NakNok
23-06-2009, 23:12
BRUSSEL - Een klomp vlees met poliepen, meer octopus dan mens. Mannen met buiken alsof ze hoogzwanger zijn. Baby’s met één of helemaal geen ogen, met een waterhoofd, klompvoeten of juist zonder ledematen.
Een man die eruit ziet alsof iemand een pizza met veel kaas over zijn hoofd heeft gedrapeerd, maar het is zijn volledig ingebrande hoofd zelf.
Met liefdevolle blik en respectvolle, zelfs tedere gebaren strijkt dr.Jawad Al-Ali over de foto’s. Heel af en toe legt hij even zijn vinger op zo’n monsterlijk gezwel. Bij bijna elke foto van één van de volwassen menselijke gedrochten vertelt hij iets over zijn of haar achtergrond. De meeste geportretteerden zijn patiënten van hem, of beter: wáren dat. Want op bijna elk verhaal volgt: ,,Two weeks later, he/she died.’’ (Twee weken later stierf hij/zij.)
In 1990 en in 2003 bombardeerden geallieerde troepen Irak: eerst wegens de inval in Koeweit, daarna wegens de vermeende aanwezigheid van massavernietigingswapens. Twee gruwelijke oorlogen waren het gevolg.
Al die tijd, tot aan zijn pensionering vijf jaar geleden, werkte dr. Al-Ali als arts/specialist, hoofd geneeskunde en directeur van het kankerbehandelingscentrum in het Teaching Hospital van Basra, met 2,5 miljoen inwoners de tweede grootste stad na Bagdad.
,,Rond 1994 kregen we te maken met een spectaculaire toename van het aantal kankers. Ik dacht eerst aan de acht jaar lange oorlog tegen Iran, kort daarvoor. Er waren veel chemische wapens gebruikt, op elke vierkante meter grond in Basra was wel een bom gevallen. Maar er klopte iets niet, want ik had ineens ook veel kankergevallen door straling. In 1996 hoorde ik van een bewaker dat de Amerikanen verarmd uranium hadden gebruikt. Toen viel veel op zijn plaats.’’
In een paar zinnen legt Al-Ali uit dat verarmd uranium fantastische militaire eigenschappen heeft. Het is een afvalproduct en dus gratis, maar je kunt er munitie mee maken die door een pantser of tankwand gaat als een aardappelmesje door een blad papier.
Probleem vormt de hoge radioactieve straling, honderd keer meer dan van natuurlijk uranium, en de minuscule deeltjes die in de omgeving van het doelwit neerslaan en daarna door elke woestijnwind verder over het land worden verspreid.
Besmetting volgt door inademing, open wonden of via het grondwater. Hoge doses zijn meteen dodelijk, lagere leiden tot allerlei kankers, waaronder bot- en bloedkanker, aantasting van zenuwstelsel, lever, nieren of lymfeklieren en dna-beschadiging.
Al-Ali: ,,Plotseling kregen we te maken met families met abnormaal veel kankergevallen, mensen die twee of drie volkomen verschillende kankers tegelijkertijd ontwikkelden en meisjes van vier jaar met eierstokkanker die je normaal bij vrouwen van middelbare leeftijd aantreft.’’
Vooral de dna-beschadiging was catastrofaal. Artsen stelden een verzevenvoudiging vast van het aantal mismaakt geboren baby’s. Wie daarvan foto’s ziet, vergeet ze nooit meer. ,,Ze zijn erg,’’ beaamt Al-Ali. ,,Maar het ergste is dat het aantal birth defects nog veel hoger ligt, omdat kleinere afwijkingen niet zijn meegeteld. In werkelijkheid zijn er op elke duizend levende geboorten meer dan honderd afwijkingen.’’
Het zijn precies dezelfde afwijkingen die hij tijdens een wetenschappelijk congres in Japan zag van misvormde baby’s na Hiroshima. ,,Als families bij mij komen met een ouder iemand, adviseer ik ze die mee terug naar huis te nemen en flink in de watten te leggen. Maar wat zeg je tegen mensen met heel jonge kinderen?’’
De Irakezen, zegt hij, weten heel goed waarom ze hun geliefden kwijtraken. ,,Ze zijn kwaad op de federale en lokale overheid, die deze rommel niet opruimt. De kapotgeschoten tanks staan nog gewoon in het landschap. Maar ze zijn vooral boos op Amerika, dat hier massavernietigingswapens zocht en er zelf één meebracht dat tot in lengte van jaren slachtoffers blijft maken.’’ Dr. Al-Ali maakt een grimas bij de vraag of hij in een besmet land en in contact met zoveel patiënten niet vreest voor zijn eigen gezondheid. ,,Ik onderken natuurlijk de symptomen: pijn, nierstenen, dus ik moet daar hoognodig eens naar laten kijken. Daar spreekt de medicus. Maar liever weet ik, zoals bijna elk levend wezen, de waarheid niet.’’
Nederlandse militairen lopen ook risico’s
Verarmd uranium (depleted uranium, DU) is tot nu toe in vijf oorlogen gebruikt: in beide Golfoorlogen, in Bosnië (1995), Kosovo (1999) en wellicht in Afghanistan (2001).
Italiaanse militairen die deelnamen aan de Balkanoorlogen of er kort daarna vredestaken uitvoerden, betalen daarvoor volgens DU-deskundige Massimo Zucchetti een hoge prijs: van de 2500 zieke veteranen zijn er al 170 overleden. Italië betaalt inmiddels slachtoffers een schadevergoeding. De belangrijkste gebruikers van DU-wapens, Amerika en GrootBrittannië, ontkennen het verband met kanker en kankersterfte.
Dr. Jawad Al-Ali: ,,Kanker kun je op tal van manieren krijgen. Zelfs als ik in het lichaam van een kankerpatiënt sporen van U236 terugvind, dat in natuurlijk uranium niet en in verarmd uranium wél voorkomt, is dat geen wetenschappelijk sluitend bewijs dat dát de doodsoorzaak is. Maar met 300 tot 500 ton verarmd uranium in de eerste en nog eens 1500 ton in de tweede Golfoorlog, denk je niet in de eerste plaats aan tabak.’’
Zucchetti heeft geen verdere bewijzen nodig. Hij beschrijft hoe het aantal kankergevallen per re- gio in Irak volledig correspondeert met het gebruik van DU-wapens. In Irak is twee derde van het land besmet met uraniumstof. Al-Ali: ,,Pas na 4,5 miljard jaar is het de helft van zijn radioactiviteit kwijt. Onschadelijk is het na 25 miljard jaar - dat is zo lang als de aarde bestaat.’’ Een land van 438.317 vierkante kilometer één meter diep afgraven is ook geen optie.
Els de Groen, ex-Europarlementariër, wil veel betere voorlichting aan (Nederlandse) militairen over de risico’s die ze op sommige buitenlandse vredesmissies lopen. ,,Amerikaanse veteranen hebben ook al baby’s met de handjes direct aan het lichaam. Het voorschrijven van beschermende kleding en stofmaskers is het minste.’’ Defensie in Nederland hanteert al dergelijke voorschriften.
bron