Bekijk volle/desktop versie : Verhalen met moraal...



Pagina's : [1] 2

18-09-2009, 23:19
Verlies de moed niet

De enige overlevende van een scheepswrak spoelde aan op een klein onbewoond eiland. Hij bad hevig tot Allah, dat Hij hem uit deze benarde positie zou redden. Elke dag inspecteerde hij de horizon op zoek naar hulp, maar nooit vond hij iets. Uitgeput als hij was, maakte hij een klein hutje van drijfhout om hem en zijn weinige bezittingen te beschermen tegen de invloed van de natuurelementen.

Toen op één dag, nadat hij de kust afstroopte op zoek naar voedsel, hij terug kwam bij zijn schuilplaats, kwam hij erachter dat zijn kleine hutje vlam had gevat en hij zag de rook opstijgen naar de hemel. Het allerergste wat hij zich kon bedenken was hem overkomen, alles was verloren. Hij was verslagen door verdriet en woede.

“Allah, hoe kunt U mij dit aandoen!?”, schreeuwde hij.

Vroeg de volgende dag werd hij echter gewekt door het geluid van een schip dat de kust naderde. Het was gekomen om hem te redden. De man vroeg versuft aan zijn redders: “Hoe wisten jullie dat ik hier was?” Zij antwoordden: “Wij zagen jouw rooksignalen.”

Het kan snel gebeuren dat wij ontmoedigd raken als dingen slecht aflopen. Maar wij moeten de moed niet verliezen, want Allah heeft zijn plannen met ons, zelfs als wij worden getroffen door pijn en verdriet. Onthoudt dan ook de volgende keer, als je kleine hutje tot de grond afbrandt, dat dit een rooksignaal kan zijn dat de Genade van Allah aankondigt.

18-09-2009, 23:21


Dit is een verhaal over het vertrouwen en altijd steun zoeken bij Allah Subhana wa ta’ala (de Heilige en Verhevene).

Er was eens een koning die een minister had, en die minister vertouwde altijd op Allah Subhana wa ta’ala en alles wat hem overkwam goed vond. Op een dag sneed de koning per ongeluk zichzelf in zijn handen, en verloor een pink. Hij bloedde heel erg. De minister was naast hem en zag alles gebeuren en zei: ‘Kheir, kheir insha Allah’ (goed, goed als Allah dat wilt). De koning werd woedend en zei: ‘Hoe kun je dit goed noemen, ik heb een vinger verloren en jij vindt dat goed?!’. ‘Sluit deze man op’, zei de koning tegen de bewakers. Toen de bewakers hem meenamen zei de minister: ‘Kheir kheir insha Allah.’ De koning hoorde hem en schudde zijn hoofd en keek de andere kant op.

Dagen later was de koning aan het jagen in een verlaten woud, hij liet zijn mannen en spullen achter, en ging alleen op pad. In het woud kwam de koning een volk tegen die een beeld zaten te aanbieden. Het was feest ter ere van dat beeld en daarom zochten ze naar een offer. Ze zagen de koning en pakte hem als offer, maar hun priester merkte dat de koning geen pink had en zei: ‘Dit offer is niet volmaakt, de man mist een vinger.’ De koning werd vrijgelaten en was dol gelukkig.

Toen de koning weer in het paleis was zei hij tegen de bewakers: ‘Laat de minister vrij, en laat hem naar mij komen.’ Toen de minister bij de koning aankwam zei deze: ‘Nu begrijp ik waarom jij kheir kheir insha Allah zei toen ik mij vinger verloor. Want ik ben van een volk die mij als offer wilde slachten ontsnapt, omdat ik een vinger miste.’ De minister glimlachte en dankte Allah. De koning zei, maar ik heb nog een vraag voor je: ‘Waarom zei je kheir kheir insha Allah toen je naar de gevangenis moest?’ De man antwoordde: ‘Ik ben je minister en moet altijd bij je zijn, als ik niet naar de gevangenis meegenomen was, dan moest ik met jou naar het bos gaan en dan was ik opgeofferd in plaats van jou, omdat ik geen vinger miste.’

