, maak mij om die en die tijd wakker.' Zijn moeder hield erg veel van deze zoon, het was overigens haar enige zoon en kind. Knikkend stemde ze toe, zich nergens van bewust.
Ook zij ging slapen, ze zette haar wekker op de tijd waarop ze haar zoon moest wakker maken. Haar wekker ging af op de vastgestelde tijd. Toen ze naar buiten keek,
zag ze dat het vies weer was, met stevige wind, regen en storm. Bezorgd zette ze de de radio aan, om te kijken wat de weersverwachtingen zijn. De man die via de radio sprak, vermeldde dat het weer riskant was en niet veilig was. Uit liefde voor haar kind, had ze haar zoon niet wakker gemaakt op de afgesproken tijd. Ze liet hem doorslapen, uit vrees dat er wat zou gebeuren met het vliegtuig. Toen ze zag dat de tijd geweest was en ze wist dat het vliegtuig was vertrokken, stond ze op en ging naar de kamer van haar zoon om te zeggen dat het vliegtuig al was vertrokken en zij zich had verslapen. Ze opende de kamer en liep naar zijn bed, ze tikte hem zachtjes aan en riep zijn naam. Hij reageerde niet, nogmaals tikte ze hem aan, zijn naam fluisterend. Tot ze op het besef kwam dat hij dood was. Het was dus zijn tijd om op dat tijdstip te sterven of het nou in het vliegtuig was of in zijn vertrouwde bed.
Conclusie; voor de dood kan je niet wegrennen noch weglopen