delara
15-10-2009, 20:57
Ik ben een meid van 27 jaar. Heb heel wat aanzoeken gehad. Heb veel mannen zien komen en gaan. Bij de een heb ik spijt en bij de ander heb ik zoiets van tja maakt mij niet uit.
Maar ja nou ben ik gearriveerd bij 27 jaar inchallah wordt ik binnenkort 28.
Ik heb een jongen leren kennen die ik graag mag en ik mag hem al vanaf mijn jeugd echter heeft de tijd ons uit elkaar gedreven. Doorverhuizingen en familie toestanden.
Gelukkig ben ik nou weer sinds kort samen met hem. Ik heb nooit een vriend gehad of er zelfs over nagedacht hij is altijd in mijn hart blijven bestaan. Van dag een tot nu vandaag. Heb zijn blik nog hoe we samen aan het knikkeren waren en daarover ruzie maakte dat hij vals speelde. ( Dat was de mooiste tijd van mijn leven)
We hebben samen sinds kort er uitgebreid over gehad om te trouwen etc....
Hij heeft echt een zicht op het toekomst en wil graag verder. Wat ik ook heel graag wil met hem!
Nou is hij sinds kort mijn hand komen vragen bij mijn ouders.
En mijn ouders zeggen dood normaal NEE. Ik snap hun niet het is geen leuke jongen met een leuke familie die ons repecteert en gehoorzaamt.
Het is wel een jongen met strafblad en hij rookt. Gelukkig zegt hij zelf dat hij van zijn straf veel geleerd heeft. En dit bevestigd mijn broer ook die zijn vriend is.
Mijn moeder zegt niet dat ze hem niet leuk vind maar het feit dat mijn nichtje met zijn neef getrouwd was en dat op een hel is geeindigd het niet prima vind.
Ik zal en zou net als mijn nicht behandeld worden. Aldus mijn moeder.
Mijn moede zegt ook dat ze dus als antwoord gaat geven dat het aan mij ligt. Dat ik dus niet wil. En niet dat het aan het verleden ligt ( neef en nicht).
Ik (hij ook) vindt dit heel erg want zo is het meteen gesloten zaak en eindig ik weer in die isoleercel. Ik haat dit en begin mijn moeder ook te haten ondanks alles.
Ik ben hopeloos. Kan met mijn moeder geen gesprek aan gaan omdat ik bang ben voor het feit dat ze boos op mij wordt en ook nog eens losse handjes heeft.
Ik heb dit besproken met mijn broers en die zien geen probleem in deze jongen. En tja verleden is dan jammer maar het is zo. Mijn oudeste broer vind hem wel een geschikte persooon voor mij!
Zusters wat moet ik doen. Moet ik afwachten moet ik mijn moeder aanspreken. Verder heb ik niemand met wie ik dit soort dingen bespreek, waarvan ik denk dat hij/zij ingang heeft bij mijn moeder.
Echt lig bijna dag en nacht te huilen. en spreek meer en meer met hem af wat nu ontzettend veel pijn doet als ik hem moet verlaten omdat het misschien wel voor de laatste keer zou zijn.
Hoor graag jullie mening inchallah
Maar ja nou ben ik gearriveerd bij 27 jaar inchallah wordt ik binnenkort 28.
Ik heb een jongen leren kennen die ik graag mag en ik mag hem al vanaf mijn jeugd echter heeft de tijd ons uit elkaar gedreven. Doorverhuizingen en familie toestanden.
Gelukkig ben ik nou weer sinds kort samen met hem. Ik heb nooit een vriend gehad of er zelfs over nagedacht hij is altijd in mijn hart blijven bestaan. Van dag een tot nu vandaag. Heb zijn blik nog hoe we samen aan het knikkeren waren en daarover ruzie maakte dat hij vals speelde. ( Dat was de mooiste tijd van mijn leven)
We hebben samen sinds kort er uitgebreid over gehad om te trouwen etc....
Hij heeft echt een zicht op het toekomst en wil graag verder. Wat ik ook heel graag wil met hem!
Nou is hij sinds kort mijn hand komen vragen bij mijn ouders.
En mijn ouders zeggen dood normaal NEE. Ik snap hun niet het is geen leuke jongen met een leuke familie die ons repecteert en gehoorzaamt.
Het is wel een jongen met strafblad en hij rookt. Gelukkig zegt hij zelf dat hij van zijn straf veel geleerd heeft. En dit bevestigd mijn broer ook die zijn vriend is.
Mijn moeder zegt niet dat ze hem niet leuk vind maar het feit dat mijn nichtje met zijn neef getrouwd was en dat op een hel is geeindigd het niet prima vind.
Ik zal en zou net als mijn nicht behandeld worden. Aldus mijn moeder.
Mijn moede zegt ook dat ze dus als antwoord gaat geven dat het aan mij ligt. Dat ik dus niet wil. En niet dat het aan het verleden ligt ( neef en nicht).
Ik (hij ook) vindt dit heel erg want zo is het meteen gesloten zaak en eindig ik weer in die isoleercel. Ik haat dit en begin mijn moeder ook te haten ondanks alles.
Ik ben hopeloos. Kan met mijn moeder geen gesprek aan gaan omdat ik bang ben voor het feit dat ze boos op mij wordt en ook nog eens losse handjes heeft.
Ik heb dit besproken met mijn broers en die zien geen probleem in deze jongen. En tja verleden is dan jammer maar het is zo. Mijn oudeste broer vind hem wel een geschikte persooon voor mij!
Zusters wat moet ik doen. Moet ik afwachten moet ik mijn moeder aanspreken. Verder heb ik niemand met wie ik dit soort dingen bespreek, waarvan ik denk dat hij/zij ingang heeft bij mijn moeder.
Echt lig bijna dag en nacht te huilen. en spreek meer en meer met hem af wat nu ontzettend veel pijn doet als ik hem moet verlaten omdat het misschien wel voor de laatste keer zou zijn.
Hoor graag jullie mening inchallah