De koning lachtte en zei: ALHAMDU LILAH, Kheir Kheir insha Allah

18-09-2009, 23:23
zo zat ik ook wel eens te denken aan een onbewoond eiland.... stel je voorouders zijn er ooit aangespoeld maar hebben je nooit kennis bijgebracht over God of Goden en op een dag spoelt er een kist aan met twee heilige boeken

de koran en de joodse en christelijke geschriften verzameld in de bijbel,.. je weet niets van God of profeten,.. kent geen geschiedenis.

welk boek heb je dan het meeste aan en is het meest begrijpelijk ?

18-09-2009, 23:23
De zegeningen van Bismillah

Bismillah Ar-Rahmân Ar-Rahiem (In de naam van Allah, de Barmhartige, de Genadevolle)

Een Sheikh vertelde over de wonderen en zegeningen van 'Bismillaah'. Tijdens één van zijn vertellingen was er ook een Joods meisje in het publiek aanwezig. Horende over deze wonderen en zegeningen van 'Bismillaah' werd haar hart geraakt en nam zijn de Islam aan. Vanaf dat moment was 'Bismillaah' constant op haar lippen, op elk moment van de dag en bij elke handeling gebruikte zij het woord 'Bismillaah' b.v. tijdens zitten, staan, slapen, wakker worden, lopen, wandelen, eten bereiden etc etc.

Vanwege het uitspreken van 'Bismillaah' waren haar ouders woedend op haar en ze begonnen haar op allerlei manieren tegen te werken en druk op haar uit te oefenen om het af te leren. De ouders beraamden een plan, om het meisje van iets te kunnen beschuldigen zodat zij ter dood veroordeeld kon worden. De vader van het meisje was de adviseur van de Koning. Op een dag gaf de vader, de ring van het Koning, die met diamanten was ingelegd in bewaring aan zijn dochter.
Het meisje zei 'Bismillaah' en deed de ring in haar zak.' S nachts toen het meisje sliep, sloop de vader naar de kamer van de het meisje en stal de ring en gooide de ring diezelfde nacht in de rivier. Een vis slikte de ring in.

'S Ochtends heel vroeg gooide de een visser zijn net uit en als door "een wonder" kwam dezelfde vis in zijn net terecht. Op zijn beurt verkocht de visser de vis aan de adviseur en deze gaf de vis aan zijn dochter om het te bereiden en klaar te maken voor een feestmaal. Het meisje zei 'Bismillaah' en nam de vis aan en 'Bismillaah' zeggende sneed ze de vis open en plotseling zag zij de ring in de buik van de vis, 'Bismillaah' zeggende haalde ze de ring uit de buik van de vis en 'Bismillaah' zeggende deed ze de ring weer in haar zak.

Daarna maakte ze de vis klaar en diende het eten op. Na het eten vroeg de vader onschuldig in het openbaar, zijn dochter naar de diamanten ring van de Koning. Het meisje haalde de ring 'Bismillaah' zeggende uit haar zak, de vader schrok zich te pletter. Vanwege dit wonder mislukte het plan van haar vader. Allah is de beste plannenmaker. Allah , 'Al-Aziez' (de Machtige) en 'Al-Moehaymin' (de Beschermer), had door de zegeningen van 'Bismillaah' (in de Naam van Allah) het meisje gered van de doodstraf.

