Ik denk dat ik zelfs durf te zeggen:
Liever een Nederlandse bekeerde jongeman, dan een Marokkaanse.
Ik zie jammer genoeg veel bad things happening onder onze gemeenschap, waardoor ik geneigd ben om een kruisje te trekken door een mogelijke marokkaanse huwelijkskandidaat.
Dit is mijn theorie.
Maar in de praktijk blijf ik hoe dan ook kijken naar Marokkanen als mogelijke kandidaten.
Mijn ouders hebben er trouwens niets mee te maken, of ik een chinees, turk, somalier of algerijn trouw. Zolang hij maar een praktiserende moslim is, inshaAllah.
Cultuurverschillen kunnen inderdaad in de praktijk enig onbegrip of miscommunicatie uitlokken, maar daar kan toch over gepraat worden? Begrip en respect zouden dan als wasverzachters moeten dienen.
Het lijkt me juist leuker om van 2 verschillende culturen te eten, dan leer je nog eens wat van de wereld.
En moccakindjes zijn de mooiste babies!