Bekijk volle/desktop versie : Ik, uitgehuwelijkt? haha, NO WAY !



Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8 9

14-08-2009, 15:17
PT 1.
Het was een prachtige zomerdag in marokko.
Een fris briesje, en een zingende vogel op het vensterbank maakten me wakker.
Mijn dag kon niet beter beginnen !
Ik maakte mijn bed op, deed de ramen dicht tegen de hitte, en ging iedereen een goeiemorgen wensen.

Het viel me meteen op dat papa ontbrak.
Ik vroeg aan mama waar hij was.
"Oooh, hij zal wel naar de markt zijn.", zei ze.
Ik voelde de aarzeling in haar stem, maar goed, lang bleef ik er niet bij stilstaan want ik had een afspraak met mijn nichten, we zouden naar de zee gaan, dus ik moest mijn tas nog klaarmaken.

Net op het moment dat ik wou vertrekken, zag ik papa met een big smile de trap oplopen.
"Sinds wanneer is de markt zo een leuke gebeurtenis?" vroeg ik plagend.
"Haha, wie zegt dat ik in de markt was?" zei hij met een verbaasde blik, maar nog steeds die big smile op zijn gezicht.
Aha, daar had je het al, mama's kunnen gewoon niet liegen, ik wist het!
Maar goed, ik haat te laat komen op afspraakjes, ik zou hem straks wel vragen waar hij was. Nu moest ik weg!
"Nou, ok, maar ik moet nu gaan, ik heb haast. Tot straks."
Maar zo snel kwam ik er niet van af.
"Neeen neen, jij gaat nergens heen. Ik heb groot nieuws. Kom maar mee naar boven."
Damn it! Ik nam mijn gsm en belde de meisjes op om te zeggen dat ze niet op me moesten wachten.
Wat zou er nu toch aan de hand kunne zijn...

PT 2.
Ik volgde hem als zijn schaduw op de trappen.
Niet wetend dat over enkele ogenblikken mijn hele leven zou veranderen.
Boven riep papa iedereen bij elkaar.
What the.. ?
Mama had een nog grotere smile op der gezicht dan papa had.
Mijn zus kwam naast me zitten op de bank, zij wist net als mij al helemaal niet wat er stond te gebeuren.

Ze zien er zo gelukkig uit, zo fier! Wat gebeurt er? Krijg ik eindelijk een auto, omdat ik enkele dagen ervoor in België mijn rijbewijs heb gehaald.
Jaaa, dat zal het zijn.
Maar goed, ik speelde even het spelletje mee, en liet mijn ooghoeken glijden naar zijn hand die in zijn zak zat. Daar zullen zeker en vast mijn sleutels in zitten van mn nieuwe auto.. Wanneer haalt hij ze tevoorschijn!
Hij gaf een hele preek van hoe fier hij is op ons, dat zijn kleine meisjes eindelijk grote dames worden.. blabla, eigenlijk kon het me niet boeien!

Tot ik het woord trouwen uit zijn mond hoorde komen.
Mijn hart stopte met kloppen. Alles leek wel in slow-motion te bewegen.
Dus zitten mijn ouders toch zo in elkaar? Heb ik ouders die hun dochter laten uithuwelijken met een veel oudere neef uit marokko die ze nog nooit gezien heeft. Ben ik opgevoed door hen?

Ik herken ze niet meer. En zij mij ook niet meer.
De S. die nooit haar gevoelens liet zien, die tegen een stootje kon, die nooit een traan voor iemand laat, lag nu te huilen met tranen in overvloed.

Mijn hele levensplan is naar de klippen. Ging ik niet verder studeren?
1001 vragen flitsten voorbij. Maar ik kon geen woord zeggen. Mijn maag zat helemaal in de knoop. Ik voelde me misselijk worden.
Nog nooit heb ik me zo ellendig gevoeld. Het leek het einde van de wereld wel. En op dat moment was het ook het einde voor mij.

Mijn zus, die al even verontwaardigd leek als mama, probeerde me te troosten, maar bij de minste aanraking kromp ik in elkaar.
Oncontroleerbaar bleven de tranen over mijn gezicht rollen.
Ik liep de trap af naar buiten.
Achter mij hoorde ik doffe geluiden, achteraf bleek dat het papa was die mij verwijten toeriep dat ik nog zijn dood zou worden en dat als ik weg ging, ik weg moest blijven. Maar op dat moment klonk alles gedempt...