18-09-2009, 23:31


De tijd vliegt

Niet lang geleden, kwamen drie vrienden naar New York City. Ze besloten om in een hotel te verblijven gedurende hun bezoek. Zo gebeurde het dat ze een kamer kregen op de 60ste verdieping. Het beleid van het hotel was dat iedere nacht na 12 uur 's nachts de liften gesloten werden vanwege de veiligheidsredenen. Dus de volgende dag, huurden de drie vrienden een auto en gingen uit om de stad te verkennen. Ze genoten van films, concerten en andere dingen de hele dag door. Op een gegeven moment, herinnerden zij dat ze terug moesten gaan naar het hotel voor middernacht. Toen ze aankwamen, was het al over twaalven. De liften waren gesloten. Er was geen andere weg om terug naar hun kamer te gaan behalve de trap op helemaal tot de 60ste verdieping. Plotseling kreeg een vriend een idee. Hij zei, "De eerste 20 verdiepingen, zal ik grapjes vertellen om ons bezig te houden. Dan kan een ander verhalen met wijsheid vertellen de volgende 20 verdiepingen. Uiteindelijk kan de laatste persoon 20 verdiepingen met droevige verhalen vullen." Dus, iin van de vrienden begon met de grappen. Met gelach en plezier, bereikten zij de 20ste verdieping. daarna begon een andere vriend verhalen te vertellen vol met wijsheid. Dus leerden zij heel wat, terwijl zij de 40ste verdieping bereikten. Nu was het tijd voor de droevige verhalen. Dus de derde vriend begon, "Mijn eerste droevig verhaaltje is dat ik de kamersleutel in de auto heb achtergelaten."

wat is het moraal van dit verhaal? Dit verhaal lijkt op ons levenscyclus. De eerste twintig jaren van ons leven spenderen wij de tijd met grappen en genieten van wat dan ook. Dan nadat we 20 zijn geworden, gaan wij werken, trouwen, krijgen kinderen en dit is de tijd dat wij onze wijsheid gebruiken. en als we 40 zijn geworden, zien we uiteindelijk de witte haren en beginnen we te denken dat ons leven aan een eind is gekomen en de droefheid/spijt begint.

Het is beter dat we het begin van ons leven starten met de dood te herinneren dan dat we op het eind van ons leven ons erop voorbereiden wanneer weinigen van ons nog de energie hebben om Allah volledig te gehoorzamen..

18-09-2009, 23:36
De 4 vrouwen

Er was eens een rijke man die vier vrouwen had. Hij hield het meeste van zijn vierde vrouw; hij versierde haar met weelderige kleren en behandelde haar als een koningin. Hij zorgde heel goed voor haar en gaf haar het beste van het beste. Hij hield ook erg veel van zijn derde vrouw; hij was erg trots op haar en wilde altijd met haar pronken, maar was altijd bang dat ze weg zou lopen met een andere man. Hij hield ook van zijn tweede vrouw; ze was een hele attent iemand; altijd geduldig en de vertrouwelinge van de man.Wanneer hij problemen had, wendde hij zich altijd tot zijn tweede vrouw en hielp ze hem altijd en steunde hem door de moeilijke tijden heen.

De man's eerste vrouw had veel bijgedragen aan het behouden van zijn gezondheid en zaken voor het huishouden.De man hield alleen niet van zijn eerste vrouw; hoewel zij zielsveel van hem hield gaf hij haar nauwelijks aandacht.

Op een dag werd de man ziek en al snel daarna wist hij dat hij snel zou sterven. Hij dacht aan zijn luxe leven en zei tegen zichzelf;"nu heb ik vier vrouwen bij me, maar wanneer ik sterf zal ik alleen achterblijven; wat zal ik eenzaam zijn!Zodoende vroeg hij aan zijn vierde vrouw:"Ik hield van jou het meest; ik gaf jou de mooiste kleren en had voor jou de meeste zorg. Nu ik doodga, zou je me willen volgen en me gezelschap willen houden?"Geen sprake van!"antwoordde de vierde vrouw en ze liep weg zonder een woord. Het antwoord sneed diep door het hart van de man.

De verdrietige man vroeg het aan zijn derde vrouw:"Ik heb mijn leven lang van je gehouden, nu ik doodga, zou je mij willen volgen en mij gezelschap willen houden?" "Nee!"antwoordde de derde vrouw, "het leven hier is goed, wanneer je sterft ga ik hertrouwen!"Het hart van de man beweek en werd koud.Toen vroeg hij aan zijn tweede vrouw:"Ik wendde me altijd tot jou voor hulp en je hebt me altijd geholpen. Nu heb ik weer je hulp nodig. Wanneer ik doodga, wil je mij volgen om me gezelschap te houden?""Het spijt me, maar deze keer kan ik jou niet helpen, maar ik kan je op z'n minst naar je graf brengen,"zei de tweede vrouw.

