Korsakov
24-08-2009, 22:49
Op 6 april van dit jaar kwam een Nederlandse soldaat om het leven en raakten vijf anderen gewond bij een raketaanval op Kamp Holland in de Afghaanse provincie Uruzgan. De gewonden werden opgevangen in het veldhospitaal op het basiskamp, Role 2 in soldatenjargon. In het tweeluik Veldhospitaal Uruzgan wordt het Nederlandse medisch personeel op Kamp Holland op de voet gevolgd bij het verlenen van acute medische hulp aan soldaten en aan de plaatselijke bevolking.
Het kleine ziekenhuis op het basiskamp bestaat uit een operatiekamer, twee intensive care bedden, twee spoedeisende hulp bedden en achttien bedden op zaal. Chirurg Rob Leemans en zijn team staan 24 uur per etmaal klaar om slachtoffers van oorlogsgeweld en bermbommen te opereren. Het medisch personeel behandelt ook de gewonde en zieke Afghaanse bevolking uit de streek. Of je nu Nederlander bent of Afghaan, binnen de muren van Role 2 is maar één ding echt belangrijk: Overleven. 'In ons veldhospitaal zie je de oorlog', zegt een van de artsen.
Er is een helikopter onderweg met twee zwaargewonde Afghaanse kinderen. Het spelen met een explosief is hen bijna fataal geworden. Role 2 verandert in een snelkookpan. De twee kinderen blijken er slecht aan toe te zijn, bij de een liggen de darmen op de buik, de ander heeft zware interne bloedingen. In de operatiekamer begint voor Leemans en zijn team een lange strijd op leven en dood.
Voor het medisch personeel betekent werken in het oorlogsgebied voortdurend keuzes maken. Het liefst zouden ze iedereen helpen, maar dat kan niet. Om de hearts and minds van de plaatselijke bevolking te winnen behandelen ze veel Afghanen, maar alleen als hun wonden oorlogsgerelateerd zijn, of hun ledematen of leven in gevaar zijn. Hoofd verpleegkundig officier Mark, verantwoordelijk voor de patiënten in het ziekenhuis, erkent de spagaat waarin het medisch team zich bevindt: 'Ik heb een eed gezworen om mensen te helpen. Ik ben daarom blij dat er een telefoon zit tussen mij en de verpleegkundige bij de poort.'
Algemeen militair verpleegkundige Christan wordt geconfronteerd met deze maatregel: Een Afghaanse man die een voetamputatie nodig heeft, wordt bij de poort geweigerd. Maar een sterk ondervoede baby mag wel naar binnen. Het jongetje verovert de harten van de verpleegsters en reageert goed op de voeding. Maar hoe voorkomen de Nederlanders dat het kind straks thuis weer ondervoed raakt?
Kamp Holland bereidt zich voor op een grote militaire actie. Nederlandse, Australische en Afghaanse battle groups gaan een gebied ten noorden van Kamp Holland schoonvegen van Talibanstrijders. Het veldhospitaal wordt in allerijl leeggehaald, patiënten worden vervoerd naar het ziekenhuis in Kandahar. De bedden moeten leeg zijn voor eventuele militaire slachtoffers. Het Nederlands chirurgisch team kan direct aan de slag, een Medivac helicopter brengt met grote spoed twee zwaargewonde Afghaanse soldaten met schotwonden binnen.
http://www.tv-visie.be/inhoud/nederland/23augustus2009/ncrv-dokument-veldhospitaal-uruzgan_31435/
Het kleine ziekenhuis op het basiskamp bestaat uit een operatiekamer, twee intensive care bedden, twee spoedeisende hulp bedden en achttien bedden op zaal. Chirurg Rob Leemans en zijn team staan 24 uur per etmaal klaar om slachtoffers van oorlogsgeweld en bermbommen te opereren. Het medisch personeel behandelt ook de gewonde en zieke Afghaanse bevolking uit de streek. Of je nu Nederlander bent of Afghaan, binnen de muren van Role 2 is maar één ding echt belangrijk: Overleven. 'In ons veldhospitaal zie je de oorlog', zegt een van de artsen.
Er is een helikopter onderweg met twee zwaargewonde Afghaanse kinderen. Het spelen met een explosief is hen bijna fataal geworden. Role 2 verandert in een snelkookpan. De twee kinderen blijken er slecht aan toe te zijn, bij de een liggen de darmen op de buik, de ander heeft zware interne bloedingen. In de operatiekamer begint voor Leemans en zijn team een lange strijd op leven en dood.
Voor het medisch personeel betekent werken in het oorlogsgebied voortdurend keuzes maken. Het liefst zouden ze iedereen helpen, maar dat kan niet. Om de hearts and minds van de plaatselijke bevolking te winnen behandelen ze veel Afghanen, maar alleen als hun wonden oorlogsgerelateerd zijn, of hun ledematen of leven in gevaar zijn. Hoofd verpleegkundig officier Mark, verantwoordelijk voor de patiënten in het ziekenhuis, erkent de spagaat waarin het medisch team zich bevindt: 'Ik heb een eed gezworen om mensen te helpen. Ik ben daarom blij dat er een telefoon zit tussen mij en de verpleegkundige bij de poort.'
Algemeen militair verpleegkundige Christan wordt geconfronteerd met deze maatregel: Een Afghaanse man die een voetamputatie nodig heeft, wordt bij de poort geweigerd. Maar een sterk ondervoede baby mag wel naar binnen. Het jongetje verovert de harten van de verpleegsters en reageert goed op de voeding. Maar hoe voorkomen de Nederlanders dat het kind straks thuis weer ondervoed raakt?
Kamp Holland bereidt zich voor op een grote militaire actie. Nederlandse, Australische en Afghaanse battle groups gaan een gebied ten noorden van Kamp Holland schoonvegen van Talibanstrijders. Het veldhospitaal wordt in allerijl leeggehaald, patiënten worden vervoerd naar het ziekenhuis in Kandahar. De bedden moeten leeg zijn voor eventuele militaire slachtoffers. Het Nederlands chirurgisch team kan direct aan de slag, een Medivac helicopter brengt met grote spoed twee zwaargewonde Afghaanse soldaten met schotwonden binnen.
http://www.tv-visie.be/inhoud/nederland/23augustus2009/ncrv-dokument-veldhospitaal-uruzgan_31435/