Ik wandelde maar verder, geen idee waar ik naartoe liep...

PT 3.
De felle middagzon scheen op mijn hoofd. Ik voelde me draaierig worden en zwarte vlekken verschenen hier en daar.
Bij de eerstvolgende boom ging ik eronder zitten om te schuilen voor de zon. Mijn keel voelde droog aan en ik voelde elke hartslag in mijn keel.
Geen enkele beschrijving ter wereld kon voldoen aan hoe ik me voelde op dat moment.
Waar was ik aan begonnen dacht ik bij mezelf. Zou ik me toch beter niet bij mijn lot neerleggen, en gewoon trouwen met die man. Wie weet is het zo voorbestemd en moet ik de moeite niet doen om tegen te stribbelen.

Een oud vrouwtje kwam me water aanbieden. Blijkbaar zag ik er echt zo miserabel uit.
Ik probeerde vriendelijk te glimlachen, nam het water aan maar dronk er niet van.

Ik probeerde me de weg naar huis terug te herineren, ookal wist ik dat ik te koppig was om terug naar huis te keren uit eigen initiatief.
Als ze om me geven, dan moeten ze me maar zoeken en me zelf komen halen.

Toch was ik niet 100% tevreden met mijn bedenking. Tenslotte straf ik mijzelf er het meest mee. Ik was in the middle of nowhere. Tegen de tijd dat ze me vinden ben ik uitgedroogd, uitgehongerd of in het ergste geval, ontvoerd en vermoord.
Bij die gedachte kreeg ik kippenvel, dus besloot ik terug de stad in te gaan.

Tegen de namiddag liep ik op de markt in de hoop een bekende tegen het lijf te lopen... Mijn gedachten waren niet koud of daar zag ik mijn tante met een bezorgde blik door de kraampjes lopen.
Ze was op zoek naar iets.. naar mij?
Ze waren zeker een zoekactie gestart!
Yesss, ze zijn ongerust, het is me gelukt.
Wat zullen ze thuis blij zijn mij terug te hebben. Ze zullen de volgende keer wel 2x nadenken voor ze me zoiets aandoen..

Tante zag mij, en in de plaats van dat haar ongeruste blik opluchtte sloeg die over in onweer.
In reuzepassen liep ze mijn richting uit.
Zonder 1 woord greep ze mij bij mijn pols, als een klein kind. We liepen de markt uit. Wat gebeurt er?
Al mijn vragen negeerde ze en bij elke vraag greep ze me steviger vast tot mijn hand paars begon te zien.
Ik herkende de weg naar huis. Dit loopt slecht af...

PT 4.
Nog steeds in reuzestappen liepen we door de stad.
We waren bijna thuis, ik herkende de bakker. Ik voelde dat alle ogen naar ons gericht waren.
Wat kon tante rap stappen, ik had er de milt van gekregen. Zo uitgeput als ik was, ging ik trager stappen en maakte ik me zwaarder uit hoop dat ze trager zou stappen.
Maar het omgekeerde gebeurde, ze nam me nog steviger beet en begon verschrikkelijk hard aan me te trekken. Ik had er genoeg van, wat denkt ze wel, ik ben 18, volwassen dus, als ik me niet vergis mag ik mijn eigen keuzes maken.

Ik vroeg beleefd of ze me kon los laten, dat ik de weg wel wist.
Maar wat volgde was gemompel waaruit ik alleen maar kon ontcijferen dat ik een kleine heks was die weer zou weglopen en dat ze me niet weer een halve dag zou lopen zoeken.
Ik zag papa en nog andere mannen aan de deur staan.
Hij knikte eventjes naar tante, draaide zijn hoofd terug om, en praatte verder met de mannen die er stonden.
Hij negeerde me compleet, zijn bloedeigen dochter, het zal nog lang duren voor ik hem dit vergeef.
Maar veel tijd om er over stil te staan had ik niet.
Mama deed of er niets aan de hand was, haar humeur was zoals altijd, als het chaotisch is, want boven zat het vol met vrouwen en kinderen die ik nog nooit gezien heb. Maar een feit is, dat ze geen woord tegen me zei, en dat ze geen oogcontact met me maakte.