Het antwoord kwam als een messteek; de man was ontzet. Toen riep een stem:"Ik zal met je meegaan; ik zal je overal volgen...." De man keek op en daar zag hij zijn eerste vrouw.Ze was zo dun; zo teer. Diep bedroefd zei de man:"Ik had beter voor je moeten zorgen..."

......we hebben allemaal vier vrouwen; de vierde vrouw is ons lichaam; hoe hard we ook ons best doen om er goed uit te zien; het zal ons verlaten wanneer we doodgaan. Onze derde vrouw zijn onze bezittingen; onze status en onze rijkdommen. Wanneer we sterven gaan ze alemaal naar anderen.De tweede vrouw is onze familie; onze vrienden; hoe nabij ze ons ook zijn geweest; ze scheiden van ons wanneer we ons graf in gaan.De eerste vrouw is onze ziel; vaak verwaarlozen we haar in ons streven naar materiele rijkdom en het bevredigen van onze lichamelijke behoeften. Misschien is het een goed idee om het nu te koesteren en het te versterken.....

18-09-2009, 23:39
Dit is een verhaal van een jongeman die op een zeer mooie maar tegelijkertijd tragische manier geleid is door Allah. Hij vertelt: " Ik was een persoon die graag bij zijn vrienden was. Wij waren altijd samen, altijd op zoek naar manieren om onszelf bezig te houden met verwerpelijk vermaak en verdorven zaken, waar we onze dagen mee vulden en onze nachten mee doorbrachten. Dit terwijl mijn lieve arme vrouw thuis eenzaam haar dagen voorbij zag gaan. Zij klaagde steeds vaker over de eenzaamheid en de dagelijkse ellende waarin zij leefde maar ik had daar geen oor voor, en negeerde het.

Op een nacht kwam ik, zoals gewoonlijk in die tijd, rond een uur of drie thuis. Mijn vrouw en dochter lagen al lang te slapen. Ik ging naar de woonkamer en zette mijn verdorven gedrag waar ik net van thuiskwam gewoon binnenshuis voort door wat vieze films te gaan kijken. Plotseling ging de deur van de kamer open !!! Daar zat ik dan, oog in oog met mijn vijfjarige dochter. Ik keek haar recht in de ogen, aan de andere kant werd er tot mijn grote verdriet teruggekeken met een teleurgestelde en trieste blik.

Verstijfd was ik, elke poging om iets te zeggen op dat moment stokte al bij de eerste klank. Na een seconde of wat die in mijn verlamde situatie als een eeuwigheid voelde bereikten de eerste klanken mijn bewustzijn. Het was haar lieve stem waarmee ze zei: "Papa, je zou je moeten schamen, ben je niet bang voor Allah. Heb toch vrees voor Allah!" en zij zei dit drie maal, deed de deur dicht en ging terug naar haar kamer.

Ik bleef onthutst achter en wist niet hoe te reageren. Een tijd lang zat ik als door de bliksem getroffen stil en bewegingsloos voor me uit te staren met open mond. Toen ik een beetje uit mijn toestand begon te raken irriteerde ik mij gelijk mateloos aan de verachtelijke beelden die nog steeds speelden en die er nu opeens heel anders uitzagen. Ik stond op, deed
de tv uit en begon na te denken over de gebeurtenis die mij voor de rest van mijn leven haarscherp zou bijblijven, uit nervositeit begon ik door de kamer te ijsberen. Haar woorden hadden mij heel diep geraakt. Zij riepen bij mij een gevoel op dat ik tot dan toe nooit had ervaren.

