Vooraf:
‘‘ Ik liep naar boven, en dacht bij mezelf wat ik allemaal heb meegemaakt nadat mijn beste vriendin met mijn broer ging verhuizen.’’
--
Soms had ik tijden wanneer ik wilde stoppen. Het was alsof iemand in je oor fluisterde dat je het niet kon, dat je er maar mee moest stoppen. Ik had dat vaak genoeg, wanneer ik werd gecorrigeerd op mijn fouten, wanneer mij iets niet wilde lukken. Toch bleef ik doorvechten. Wie dat was? Ik heb geen idee, want zo sterk ben ik namelijk niet. Ik houd er niet van om mijn emoties te tonen, maar ik houd er ook niet van als iets niet lukt. Ik heb altijd geleerd om sterk te blijven, al wil je jezelf zo graag de graf in wensen.
Mijn broertje kwam mijn kamer binnen met de huistelefoon in handen. ‘Een hele goede middag met Amira Lallouasi.’ ‘Een hele goeden middag mevrouw Lallouasi, ik ben Nadim Verhagen van Vogue international. ’ Ik keek mijn broertje gefronsd aan. Nadim Verhagen? Wat een bijpassende achternaam bedacht ik me en wilde het liefst keihard lachen. ‘Ik heb zowel van uw broer uit Canada een uitnodiging gekregen om zaken te bespreken als we het hebben over onze samenwerking.’ ‘Dat kan kloppen ja.’ geef ik weer als antwoord en hij kuchte. ‘Ja, zou het geschikt zijn als we morgen een zakenlunch houden?’ Dat was wat ik graag wilde horen. Mijn charmes in de strijd leggen, dat kon ik als geen andere. Ik begreep nu waarom Amir mij had verkozen. Ik krijg ze altijd binnen, zakenlunchen waren mij specialiteiten. ‘Een moment alsjebliefd, ik zal even in mijn agenda kijken.’
Al wist ik dat ik morgen niks van plan was, wat ik geleerd had is dat ik mij soort van "hard to get" moest gedragen, als ik professioneel wil lijken. ‘Ik ben weer terug, dat is inderdaad geschikt en komt goed uit. Wat dacht u van half 2?’ ‘In La Journee de france?’ ‘D'accord.’ antwoord ik in het frans en hoor hem lachen. ‘Fijne dag verder mevrouw.’ ‘Ingelijks Verhagen.’ Na wat achter de computer gezeten, gespeurd en tv gekeken vond ik het wel tijd om te gaan slapen. Ik pakte mijn créme's en smeerde mijn gezicht, handen en voeten in. Tandenpoetsen, en naar bed.
Terwijl ik mijn ogen openden luisterde ik naar 't geluid van de vogels die rondvliegen rondom ons huis. Zonnetje schijnt en ik keek naar de klok, beseffend dat het half 12 was. Ik pakte mijn zakelijke pak & rok, en begon te douchen. Mijn haren in een deftige knot, en hiermee zal ik schijnen. Ik giechelde terwijl ik mezelf in de spiegel zag. Ik was misschien wel een zakenvrouw, maar een klein kind zal ik altijd blijven. Ik loop naar beneden en zie mijn vader ontbijten. ‘Salaam a baba.’ zeg ik. Hij kijkt naar me op en begroet me weer.Ik geef hem een kus op zijn voorhoofd en loop naar mijn moeder die buiten haar voeten in de zwembad stopte. ‘Salaam a yemma.’ zeg ik weer en geef haar een kus op haar wang.
‘Je broers zijn al weg lieverd, moet je nog wat eten?’ ‘Nee shokran, ik neem wel actifit want ik ga zometeen lunchen.’ Ik pakte mijn hakken en verliet het huis. Klikte op mijn sleutel en stapte in de auto. ‘Here we go.’ zeg ik tegen mijzelf en zet keihard muziek op. Muziek, dat was mijn leven en mijn reddingsnoot. Wanneer er iets met me was, kon ik mijzelf altijd daarin verstoppen. ‘Yes, use a sexy bitch!’ schreeuw ik lachend terwijl ik mijn raam open zet. Het was vandaag 36 graden, strand weer in dit geval maar ik zal winnen.
Ik liep naar binnen en zag de obers al voor me staan. ‘Mevrouw Lallouasi.’ zei ik en hun knikten. ‘Welkom mevrouw, kom verder.’ en ik geef ze een hartelijke lach. Terwijl ik rondkijk zie ik één prachtige good-looking alleen aan tafel zitten. Hij had een pak aan, en zijn haren in stekels. Hij voelde waarschijnlijk iemand naar hem kijken want voordat ik het wist ontmoette ik zijn blauwe ogen. Hij schonk me een prachtige lach en kwam naar mij toelopen. ‘Amira Lallouasi?’ ‘Uiteraard.’ antwoord ik en hij begon te lachen. Hij stak zijn hand uit. ‘Ayman Achraffi, aangenaamd.’ en ik schud zijn hand.
‘Ingelijks, heb ik geen afspraak met Nadim Verhagen?’ ‘Dat klopt, hij kon het niet redden wegens meerdere zaken die hem overtroffen en daarom ben ik als zijn zakenpartner ingeschakeld.’ ‘Juist, nou laten we zitten dan maar.’ zeg ik terwijl ik hem weer een lach schonk. Hij knikte en zo charmant als hij zich gedroeg trok hij mijn stoel naar achteren en liet mij zitten waarna hij het weer naar voren schoof. ‘Dankuwel jongeman.’ ‘Het was geen moeite, wat wilt u bestellen?’