Net nadat ik mezelf eindelijk heb verkoeld met water, kwamen 3 vrouwen van rijpere leeftijd me halen.
Er werd me niet gezegd waar we heen gingen, maar ik vroeg ook niets.
Ik was moe, ik had geen macht meer.
Ik had maar 1 hoop en dat was wakker worden en beseffen dat dit gewoon 1 grote nachtmerrie is...

14-08-2009, 15:22


PT 5.
Na 15min stappen, hurkte de oudste vrouw zich. Ze kon niet meer verder zei ze. Last van haar gewrichten.
Een andere vrouw liet een taxi stoppen.
En met z'n vieren propten we ons op de achterbank.
Om eerlijk te zijn, die vrouwen waren allesbehalve slank, dus moest ik af en toe naar adem snakken.
Na de 5 langste minuten van mijn leven hadden we onze bestemming bereikt.
Het was de hamam.
Ik had niet veel kennis van gearangeerde huwelijken, want die waren van voor mijn tijd, althans, dat dacht ik, maar 1 ding wist ik zeker, en dat was dat de bruid vlak voor haar huwelijk eens goed onder handen wordt genomen in de hamam.
Beetje bij beetje begreep ik wat er met mij gebeurde.
Zelfs een verlovingsfeest kwam er niet, dat "gunden" ze me niet eens.
Waarom zo'n haast. Vanavond al trouwen? Of morgen pas? Hoe lang duurt zo een feest, is het werkelijk een week, of zijn het maar drie dagen.
Moe van al de vragen, besloot ik gewoon alles op me te laten afkomen, tegen deze monsters kon ik tenslotte niet opboksen.

Toen ik uit de hamam kwam voelde ik me niet alleen lekker fris, maar ook leeg.
Leeg vanbinnen. Precies of ze mijn laatste beetje hoop naar vechten voor mezelf hebben weggewassen.
Ik voelde dat er wat ontbrak..

Thuis stond er een vrouw me op te wachten.
Ze was er om mijn handen en voeten te versieren met henna.
Wat ook op een verloving moest gebeuren bij mijn weten maar goed... die zou niet komen blijkbaar..
Nadat de vrouw haar werk had gedaan ging ze de kamer uit.
Daar zat ik dan alleen op een stoel.
Het was de eerste keer dat ik voelde wat echte eenzaamheid betekende.
Buiten hoorde je muziek uit de winkels, lachende mensen, gierende banden van auto's passeren,...
En daar zat ik, eenzaam in mijn kamertje, te wachten op mijn stoel... wachten op het onbekende...

Voor de eerste keer stond ik eens langer stil bij iets wat eigenlijk het belangrijkst is.
Mijn man, nu ja, mijn toekomstige.
Hoe zou hij zijn, lief? Ouderwets? OUD? Misschien was hij wel slim en heel attent en schattig en lief..
Ik werd zenuwachtig. Misschien dacht hij nu net hetzelfde.
Want eigenlijk trouwt hij ook met een onbekende.
Maar hij is een man, mocht hij niet willen, dan zou hij ook niet trouwen.

Mijn henna was nog niet droog of daar stond een andere onbekende vrouw.
Waar blijven ze deze toch halen.. al die vrouwen..
Ze had een berg prachtige kleedjes bij zich.
Waaauw, dan had ik toch iets te kiezen op mijn eigen bruiloft.
De kapster liep achter haar aan. Ze liet er geen gras over groeien en begon mijn haren te kappen terwijl de andere vrouw haar kleedjes showde.
Dit wordt een lange dag...

PT 6.
De kleedjes waren prachtig.
Ik ben er zeker van dat mama ze gekozen heeft, dan heeft ze alvast 1 ding goed gedaan aan heel deze situatie hier..
Ik koos er maar 4, ookal wou ik er wel meer, ik had geen zin om me daar te showen in die zaal vol onbekenden.
Ik kon er minder kiezen, maar jah, je trouwt maar 1 keer in je leven toch..

De zon ging onder, beneden hoorde ik veel rumoer en een groepje jongens met blazers, tamboerijnen en andere muziekinstrumenten.
Ze warmden zich op.
De ziana had me verteld dat mijn huwelijk in een mooie grote zaal zou plaatsvinden.
Wel zielig dat je dat van een vrouw moet horen die je nog maar 5min eerder hebt ontmoet.
Ik had nog een hele vragenlijst te stellen aan die sympathieke vrouw, maar plots kwam mama me halen.

