Bekijk volle/desktop versie : Dreams off Yasmin


22-08-2009, 23:36

Proloog[/SIZE]

[SIZE="3"]
Kennen jullie het gevoel dat je vrijheid je word ontnomen? Dat je altijd in de gaten wordt gehouden? Elke plek waar je naartoe wilt kan je alleen met een excuus of een smoes naartoe? Dat je dacht dat je als meisje zijnde op 18 jarige leeftijd wat meer vrijheid zou krijgen dan alleen van school/werk naar huis. Maar nu je 20 bent mag je nog steeds evenveel als op je 12e? Kun je je voorstellen dat je tassen, jassen, kasten, portemonnee’s en noem maar op worden gecontroleerd zodra je onder de douche staat? Kan je geloven dat meiden van 20 jaar nog steeds onder de blauwe plekken zitten en dat ze elke dag weer worden ververst?

Stap in het leventje van Yasmin. Een mooie jonge meid van 20 jaar die leeft voor haar dromen. Haar dromen, alleen van haar. Niemand kan dat van haar afpakken. Zodra een glimlach haar mond siert hebben haar dromen haar weer helemaal in bezit. Hoe vers haar wonden ook zijn en hoe diep haar pijn. Nooit zal ze het iemand vertellen, nooit zal ze haar familie naam schaden. Nooit zal de buiten wereld merken dat er wat mis is met de vrolijke, mooie Yasmin Ben Said.

Nooit.. Of toch wel...?
23-08-2009, 00:29


Dit is de laatste keer, de allerlaatste keer denk ik woedend en snik het uit. Ik staar uit het kleine raampje in mijn kamer. Ik durf mijn eigen lichaam niet aan te raken laat staan bekijken in de spiegel. Met elke beweging dat ik maak voel ik een pijnscheut door mijn lichaam heen trekken.
Wat moet ik nu? Weer ziekmelden op school en werk? Lopen kan ik niet. Denk na Yasmin, Denk na.
Ik schrik wakker uit mijn gedachten doordat ik mijn buurmeisje hoor gillen van plezier.
Ze trekt mijn aandacht en voor even wens ik dat we van plek konden ruilen. Snel schud ik de gedachtes van me af. Nooit zou ik een leven als die van mij aan iemand toewensen, niet eens aan mijn grootste vijand.
Ik draaide me om en voelde een steek door mijn lichaam heen trekken.
Pijnstillers dacht ik, heel veel pijn stillers.
23-08-2009, 00:34
meid 1ste fan ga gauw verder....
23-08-2009, 00:37
meid ga door zid zi d vervolgje pleasee!!
23-08-2009, 01:07


Speciaal voor mijn late lezertjes...


Mijn hoofd voelde zwaar aan en ik wist dat als ik pijnstillers zou willen ik naar beneden moest. Ik heb geen kracht om Beba weer onder ogen te komen. Alhoewel, het is nu al 5 uur in de ochtend. Maar hoe kom ik beneden met mijn gekneusde been? Ach, kom op Yasmin verman jezelf.
Langzaam zette ik mijn voet op de grond, ohw yes dit gaat goed nu mijn andere voet. Eindelijk stond ik na 2 dagen weer op mijn benen.
Langzaam kwam er een glimlach tevoorschijn die al snel verdween door een enorme pijn in mijn benen en onderbuik.
Ik probeerde mijn schreeuw te onderdrukken nog meer klappen zou ik op dit moment niet aankunnen.
Ik pakte mijn kussen drukte het tegen mijn gezicht aan en snikte het uit zo zou niemand mij horen.
Ya rabbi, waar heb ik dit aan te danken. Ik luister altijd naar mijn ouders. Ik ga van school/werk naar huis en geef mijn vader 3 kwart van mijn salaris. Ik kook voor ze en maak het hele huis schoon en dat elke dag weer. Zelf kom ik altijd op de laatste plaats. Mijn school lijdt eronder ik lijdt eronder.
En mijn ouders?
Hoe kunnen ze na mij zo te hebben toegetakeld slapen als een roos?
Dat is de vraag waar ik al 10 jaar mee rondloop. Maar waar blijft mijn antwoord..
23-08-2009, 12:55
bedankt voor je vervolg ga snel verder...
23-08-2009, 14:34
Wauwie...

Ga snel verder.

xx.
24-08-2009, 00:41
Ik loop met zoveel vragen rond, maar niemand wilt of kan mij antwoorden geven op mijn vragen. Als ik ook maar iets aan mijn ouders vraag word mijn ene vraag beantwoord met nog meer blauwe plekken.
Ik ben ook zo dom af en toe.

(Flashback)
''Bzzt, Bzzt'' Waar is dat kutding nou weer het lag toch echt op mn kussen. Oke, Yasmin je moet je nu echt gaan aankleden mompel ik tegen mezelf. Ik negeer het geluid van mijn telefoon en ga voor mijn spiegel staan.
Snel kijk ik weg en daarna heel langzaam terug. Ik zoek mijn doosje poeder en probeer mijn blauwe oog zoveel mogelijk te camoufleren.
Ik pak een simpele spijkerbroek en een wit truitje en kleed mezelf gehaast aan. Als ik net klaar ben met het aankleden hoor ik weer het irritante gezoem van mijn telefoon. Ik gooi alle dekens van mijn bed en vind eindelijk mijn zoemende apparaat. Souhaila staat er op het schermpje. Ik druk haar snel weg omdat ik thuis niet kan telefoneren.
Ik pak mijn tas en ren de trap af.
Net als ik de voordeur opentrek hoor ik, Yasmin waar denk jij heen te gaan.
Langzaam draai ik me om en voel ik mijn hele lichaam trillen.

Beba, fluister ik.
Dreigend komt hij voor me staan, ik zie hoe hij zijn vuisten balt en snel sluit ik mijn ogen wetend wat er komen gaat.

Nee, alsjeblieft niet weer!!