Ik besloot voor mijzelf dat het het beste was om naar haar kamer toe te gaan, dus ik begaf mij zenuwachtig die kant op terwijl ik nog klampachtig zat te bedenken wat ik zou zeggen. Eenmaal daar aangekomen, zag ik dat zij weer in slaap was gevallen. Ik ging kapot van binnen en dacht dat ik gek werd. In het holst van de nacht zat ik mijzelf op te vreten terwijl ik niks dan de stilte hoorde. Ik voelde mij ellendig als nooit tevoren, maar wat moest ik doen? Wat kon ik doen? Ineens werd de oorverdovende stilte onderbroken door een geluid dat alles veranderde, een geluid dat ik altijd al heb gehoord maar waar ik nooit naar heb geluisterd, een geluid waar ik de laatste jaren liever mijn oren voor sloot en pas blij was als die afgelopen was. Het was de oproep tot het ochtendgebed. Een rustig gevoel kwam over mij en ik begon na te denken. Aarzelend besloot ik om de kleine wassing te gaan verrichten, toen ik daar klaar mee was besloot ik mij op weg te begeven naar de moskee. Ik had niet veel zin om te gaan maar de woorden van mijn kleine dochter bleven mij achtervolgen.

De Imam opende het gebed en las een aantal verzen uit de Koran. Op het moment dat hij knielde en ik hem volgde, barstte ik spontaan in tranen uit. Ik kon mij niet inhouden al zou ik het gewild hebben. Dit was de eerste keer in zeven jaar dat ik weer voor Allah stond om het gebed te verrichten. De huilbui deed mij goed. Ik was opgelucht en het voelde alsof alle ongeloof, hypocrisie en verdorvenheid die ik in mij had, samen met de tranen uit mij wegstroomden. Thuis aangekomen, ging ik zitten en wachtte totdat het tijd was om naar mijn werk te gaan. Nog steeds zat ik mij te verwonderen om de reeks gebeurtenissen.

Toen ik op mijn werk kwam, zag ik mijn collega verbaasd en vreemd naar mij kijken. Het was natuurlijk een vreemde gewaarwording voor hem dat ik zo vroeg binnen was, terwijl ik daarvoor door mijn levensstijl vaak ofwel altijd laat was. Hij wilde meteen het fijne ervan weten. Ik vertelde hem wat mij overkwam, waarna hij zei: "Wees Allah dankbaar voor het geven van
zo'n dochter die jou aan het denken heeft gezet en wees Hem ook dankbaar voor het niet sterven in de toestand waarin je verkeerde."

Ik voelde mij na een tijdje werken onwijs vermoeid (ik had namelijk nog steeds niet geslapen) en vroeg om een halve dag vrij te nemen om de rest van de dag uit te rusten. Ik verlangde ook naar het zien van mijn kleine dochter. Ik kon gaan, dus vol goede moed ging ik onderweg naar huis. Ik keek er zo naar uit om mijn dochtertje te spreken, mijn excuses aan te bieden, haar te bedanken en te omhelzen. Er stond mij heel wat anders te wachten.

Toen ik het huis binnenliep, kwam mijn vrouw in paniek en huilend op mij af. Mijn hart begon sneller te bonzen, ik vreesde al het ergste. Ik vroeg angstig wat er aan de hand was en zij overdonderde mij met precies dat ergste waar ik voor vreesde. Ze was dood, mijn vijfjarige bloempje, waar ik sinds de nacht ervoor nog meer van was gaan houden, was overleden. Ik kon het niet geloven. Haar woorden die mij zo diep hadden geraakt waren de laatste die ik van haar gehoord heb. Een onbeschrijfelijk heftige pijn kwam over mij. Ik kon mijzelf niet meer beheersen en tranen begonnen wild te stromen.