Haar ogen werden goter toen ze zag hoe mooi ik was.
"Kom mee.." zei ze met nog steeds haar ogen wijd open.
Ze nam me mee naar haar slaapkamer waar een grote spiegel stond.
Ik giechelde, ik herkende mezelf niet eens, er stond een echte dame voor de spiegel.
Nog nooit waren mijn haren zo mooi opgemaakt en nog nooit had ik mijn gezicht zo mooi opgemaakt gezien.
Een beetje mascara af en toe was ik wel gewoon, maar dit..

Mijn glimlach verdween meteen toen ik via de spiegel mama serieus op bed zag zitten en ze haar keel schraapte.
Ik ging naast haar zitten.
Ze huilde
WATTT?! Zij die mede-schuldig is aan alles wat hier gebeurt gaat huilen.
Zouden het nog tranen van geluk zijn, had ik begrip, maar ze huilde omdat ze vol verdriet zat.
Ik vroeg niets ookal kreeg ik een beetje medelijden, toch deed ik het niet.
Het leek een eeuwigheid te duren voor ze haar mond opende.
"Ik heb dit niet gewild,.. denk je niet dat ik je wou verder zien studeren, dat je zelf je leven op orde mocht brengen, op z'n minst je eigen partner kon kiezen, zelf je trouw organiseren, doen op de manier die jij wilt, die jij wenst, waarover ieder meisje droomt. Pfff..." ze ademde diep in en ging verder ".. Ik heb hem nog kunnen overhalen om het in een mooie grote zaal de doen, met muzikanten en een traiteur enzo.. als het aan hem lag, zou het gewoon in de living gebeuren...ik wil niet dat je het hem kwalijk neemt, het blijft je vader..."
Advokaat van de duivel spelen.. dat kan ze zo goed.
Ze wachtte op antwoord, maar daarop kon ze nog lang wachten, want veel had ik niet te zeggen.
Het was trouwens zinloos.
Alles was achter mijn rug geregeld, van de genodigden, tot de zaal, tot mijn man...
Ze keek me aan, en zei vervolgens "Het is een goede jongen, heel slim, en netjes, het is geen familie, maar het zijn goede vrienden van je papa.
Hij is nog jong, misschien een jaar of 5 ouder dan je, en hij ziet er goed uit."knipoogde ze. "S., als je er klaar voor bent, hij wacht op je in de kamer hiernaast, het is beter voor jullie twee om te praten en elkaar eens te zien voor jullie naar de zaal vertrekken."

Ze stond op, opende de deur, maar vlak voor ze hem sluitte zei ze : "Ik heb dit echt anders gewild.."

Ik kon maar aan 1 ding denken.
Aan HEM, hij zat in de kamer hiernaast.
Ik ging, dat is zeker, maar wat moet ik zeggen, ik weet zijn naam niet eens.
Mijn handen zweetten voor de eerste keer in mn leven.
Ik stond op, nam mijn kleed in mn handen, nam enkele keren diep adem, en ging nr mijn man...

PT. 7
Eventjes stond ik met de klink in mijn bezwete met henna versierde handjes.
Ik opende de deur. Er stond een jongeman met zijn rug naar mij door het raam te kijken.
Damn it, ik ben vergeten te kloppen.. dacht ik.. een goeie start..
Hij schrok en keek me aan. Onze blikken kruisten elkaar maar eventjes, want ik keek meteen weer weg.
Hij kuchte.. zo'n typisch zenuw-kuchje. Euh ga zitten mompelde hij.
Gast in mijn eigen huis.. maak dat maar eens mee.
Niet te zenuwachtig? vroeg ie met een trillende stem.
Hoe vriendelijker en socialer hij deed, hoe kwader ik werd. Ik had het haatgevoel jegens hem niet onder controle.

Gij ging op dezelfde zetel als me zitten, maar met een meter afstand tussen ons. Wat volgde was een pijnlijke stilte.
Hij keek de andere kant op, en speelde met zijn handen van de stress.
Hij zag me niet, dus het was mijn kans om hem te 'bestuderen'.
Zijn pak was mooi, daar had ik niks op aan te merken, bijhorende schoenen, ook inorde, zijn haren ook ok. Netjes en kort, zoals ik het graag zie.
Net toen ik zo goed op dreef was met mijn 'inspectie' keek hij me aan, deze keer schrok ik, waardoor hij ook schrok. Net of ik werd betrapt.
Hij glimlachte. Ineens kreeg ik het warm vanbinnen.. Neen neen neen, dat wou ik niet. Zijn gebruinde huid, parelwitte tanden en hazeloogjes waren de schuldige.

Ik keek weer weg.
Ik bijt niet,.. je mag heus iets vertellen. Mijn naam is Wahib.. De manier waarop het eruit kwam was zo rustgevend. Maar ik antwoorde niet.
Hij kwam dichter zitten, ik ging bij het raam gaan staan..
We kunnen er alleen maar het beste van maken zei hij. Deze dag is het begin van een nieuw hoofdstuk, [B]ons nieuw leven gaat nu in.

Ookal wou ik antwoorden, het ging gewoon niet. Ik kwam woorden tekort.
Niks kan beschrijven wat ik toen voelde..

Ik hoorde de deur dichtgaan. Hij was weg. Al opgegeven?
Wie weet wil hij niet meer met me trouwen, vind hij me lelijk of onbeleefd, saai of arrogant?
Ach whatever.. mijn ouders hadden toch mijn lot vastgezegeld, wat er ook zou zijn, ik had geen inspraak en zou er niks aan kunnen veranderen.

Mijn zus kwam binnen. Ze veegde de tranen van mn wangen, zette mijn tiara netjes op mijn hoofd en veegde de kreuken uit mijn jurk. Ze stond precies op automatische piloot, geen greintje emotie?
Kom, cheer up, it's your moment, carpe diem, zoals je zelf altijd zegt, zei ze in 1 adem door intonatieloos. Net of ze had het op voorhand enkele keren ingeoefend.
Buiten hoorde ik de blazers en trommels, dit was het dan.
Ik nam 3x diep adem en stapte met mijn zus aan mijn zij de kamer uit.. Bismillah..[/B]

14-08-2009, 15:22
Uuuuuuuuuuppppppp (l)(l) !!

14-08-2009, 15:24

Citaat door NumbaOne1:
Uuuuuuuuuuppppppp (l)(l) !!

Waauw, #1, check je hoekje !

14-08-2009, 15:45


Je bent onlineeeeeeeeeee, ziedd schrijf verder !! LOVE IT !!

14-08-2009, 16:10
oewpaaah!

14-08-2009, 16:28
Upp meid, mooi begin!

14-08-2009, 16:32
Nice.

14-08-2009, 17:56
Tnx Girls ! Mijn vervolgjes schrijf ik gwn elke keer onder het oude, anders moeten jullie telkens tss de pagina's zoeken, wat ik zelf haat, dus bespaar ik jullie het liever.

Kijk maar alvast boven zometeen voor het vervolg !

14-08-2009, 18:10
O, zou je wel erbij kunnen zetten telkens welke vervolgjes
erbij zijn gekomen..

14-08-2009, 18:13
Uppp....!

14-08-2009, 18:16

Citaat door FIERCE:

FIERCE
Zie wat boring-heid met zich meebrengt

14-08-2009, 18:18



Citaat door misrya_amourah:
oewpaaah!


Citaat door Miss_Tahmiina:
Nice.


Citaat door _Ghislaine_:
Doorgaan.


Citaat door ladymissmaroc:
doorgaan


Citaat door MMAROCCIIA--:
O, zou je wel erbij kunnen zetten telkens welke vervolgjes
erbij zijn gekomen..

Check jullie hoekjes zina's !

+ MMAROCCIIA ! Zal ik zkr doen !

14-08-2009, 18:18

Citaat door MiszGantoise:
FIERCE
Zie wat boring-heid met zich meebrengt



WHAHHAHA! Ja ik zie het.
WHAHAH, niets te doen dan maar een story openen.
Wel een story dat in de smaak valt. !

14-08-2009, 18:20

Citaat door FIERCE:
WHAHHAHA! Ja ik zie het.
WHAHAH, niets te doen dan maar een story openen.
Wel een story dat in de smaak valt. !

BAHAHAA !
Ewa jah.. I try to do my best to please ya'll

Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8 9