Ik besefte mij na een tijdje dat dit een beproeving van Allah was om mijn geloof op de proef te stellen, en wist dat ik mij sterk moest houden. Ik belde mijn collega op en vertelde moeizaam wat er gebeurd was. Toen ik hem vroeg of hij kon komen om mij te helpen met het wassen en begraven van mijn dochter, gaf hij hier meteen gehoor aan. Wij verrichtten het gebed voor haar en droegen haar naar de begraafplaats. Op de begraafplaats zei mijn collega tegen mij: "Het is niet gepast dat een ander dan jij jouw dochter in het graf plaatst." Ik pakte haar met tranen in mijn ogen en legde haar voorzichtig in het graf terwijl ik dacht; ik ben niet mijn dochter aan
het begraven maar het licht dat mij weer naar Allah heeft geleid."

19-09-2009, 00:38
mashallah, mooie verhalen

19-09-2009, 01:04

Citaat door Emeth:
zo zat ik ook wel eens te denken aan een onbewoond eiland.... stel je voorouders zijn er ooit aangespoeld maar hebben je nooit kennis bijgebracht over God of Goden en op een dag spoelt er een kist aan met twee heilige boeken

de koran en de joodse en christelijke geschriften verzameld in de bijbel,.. je weet niets van God of profeten,.. kent geen geschiedenis.

welk boek heb je dan het meeste aan en is het meest begrijpelijk ?



De koran! Want de koran is een boek waar geen twijfel over is. Hij is tijdloos en eeuwig.

De Bijbel daarentegen, oude testament, nieuwe testament, ik volg het allemaal niet meer. Gewoon weglaten wat jullie niet bevalt, hoe kan je het dan nog serieus nemen?

19-09-2009, 01:14

Citaat door _Oprecht_:
De koran! Want de koran is een boek waar geen twijfel over is. Hij is tijdloos en eeuwig.

De Bijbel daarentegen, oude testament, nieuwe testament, ik volg het allemaal niet meer. Gewoon weglaten wat jullie niet bevalt, hoe kan je het dan nog serieus nemen?



maar de koran vertelt niks en is ook niet chronologisch gerangschikt,..

de bijbel vertelt tenminste nog een hoop voor de mens begrijpelijke verhalen en is wel chronologich gerangschikt. de bijbel is een boek met een rode draad.

de koran zou je niet begrijpen zonder voorkennis of uitleg. je zou niet eens het gebed weten of de qibla want die dingen staan er niet in

19-09-2009, 01:18

Citaat door Emeth:
maar de koran vertelt niks en is ook niet chronologisch gerangschikt,..

de bijbel vertelt tenminste nog een hoop voor de mens begrijpelijke verhalen en is wel chronologich gerangschikt. de bijbel is een boek met een rode draad.

de koran zou je niet begrijpen zonder voorkennis of uitleg. je zou niet eens het gebed weten of de qibla want die dingen staan er niet in


Als niet moslimszijnde zal je de koran NOOIT begrijpen

In de koran staat dat we moeten bidden en in de hadiths staat hoe wij dit moeten doen.

19-09-2009, 01:23

Citaat door _Oprecht_:
Als niet moslimszijnde zal je de koran NOOIT begrijpen

In de koran staat dat we moeten bidden en in de hadiths staat hoe wij dit moeten doen.



ja dat weet ik,.. daarom zeg ik als iemand die koran krijgt aangespoeld kan hij er niet zoveel mee. ten eerste staan de verhalen niet in een logische volgorde en ten tweede vertelt de koran lang niet alles... zelfs niet hoe je moet bidden als moslim

19-09-2009, 01:25


Maar dan kunnen we zeggen als, als, als, maar het is voorbestemd dat de Koran neer zou dalen en de ahadiths geschreven zouden worden. Ik geloof niet in toeval maar in lotsbestemmingen.

19-09-2009, 01:41

Citaat door _Oprecht_:
Maar dan kunnen we zeggen als, als, als, maar het is voorbestemd dat de Koran neer zou dalen en de ahadiths geschreven zouden worden. Ik geloof niet in toeval maar in lotsbestemmingen.



ik niet,.. maar het was ook een hypothetische vraag,.. dus maak je niet druk

19-09-2009, 01:44
Ik maak me niet druk enne om je vraag te beantwoorden in je OT: Islam zal altijd bestaan, altijd.

Pagina's : [1] 2